แม่มด

สไตล์ส์บังเอิญไปผูกมัดกับเดเรกด้วยเวทมนตร์ มันสุดยอดมาก

เขาไม่รู้จักชื่อตัวเอง เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร และแวมไพร์ที่เขากำลังหนีด้วยก็ไม่รู้เช่นกัน แต่เขามั่นใจมากว่าพวกเขาล่าสัตว์ประหลาด เพราะดูเหมือนพวกเขาจะเก่งเรื่องนี้มาก

“ถ้าคุณเป็นแม่มดที่ทำงานกับพืช แล้วทำไมพืชของคุณถึงตายหมดล่ะ? แบบนี้ไม่ดีต่อธุรกิจหรอกนะ” ห้องมืดลงอีกครั้ง และจีมินยกมือขึ้นเพื่อปิดไฟบนเพดาน แทฮยองรู้ว่าเขาเศร้าและนั่นเป็นสาเหตุที่ร้านค้ามืดลง และเขาไม่ควรจะหัวเราะ—แต่เขาอดไม่ได้ เพราะนี่มันไร้สาระ ไร้สาระแบบที่ดี ไร้สาระแบบน่าทึ่ง (หรือ: แทฮยองมีนิ้วมือสีเขียว จีมินเป็นเจ้าของร้านเวทมนตร์ และโยงีสามารถมองเห็นคนตายได้)

แม่มดสองคนล่อจองกุกเข้าไปในกระท่อมของพวกเธอในป่า ฟิคเรื่องนี้ได้รับการแปลเป็นภาษาตุรกี ฝรั่งเศส และรัสเซียแล้ว

กลุ่ม คือ ครอบครัว ครอบครัว คือ ทุกสิ่งทุกอย่าง นี่คือปีสุดท้ายของไสตล์ และมันไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยจินตนาการไว้ หรือ ครั้งนั้นที่ต้องใช้ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่เป็นการโจมตีของโทรลล์ถึงสองครั้งและกลุ่มแม่มดที่ชั่วร้ายถึงสองกลุ่มถึงจะทำให้ไสตล์รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเดเร็ค

งั้นนี่คือสิ่งที่สไตส์ทำ เขาโกหกนอนอยู่บนเตียงของสก็อตต์และรอให้เมลิสสาบอกว่าเธอพบคนที่จะเอาสิ่งนั้นออกจากตัวเขา เพื่อรักษาเขาจากความผิดปกติและความเลวร้าย และเขาก็ฝัน พระเจ้า เขาฝัน เขาฝันถึงไฟและท้องที่บวม และฉากในหนังเอเลี่ยน การให้กำเนิดสุนัขจิ้งจอกผ่านท่อปัสสาวะของเขา ทุกอย่างที่น่าสยดสยอง เขาคิดว่าหัวของเขาเป็นสถานที่ที่แย่มาก เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าท้องของเขาจะดีกว่านี้ได้เลย ทำไมใครถึงอยากเอาอะไรใส่เข้าไปในนั้น

ใช้เวลาสองสามปี แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ตกลงกันได้ในบางสิ่ง; เดเรก เฮล เป็นคนเลว และสไตส์ สติลินสกี รักเขา

เย้ๆๆๆๆๆๆ 100 ตอนแล้ว เย้ๆๆๆ!!!! คอยติดตาม Haikyuu Prompt ตอนที่ 2 ด้วยนะคะที่รัก ;) และลองอ่านผลงานของฉันดูนะ!! <3

มายา อเล็กซิส คาร์สัน มีชีวิตอยู่มา 27 ปี ก่อนเสียชีวิต การตายของเธอช่างน่าเบื่อ ไร้เหตุการณ์สำคัญ แต่ไม่คาดคิด สิ่งที่ยิ่งไม่คาดคิดไปกว่านั้นก็คือการกลับชาติมาเกิดของเธอในฐานะมายา อเล็กซิส ซอมเมอร์ส มันยิ่งไม่คาดคิดเข้าไปใหญ่เพราะเอาเข้าจริงแล้ว เธอถูกส่งไปยังจักรวาลอื่น จักรวาลที่เธอเคยเป็นแฟนคลับมาก่อน นั่นก็คือ เดอะ แวมไพร์ ไดอารี่ส์ ติดตามเธอไปพร้อมกันเถอะขณะที่เธอนำทางในจักรวาลอันตรายนี้ เธอจะสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้ดีขึ้นได้หรือไม่? หรือความต้องการเห็นแก่ตัวของเธอที่จะต้องได้ในสิ่งที่ต้องการจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง? เธอจะสามารถช่วยเหลือผู้คนที่เธอร รักได้หรือไม่ หรือพวกเขากำหนดชะตาที่จะต้องตาย? และแล้วเธอก็มาอยู่ในจักรวาลนี้ได้อย่างไรกันแน่?

"เราบอกกันเสมอว่ารักนะ รักนะ และเราก็รักกันจริงๆ แม้เราทั้งคู่จะรู้ว่ามีดอยู่ที่ไหน" - ลอร่า แวน โพรอยเอน แฮร์รี่เป็นแม่มดและนักไวโอลินปีที่สามที่ไลท์สวอล์ด วิทยาลัยเวทมนตร์แห่งเดียวในสหราชอาณาจักร ฝันอยากจะก้าวไปสู่โลกกว้าง และหวังว่าจะทำลายคำสาปที่ครอบครัวมีมานานหลายศตวรรษในระหว่างนั้น เขาไม่ได้ฝันถึงการเผชิญหน้ากับคู่แข่งและคู่หูเล่นดนตรีคู่ในวัยเด็ก แต่หลุยส์กลับมาที่เมืองหลังจากอยู่ต่างประเทศหกปี ดังนั้นนั่นจึงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น

จองกุกและกลุ่มแม่มดของเขาเรียกปีศาจมาในคืนแซมเฮน ปัญหาคือการไล่มันออกไป หรือ แม่มดหกคนเข้าใจผิดคิดว่าแค่เพราะคุณสามารถเรียกบางอย่างอย่างเช่นจีมินได้ นั่นหมายความว่าคุณควรทำ

เบื้องหลังผู้ถูกเลือกทุกคน คือหญิงสาวกับหนังสือเล่มใหญ่... ทุกคนรู้จักเรื่องราวของแฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กชายผู้รอดชีวิต แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ คือเหตุผลเดียวที่ทำให้เขารอดชีวิตมาได้หลังจากอายุ 11 ปี นี่คือเรื่องราวที่ไม่เคยถูกเปิดเผย รายละเอียดครบถ้วน และเป็นความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในปีแรกของแฮร์รี่ที่ฮอกวอตส์ และว่าเขาจะตายได้อย่างไรหากปราศจากความคิดที่รวดเร็ว ความรู้ที่กว้างขวาง และความภักดีที่ไม่เปลี่ยนแปลงของเฮอร์ไมโอนี่

จองกุกเป็นแม่มดที่หลบซ่อนตัวอยู่ ไม่สามารถเข้าร่วมสังคมเวทมนตร์ได้ และไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้โดยไม่ทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บทางกาย เขาปลอมตัวเป็นนักศึกษาธรรมดาได้อย่างสำเร็จ... จนกระทั่งเขาช่วยสุนัขตัวหนึ่งในเช้าวันที่มีเมฆมากในโซล ทันใดนั้น พลังอำนาจแห่งความมืดก็ตามล่าจองกุก และเขาไม่มีที่พึ่ง แต่แล้วโชคชะตาก็พาเขาไปยังหน้าประตูบ้านของผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกแห่งเวทมนตร์ (ซึ่งบังเอิญเป็นไอดอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจองกุกด้วย) นั่นคือ "กลุ่มแม่มดชั้นสูง" Bangtan จองกุกและ Bangtan จะสามารถหยุดแผนการของพลังอำนาจแห่งความมืดที่วางแผนมาหลายสิบปีได้หรือไม่? พวกมันต้องการอะไรจากจองกุกกันแน่? และคำถามที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือ: จองกุกจะต้านทานความรักกับผู้ชายหกคนที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเขาได้อย่างไร?

“มันเชิงพาณิชย์มาก และมันก็แค่ทำให้คนไม่มีคนพิเศษรู้สึกแย่ลง” “ใช่เลย” “คุณทั้งสองกำลังคุยกันอย่างจริงจังเรื่องที่เกลียดวันวาเลนไทน์อยู่เหรอ ในขณะที่ผู้ชายถือปืนกำลังเดินอยู่ทั่วร้าน?”

ถูกทอดทิ้งตั้งแต่ยังเด็กและเติบโตอย่างยากลำบากบนถนนของเมืองเวทมนตร์ฮาร์เบอร์สปริงส์ จอน จองกุก เป็นแม่มดโดดเดี่ยวที่แทบไม่เข้าใจเวทมนตร์ที่อยู่ในตัวเขา และเขาก็ไม่มีเงินที่จะเรียนรู้ อย่างไรก็ตาม การพบกันโดยบังเอิญได้พาเขาไปสู่เส้นทางของกลุ่มแม่มดผู้ทรงพลังหกคน และมิน ยุนกิ มหาปุโรหิตของพวกเขาดูเหมือนจะตั้งใจที่จะนำเขาไว้ใต้อาณัติของตน แต่ขณะที่เขาปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ที่เขาพบเจอและใกล้ชิดกับมหาปุโรหิตผู้ลึกลับของเขามากขึ้น แผนการชั่วร้ายก็เริ่มก่อตัวขึ้นรอบตัวเขา การฆาตกรรมอย่างรุนแรงและการโจมตีสาธารณะหมุนวนเหมือนใยแมงมุมรอบกลุ่มแม่มด และจองกุกดูเหมือนจะถูกจับอยู่ตรงกลางโดยไม่เต็มใจ ด้วยวายร้ายที่มองไม่เห็นคุกคามที่จะทำลายทุกสิ่งที่เขาหวงแหน จองกุกต้องเรียนรู้ที่จะรักใหม่ ไขความจริงเกี่ยวกับพลังของเขา แก้ปมแห่งโชคชะตา และเปิดเผยความลับที่อาจทำให้เขาสั่นคลอนไปถึงรากฐาน ด้วยอำนาจแห่งเจ็ด ดังนั้นจงเป็นไปเถิด

เด็กคนอื่นๆ คิดว่าจีมินแปลก และก็จริง ถ้าจะพูดให้ยุติธรรม บางครั้งจีมินก็พูดคุยกับคนที่ไม่มีอยู่จริง บางครั้งเขาก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่มีสาเหตุ แล้วสักพักเสียงไซเรนของรถพยาบาลหรือรถตำรวจก็จะดังขึ้นมาข้างนอก บางครั้งเขาก็เงียบไปเลยและไม่ยอมพูดกับใครเลย" จีมินและแทฮยองนั้นเก่งกาจมาก เมื่อพวกเขาได้รับการเรียกตัวให้ไปจัดการกับหมาป่าที่กำลังก่อความไม่สงบในเมืองเล็กๆ พวกเขารู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร สิ่งต่างๆ มักไม่เป็นอย่างที่เห็น หมายเหตุ 18 พ.ย. 2023: งานชิ้นนี้อาจถูกลบออกจาก AO3 ในไม่ช้า โปรดดาวน์โหลดหากคุณต้องการเข้าถึงต่อไป

ตัวเลือกคำถามแนวแย็นเดเระจาก Tumblr ของฉันหมายเหตุ: คำถามเหล่านี้ได้ถูกเลือกเรียบร้อยแล้ว และกล่องข้อความปิดแล้ว!---ฉัน EwNasty ไม่ได้อนุญาตให้โพสต์หรือโฮสต์ผลงานของฉันบนเว็บไซต์หรือแอปของบุคคลที่สาม

เว่ยอู๋เซี่ยนปล่อยมือลง พิงไหล่ข้างหนึ่งกับกรอบประตูที่แคระแกรน “โอ้ โอเค งั้น ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่กันแน่?” “สถาบันส่งข้ามาช่วยเจ้า” เจ้าของคาร์ดิแกนที่งดงามอย่างน่าขันกล่าว “ในฐานะสัตว์เลี้ยงของเจ้า” เว่ยอู๋เซี่ยนหัวเราะราวกับเป็นเรื่องตลก แม้ว่าสีหน้าเรียบเฉยของชายคนนั้นจะทำให้ชัดเจนว่าอารมณ์ขันใดๆ ที่ได้มาจากเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจ “อืม ข้า เอ่อ ขอบคุณที่” เว่ยอู๋เซี่ยนกล่าว “คุณรู้มั้ย เวลาของคุณ แต่ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมที่นี่จริงๆ” ด้วยจังหวะเวลาที่ไร้ที่ติ เสียงน้ำเดือดในกาต้มน้ำดังขึ้นจากห้องครัว ตามมาด้วยเสียงดังตูมเบาๆ — หรือ: เว่ยอู๋เซี่ยนเป็นแม่มด หลานหวางจีถูกส่งมาเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา พวกเขาคิดออก

"เรื่องคือ สไตส์" เดเรกพูด เสียงแข็งกร้าวและไม่ลังเล "ฉันไม่ได้ขอให้มึงมาอยู่ด้วย มึงแค่แอบอยู่จนพวกเราชินที่มึงอยู่ตรงนี้" ตรงนั้นมันเจ็บ เขาไม่รู้มาก่อนว่าเดเรกคิดยังไงกับเขา พวกเขาร่วมมือกันได้ดีทีเดียว ร่วมทีมกันทำภารกิจเล็กๆน้อยๆ และพูดจาหยอกล้อกันไปมาโดยไม่มีอะไรเสียหาย สไตส์บางครั้งก็ปล่อยให้เดเรกมานอนที่ห้องของเขาหลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ พยายามไม่แสดงออกว่าเขาสนใจแวมไพร์คนนี้แค่ไหน "ทีนี้พวกเราคงชินที่มึงไม่อยู่แล้วล่ะ มึงเป็นภาระ สติลินสกี้ มึงปกป้องตัวเองไม่ได้ และพวกเราก็ต้องมาช่วยมึงตลอดเวลา ทั้งๆที่เรามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ มึงออกจากฝูงแล้ว" หรือ ตอนที่เดเรกเป็นอัลฟ่าที่แย่มาก และสไตส์ก็เดินเข้าไปในกองอึขนาดใหญ่

สไตส์ครางและซบหน้าลงบนมือ “ผมอายุสิบเจ็ด ผมใช้เถ้าภูเขาได้นิดหน่อย และผมสามารถระเบิดบ้านได้ถ้าโกรธมากพอ แล้วผมจะชนะการต่อสู้เวทมนตร์ได้ยังไง?” “เราจะจัดการมัน” ดีเอตันพูดด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็นจนน่าโมโห “สิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ สไตส์ คือ เมื่อทุกอย่างเป็นความโกลาหล คุณคือท่าเรือในพายุ” หรือ- ลอร่า เฮลไม่ตาย และสไตส์มีเวทมนตร์

“เกิดอะไรขึ้น? คุณอยู่ไหน? เสียงอะไรน่ะ?” เดเร็คสะดุ้ง เพราะลืมไปชั่วขณะว่าสก็อตกำลังโทรศัพท์อยู่ด้วย เพราะสไตส์เริ่มขยับ เขาลอบเดินไปอีกด้านหนึ่งของถ้ำ ยังคงมองเดเร็คอย่างระแวงและคำราม จากนั้นก็ไปนอนซุกอยู่บนกองเสื้อผ้า ใบไม้ และเครื่องในสัตว์ มันคงเป็นที่นอนของเขา น่ารักจัง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้เหม็นเหมือนศพ “สไตส์” เดเร็คตอบคำถามของสก็อต หรืออย่างน้อยก็คำถามหนึ่งในนั้น “สไตส์? คุณหมายถึง—สไตส์เป็นคนทำให้เกิดเสียงนั้นเหรอ?” “ใช่” “ทำไม?” “คุณคิดว่าจะมาถึงลานจอดรถทางใต้ของเขตอนุรักษ์ได้เร็วแค่ไหน?”

ใช้ชีวิตอยู่ลึกเข้าไปในป่าเพียงลำพัง คุณชอบแบบนั้น มันเงียบสงบ และบางครั้งคุณก็ถูกรบกวนโดยผู้คนจากหมู่บ้านใกล้เคียง ซึ่งเป็นจุดอารยะเดียวที่อยู่ใกล้ๆ ชีวิตแบบนี้เป็นทางเลือกของคุณ เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง จนกระทั่งกลุ่มนินจา 4 คนตั้งแคมป์ใกล้บ้านของคุณ และไม่ว่าคุณจะทำอย่างไร พวกเขาก็ไม่ยอมไป คุณแค่อยากอยู่คนเดียว มันยากที่จะเข้าใจตรงไหนกัน? ด้วยความไม่เต็มใจ คุณอนุญาตให้พวกเขาอยู่ และนั่นคือ—โดยที่คุณไม่รู้—การตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณ

มีกฎเกณฑ์อยู่ เมื่อพูดถึงเวทมนตร์ เหล่าอเวนเจอร์อาจไม่รู้ แต่ธอร์รู้

เรนจุนไม่ได้บอกใครหลายคนนักว่าเขาเป็นมนุษย์ครึ่งคน มันคงเป็นการฆ่าตัวตายทางสังคม ถ้าไม่ใช่การฆ่าตัวตายจริงๆ ในโรงเรียนของแม่มดและแวมไพร์

เดเรกและสไตส์ไม่เคยวางแผนที่จะมีครอบครัวด้วยกัน มันแค่เกิดขึ้นเอง หรือ เรื่องที่เดเรกขอพรให้ได้ลูกโดยไม่ตั้งใจ

บัคกี้และ Y/n สลับร่างกัน และด้วยเหตุนั้นบทบาททางเพศของพวกเขาก็สลับกันด้วย

โรงเรียนล่าปีศาจอาโอบะ โจไซ และสถาบันเวทมนตร์เนโคมา ตั้งอยู่ติดกับปากนรกโดยตรง มีคำทำนายว่าสักวันหนึ่งปีศาจลูกผสมจะเปิดมันและก่อให้เกิดหายนะทั่วญี่ปุ่น นั่นไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในรายการที่ต้องทำของโออิคาวะ โทอุ แต่เขาก็ไม่สามารถบอกใครได้ ในขณะเดียวกัน ปีศาจที่มีจิตวิญญาณมนุษย์หลบหนีจากนรกและพบว่าตัวเองถูกดึงดูดไปยังการกลับชาติมาเกิดของรักในอดีตของเขา แต่น่าเสียดายที่การกลับชาติมาเกิดนี้คือแม่มดฝึกหัดชื่อโคซุเมะ เคนมะ และเขาไม่ต้องการมีอะไรเกี่ยวข้องกับปีศาจ ไม่ว่าจะหลงรักหรือไม่ก็ตาม

แทฮยองอยากเป็นส่วนหนึ่งของโลกเหนือธรรมชาติที่เขาได้เห็นมาตลอดชีวิต จองกุกแค่อยากอยู่คนเดียว มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะได้สมหวัง (หรือเด็กที่เห็นผีได้ค้นพบว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาเป็นมนุษย์หมาป่า)

เดเรกไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแค่รู้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง และเธอก็สวย แต่เธอก็ใจร้ายมาก และพยายามทำร้ายเพื่อนๆ ของเขา “พระเจ้าช่วย!” เอริกาพึมพำ และถูกไอแซคดุอย่างรุนแรง “อย่าพูดคำหยาบต่อหน้าเด็ก” “มันไม่ใช่เด็ก” เอริการีบแก้ “มันแค่-“ “เดเรก?”

ตอนที่หนึ่ง: คลาร์กและเบลามี่กับเกมปริศนาอักษรไขว้ของหนังสือพิมพ์นิวยอร์กไทมส์ฉบับวันอาทิตย์ ตอนที่สอง: เบลามี่รู้สึกตึงเครียด และคลาร์กตัดสินใจว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะช่วยเขาคลายเครียดคือการนวดให้เขา ตอนที่สาม: สแนปแชท (รวมเรื่องสั้นจากคำถามในทัมเบลอร์)

“สไตส์ บอกแม่สิว่าลูกเข้าใจ” คุณแม่ของเขาอ้อนวอน “ห้ามพูดถึงพ่อแท้ๆ ของลูกกับใครนอกจากแม่นะ ห้ามแม้แต่จอห์นด้วย” เธอรอให้เขาพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “แล้วก็ห้ามใช้พลังนะ ไม่ว่าจะอยากแค่ไหนก็ตาม ปีศาจจะตามหาลูก ถ้าลูกใช้พลังนะ ลูกใช้พลังได้ก็ต่อเมื่อจำเป็นจริงๆ เมื่อไม่มีทางออกอื่นแล้วเท่านั้น ลูกเข้าใจไหม ?” สไตส์พยักหน้า ยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อแม่ ถ้าแม่จะได้มีความสุขอีกครั้ง “ดีมาก เอาล่ะ พอแล้วกับกฎบ้าๆ บอๆ จอห์นอยู่ที่สถานีตำรวจ และกาเบรียลกำลังจะมารับพวกเราไป เพื่อที่เราจะได้ใช้เวลาทั้งวันกับพ่อๆ ของลูก สนุกไหมล่ะ?” เธอถามพร้อมรอยยิ้ม สไตส์พยักหน้าอีกครั้ง รอยยิ้มของเขาก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้า หรือ : สไตส์เป็นลูกชายเนฟิลิมของทูตสวรรค์กาเบรียลและนักล่าแซม วินเชสเตอร์ สไตส์ถูกล่าโดยทั้งปีศาจและเหล่าเทพ แต่เขาจะทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อปกป้องฝูงของเขา อย่างไรก็ตาม การเก็บความลับนั้นยากขึ้นเรื่อยๆ สไตส์แค่ต้องการเวลาอีกนิด แต่เดเร็คดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินเรื่องพื้นที่ส่วนตัวเลย ซึ่งทำให้การเก็บความลับยากขึ้น และที่แย่กว่านั้นคือ สไตส์ดูเหมือนจะปฏิกิริยาตลกๆ มาก เมื่อมีคนบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวของเขา

“ผมไม่รู้หรอก มันดูเข้าท่าอยู่นะ?” ฮังค์เสนออย่างระมัดระวัง ยกขาของแลนซ์ขึ้นพอที่จะนั่งลงข้างใต้ แล้วปล่อยให้ขาของแลนซ์ทับลงบนตัก ฮังค์ลูบที่น่องของแลนซ์เบาๆ พาลาดินสีน้ำเงินกลับไปซ่อนใบหน้าไว้กับหมอน “แม่มดอยากจะสอนแลนซ์บทเรียนเรื่องความซื่อสัตย์ และถ้ามีใครที่แลนซ์โกหกมากที่สุด ก็คือ คีธ ผมหมายถึง เขาทำตัวเหมือนเกลียดไอ้หนุ่มคนนั้น ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเขา-” “ไม่ใช่” แลนซ์กัดฟันพูด คำพูดดูบิดเบี้ยวและฟังไม่ชัดเพราะใบหน้าของเขาอยู่ในตำแหน่งนั้น เขาเงยหน้าขึ้น มองฮังค์ด้วยสายตาขึงขัง “เราไม่จำเป็นต้องพูดรายละเอียดหรอกนะ ฮังค์” (หรือที่เรียกว่าฟิคเรื่องนั้นที่แลนซ์ถูกสาปให้ซื่อสัตย์กับและเกี่ยวกับคนที่เขาโกหกมากกว่าคนอื่นๆ เรื่องวุ่นๆ ตามมา)

มุมมองของฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ 'แก้ไขเล็กน้อย' ที่ปีเตอร์เอาชนะอาการแพ้การห่วงใยผู้อื่นได้ สไตส์และเดเร็กตระหนักถึงคุณค่าของตัวเอง ลิเดียยังคงเป็นคนเก่ง และนายอำเภอรับรู้ถึงครอบครัวเมื่อเขาเห็น ครอบครัวเฮลส์ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของฝูงแมคคอล มาเลียไม่ได้หลงรักสไตส์ ดีตันก็ยังลึกลับเหมือนเดิม และมีเรื่องวุ่นวายกำลังก่อตัวขึ้นในเบคอนฮิลส์

สารภาพ: ไสตล์กลัวเวทมนตร์ ประกายไฟนั้นเยือกเย็น มันเล็ก มันจัดการได้ เขาสามารถทำอะไรแปลกๆ กับเถ้าภูเขาได้ด้วยพลังแห่งความเชื่อ และตอนนี้เขาก็มาอยู่ตรงนี้ ประกายไฟของเขาพุ่งออกมาอย่างเต็มที่ ดูเหมือนว่าจะกำลังเป็นโรคเวทมนตร์เกินขนาดถึงตาย และสิ่งเดียวที่อยู่ระหว่างเขากับการเสียเลือดตายก็คือ นกฮูกง่วงๆ ที่ดูเหมือนเวอร์ชั่นขนนกของเดเรค เฮล (ซึ่งไสตล์รู้ว่าเขาเป็นแม่มด แต่แทนที่จะมีไม้กายสิทธิ์และการเดินทางไปไดแอกอน อัลเลย์ เขาได้เวทมนตร์โลหิต นกฮูกง่วงๆ และไม่เต็มใจเป็นเพื่อน และพันธะโลหิตโดยบังเอิญกับเดเรค เฮล)

โลกคู่ขนานของเรื่อง His Dark Materials จอห์นและอามาริสา ดาอีมอนของเขาไม่เคยเข้ากับที่ไหนได้สักที ส่วนใหญ่เป็นเพราะอามาริสาเป็นสุนัขป่า เชอร์ล็อกและราเนียลก็โดดเดี่ยวเช่นกัน ส่วนใหญ่เพราะผู้หญิงที่พวกเขาเรียกว่าคุณแม่เป็นแม่มด ทั้งสองคนและดาอีมอนของพวกเขาจึงมาเช่าห้องอยู่ด้วยกัน และที่เหลือก็อย่างที่เขาว่ากัน คือ ประวัติศาสตร์ และด้วยกลุ่มแม่มดที่ต้องการเลือดของจอห์น และชายที่รู้จักกันในนามโมริอาร์ตี้ที่ปรากฏตัวจากเงามืด พวกเขาจะไม่มีวันเบื่ออย่างแน่นอน