การไถ่ถอน

คืนที่แฮร์รี่และดัมเบิลดอร์กลับมาจากถ้ำ ลูกศิษย์กินมรณะถูกชะลอการเดินทางไปยังยอดหอคอยดาราศาสตร์อีกหนึ่งนาที เดรโก มัลฟอย ลดไม้กายสิทธิ์ลง การเขียนเรื่องราวของเครื่องรางยมทูตใหม่ ที่เดรโกยอมรับข้อเสนอของดัมเบิลดอร์ในการแสร้งทำเป็นตายและหลบซ่อนตัวกับกองกำลังฟีนิกซ์

เมื่อแฮร์รี่พบไดอารี่ของทอม ริddldle เขาไม่ได้เขียนว่า 'สวัสดี' เขาไม่ได้เขียนอะไรเลย เขาเขียนภาพ ทอม ริddldle ตกหลุมรักผลงานศิลปะนั้น_________________ ภาพร่างต่อภาพร่าง ภาพวาดต่อภาพวาด หมึกที่แฮร์รี่เทลงในไดอารี่ปรากฏเป็นสิ่งที่สร้างสรรค์ในโลกสีเดียวของทอม

ได้รับแรงบันดาลใจจากโพสต์บน Tumblr นี่คือเรื่องราวของ AU ที่จัดขึ้นในช่วงปีที่หกของแฮร์รี่ที่ฮอกวอตส์ โดยมีความแตกต่างที่ใหญ่และไม่พอใจเพียงอย่างหนึ่งแทนที่จะเป็น Horace Slughorn ตำแหน่งศาสตราจารย์ยาจะดำรงตำแหน่งโดย... กอร์ดอน รามเซย์

เมื่อสมัยที่โวลเดอมอร์อายุสามสิบกว่าปีได้พบกับแฮร์รี่ พอตเตอร์วัยเจ็ดขวบที่เดินทางข้ามเวลา เขาก็ได้ทำการคาดเดาที่อันตราย—และตลกขบขัน—อย่างหนึ่ง นั่นคือเขาคิดว่าแฮร์รี่เป็นลูกชายของเขา และแน่นอนว่าลูกชายของเขาสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แฮร์รี่ที่สับสนก็ทำตามไปเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่การใช้ชีวิตอยู่กับ “พ่อ” ของเขานั้นกำลังพิสูจน์ให้เห็นว่ามันทนไม่ได้ในหลายๆ ด้าน “เจ้าเป็นของข้า” โวลเดอมอร์กล่าวอย่างอ่อนโยน และยิ้มเมื่อแฮร์รี่สะดุ้ง ดังนั้นเด็กหนุ่มจึงรู้จักโวลเดอมอร์อยู่แล้ว เขา รู้ว่าโวลเดอมอร์เป็นที่น่ากลัว “ข้าจะดูแลเจ้า ลูกของข้าเอง” “ข้าไม่ใช่ของเจ้า” แฮร์รี่พูดเสียงดัง แม้จะกลัวก็ตาม โอ้ เขาช่างน่าพึงพอใจจริงๆ! เขาไม่ได้เป็นคนขี้ขลาดหวาดกลัวหรืออ่อนแอเหมือนสาวกคนอื่นๆ ของโวลเดอมอร์ ไม่ เด็กคนนี้มีกระดูกสันหลังที่แข็งแกร่ง ไม่มีใครสามารถยืนอยู่ต่อหน้าโวลเดอมอร์ได้โดยไม่หวั่นไหว “เจ้าเป็นลูกชายของข้า” โวลเดอมอร์ประกาศ “แน่นอน เจ้าเป็นของข้า ทุกเซลล์ ทุกเส้นใย ทุกการเต้นของหัวใจ เจ้าเป็นของข้าทั้งกายและใจและวิญญาณ เจ้าเป็นของข้าในเวทมนตร์ และเจ้าจะไม่ปฏิเสธข้า” ตอนนี้มีการแปลเป็นภาษาจีน เกาหลี รัสเซีย และโปรตุเกสแล้ว และมีภาพประกอบโดย Mona และ Hypnodisc!

เขาไม่เคยให้อภัยตัวเองได้ มันเป็นความผิดของเขา เขาได้ปลูกฝังความคิดนั้นลงไปเหมือนเมล็ดพันธุ์ที่เขาไม่เคยรู้ว่ามันจะเติบโต (หรือ: ถ้าอิซุคุกระโดดลงไปล่ะ?)(หรือ: เรื่องที่อิซุคุกระโดดลงไปแล้วรอด และคาสึกิไปเยี่ยมเขาทุกวัน และห้องเรียน 1-A แอบรู้สึกน่ารักที่สุนัขพันธุ์ปอมเมอเรเนียนตัวแสบของพวกเขาเอาดอกไม้ไปให้เพื่อนสมัยเด็กที่อยู่ในอาการโคม่า) 🌻🌼🌺🌼🌻

ยิ่งแสงสว่างสุกใสเท่าไร เงามืดก็ยิ่งทมึนเท่านั้น และในสังคมที่มีพลังเหนือมนุษย์ เงามืดเหล่านั้นก็มืดมนอย่างแท้จริง แต่ในขณะที่โลกพยายามฝึกฝนวีรบุรุษมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้แสงสว่างสุกใสมากขึ้นเรื่อยๆ โรงเรียนวีรบุรุษชื่อดัง UA มีความคิดอีกอย่างหนึ่ง ทำไมไม่แก้ปัญหาที่ต้นตอ? และนั่นคือจุดเริ่มต้นของห้องเรียน 1-A ที่เลื่องลือ ผู้ที่จะก่ออาชญากรรมจากทั่วประเทศได้รับการคัดเลือก และกลุ่มคนยี่สิบคนกำลังเดินอยู่ภายในโรงเรียนเคียงข้างกับวีรบุรุษแห่งอนาคต ปีที่แล้ว นักเรียนห้อง A ของมิสเตอร์ไอซาวะจบการศึกษาไปทั้งหมด แต่ปีนี้แตกต่างออกไป เขาไม่เชื่อว่าพวกเขาจะจบการศึกษาและกลับคืนสู่สังคมเหมือนกับรุ่นก่อนๆ เขาเชื่อว่าพวกเขาสามารถเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมด้วยฟันที่กัดแน่นและรอยยิ้มที่บ้าคลั่ง เอเรเซอร์เฮดจึงหันไปหาเหล่านักเรียนรุ่นใหม่ของเขาและพูดว่า: "พวกคุณไม่ใช่คนร้าย - พวกคุณไม่เคยเป็น และพวกคุณจะไม่มีวันเป็น แต่พวกคุณสามารถนำไฟในตัวพวกคุณไปใช้ในสิ่งที่ดีได้ เราอยู่ในโรงเรียนวีรบุรุษไม่ใช่เหรอ? งั้นก็... "มาเป็นวีรบุรุษกันเถอะ" __________ ฟิคเรื่องโปรดที่ฉันเขียน - ความวุ่นวาย ครอบครัวที่พบเจอ และการเรียนรู้ที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง

สงครามจบลงแล้ว หรืออย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่หนังสือพิมพ์รายงาน พวกเขารายงานแบบนั้นมาหลายเดือนแล้ว ราวกับว่าผู้คนจำเป็นต้องได้รับการเตือน บางทีพวกเขาอาจจำเป็น *** ซึ่งแฮร์รี่และดราโก้ต่างหนีจากอดีตของพวกเขาและเลือกที่จะหลบซ่อนตัวอยู่ในเมืองเล็กๆ แห่งเดียวกันในอเมริกา มันสุดยอดมาก

แดรโกขอให้แฮร์รี่ช่วยเขาต่อสู้กับคำสาป อิมเปอริอุส ในปีที่ 4 บทเรียนกลายเป็นมากกว่าที่ทั้งคู่คาดหวัง เรื่องราวแห่งการไถ่บาปและการให้อภัย คู่: แฮร์รี่/แดรโก (ชายรักชาย) ช่วงเวลา: 1994-2002 ถ้วยอัคนีถึง 4 ปีหลังจาก DH เรทติ้ง EWE T สำหรับภาษา ค่อนข้างเศร้า เนื้อหา

หลังจากการตายของซิลโค จินซ์สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้และยอมจำนน แทนที่จะถูกส่งไปยังสติลวอเตอร์ ทางออกที่ให้เกียรติกับสันติภาพกับซอนเปลี่ยนชะตาชีวิตของจินซ์ ในความดูแลของผู้ที่รักพาวเดอร์ จินซ์สามารถหลุดพ้นจากวิญญาณร้ายที่หลอกหลอนเธอและพบกับการไถ่บาปได้จริงหรือ? หรือพิษบิดเบี้ยวที่ไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเธอจะทำลายโอกาสในการมีชีวิตที่ดีกว่า? มุมมองทางเลือกของตอนจบใน Act III และการเดินทางของจินซ์เพื่อค้นหาสถานที่ที่เธอเป็นส่วนหนึ่ง

ซินเธียอาจไม่ควรบอกผู้ชายคนนี้ว่าเธอมาจากอนาคต "ฉันมาจากอนาคต" ซินเธียพูด หรือ: หนอนหนังสือประวัติศาสตร์/ตำนานท้องถิ่น (และอื่นๆ อีกมากมาย) ไปโผล่ที่ฮิสุอิ แน่นอนว่าไม่มีอะไรผิดพลาดได้หรอก

อิซึคุต้องเรียนรู้สถานที่ของเขาในโลกที่แตกสลายและโหดร้าย เขาต้องเรียนรู้ค่าใช้จ่ายของการเป็นฮีโร่ เขาต้องเรียนรู้ค่าใช้จ่ายของการเปลี่ยนแปลงโลกให้เป็นภาพลักษณ์ของเขาเอง ในโลกที่แบ่งแยกโดยกลุ่มต่างๆ ที่แย่งชิงอำนาจ รัฐบาลที่กดขี่ และวายร้ายที่เห็นใจ อิซึคุต้องตัดสินใจเลือกที่ของเขาในหมู่ตัวหมากรุก เขาจะต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับความฝันที่แตกสลายและศรัทธาที่พังทลายของโลกที่ไม่แยแส เขาจะต้องมีพลังที่จะลุกขึ้นเหนือความโศกเศร้าและความสิ้นหวัง โชคดีที่เขาไม่เคยไม่มีควิร์ก บางครั้งควิร์กก็ซ่อนตัวอยู่จนกว่าจะถูกกระตุ้น อิซึคุได้ลิ้มรสความตายและพบว่ามันขาดหายไป รสชาติทุกอย่างขมและขาดเครื่องเทศ ในช่วงเวลาสั้นๆ ระหว่างความตายและชีวิต เขาจ้องมองลงไปในเหวที่ครวญครางและมันก็ตามเขากลับบ้าน ทุกสิ่งที่เขาคิดว่าเขารู้เกี่ยวกับโลกนั้นเป็นเรื่องโกหก มีสัตว์ประหลาดแอบซ่อนอยู่ในความมืดเบื้องล่าง รอคอยและเฝ้าดูอยู่เสมอ พวกมันรออย่างอดทน รอให้มีคนมานั่งบนบัลลังก์แห่งความบ้าคลั่งและความทุกข์ทรมานนิรันดร์ พวกมันรอคอยมานานนับล้านปีและจะรอจนถึงจุดจบของนิรันดร์ พวกเขารออิซึคุ มิโดริยะ ตอนนี้มีหน้าเว็บ TV Tropes แล้ว

จังโก้ เฟ็ต ไม่สามารถช่วยโคลนทั้งหมดของเขาได้ แต่เขาสามารถช่วยได้ห้าคน เขาสามารถช่วยได้ห้าคน ถ้าเขายินดีมอบพวกเขาให้กับเจได ไม่ใช่เจไดคนไหนก็ได้นะ แต่ต้องเป็นคนที่เคยฝ่าฝืนหลักธรรมของพวกเขาเพื่อเด็กคนหนึ่งมาแล้ว คนที่รู้จักวัฒนธรรมของชาวแมนดาลอเรียน การช่วยชีวิตผู้บริสุทธิ์ห้าคนนั้นคุ้มค่า เขาไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะเปลี่ยนแปลงกาแล็กซีและทำให้แผนการของลอร์ดแห่งไซธ์คนหนึ่งพังลงได้

กุมภาพันธ์ 2003: เดรโก มัลฟอย กำลังใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวในลอนดอนของมักเกิล การพบเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ที่ถูกวางยาและหมดสติอยู่หน้าประตูบ้านของเขาในยามค่ำคืนได้เปลี่ยนชีวิตของเขา…และของเธอไปอย่างสิ้นเชิง เรื่องราวแห่งการไถ่บาป การเชื่อมต่อใหม่ การตื่นรู้ทางเพศ ความลึกลับ และความรักระหว่างเดรโกกับเฮอร์ไมโอนี่ มีตอนจบแสนสุขแน่นอน เรื่องราวความรักที่เน้นความโรแมนติกทางเพศเป็นหลัก พร้อมกับองค์ประกอบของความลึกลับบางส่วน (แม้ว่าเรื่องย่อยของการวางยาจะไม่ใช่จุดเด่นหลักของเรื่อง) เนื้อหาเพิ่มเติม: แฮนซี (แฮร์รี่ x แพนซี), บลัสซี (เบลส x กัสซี - ตัวละครดั้งเดิม), และ วินนี่ (วิกเตอร์ x จินนี่) เล็กน้อย 'เดรโกหยุดนิ่งและก้มศีรษะลงมา ขนตาสีเข้มของเธอกระพือเปิดขึ้นเหมือนผีเสื้อที่ตื่นตระหนก หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่สามารถอธิบายได้ขณะที่เขาหายใจ “เกรนเจอร์?” ดวงตาสีน้ำตาลหลากสีของเธอเบิกกว้างขึ้นก่อนจะรู้ตัว แล้วก็ตกใจ เฮอร์ไมโอนี่กระซิบว่า “มัลฟอย…ไม่รู้จะไปไหน…เขาเอาของมาวางยาฉัน – เขา…วางยาฉัน…” เกรนเจอร์ดิ้นเล็กน้อยเพื่อดิ้นรนจากการที่เขาจับไว้ คำพูดที่ไม่ธรรมดาของเธอทำให้เดรโกตกใจจนเกือบจะปล่อยเธอลง วางยาเธอเหรอ? วางยาเธอเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกันแน่คืนนี้เนี่ย?’

ถ้าเป็นแฟนฟิคชั่นปกติ เธอคงได้เกิดใหม่ก่อนเริ่มต้นเนื้อเรื่องสิบห้าปี เพื่อที่เธอจะได้เข้าเรียนห้อง 1-A (หวังว่าจะได้แทนที่มิเนตะ มิโนรุ) และช่วยโลกเคียงข้างเพื่อนๆ เธอคงอยู่ฝ่ายคนดีมาตั้งแต่เกิด เพราะทุกคนรักฮีโร่และเด็กทุกคนใฝ่ฝันอยากเป็นฮีโร่ ถูกไหม? เอาล่ะ มีใครบางคนในฝ่ายบริหารการเกิดใหม่คงทำพลาดแน่ๆ เพราะไม่เพียงแต่เธอจะเกิดก่อนกำหนดเจ็ดปีเท่านั้น แต่เธอยังเกิดในครอบครัวที่มีปัญหาจนเอาตระกูลโทโดโรกิไปเทียบไม่ติดเลย แต่เฮ้ เธอสามารถเทเลพอร์ตได้ เธอคงไม่บ่นเรื่องนี้อยู่แล้วใช่ไหม? (ตัวละครแทรกตัวเอง เกิดก่อนรุ่นของอิซึคุ มิโดริยะไม่กี่ปี มาสำรวจโลกนี้กัน แก้ปัญหาต่างๆ และพยายามเป็นฮีโร่ไปด้วยในระหว่างนี้ อะไรจะเกิดขึ้นได้บ้าง?) หยุดอัปเดตจนถึงฤดูร้อนปี 2025

อาจจะว่าอิซึคุเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกก็ได้ เขา มีครอบครัว เพื่อนที่รักเขา ครูที่เขาไว้ใจ ควาร์กที่ดีที่สุดในโลก และถึงแม้ทุกอย่างจะพังทลายลงมา สิ่งเดียวที่เขาเสียใจก็คือไม่มีเวลาพอที่จะบอกพวกเขาว่าพวกเขาสำคัญกับเขามากแค่ไหน เขาหวังให้มีมากกว่านี้ ตอนนี้เขากำลังเสียใจกับความปรารถนานั้นอยู่หรือเปล่า? ใช่ เขาจะยอมแพ้ไหม? ไม่ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายไหม? เขาไม่ได้หวังไว้แบบนั้น การติดอยู่ในห่วงเวลาที่ทำให้หมดเรี่ยวแรงแบบนี้มันช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง

มันก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากนักหรอกนะ ปีเตอร์มักจะเก่งในการไม่สนใจเรื่องขยะของคนอื่นๆ ที่เขาได้รับเพราะเป็นตัวของตัวเอง โดยปกติแล้วมันไม่สำคัญหรอกว่าพวกเขาจะคิดอย่างไร หรือใครจะคิดอย่างไรจริงๆ แล้วทำไมมันถึงยากขึ้นสำหรับเขาที่จะทำอย่างนั้นในช่วงนี้ล่ะ

มองย้อนกลับไปทุกอย่าง เสินชิงชิวได้ข้อสรุปว่า: ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผิดพลาดในชีวิตแรกของเขาเกิดขึ้นเพราะตัวเขาเอง หรือ เหล่าประมุขยอดเขาต่างตามหาเสินชิงชิว น่าเสียดายที่เขาไม่อยากให้พบ

แนวคิดดัดแปลงมาจาก Soulmates AU ของ amusewithaview ซึ่งคำแรกที่คู่แท้พูดต่อกันจะปรากฏบนผิวหนังของพวกเขา โดยมีตัวละครจาก Agents of S.H.I.E.L.D. จับคู่กับ Avengers, X-Men และอื่นๆอีกมากมายหมายเหตุ: ฉันมีแบบสอบถาม แต่เป็นแบบสอบถามบน FF.net ฉันไม่รู้วิธีที่จะทำซ้ำมันที่นี่! ลิงก์ด้านล่างจะนำคุณไปสู่แบบสอบถามนั้น แบบสอบถาม นั่นน่าจะนำคุณไปสู่โปรไฟล์ fanfiction ของฉัน ที่ด้านบนของหน้าจะมีลิงก์ไปยังแบบสอบถาม ฉันไม่แน่ใจว่าคุณต้องเป็นสมาชิกที่นั่นเพื่อลงคะแนนหรือไม่ ขออภัย แต่ถ้าคุณไม่ใช่ มันก็ง่ายพอที่จะตั้งค่า!

"สวัสดี คริส" เสียงหวานๆ จากด้านหลังร้องขึ้น ความสนใจของคริสหันไปหาผู้บุกรุก ปืนของเขารูดออกมาจากซองแล้วเล็งไปที่ผู้บุกรุก — เด็กชายคนหนึ่งดูเหมือนจะผมสีน้ำตาลแดงถักเปีย สวมแจ็คเก็ตสีแดง และมีดวงตาที่ฉลาด เขาใส่หน้ากากกันแก๊ส แต่คริสสามารถบอกได้จากวิธีที่ดวงตาของเขาหรี่ลง รอบๆขอบตา วิธีที่ทรายที่ถูกแดดเผาปั่นป่วนอยู่ในม่านตาของเขา ว่าเขากำลังยิ้มอยู่ คริสเหนี่ยวไกปืน "แกฆ่าพ่อฉัน" เขาพูด "ขอโทษนะ แต่เขาสมควรได้รับมันอย่างที่สุด" คนแปลกหน้าเห็นด้วยด้วยความจริงจังที่ร่าเริง "นี่แกมาทำอะไรในบ้านฉัน" คริสถาม เด็กคนนั้นนั่งอยู่บนขอบหน้าต่างในห้องทำงานของคริส อย่างไม่ใส่ใจราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่เขาทำทุกวัน ราวกับว่าพวกเขารู้จักกัน "ฉันแค่สงสัย" เด็กพูดเบาๆ ความสนุกสนานที่อบอุ่นปนกับความยอมจำนนที่แปลกประหลาด "ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรกับการจัดการพวกนาซี" [หรือ: เรื่องที่สไตส์ย้อนเวลากลับไปและทำทุกอย่างให้ยุ่งเหยิง]

ด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ได้ ร่างกายของเสินชิงชิวแยกออกเป็นเสินหยวนและเสินจิ๋ว ไม่มีใครมีความสุขกับความสัมพันธ์ใหม่นี้ หรือบางครั้งโชคชะตาก็ลึกลับและนำพาคนสองคนที่สูญเสียครอบครัวมารวมกัน

โรงพยาบาล ที่นี่ใช่ของจริงหรือเปล่า? เขากลับมาเริ่มต้นใหม่จริงๆ เหรอ? ความผิดพลาดทั้งหมด คนทุกคนที่เขาทำหายไป ฆ่าไป ขับไล่ไป… เขายืนมองใบหน้าตัวเองในกระจก ใบหน้าที่อ่อนกว่าวัยและบริสุทธิ์กว่าใบหน้าที่เขาเคยเห็นในกระจกของอเล็กซานเดรีย ในหน้าต่างฝุ่นละอองของเรือนจำ แม้กระทั่งในโรงพักครั้งแรก เขามองดูใบหน้าของตัวเองแข็งกร้าวขึ้น ดวงตาซึมลึกและคิ้วขมวด เขาเห็นความมุ่งมั่นปกคลุมเขาเหมือนผ้าห่มหิมะ ทำให้เขารู้สึกเย็นชาและแน่วแน่ ช่างมันเถอะ ถ้ามีโอกาสแม้แต่น้อยที่เขาจะทำสิ่งเหล่านี้ได้อีกครั้ง สิ่งต่างๆ จะต้องแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง แก้ไข: ห้ามโพสต์ไปยังเว็บไซต์อื่น

ทอมมีเป็นฮีโร่ที่กำลังมาแรงในเมืองที่เต็มไปด้วยฮีโร่ผู้ทรงพลังที่สุด เขาไม่ได้รับความนิยมจากพลเรือนและฮีโร่คนอื่นๆ – ที่สำคัญกว่านั้นคือกองกำลังตำรวจ ที่ตามล่าเขาอยู่ทุกโอกาสที่พวกเขาได้ แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์อย่างต่อเนื่อง เขาก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น หลังจากการต่อสู้กับไพโรแมนิก แซปแนป ล้มเหลว เขาก็ได้พบกับฮีโร่คนโปรดบางคน – สลีปปี้ บอยส์ อิงค์ ผู้ทรงพลังที่สุดในเมือง – ไม่สิ ทั่วโลก เขาชื่นชอบพวกเขามาตั้งแต่เขายังเล็ก (หรือ เล็กกว่านี้) "นี่มันชื่ออะไรกันวะ ไวฟ์ เฮเวอร์" เห็นได้ชัดว่า ความชื่นชมนั้นไม่ได้เป็นแบบเดียวกัน

ดรีมไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงเขา เขาต้องการเวลาเพื่อคิดสักพัก เวลาสักพักกลายเป็นวัน และการคิดกลายเป็นการสร้างบ้านหลังสวย วันกลายเป็นสัปดาห์ และบ้านก็ใหญ่ขึ้นและอบอุ่นขึ้น สัปดาห์กลายเป็นปี และมันผ่านมานานแล้วตั้งแต่ดรีมได้เจอเพื่อนๆของเขา แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็คงใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกว่านี้แล้วใช่ไหม หลังจากที่เขาจากไป (หรือ ดรีมจากไปและเริ่มใช้ชีวิตแบบคอทเทจคอร์หลังจากการปฏิวัติ L'manberg และมีดรีมอนมาแทนที่เขา และเนื้อเรื่องก็ดำเนินต่อไปเหมือนในเนื้อเรื่องหลัก ยกเว้นว่าเรามีดรีมที่ชอบอยู่ในกระท่อมของเขาและช่วยเหลือเพื่อนๆที่บาดเจ็บโดยไม่บอกพวกเขาว่าเขาเป็นใครกันแน่)

หลังจากพยายามอย่างหนักเพื่อหาทางที่เขาอยากตาย ตอนนี้ อาร์เธอร์ มอร์แกน ต้องหาทางที่เขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป หลังจากที่ดิ้นรนเพื่อแก้แค้นตระกูลโอ'ดริสคอลล์มา ซาดี แอดเลอร์ เองก็ไม่แน่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป การรอดชีวิตบางครั้งเป็นส่วนที่ง่ายกว่า—การมีชีวิตอยู่ยากกว่า (UA สำหรับตอนจบภารกิจบทที่ 6 บทสุดท้าย "Red Dead Redemption" และต่อจากนั้น)

เขารู้สึกว่าทุกอย่างกระตุกไปด้านข้าง ทำให้เสียการทรงตัวก่อนที่เขาจะได้เห็นอะไร ฝุ่นตลบไปทั่วบดบังสายตาและระคายเคืองปอดขณะที่พื้นดินเปิดออกเพื่อกลืนพวกเขาลงไปทั้งเป็น เพียงชั่วครู่ ในเสี้ยววินาที ดวงตาของเขาจ้องมองดวงตาของ แรคคูนอายส์ ดวงตาของเธอส่องประกายด้วยความหวาดกลัวและความสิ้นหวังที่เกิดจากอะดรีนาลีน ลึกๆ ในใจ เขาตระหนักว่าเป็นครั้งแรกที่เธอมองเขาด้วยสิ่งอื่นนอกจากความเกลียดชังที่สมควรได้รับมานานหลายวันแล้ว แล้วเขาก็ตกอย่างอิสระ หรือหลังจากการเผชิญหน้าที่เลวร้ายเป็นพิเศษระหว่างเพื่อนสมัยเด็ก ชั้นเรียนได้เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติอันมืดมนของบาคุโกและมิโดริยะและแทบจะกีดกันบาคุโกในขณะที่พยายามปกป้องมิโดริยะ แผ่นดินไหวในระหว่างการออกไปข้างนอกทำให้ทุกฝ่ายเสียใจกับการตัดสินใจของตน FANART โดย passionoo!FANART โดย Oinix!

เมื่อแฮร์รี่ทำให้ป้ามาจ์โกรธจัดในช่วงฤดูร้อน ดัมเบิลดอร์ก็ตอบโต้เร็วกว่ามาก สเนปพบเขาก่อนรัฐมนตรีมาก แต่แผนการของเขาที่จะส่งแฮร์รี่ไปพร้อมกับการอบรมและการบ้านเพิ่มเติมอีกครึ่งโหลนั้นไม่ได้ผล ซึ่งแฮร์รี่ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนที่สปินเนอร์ส เอนด์ [Translation in 中文-普通话 國語]

“ผม พัค จีมิน ขอ…” บางทีอาจเป็นเพราะสายตาเหยียดหยามของคู่หมั้น บางทีอาจเป็นเพราะรู้สึกถึงสายตาจ้องมองจากบิดาที่อยู่ด้านหลัง หรือบางทีอาจเป็นเพราะมีผู้คนมากมายกำลังเฝ้ามองเขาในขณะที่กำลังกล่าวคำสาบานรักนิรันดร์ต่อชายที่เขาแทบไม่รู้จัก ทำให้ความคิดของเขาว่างเปล่า วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา และเขาลืมชื่อสามีในอนาคตของเขาไปแล้ว หรือในเรื่องที่ว่า; จีคุกถูกบังคับให้แต่งงาน แต่จองกุกมีแฟนสาวอยู่แล้ว -- เวอร์ชันภาษาอังกฤษ: ที่นี่

สัญญานั้นมีมากกว่าแค่การแย่งชิงอำนาจและการทดสอบลิเยอื ดูเหมือนจะเป็นข้อตกลงง่ายๆเมื่อห้าร้อยปีก่อน: ตราบใดที่โมแร็กซ์ไม่มีคู่แท้ ซาร์ซิซ่าจะไม่ทำร้ายลิเยอื และเธอจะไม่ได้รับอำนาจของเขา แต่ทันทีที่เขามีคู่แท้ ทุกสิ่งที่เป็นของเขาจะถูกริบไป เขาคิดว่าข้อตกลงนั้นทำให้ลิเยอื ปลอดภัย—เขามีชีวิตอยู่มาหลายพันปีโดยไม่มีคู่แท้ ซาร์ซิซ่าคงตายไปแล้วก่อนที่จะมีโอกาสมาเอาไป ห้าร้อยปีต่อมา ไชลด์ปรากฏตัวในลิเยอื จงหลี่ได้รอยคู่แท้ และทุกอย่างก็พังทลายลง (เรื่องราวคู่แท้ที่ขาดไม่ได้ มีจงหลี่ที่มีบาดแผลในใจ ไชลด์ที่ไม่รู้เรื่อง และลัทธิบูชาปีศาจ) [ภาคต่อถูกยกเลิก]

ยืนอยู่ริมขอบเหวลึกไร้ก้นบึ้ง เสินหยวนเลือกที่จะรับการหักคะแนนและตายแทนที่จะผลักหลัวปิงเหอตกขอบเหว ระบบจะทำอะไรได้นอกจากเปิดใช้งานโหมดเซฟและคืนบัญชีผู้ใช้เดิม? (หรือ เสินหยวนและเสินจิ๋วติดอยู่ในร่างเดียวกันและถูกบังคับให้ร่วมมือกันเพื่อเอาชีวิตรอดจากพล็อตเรื่องและบรรลุตอนจบที่มีความสุข)

MCU แย่มากที่ไม่แสดงผลที่ตามมาอย่างสมจริงจากสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าตัวละครถูกตำหนิเรื่องการตัดสินใจที่แย่ๆ และต้องเผชิญหน้ากับผลที่ตามมาจากการกระทำของพวกเขาจะเป็นอย่างไร?

ใส่อัตลักษณ์ตัวเองเข้าไป เกรกอร์ คลีเกนเป็นหนึ่งในคนเลวร้ายที่สุดเท่าที่เคยมีมา แต่ถ้ามีคนอื่นมาใช้ชีวิตของเขาแทนล่ะ? ถ้าคนสมัยใหม่ที่มีจิตใจที่สมบูรณ์และมีคุณธรรมสูงส่งเกิดใหม่มาเป็นเดอะเมาน์เทนล่ะ? ความคิดที่สมเหตุสมผลและมีเหตุผลของเขาจะมีผลกระทบต่อผลลัพธ์สุดท้ายของเวสเทอรอสอย่างไร? เขาอาจจะสามารถเปลี่ยนแปลงโลกให้ดีขึ้นได้... ข้อเสนอแนะเป็นสิ่งที่น่ายินดี

ระหว่างการต่อสู้ที่ The DoM เฮอร์ไมโอนี่ถูกจับและนำตัวไปหาโวลเดอมอร์ท เมื่อเขาใช้เอกสารการรับรองเพื่อหาพ่อแม่ของเธอ สิ่งที่เขาได้เรียนรู้ทำให้เขาโกรธ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้เกิดจากพ่อแม่มักเกิ้ล เธอเป็นลูกของเขา โวลเดอมอร์ทที่ไม่รู้มาก่อนว่าเขามีลูก เปลี่ยนกลยุทธ์ในการทำสงครามโดยหวังจะได้รับความไว้วางใจจากเฮอร์ไมโอนี่ไปพร้อมๆ กัน เซเวอร์รัสมีความรู้สึกต่อเฮอร์ไมโอนี่ซึ่งในสายตาของเขาถือว่าไม่เหมาะสมที่จะรู้สึกกับนักเรียน มันยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อโวลเดอมอร์ทต้องการให้เขาผูกพันกับเฮอร์ไมโอนี่เพื่อปกป้องเธอเมื่อเธอกลับไปยังฮอกวอตส์เพื่อแทรกแซงอัลบัส แฮร์รี่สับสนเมื่อเขารู้ความจริงเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเฮอร์ไมโอนี่ ดัมเบิลดอร์ไม่ใช่มนุษย์อย่างที่เฮอร์ไมโอนี่คิดไว้

เจสันจากอามิตีพาร์คไปยังเมืองโกธัม แต่สายด่วนฉุกเฉินเปลี่ยนทุกอย่างไป ครอบครัวเฟนตันค้นพบความลับของแดนนี่ และทุกอย่างกำลังแย่ลงอย่างน่ากลัว ในขณะที่แจ๊ส แซม และทักเกอร์ช่วยแดนนี่จากแจ็คและแมดดี้ กลุ่มคนเหล่านั้นกำลังหลบหนี เจสันและครอบครัวของเขารวมพลังกันเพื่อแก้ไขสถานการณ์ ฟิคเรื่อง "การจัดการความโกรธ" ความสัมพันธ์

มันเป็นความผิดพลาด เสวี่ยหยางไม่ได้ตั้งใจให้เซียวซิงเฉินแตก นั่นไม่ใช่ส่วนหนึ่งของเกม นั่นไม่สนุก *หลังจากใช้เทคนิคที่หุนหันพลันแล่นและอันตรายเพื่อช่วยชีวิตเซียวซิงเฉินเกือบจะแลกด้วยชีวิตของตัวเอง เสวี่ยหยางเริ่มต้นเส้นทางที่เขาไม่เคยคิดว่าจะก้าวเดิน เขาและเซียวซิงเฉินถูกกำหนดให้มาอยู่ด้วยกัน เห็นได้ชัด แต่ความมืดนั้นพิสูจน์แล้วว่าอึดอัดเกินไปสำหรับเซียวซิงเฉินที่จะอยู่รอด (แดงบนขาว แดงบนขาว ความคิดไม่ดี ความคิดไม่ดี) ดังนั้นเห็นได้ชัดว่าเสวี่ยหยางต้องก้าวเข้าสู่แสงสว่าง การเป็นคนดีไม่น่าจะยากขนาดนั้น คนโง่ก็ทำได้ทุกวัน และพวกเขายังไม่มีเสียงหัวเราะที่น่ายินดีของเซียวซิงเฉินให้รอคอยอีกด้วย

หมายเหตุของผู้เขียน 11/7/2021: งานชิ้นนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว! เฮอร์ไมโอนี่คิดว่าปัญหาใหญ่ที่สุดของเธอในปีนี้จะเป็นการติดอยู่กับงานที่น่าเบื่อหน่ายและไม่ค่อยลงรอยกับเพื่อนร่วมงานใหม่ของเธอ ดร. มาลฟอย อย่างไรก็ตาม กระทรวงกำลังจะพลิกชีวิตที่เรียบร้อยและสงบสุขของเธอให้คว่ำคว่ำลงด้วยการประกาศกฎหมายสมรสและครอบครัวฉบับใหม่ และมีปัญหาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากเวทมนตร์ที่ควบคุมไม่ได้เริ่มสร้างความเสียหายในที่ทำงาน ดร. มาลฟอยถูกย้ายไปประจำที่ฝ่ายบริการองค์กรหลังจากภารกิจของอรออร์ล้มเหลวอย่างน่าทึ่ง นั่นคือสิ่งที่เขาบอกทุกคน ความจริงแทบจะไม่ตรงไปตรงมาและแกรนเจอร์ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้ว เขาจึงยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับกฎหมายใหม่ที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะสิ่งมีชีวิตต่อหญิงสาวที่เขารัก