คำสาป

ขณะที่กำลังปราบผีร้าย ลานหวางจีถูกสาปให้พูดความจริงทุกอย่างออกมาดังๆ

หลังจากสูญเสีย Sirius ในปีห้า แฮร์รี่ที่แตกสลายและโกรธแค้น ก็เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในอันตรายโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ลากเฮอร์ไมโอนี่ไปด้วย ตอนนี้พวกเขาติดอยู่ในยุคสมัยอื่นที่มีใบหน้าคุ้นเคยบางคน การได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่รักที่จากไปจะเยียวยาแฮร์รี่หรือจะยิ่งทำให้แย่ลงกว่าเดิมกันแน่?

"บอกลานจ้านว่าข้าร้องไห้ไม่หยุด" เว่ยอู๋เซี่ยนพูดกับเหล่ารุ่นน้อง "บอกเขาว่าข้ากำลังทุกข์ทรมานอย่างแท้จริง และเขาต้องทำทุกอย่างที่ข้าบอกจนกว่าข้าจะหายดี" ลานคงอี้กำลังค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพื่อตรวจดูม่านตา แต่เขาก็ยังเชื่อฟัง ขอพระเจ้าอวยพร "หังกุ๋างจวิน ท่านเว่ยอาวุโสต้องการให้ข้าบอกท่านว่าท่านร้องไห้ไม่หยุด และท่านต้องการให้ท่านทำทุกอย่างที่ท่านบอกจนกว่าท่านจะหายดี" มีความเงียบสงบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลานคงอี้ก็พูดกับเว่ยอู๋เซี่ยนว่า "หังกุ๋างจวินบอกว่าท่านทำทุกอย่างที่ท่านบอกอยู่แล้ว" -- เว่ยอู๋เซี่ยนและลานหวางจีพบว่าตัวเองถูกสาป ให้ไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินกันและกัน พวกเขาหาทางออกอยู่ดี

แรกๆ มันค่อยเป็นค่อยไป หลายเดือนแรก เธอคิดว่ามันเป็นเพียงความเครียดจากสงคราม ต่อมาอีกหลายเดือน เธอก็คิดว่ามันเป็นความเครียดจากการพิจารณาคดี แล้วพอฤดูหนาวใกล้เข้ามา เธอก็คิดว่ามันเป็นความเครียดจากโรงเรียน เธอคิดว่ามันเป็นความเครียดเรื่อยมา จนกระทั่งเธอเดินไปที่ตู้เก็บของเพื่อเอาอุปกรณ์สำหรับวิชาปรุงยา แล้วกำแพงก็เริ่มปิดเข้ามา แกว่งไปแกว่งมา และกลืนเธอลงไป พอเธอตื่นขึ้นมาอีกที เธอก็อยู่ในหอผู้ป่วยของฮอกวอตส์ เซเวอรัส สเนป ยืนอยู่ข้างเตียงของเธอ จ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความหงุดหงิดอย่างที่สุด

Rhaenyra ไม่เคยคาดหวังสายตาที่จะทักทายเธอเมื่อเธอเข้าไปในห้องของพ่อของเธอในคืนนั้น เช่นเดียวกับที่ไม่มีใครคาดหวังเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น ซึ่งผู้หญิงคนหนึ่งได้รับความโปรดปรานจากเทพเจ้าของเธอและชะตากรรมของโลกก็เปลี่ยนไปเพราะมัน

"เราบอกกันเสมอว่ารักนะ รักนะ และเราก็รักกันจริงๆ แม้เราทั้งคู่จะรู้ว่ามีดอยู่ที่ไหน" - ลอร่า แวน โพรอยเอน แฮร์รี่เป็นแม่มดและนักไวโอลินปีที่สามที่ไลท์สวอล์ด วิทยาลัยเวทมนตร์แห่งเดียวในสหราชอาณาจักร ฝันอยากจะก้าวไปสู่โลกกว้าง และหวังว่าจะทำลายคำสาปที่ครอบครัวมีมานานหลายศตวรรษในระหว่างนั้น เขาไม่ได้ฝันถึงการเผชิญหน้ากับคู่แข่งและคู่หูเล่นดนตรีคู่ในวัยเด็ก แต่หลุยส์กลับมาที่เมืองหลังจากอยู่ต่างประเทศหกปี ดังนั้นนั่นจึงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น

ถึงครั้งที่ยี่สิบ เกราล์ทตัดสินใจที่จะกระโดดลงหน้าผาตามบอร์ช เขาตื่นขึ้นมาในความพยายามครั้งที่ยี่สิบเอ็ด “บ้าจริง”

รวมเรื่องสั้นที่ได้รับแรงบันดาลใจจากคำกระตุ้นหรือสิ่งเร้าต่างๆ ที่มีดีนหรือเจนเซนอยู่ในสถานการณ์ที่เร้าอารมณ์ (หรือไม่ก็ได้) แต่ละบทเป็นผลงานอิสระและอาจมีคำเตือนของตัวเองด้วย เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องสั้นที่ด้วยเหตุผลหลายประการ ฉันจึงเลือกที่จะไม่โพสต์แยกต่างหาก จะมีเพิ่มอีก เรื่องที่มีชื่อเรื่องจะมีพล็อตมากกว่าเนื้อหาโป๊ จุดเด่นหลักจะระบุไว้ในบทสรุป...ดังนั้นหากคุณไม่ต้องการให้พล็อตมาลดอรรถรสทางเพศ...คุณสามารถข้ามบทเหล่านั้นไป หรือกลับมาอ่านในภายหลังก็ได้ ((COMPLETE!)) ลาก่อน แฟนคลับ Supernatural!! หลังจาก 12 ปีถึงเวลาต้องก้าวต่อไป ฉันเชื่อว่าฉันทำเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางเพศสุดขั้วและทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับ SPN เสร็จแล้ว ยกเว้น Moments of Gold และถ้าฉันทำบท Powerless บทสุดท้ายเสร็จ ฉันจะกลับมาโพสต์ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีและฉันได้พบกับผู้คนมากมายที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ขอให้สนุกกับซีซั่นสุดท้ายของรายการ! เราหวังได้เพียงว่าเราจะได้ตอนจบที่คู่ควรกับความทุ่มเทของเรา! 11/21/20 ปฏิกิริยาหลังตอนจบซีรี่ส์: ใช่!!! ฉันรู้ว่าบางคนรู้สึกขัดแย้ง แต่ฉันรักตอนจบมากๆ มันมีความหมายและตรงกับตัวละคร ฉันหลงรักเวอร์ชั่นที่ช้าลงของ Carry on My Wayward Son ขอให้เด็กหนุ่มหล่อเหล่านั้นอย่าได้มาเห็นงานสกปรกชิ้นนี้เลย!!

เซเวอรัส สเนป มีชะตาที่จะตาย แต่เขากลับถูกส่งไปนรก แทรกอยู่ในห่วงเวลาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เซเวอรัสพยายามทำความเข้าใจกับความรู้เกี่ยวกับอนาคตที่เขามีอยู่ทันที ถ้าเขาทำผิดพลาดเพียงครั้งเดียว ทุกอย่างก็จะถูกรีเซ็ตเพื่อให้เขาได้ลองใหม่ การถูกย้ายไปบ้านใหม่และทุกคนก็ใจดีกับเขา เซเวอรัสพยายามอย่างเต็มที่แต่ก็ยากลำบาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจมส์ พอตเตอร์เริ่มสังเกตเห็นเขาในแบบที่แตกต่างออกไป

ชื่อเรื่องอื่น: "ดิก เฟลวูล์ฟ นักสืบเอกชน" (หรือ เดเร็คโดนคำสาปหนังแนวฟิล์มนัวร์ ทำให้เขาต้องเล่าเรื่องชีวิตตัวเองด้วยสำนวนที่ละเอียดลออและเย้ายวน)

เนื่องจากลักษณะของคำขอ โปรดอ่าน * คำเตือนและแท็กสำหรับทุกบท * เหล่านี้จะเป็นฟิคเรื่องสั้นๆ ไม่เกี่ยวข้องกันเลย มีคู่ชิปต่างๆ แฟนด้อมต่างๆ และอาจมี kink หลากหลาย

“เว่ยอิง” ลานหวางจีเอ่ย เสียงแผ่วเบาและค่อนข้างเงียบ ชั่วครู่ต่อมาเว่ยอู๋เซียนก็เข้าใจเหตุผล “ข้าไม่ได้ยิน” หรือ; ลานหวางจีถูกสาปให้โดดเดี่ยวภายใน ความสามารถในการเข้าใจกันของพวกเขายังคงแน่วแน่เหมือนเดิม

แกรนเจอร์จะทำทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอดจากคำสาปที่ค่อยๆ กำลังฆ่าเธอ แม้ว่านั่นจะหมายถึงการปลุกพลังเวทย์มนตร์ที่สงบนิ่งมานานกว่าพันปีก็ตาม ดราโกจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเธอ “ดราโก...” เธอกล่าวอีกครั้ง ปลายนิ้วลูบไล้เบาๆ บนโหนกแก้มของเขา เขาลืมตาขึ้นและพบว่าเธอมองเขาอยู่ “ก่อนที่ฉันจะทำแบบนี้ ฉันอยากให้คุณรู้ว่า—“หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น “อย่า...” เขากล่าวขึ้นก่อนที่เธอจะพูดอะไรต่อ “อย่าพูดเลย” เขาจับข้อมือของเธอและดึงมือเธอออกจากใบหน้าของเขา ระมัดระวังไม่ให้ลบคำพูดที่เขียนอยู่บนผิวหนังของเธอ “ฉันไม่อยากให้คุณบอกฉัน”

ระหว่างการต่อสู้ที่ The DoM เฮอร์ไมโอนี่ถูกจับและนำตัวไปหาโวลเดอมอร์ท เมื่อเขาใช้เอกสารการรับรองเพื่อหาพ่อแม่ของเธอ สิ่งที่เขาได้เรียนรู้ทำให้เขาโกรธ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้เกิดจากพ่อแม่มักเกิ้ล เธอเป็นลูกของเขา โวลเดอมอร์ทที่ไม่รู้มาก่อนว่าเขามีลูก เปลี่ยนกลยุทธ์ในการทำสงครามโดยหวังจะได้รับความไว้วางใจจากเฮอร์ไมโอนี่ไปพร้อมๆ กัน เซเวอร์รัสมีความรู้สึกต่อเฮอร์ไมโอนี่ซึ่งในสายตาของเขาถือว่าไม่เหมาะสมที่จะรู้สึกกับนักเรียน มันยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อโวลเดอมอร์ทต้องการให้เขาผูกพันกับเฮอร์ไมโอนี่เพื่อปกป้องเธอเมื่อเธอกลับไปยังฮอกวอตส์เพื่อแทรกแซงอัลบัส แฮร์รี่สับสนเมื่อเขารู้ความจริงเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเฮอร์ไมโอนี่ ดัมเบิลดอร์ไม่ใช่มนุษย์อย่างที่เฮอร์ไมโอนี่คิดไว้

อีแวน บัคลีย์ อายุ 18 ปี เมื่อเขารู้เกี่ยวกับพี่ชายที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน และความพยายามที่พ่อแม่ของเขาทำเพื่อพยายามช่วยเขา สิ่งที่พวกเขายินดีที่จะเสี่ยง สิ่งที่พวกเขายินดีที่จะแลกเปลี่ยน เขาอายุ 18 ปีเมื่อเขารู้ว่าเขาเหลือเวลาอีกเพียงสิบสองปีก่อนที่ข้อตกลงที่พ่อแม่ของเขาทำเพื่อพยายามช่วยพี่ชายของเขา—ข้อตกลงที่สาปแช่งเขา ข้อตกลงที่ไม่ได้ผลด้วยซ้ำ—จะสิ้นสุดลง และเวทมนตร์ที่ไหลผ่านตัวเขามาโดยตลอดอย่างแข็งแกร่งกว่าที่ควรจะเป็นจะถูกดูดออกไปโดยเหล่าเฟย์ที่พ่อแม่ของเขาไปขอความช่วยเหลือ อีแวน บัคลีย์ อายุ 18 ปี เมื่อเขารู้ว่าอีกสิบสองปีข้างหน้าเขาจะตาย ตอนนี้ เขาตั้งเป้าหมายไว้เพียงสองอย่าง: ทำความดีในเวลาที่เหลืออยู่ และลดความเสียหายที่การตายของเขาจะก่อให้เกิดกับคนที่เขารัก เขาคิดว่าเขาทำได้ดี—จนกระทั่งเอดดี้อีเดียซเข้าร่วม 118 บัครู้ว่ากำแพงที่เขาสร้างขึ้นนั้นไม่แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าหมาป่าผู้เปลี่ยนรูปร่างและลูกชายสุดน่ารักของเขาจะทำลายมันให้กลายเป็นจุล แต่ไม่ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรกับเอดดี ก็ไม่สำคัญ คำสาปเด็กเปลี่ยนรูปนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลาย ใช่ไหม?

คู่มือฉบับย่อของลี ดงฮยอก เพื่อเอาตัวรอดจากช่วงสอบปลายภาค: 1. อย่าพยายามทำพิธีเรียกปีศาจจากหนังสือเวทมนตร์เก่าลึกลับที่คุณเจอในห้องสมุดมหาวิทยาลัย2. ถ้าคุณฝ่าฝืนข้อที่ 1 รีบหาทางทำลายคำสาปและส่งปีศาจกลับนรกทันที2ก. อย่าเก็บปีศาจไว้ใกล้ตัว และเหนือสิ่งอื่นใด2ข. อย่าไปหลงรักลูกปีศาจ3. และด้วยรักของพระเจ้า โปรดแน่ใจว่าคุณได้นอนหลับเต็มอิ่มก่อนสอบครั้งแรก (โดยที่ดงฮยอกเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มองโลกในแง่ดีเกินไป และมาร์คเป็นปีศาจที่แย่ที่สุดในนรก)

“พักหนึ่ง เจสเคียร์ไม่รู้ว่าตัวเองถูกสาป มันรู้สึกเหมือนเป็นการกระทำด้วยความตั้งใจเสรี ที่จะลงจากภูเขาอีกครั้ง ลงมาอันตรายไม่แพ้ทางขึ้น และครั้งนี้ก็อยู่คนเดียวด้วย การลงมาเร็วมาก อาจจะประมาทด้วยซ้ำ แต่เจสเคียร์รู้สึกชาและไม่สบายใจอยู่แล้ว คำพูดของเกราล์ทเดือดพล่านอยู่ในใจ และในเวลานั้นเขารู้สึกเหมือนไม่ได้ถูกอะไรดึงดูด นอกจากความปรารถนาของตัวเองที่จะหนีไป” อ้างอิงจากโพสต์ที่ว่าคำพูดของเกราล์ทบนภูเขาได้รับการประทานจากญิน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สัตว์ร้ายตัวหนึ่งที่โดดเดี่ยวอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางป่า มันฝันถึงวันที่ความรักแท้จะปรากฏตัวเพื่อมาคลายคำสาป... เมื่อความงามปรากฏตัวขึ้นในชีวิตของมัน สิ่งที่เกิดขึ้นกลับไม่เป็นอย่างที่มันคิดไว้เลย เพราะใครจะไปคิดว่าความงามนั้นจะกลายเป็นสัตว์ร้ายเสียเอง หรือ เรื่องราวความงามและสัตว์ร้าย AU ที่ไม่มีใครขอ แต่เราก็ทำมาให้แล้ว

ตอนที่ดีนต้องมาถึงร้อยครั้ง แคสช่วย

ดีนเคยดูอนิเมะโป๊เกี่ยวกับเรื่องนี้ครั้งนึง แต่ชีวิตจริงกลับน่าสนใจน้อยกว่ามาก หรือตอนที่ดีนกลายเป็นปลาหมึก

“ร่างกายของฉัน” ดวงตาของซูกุนะเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “ฉันจะมอบร่างกายของฉันให้เป็นการตอบแทนที่ช่วยชีวิตยูจิ”