มายากล

เรื่องราวในยุคปัจจุบันที่ดัดแปลงจากตำนานเมอร์ลิน โดยมีฉากหลังอยู่ที่มหาวิทยาลัยเซนต์แอนดรูว์ส ซึ่งประกอบไปด้วยนักชกมวยไทยที่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ พ่อมดลับ บอดี้การ์ดสุดเจ๋งหลากหลายเพศ นางฟ้าที่โกรธจัด มังกรที่ถูกจองจำ สถาปัตยกรรมโกธิกที่ทรุดโทรม เจ้าชายที่หยิ่งยโส นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่น่ารัก ทองคำที่ถูกขโมย ประตูวิเศษ การพยายามลอบสังหาร นักศึกษาที่เมาสุรา การต่อสู้ด้วยโฟมโกนหนวด เช้าวันรุ่งขึ้นที่น่าอับอาย การเต้นรำ The Hammer Dance หน้าที่ ความรับผิดชอบ มิตรภาพ และรักแท้... เรื่องราวนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากความคิดเกี่ยวกับเจ้าชายวิลเลียมแห่งเวลส์ (และแน่นอน แม็กซ์ ฟอน ฮาปส์บวร์ก ในปัจจุบัน) ที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเซนต์แอนดรูว์ส และอย่างที่ชื่อเรื่องบอกไว้ ก็ได้รับแรงบันดาลใจจากโอเปเรตตาเรื่อง 'The Student Prince' อย่างน้อยก็เล็กน้อย ขอขอบคุณ Lamardeuse และ DarkEmeralds สำหรับการช่วยตรวจทานและให้กำลังใจ! ::หมายเหตุ ปี 2019: เรื่องราวนี้เขียนขึ้น *ก่อน* ที่รายการทีวีจะเปิดตัวตัวละคร Gwaine ไม่ใช่ว่าฉันสะกดคำผิด หรือว่าฉันตั้งใจเขียนตัวละครนี้ให้ผิดไปจากเดิม ฉันได้นำตัวละครอื่นๆ จากตำนานอาร์เธอร์ (Kay, Gawain เป็นต้น) มาใส่ในเรื่องของฉัน และเนื่องจากฉันไม่มีพลังในการทำนายอนาคต ฉะนั้นเวอร์ชั่นของฉันจึงไม่ตรงกับเวอร์ชั่นที่นำเสนอในรายการทีวีในภายหลัง::

สไตล์ส์บังเอิญไปผูกมัดกับเดเรกด้วยเวทมนตร์ มันสุดยอดมาก

เดเรกดูเหมือนสิ่งที่อยู่ในจินตนาการลึกที่สุดของเขา เสื้อของเขาเป็นรอยยับยู่ยี่ตรงที่สไตส์จับไว้ และเขากำลังหายใจหอบหนัก หน้าอกขยับขึ้นลงอย่างแรง ดวงตาของเขา…ดวงตาของเขาเบลอพร่ามัว และเขาดูตกตะลึง เหมือนว่าเขาถูก…เหมือนว่าสไตส์… “ไม่” สไตส์พูด เลือดไหลเวียนไปทั่วใบหน้าของเขาช้าลง คำพูดนั้นแหบพร่าและรู้สึกเหมือนต้องบีบออกมาจากอก “พระเจ้า ไม่”

จองกุกเมามาก แต่ก็ไม่เมาจนไม่รู้ว่าเขาไม่รู้จักสักคนเดียวเลยจากทั้งหมดสี่โหลคนในที่นี้ และเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ของเขาไม่ใช่พวกที่ทิ้งกันไปง่ายๆ และไม่มีทางที่พวกเขาจะมาเล่นมุกตลกแบบนี้กับเขา จองกุกจึงสรุปได้ว่าเขาเพิ่งเดินเข้าไปในบ้านหลังแพงมากของคนแปลกหน้าโดยไม่ได้รับเชิญ และเริ่มกินอาหารของพวกเขาและลูบคลำสุนัขที่แต่งตัวดีของพวกเขา (หรือ: จองกุกไปงานปาร์ตี้ฮาโลวีนผิดที่แล้วได้พบกับครอบครัวที่มีอำนาจมากที่สุดในโซล)

— ในรุ่งอรุณของปีที่ห้าที่โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดฮอกวอตส์ ยูพบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในโลกที่ไม่คุ้นเคยซึ่งรู้จักกันในชื่อทวิสเต็ด วันเดอร์แลนด์ หลงใหลในอาณาจักรแห่งเวทมนตร์และเสน่ห์แปลกประหลาดและน่าอัศจรรย์นี้ อย่างไรก็ตาม เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะหาทางกลับไปยังบริเตนใหญ่ แต่ด้วยตัวละครที่มีสีสันมากมายของวิทยาลัยไนท์เรเวนที่เข้ามาเกี่ยวข้องอยู่ตลอดเวลา ยูกำลังจะได้ค้นพบว่าการเอาชีวิตรอดในปีแรกที่นี่จะยากลำบากเพียงใด ยิ่งกว่านั้นคือการหาทางกลับบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความลับที่มืดมนที่สุดของโลกที่อยู่เคียงข้างเธอ—และความผูกพันที่เพิ่มขึ้นของเธอที่มีต่อถ้ำแห่งเหล่าวายร้ายนี้ —การตีความตัวละครผู้เล่น 'ยู' จากทวิสเต็ด วันเดอร์แลนด์ ฉบับดั้งเดิม— คู่มือเรื่องราวทวิสเต็ด! | —

แฮร์รี่ชนะสงครามที่ฮอกวอตส์ แต่ความเสียหายได้เกิดขึ้นแล้ว โลกเวทมนตร์ถูกเปิดเผย และโลกก็ตกอยู่ในสงครามในเวลาอันสั้น มักเกิ้ลนั้นทำลายล้างเสมอ และด้วยอาวุธทำลายล้างสูงที่พวกเขามี โลกจึงประสบกับหายนะนิวเคลียร์ เครื่องรางยมทูตปกป้องแฮร์รี่จากความตายที่ใกล้เข้ามา แต่โลกก็กำลังจะตายอย่างช้าๆ ทางเลือกเดียวที่อยู่ตรงหน้าเขาคือม่าน และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งต่อไปของเขา

"นั่นคือ ฟล็อตตี้ หรืออย่างน้อย นั่นคือสิ่งที่ผมเรียกเขา เด็กบ้าๆคนนั้นไม่ยอมบอกชื่อให้เราฟัง" ดรีมพูดต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และวิลเบอร์ที่อยู่ข้างเทคโนก็เริ่มหัวเราะเสียงดังเหมือนจะตาย "ผมคิดว่าเขาอายุสิบสองหรือสิบสามปี มีเวทมนตร์ลม เขาเร็วและปากเสียมาก ขาดสารอาหารอย่างรุนแรง ตาบอด-" "รอเดี๋ยว ตาบอด?" เทคโนมองจอสือสารยิ่งขึ้น วิลเบอร์หยุดหัวเราะ "แล้วเขาแอบหนีพวกนายได้ยังไง?" "ใช้กระแสลมเหมือนหนวด ผมคิดว่านะ" ลมหายใจของดรีมเริ่มหอบหนักขึ้นขณะที่เขาวิ่งต่อไป "มันทำให้เขารู้ว่าสิ่งต่างๆอยู่ที่ไหนเกี่ยวข้องกับเขา เขาไม่ค่อยทำได้ถูกต้องเสมอไป บางครั้งก็มีช่องโหว่ใหญ่พอที่จะรู้สึกเหมือนทางหนี และเขาก็ชนเข้ากับกำแพง หรือเขาไม่เข้าใกล้พื้นมากพอและสะดุดสิ่งของ เขาอ่า-" ดรีมพลิกจอสือสาร และเทคโนก็กระพริบตาเมื่อแบดบินผ่านอากาศไปพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องตลอดทาง "เขาลื่นไหล" --- TLDR: บลายน์ดินนิตมีเวทมนตร์ลมและได้เป็นบุตรบุญธรรมของราชวงศ์จักรวรรดิแอนตาร์กติก

ในความคิดเห็นอย่างมืออาชีพของปีเตอร์ โลกนี้มันพังพินาศไปแล้ว ตอนที่โทนี่ดีดนิ้วคืนชีวิตครึ่งหนึ่งและหยุดธานอส ทุกคนคิดว่าโลกจะกลับมาเหมือนเดิม แต่ไม่มีอะไรราบรื่นขนาดนั้นใช่ไหม? ———— เมื่อปีเตอร์ได้รับโอกาสที่จะย้อนกลับไปช่วยทุกคน เขาถูกส่งกลับไปก่อนสงครามกลางเมือง ปีเตอร์ต้องหาทางช่วยเหล่าอเวนเจอร์สและโลกด้วยตัวเอง พังพินาศจริงๆ

“ถ้าคุณเป็นแม่มดที่ทำงานกับพืช แล้วทำไมพืชของคุณถึงตายหมดล่ะ? แบบนี้ไม่ดีต่อธุรกิจหรอกนะ” ห้องมืดลงอีกครั้ง และจีมินยกมือขึ้นเพื่อปิดไฟบนเพดาน แทฮยองรู้ว่าเขาเศร้าและนั่นเป็นสาเหตุที่ร้านค้ามืดลง และเขาไม่ควรจะหัวเราะ—แต่เขาอดไม่ได้ เพราะนี่มันไร้สาระ ไร้สาระแบบที่ดี ไร้สาระแบบน่าทึ่ง (หรือ: แทฮยองมีนิ้วมือสีเขียว จีมินเป็นเจ้าของร้านเวทมนตร์ และโยงีสามารถมองเห็นคนตายได้)

ไสตล์รู้ดีว่าเสียงหมาป่าที่โมโหโกรธแค้นเป็นยังไง และขนบนต้นคอของเขาทุกเส้นก็บอกเขาว่าที่ไหนสักแห่งในห้องนี้มีหมาป่าที่มีเวทมนตร์ที่โกรธจัดมาก" AU ที่เดเร็กเป็นสัตว์ป่า ไสตล์มีเวทมนตร์ และพวกเขากินอาหารจานด่วนกันเยอะมาก

สไตส์พบเด็กทารกอยู่บนระเบียง เด็กทารกดูเหมือนเขาเป๊ะ อืม นี่มันอะไรกันเนี่ย

หลังจากการต่อสู้ แฮร์รี่คิดว่าเขาจากฮอกวอตส์ไปแล้วจริงๆ แต่มิเนอร์วา ยืนยันว่านักเรียนทุกคนต้องกลับมาเรียนปีที่แปด ถ้าพวกเขาอยากสอบ NEWTs ในฤดูใบไม้ผลิ และแฮร์รี่จำเป็นต้องสอบ NEWTs เพื่อไปเป็นอรอส์ เดรโกแค่รู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้ไปอยู่ในอัซคาบัน หรือคฤหาสน์ เขาหวังว่าเขาจะหลีกเลี่ยงพอตเตอร์ได้ในปีนี้และรับมือกับปัญหาของตัวเอง แต่น่าเสียดายสำหรับเขา พอตเตอร์ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในปัญหาเหล่านั้น และนั่นยังไม่นับความจริงที่ว่าพอตเตอร์มีปัญหาใหญ่ของตัวเอง ซึ่งเดรโกตระหนักได้ขณะที่เขาถูกบังคับให้ต้องอยู่ห้องนอนปีที่แปดและเรียนหลายวิชาเดียวกับพวกกริฟฟินดอร์สารเลว ถ้าพวกเขาผ่านปีนี้ไปได้โดยไม่ฆ่ากัน ก็คงจะโอเคใช่มั้ย?

“ฉันไม่แคร์อะไรเลยเท่าที่ฉันแคร์เธอ ไม่แม้แต่ราชอาณาจักรนี้ ที่ของฉันอยู่กับเธอ”--ดรีมเป็นเจ้าชายมกุฎราชกุมารและกษัตริย์ในอนาคต หน้าที่ของเขาคือปกป้องราชอาณาจักรจากภัยคุกคามภายนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากภัยร้ายของเวทมนตร์ จอร์จเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาและในทางเทคนิคแล้วเป็นผู้รับใช้ของเขา และเขามีความลับ

ชายชราคนหนึ่งตายไปพร้อมกับความเสียใจที่กัดกินจิตใจ เนื่องจากผลบุญอันยิ่งใหญ่ของเขา เขาจึงมี "โอกาสในการกลับชาติภพที่แทบจะไม่มีที่สิ้นสุด" เขาเลือกที่จะกลับชาติภพในโลกแฟนตาซีในฐานะซัคคิวบัสฟุตานาริรูปร่างเย้ายวนที่มีหน้าอกใหญ่และรอยยิ้มที่ดึงดูดใจ ติดตามเรื่องราวอันเร่าร้อนของฟุตานาริที่มีอวัยวะเพศชายขนาดใหญ่ ผู้ซึ่งปล่อยใจให้กับเพศสัมพันธ์อันเสื่อมทรามและไร้กังวลมากมาย ขณะเดียวกันก็กลายเป็นวีรบุรุษในโลกแฟนตาซีอันมืดมนและไร้ศีลธรรม เนื้อหา: ฟุตานาริ/สาวที่มีอวัยวะเพศชาย, การเปลี่ยนเพศ, ฟุตากับผู้หญิง, บีดีเอสเอ็ม, นิมโฟแมเนียก, ตัวละครมาโซคิสต์, สามคนร่วมเพศ, การร่วมเพศหมู่, การร่วมเพศทางทวารหนัก, การร่วมเพศทางปากลึก, โดม/ซับ, ถูกปีศาจจับตัวไป, ความเสื่อมทราม, องค์ประกอบเกม ฯลฯ เรื่องนี้ยังถูกโพสต์ใน ScribbleHub อีกด้วย

เรื่องสั้นๆ เกี่ยวกับรูบี้ที่มีอวัยวะเพศชายกับผู้หญิงหลายคน แต่ละตอนอาจมีความเกี่ยวโยงกันน้อยมากหรือไม่มีเลยก็ได้ dood.

ผลงานที่ส่งเข้าประกวด Kinktober '22: Dead Dove Chapter! วันที่ 31 (การเล่นกับความกลัว):“โอ้ กระต่ายน้อย… ฉันจะไม่กินเจ้าหรอก ฉันจะผสมพันธุ์กับเจ้า”

ดร. เบลินดา มาเลฟาส ไม่ใช่จิตแพทย์ทั่วไป และตอนนี้ที่คลินิกบำบัดครอบครัวของเธอเปิดให้บริการแล้ว ผู้ป่วยของเธอกำลังจะได้รู้ว่าความคิดของเธอเกี่ยวกับ "ความอบอุ่นในครอบครัว" นั้นแตกต่างออกไปจากปกติเล็กน้อย

ที่ฐานของต้นไม้รูปหัวใจทางเหนือของกำแพง เจ้านายและหลานๆ ของเบ็นเจน สตาร์ค ปรากฏตัวขึ้น - แก่กว่าเด็กๆ ที่เขาเคยรู้จักในวินเทอร์เฟลล์ - ขมขื่น โหดร้าย และกัดกร่อน ฝูงหมาป่าที่แตกแยก แต่มีแต่ความสยดสยองบนริมฝีปากและเลือดบนมือ อดีตของพวกเขาเป็นฝันร้าย และถึงแม้ว่าพี่น้องตระกูลสตาร์คจะเลียบาดแผลของตนเอง แต่หมาป่าเดียวดายตายแต่ฝูงหมาป่ารอดชีวิต - และพวกเขาจำเป็นต้องกลับมาเป็นฝูงอีกครั้งหากพวกเขาต้องการหลีกเลี่ยงความผิดพลาดในอดีตของพวกเขาในอนาคตใหม่ที่พวกเขาได้รับ

“ได้เลยครับ หนุ่มน้อย” ชลาทท์บอกทับโบ เขาหันไปมองทอมมี่ “ถอดเสื้อคลุมออกได้นะ ถ้าอยากถอด” “ผมไม่ใช่เด็ก” ทอมมี่พูดโดยอัตโนมัติ จับเสื้อคลุมแน่นขึ้นทันที เขาไม่อยากให้ทับโบเกลียดเขา แม้ทอมมี่จะไม่อยากยอมรับก็ตาม แต่จริงๆ แล้วเขาชอบทับโบมากทีเดียว และถ้าเขาถอดเสื้อคลุมออก ทอมมี่มั่นใจว่าจะถูกขับไล่ออกไปทันที หรือ ทอมมี่หนีจากดรีม ซ่อนปีกของเขาจากทุกคนที่เขารู้จัก

จองกุกแทบจำชีวิตก่อนที่เขาจะถูกเปลี่ยนร่างไม่ได้ แต่เขารู้ว่าเขาไม่เคยอยากเป็นปีศาจ กลุ่มแม่มดเชี่ยวชาญเรื่องแวมไพร์ที่เพิ่งเปลี่ยนร่าง โดยเฉพาะพวกที่ถูกทอดทิ้ง เขาไม่เคยเห็นมันแย่ขนาดนี้มาก่อน ไม่ใช่กับคนที่ยังไม่กลายเป็นสัตว์ป่าเต็มตัว นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ ถ้าเด็กฝึกเป็นสัตว์ป่าไปแล้ว ยุนกิกับซอกจินคงกำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดแล้ว คนนี้ยังยึดมั่นอยู่ ยุนกิไม่สนใจขยะแล้วคุกเข่าลงข้างๆ เขา เขาเงยหน้าเด็กหนุ่มขึ้นมา เถ้าถ่านคลุมใบหน้าเขาเป็นรูปใยแมงมุมสีดำ ทำให้ริมฝีปากเขาแตก แต่เขายังหายใจอยู่ แม้จะน้อยมาก ยุนกิตรวจดูการเต้นของหัวใจ มันยังเต้นอยู่ แต่หนักและช้า แม้แต่สำหรับแวมไพร์

คอร์แมครู้สึกอับอายขายหน้ามากที่นัดของเขาสำหรับงานปาร์ตี้คริสต์มาสของสลักฮอร์นเบี้ยวเขา แกรนเจอร์ตัวแสบ โชคดีที่ค่ำคืนนั้นไม่ได้แย่ไปเสียทั้งหมด ต้องขอบคุณลูน่า ลัฟกู้ด

แทฮยองและจองกุกเป็นสองอัลฟ่าที่เกลียดกัน จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง แทฮยองตื่นขึ้นมาในฐานะโอเมก้า และจองกุกเป็นคนเดียวที่จะช่วยเขาหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น...น่าเสียดายที่ตอนนี้แทฮยองอยากจะยอมให้จองกุกเห็นคอของเขา แทนที่จะต่อสู้

“นี่มันเวทมนตร์ โจ้น” ร็อบกล่าวอย่างเร่าร้อน “นี่มันเวทมนตร์นรกชัดๆ ฝีมือของพวกออเธอร์เอง ใครเล่าจะได้ประโยชน์จากการย้อนเวลากลับไปและลบล้างสงครามที่ช่วยชีวิตผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กทุกคนในเวสเทอรอส ยกเว้นปีศาจที่พ่ายแพ้ พ่อและเซอร์รอดย์ริกสอนให้ข้ารู้จักนำทัพและต่อสู้กับคนที่ใช้ชีวิตและมีเลือดเนื้อ แต่สิ่งนี้? ความฝันของเจ้าที่ไม่ใช่ความฝันเลย? มันบ้าระห่ำจริงๆ” จอน สโนว์ได้สร้างชีวิตใหม่ให้ตัวเองเหนือกำแพง หลังจากที่เขาถูกเนรเทศเพราะฆ่าราชินี ชีวิตที่แสนสุข ชีวิตที่เขาปรารถนามาตลอด แล้ววันหนึ่ง เขาก็ตื่นขึ้นมาที่วินเทอร์เฟลล์ ย้อนกลับไปยี่สิบปีก่อน สิ่งที่เริ่มต้นจากความฝันกลายเป็นฝันร้ายเมื่อเขาค้นพบว่าบางสิ่งบางอย่างไม่พอใจกับการที่เพียงแค่ ‘หลีกเลี่ยง’ คืนยาวเท่านั้น และไม่ว่าเขาจะล้มตายกี่ครั้งก็ตามในการไล่ตามภารกิจที่ไม่อาจรู้ได้และเป็นไปไม่ได้ มันก็ปฏิเสธที่จะปล่อยให้เขาตาย ครั้งหนึ่ง เขาเคยติดตามหญิงสาวที่ฝันถึงการทำลายล้อแห่งเวลานี้ บัดนี้ ล้อแห่งเวลาจะทำลายเขา

กลุ่ม คือ ครอบครัว ครอบครัว คือ ทุกสิ่งทุกอย่าง นี่คือปีสุดท้ายของไสตล์ และมันไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยจินตนาการไว้ หรือ ครั้งนั้นที่ต้องใช้ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่เป็นการโจมตีของโทรลล์ถึงสองครั้งและกลุ่มแม่มดที่ชั่วร้ายถึงสองกลุ่มถึงจะทำให้ไสตล์รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเดเร็ค

บ้านไม่เคยถูกไฟไหม้ ฝูงนี้แข็งแกร่ง เดเรกจะไม่มีวันต้องเป็นอัลฟา และน้องสาวของเขาเป็นโทรลล์ (ที่จริงแล้ว ส่วนใหญ่ในครอบครัวของเขาก็เป็นแบบนั้น) เดเรกเป็นช่างสักฝึกหัด และสไตส์ยังเด็กเกินไปที่จะสักเองได้ แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาไม่น่าสนใจ... (ตอนนี้เรื่องราวหมดบัฟเฟอร์แล้ว แต่ฉันจะแจ้งให้ทราบเสมอว่าจะมีการอัปเดตครั้งต่อไปเมื่อไหร่ และฉันพยายามที่จะรักษาตารางการโพสต์เป็นประจำ นอกจากนี้ โปรดทราบว่านี่เป็นเพียงร่างคร่าวๆ ซึ่งไม่ได้หมายความว่ามันเต็มไปด้วยคำผิด ทุกบทได้รับการแก้ไขแล้ว เพียงแต่พล็อตหลักและเรื่องราวข้างเคียงยังไม่ได้รับการแก้ไขอย่างเต็มที่—แต่จะได้รับการแก้ไขในที่สุด จะมีการโพสต์เวอร์ชันที่แก้ไขแล้วของเรื่องราวนี้ในที่สุด ดังนั้นหากความยาวในปัจจุบันไม่ใช่สิ่งที่คุณชอบ ก็กลับมาดูใหม่ภายหลังได้)

พวกเขาอาจจะกลับมาพรุ่งนี้ หรืออาจจะไม่มีวันกลับมาเลยก็ได้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเตรียมตัว หรือ: อิซึคุ มิโดริยะ ตื่นขึ้นมาวันหนึ่งแล้วพบว่ามนุษยชาติทั้งหมดหายไปหมดแล้ว เหลือเพียงเขาคนเดียว (งานชิ้นนี้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์)

ลูเซียส มัลฟอย รอดพ้นจากจูบของดีเมนเตอร์ได้ด้วยความช่วยเหลือของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ทำไม? เพราะแฮร์รี่ พอตเตอร์เป็นคู่แท้ของเขา! ตอนนี้พวกเขาต้องหาทางสร้างความสัมพันธ์ไปพร้อมกับช่วยกันเยียวยาชีวิตที่แตกสลายเล็กน้อยเผชิญหน้ากับสาธารณชน เพื่อนและครอบครัว รวมถึงตัวพวกเขาเอง จนกว่าพวกเขาจะค้นพบว่าทำไมพวกเขาถึงถูกสร้างมาเพื่อกันและกัน เรื่องราวของวีลา

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันพบว่าตัวเองเกิดใหม่ในโลกของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ในฐานะเด็กกำพร้าไร้ชื่อ คุณรู้ความหมายของมันแล้วล่ะ: การแสวงหาความลับแห่งเวทมนตร์และการเปิดเผยความลึกลับที่สุดที่น่าดึงดูดใจที่สุดที่โลกนี้มีให้! โอ้ วอลเดอมอร์ท? ทำไมฉันต้องสนใจด้วย? SI OC การเดินทางที่ค่อยๆ เป็นไปอย่างสมจริงของผู้ชายคนหนึ่งที่ค้นพบเส้นทางของเขาอีกครั้งในโลกแห่งเวทมนตร์อันยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นไปเพื่อสิ่งที่ดีหรือสิ่งที่ชั่วร้ายก็ตาม โพสต์ซ้ำจาก FFNet ตามคำขอของแฟนๆ

เหล่าอเวนเจอร์ผู้ก่อการร้ายได้รับการอภัยโทษภายใต้อิทธิพลของกษัตริย์ทีชัลลา และเป็นหน้าที่ของโทนี่ที่จะ 'ต้อนรับ' พวกเขากลับมา แต่ขณะที่เขาและทีมใหม่ของเขาอยู่ที่สนามบินส่วนตัว การต่อสู้ที่ไม่คาดคิดก็ปะทุขึ้น และชะตากรรมของจักรวาลทั้งหมดเปลี่ยนไปเมื่อพ่อมดคนหนึ่งวางตัวเองไว้ในฐานะผู้พิทักษ์ของโทนี่ สตาร์ค

วิสเปอร์กระพริบตาด้วยความงุนงง “นี่อะไรกัน—” “ทอมมี่! ทอมมี่ คุณได้ยินฉันไหม?” เธอตักร่างขึ้นมา และวิสเปอร์ก็ได้เห็นเขาอย่างชัดเจนเสียที เขายังเด็กเกินไปที่จะมาหมดสติอยู่คนเดียวในตรอกที่ฝนตก ผมสีบลอนด์ของเขาเปียกชุ่มและมีรอยเปื้อนที่น่าจะเป็นเลือดถ้าดูจากใบหน้าที่บอบช้ำของเขา ผิวของเขาซีดและร่างกายสั่นเล็กน้อย แม้จะหมดสติอยู่ก็ตาม วิสเปอร์เดินเคียงข้างคู่หูของเขาควักเอาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลออกมาและค้นหาบาดแผลที่รุนแรง “คุณรู้จักเด็กคนนี้ไหม?” เขาถาม --- หรือ --- คุณจะได้อะไรเมื่อหนึ่งในผู้พิทักษ์เมืองที่มีชื่อเสียงที่สุด กลับเป็นเด็กอายุสิบหกปีที่มีพลังที่ตรงกันข้ามกับความฉูดฉาดและมีปัญหาเรื่องความไว้วางใจอย่างร้ายแรง? โศกนาฏกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น นั่นแหละคือสิ่งที่คุณจะได้

"สวัสดี คริส" เสียงหวานๆ จากด้านหลังร้องขึ้น ความสนใจของคริสหันไปหาผู้บุกรุก ปืนของเขารูดออกมาจากซองแล้วเล็งไปที่ผู้บุกรุก — เด็กชายคนหนึ่งดูเหมือนจะผมสีน้ำตาลแดงถักเปีย สวมแจ็คเก็ตสีแดง และมีดวงตาที่ฉลาด เขาใส่หน้ากากกันแก๊ส แต่คริสสามารถบอกได้จากวิธีที่ดวงตาของเขาหรี่ลง รอบๆขอบตา วิธีที่ทรายที่ถูกแดดเผาปั่นป่วนอยู่ในม่านตาของเขา ว่าเขากำลังยิ้มอยู่ คริสเหนี่ยวไกปืน "แกฆ่าพ่อฉัน" เขาพูด "ขอโทษนะ แต่เขาสมควรได้รับมันอย่างที่สุด" คนแปลกหน้าเห็นด้วยด้วยความจริงจังที่ร่าเริง "นี่แกมาทำอะไรในบ้านฉัน" คริสถาม เด็กคนนั้นนั่งอยู่บนขอบหน้าต่างในห้องทำงานของคริส อย่างไม่ใส่ใจราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่เขาทำทุกวัน ราวกับว่าพวกเขารู้จักกัน "ฉันแค่สงสัย" เด็กพูดเบาๆ ความสนุกสนานที่อบอุ่นปนกับความยอมจำนนที่แปลกประหลาด "ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรกับการจัดการพวกนาซี" [หรือ: เรื่องที่สไตส์ย้อนเวลากลับไปและทำทุกอย่างให้ยุ่งเหยิง]

หลังจากได้รับคำเชิญที่ส่งผิดไปยังกล่องจดหมายของเขา จองกุก ด้วยการชักชวนจากยูคยอมเพื่อนร่วมห้อง จึงไปงานกาลาที่จัดโดยตระกูลคิม เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบกับตระกูลคิม เขาไม่เคยคาดคิดว่าพวกเขาจะดูอ่อนวัย ร่ำรวย และเป็นทุกสิ่งที่เขาเคยฝันถึง แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่เคยคาดคิดว่าพวกเขาจะเป็นแวมไพร์ที่อ้างว่าเขาเป็นคู่ครองของพวกเขา

“ฉันเกลียดแกนะ รู้ไว้ด้วย” คุณเป่าลมหายใจออกมาอย่างละคร “โอ้ ที่รัก แกทำให้ใจฉันสลาย!” เขาเอามือไปปิดหัวราวกับกำลังเป็นลม ถ้ามีใครที่เว่อร์กว่าคุณเมื่อกี้ก็คงเป็นเขาคนนี้แหละ เขาพยายามจะแย่งซีนคุณอยู่เสมอ “แกไม่มีหัวใจให้ฉันทำลายหรอก” ___กรุณาติดต่อ discord หรือ tumblr เกี่ยวกับการยุติการให้บริการ

งั้นนี่คือสิ่งที่สไตส์ทำ เขาโกหกนอนอยู่บนเตียงของสก็อตต์และรอให้เมลิสสาบอกว่าเธอพบคนที่จะเอาสิ่งนั้นออกจากตัวเขา เพื่อรักษาเขาจากความผิดปกติและความเลวร้าย และเขาก็ฝัน พระเจ้า เขาฝัน เขาฝันถึงไฟและท้องที่บวม และฉากในหนังเอเลี่ยน การให้กำเนิดสุนัขจิ้งจอกผ่านท่อปัสสาวะของเขา ทุกอย่างที่น่าสยดสยอง เขาคิดว่าหัวของเขาเป็นสถานที่ที่แย่มาก เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าท้องของเขาจะดีกว่านี้ได้เลย ทำไมใครถึงอยากเอาอะไรใส่เข้าไปในนั้น

การไล่ตามครั้งที่สี่ของเดเรกจะเป็นครั้งสุดท้ายของเขา ถ้าเขาจับโอเมก้าไม่ได้ในครั้งนี้ เขาเริ่มสงสัยเรื่องคู่แท้ทั้งหมดอยู่แล้ว อย่างน้อยก็จนกว่าจะมีคนจากอดีตของเขาโผล่มาและทำให้เขาต้องวิ่งหนีสุดชีวิต