บาดแผลทางจิตใจ

วันแย่ๆ ของอิซึคุ มิโดริยะ เด็กหนุ่มวัย 14 ปี กลายเป็นยิ่งแย่กว่าเดิม เมื่อเขาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองติดอยู่ในโลกจำลองของคอมพิวเตอร์ที่มีเกมสยองขวัญถึงเก้าเกมด้วยกัน เป้าหมายเดียวที่ชายบ้าผู้ขังเขาไว้ให้ทำคือ เอาชนะเกมทั้งเก้าเกมนี้ มิฉะนั้นเขาจะถูกลบออกไป หนึ่งปีต่อมา อิซึคุที่เปลี่ยนไปอย่างมากปรากฏตัวที่ประตู UA เพื่อเข้าสอบคัดเลือก เขาได้เผชิญกับความสยองขวัญอะไรมาบ้าง?

หลังจากถูกเกลี้ยกล่อมให้มอบวันสำหรับทุกคนให้กับมิริโอแล้ว มิโดริยะ อิซึคุต้องสร้างความฝันที่แหลกสลายของเขาขึ้นมาใหม่ด้วยมือที่เปื้อนเลือด

ไม่กี่ปีหลังสงครามพ่อมดแม่มดครั้งที่สอง กลุ่มนักเรียนบ้านสลิธีรินถูกเกณฑ์เข้าร่วมโครงการฟื้นฟูที่สร้างขึ้นโดยกระทรวงเวทมนตร์และหนึ่งในผู้ฝึกงานที่แน่วแน่ของกระทรวง--หนึ่งในอดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียนของพวกเขาและสาวทองคำผู้โด่งดังของบ้านกริฟฟินดอร์ เนื่องจากรอยสักของพวกเขายังคงทำให้เกิดความเจ็บปวดทางร่างกายและจิตใจ นักเรียนบ้านสลิธีรินจึงเข้ารับการรักษาอย่างเข้มข้นเพื่อเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกเวทมนตร์ใหม่อีกครั้งและรับมือกับบาดแผลทางจิตใจจากเครื่องหมายมืดของพวกเขา และถึงแม้พวกเขาจะวิตกกังวล แต่พวกเขาก็ต้องการใครสักคนที่จะห่วงใยพวกเขาอย่างจริงใจ

หลังจากรอดชีวิตมาจนถึงวันเกิดครบสิบแปดปี แฮร์รี่ก็ไม่ได้แปลกใจนักเมื่อได้รับจดหมายที่บอกว่าพ่อแท้ๆของเขาคือโทนี่ สตาร์ค หมดความอดทนไหม? แน่นอน แปลกใจไหม? ไม่เท่าไหร่ เขาเลิกคิดไปแล้วว่าอะไรจะบ้าเกินไปที่จะเกิดขึ้นกับเขาตั้งแต่ตอนที่เขาต่อสู้กับบาซิลิสก์ยาวห้าสิบฟุตที่เชื่อฟังความทรงจำจากสมุดบันทึกพร้อมกับหมวกเก่าและดาบ ตอนอายุแค่สิบสองขวบ หลังจากที่เริ่มค้นหาตัวเองนอกเหนือจากเด็กชายผู้รอดชีวิตสองครั้งแล้ว แฮร์รี่ตัดสินใจไปเยี่ยมพ่อแท้ๆของเขา โทนี่คิดว่าหลังจากได้พบกับเทพเจ้าตัวจริง ต่อสู้กับมนุษย์ต่างดาวที่บุกเข้ามา และบินอาวุธนิวเคลียร์ผ่านรูหนอนไปในอวกาศแล้ว ไม่มีอะไรจะทำให้เขาตกใจได้อีกแล้ว แน่นอนว่าเขาคิดผิด การพยายามดูแลเหล่าอเวนเจอร์สไม่ใช่เรื่องง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่พยายามไม่สนใจความรู้สึกที่เขามีต่อกัปตันอเมริกา แต่ไม่มีอะไรจะเหนือกว่าการค้นพบว่าเขามีลูกชาย ลูกชายที่เขาไม่รู้จักมาก่อน ลูกชายที่มีแววตาสีเขียวเหมือนกันกับที่โทนี่เห็นจากการสะท้อนในกระจก โทนี่ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเป็นพ่อได้หรือไม่ โดยเฉพาะกับคนที่ดูหลงทางขนาดนี้ แต่เขาจะพยายามจนตายอย่างแน่นอน

มิดโบริยะ อิซึคุ หายตัวไปตั้งแต่เด็ก ไม่มีวายร้ายคนใดถูกจับกุมตัว ไม่มีใครให้คำตอบกับแม่ของเขาเลย เป็นเวลาสิบปี ที่มีเพียงอินโกะและบาคุโกะ คัตสึกิ เท่านั้นที่จำเด็กชายเงียบๆ ที่ไม่มีควิร์กได้ พวกเขาทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงการสูญเสียในแบบที่แตกต่างและอธิบายไม่ได้ อีเรเซอร์เฮดตามล่าหาเหล่าวายร้ายที่ลึกลับ ซึ่งสื่อมวลชนเรียกว่า 'ผี' ไม่พบลายนิ้วมือ เลือด หรือหลักฐานใดๆ ที่เกิดเหตุเลย คดีของวายร้ายทุกคดีล้วนจบลงด้วยการไม่มีความคืบหน้า อิซึคุหวังว่าเขาคงเกิดมาโดยไม่มีควิร์กก็คงดี บางทีเขาอาจเชื่อในฮีโร่ได้ บางทีเขาอาจกลายเป็นคนดีได้

ห้าปีหลังจากการต่อสู้ที่ฮอกวอตส์ กระทรวงเวทมนตร์มีแม่มดหรือพ่อมดอีกคนหนึ่งที่จะนำตัวไปขึ้นศาล: ดรากอน มัลฟอย อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่การพิจารณาคดีที่พวกเขากำลังตามหา มันเป็นการแสดงเพื่อเฉลิมฉลองการสิ้นสุดระบอบเดธอีตเตอร์ด้วยการประหารชีวิตนักโทษคนสุดท้าย เมื่อเฮอร์ไมโอนี่รู้แผนการของพวกเขา เธอจึงหยุดการพิจารณาคดีและใช้กฎหมาย The Gallows Law — กฎหมายโบราณที่ยกโทษให้ชายเชื้อสายบริสุทธิ์ที่ไม่มีทายาท หากแม่มดคนหนึ่งยอมแต่งงานกับเขา สิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่พร้อมรับมือคือความจริงของการผูกมัดกับพ่อมดที่แหลกสลาย และชีวิตใหม่ของเธอเมื่อเธอเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์มัลฟอยในฐานะเลดี้มัลฟอยคนใหม่

กลุ่มหมวกฟางได้รับโอกาสได้ดูการแสดงของพวกเขาเอง มาร่วมกับพวกเขาขณะที่พวกเขาพยายามทำความเข้าใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และหาขอบเขตของบาดแผลทางใจของพวกเขา เสียงหัวเราะ การทะเลาะวิวาท และน้ำตาต่างก็ตามมา การแปลภาษารัสเซีย กำลังดำเนินการอยู่ (ficbook)

สิ่งที่ขึ้นไปย่อมต้องลงมา และขึ้นๆ ลงๆ ขึ้นๆ ลงๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เลอาไม่แน่ใจว่าเธอยังขึ้นอยู่หรือยังอยู่ในช่วงที่กำลังลง แต่เป็นเรื่องน่ากลัวที่จะตระหนักว่าเธอยังต้องตกลงไปอีกไกลแค่ไหน และใครบ้างที่จะต้องตกไปพร้อมกับเธอ

เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ไม่ได้คาดหวังจริงๆ ว่าจะรอดสงคราม หรืออย่างน้อยเธอก็ไม่ได้วางแผนไว้ว่าหลังจากนั้นจะเป็นอย่างไร ตอนนี้สงครามจบลงแล้ว เธอต้องหาวิธีที่จะก้าวต่อไปและทำอะไรต่อไป เธอตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่โครงการส่วนตัวหลายอย่าง การสอบ NEWTs การแปลงร่างเป็นอะนิมาเกส การค้นหาว่าเธอเป็นใครจริงๆ โดยการทำในสิ่งที่เธอต้องการ ในฐานะส่วนหนึ่งของความก้าวหน้าของเธอในส่วนสุดท้าย เธอปล่อยให้ตัวเองเสียสมาธิไปกับดรากอน มัลฟอยและธีโอดอร์ นอตต์ และจบลงด้วยการทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อน

เออร์วินสาบานว่าเขาจะไม่เสียสมาธิจากการต่อสู้กับไททันอีกแล้ว แต่เมื่อพันธะที่ไม่คาดคิดเริ่มก่อตัวขึ้นกับลีไว เขาต้องตัดสินใจว่าจะทำตามหัวใจหรือทำตามเหตุผล [เออร์วิน x ลีไว (Eruri), ปฐมบทกึ่งหลัก & บอกเล่าใหม่]

แฮร์รี่คาดว่าจะฝันร้ายเมื่อคุณป้าพอมฟรีย์ปฏิเสธที่จะให้ยาช่วยให้นอนหลับฝันดีแก่เขาอีกต่อไป สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือการได้ฝันถึงคู่แท้เป็นครั้งแรกเพียงไม่กี่วันหลังจากที่โวลเดอมอร์กลับมา เขาคงอยากฝันร้ายมากกว่านี้

หลังจากเหตุการณ์อาชญากรรมสงคราม ซ็อกกะและซูโกะได้หลบหนีจากเรือรบของเจ้าชายเจ้าโจและกำลังหลบหนีข้ามอาณาจักรโลก นอกจากภูมิประเทศที่ไม่คุ้นเคยแล้ว พวกเขายังต้องรับมือกับบาดแผลทางใจร่วมกัน หาตำแหน่งของตนเองในสงคราม และสถานที่ของพวกเขาในชีวิตของกันและกัน ซ็อกกะรู้ตัวว่าการเป็นเพื่อนกับศัตรูจะนำมาซึ่งความยุ่งยาก แต่เขาน่าจะเดาได้ว่าการเป็นเพื่อนกับซูโกะโดยเฉพาะนั้น จะเหมือนกับการเอาหัวโขกถังเฟอร์เรทไฟที่โกรธอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คาตาร่าก็กำลังดิ้นรนกับความสับสนของการเป็นเพื่อนกับศัตรู ซึ่งไม่ยากอย่างที่เธอคาดไว้ ด้วยพันธะของความโศกเศร้าที่ร่วมกันอย่างรุนแรงที่เยียวยารอยแผลเก่า (การเรียนรู้วิธีใหม่ในการมองการควบคุมธาตุของเธอก็ไม่เจ็บเช่นกัน) อัซูล่า กำลังดิ้นรนกับความไม่ไว้ใจของพระเจ้าไฟ เธอได้พบกับความประหลาดใจที่ไม่ดีอยู่บ้าง และต้องตัดสินใจที่ยากลำบาก โชคดีที่เธอเก่งในการเลือกสิ่งที่สมเหตุสมผลมากกว่าพี่ชายของเธอ พ่อของเธออาจทำผิดพลาดทางยุทธวิธีเล็กน้อย

สิบปีหลังสงคราม ทุกอย่างเปลี่ยนไป ศัตรูกลายเป็นเพื่อนและคนรัก ความกลัวกลายเป็นความหวัง ความเจ็บปวดกลายเป็นความสุข ทุกคนก้าวต่อไปได้แล้ว ยกเว้นเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ แม้เธอจะอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ตอนนี้ไม่ใช่แค่แฮร์รี่กับกินนี่ แต่ยังมีธีโอดอร์ นอตต์ แพนซี พาร์กินสัน เบลส ซาบินี่ และแน่นอน ดรากอน มัลฟอย เธอก็พอใจที่จะปล่อยให้บาดแผลในอดีตหลอกหลอนเธอ มากกว่าคำว่าพอใจ มันคือสิ่งที่เธอคิดว่าตัวเองสมควรได้รับ จนกระทั่งคืนหนึ่ง ดรากอน มัลฟอย ตัดสินใจว่าพอแล้ว นี่คือฟิค มุมมองตัวละครสลับกัน ที่เน้นเรื่องราวชีวิตหลังจากสงครามที่ฮอกวอตส์ คุณจะพบมุมมองของเฮอร์ไมโอนี่หรือดรากอน ระบุไว้ด้วยตัวหนาและตัวเอียงตรงกลางทุกครั้งที่เปลี่ยนมุมมอง กรุณาอ่านแท็กทั้งหมด เนื่องจากงานชิ้นนี้เกี่ยวกับ BDSM, kink, การฟื้นฟูจากบาดแผลทางจิตใจ & ความคิดฆ่าตัวตาย

"เป็นการแยกแยะที่ดีทีเดียว ฉันไม่ใช่เบลลา แต่ในตอนนี้ ฉันก็เป็นอิซาเบลลาได้" เพราะเวลาเดินต่อไป และการตื่นขึ้นมาในฐานะเบลลา สวอนนั้นโชคร้าย แต่ก็ไม่ใช่จุดจบของโลก แค่จุดจบของเธอเท่านั้น ลิงก์สำหรับเพลย์ลิสต์เพลงและการแปลเรื่องราวต่างๆ มีอยู่ในหมายเหตุตอนต่างๆ

เมื่อตำรวจเปิดเผยห้องใต้ดินลับในบ้านของอาชญากรอเล็กซานเดอร์ เพียร์ซ และพบโอเมก้าที่ถูกทรมานและลูกสุนัขสามตัว พวกเขานำพวกเขามาส่งที่คลินิกสตาร์ค โอเมก้า คลินิกไม่แสวงหาผลกำไรที่ทุ่มเทให้กับการฟื้นฟูโอเมก้าที่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกทำร้าย หลังจากมืดในเดือนกันยายน พ.ศ. 2548 บัคกี้ บาร์เนส วัยสิบสี่ปีหายตัวไป สิบเอ็ดปีและลูกสุนัขสามตัวต่อมา เขาแตกต่างไปจากเด็กชายที่หายตัวไปจากย่านชานเมืองนอกเดนเวอร์อย่างสิ้นเชิง สตีฟ โรเจอร์สเป็นแอลฟ่าที่มีฐานะ เมื่อเขามีเงิน เขาตัดสินใจที่จะใช้สิ่งที่มีเพื่อความดีและลงทะเบียนเป็นผู้สมัครที่จะเป็นแอลฟ่าผู้ให้การสนับสนุนสำหรับคลินิกการกุศลของเพื่อนสนิทอย่างโทนี่ เมื่อเขารับหน้าที่ช่วยผสานรวมบัคกี้และลูกสุนัขกลับเข้าสู่โลก เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะตกหลุมรักอย่างหนัก

และนั่นเอง ในขณะที่นิ้วของเขาฝังอยู่ข้างในตัวเธอ และหลังของเธอถูกับเปลือกไม้ต้นไม้นั้น เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขาและเห็น – ไม่มีอะไรเลย เหมือนกับว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำ "หยุด" เธอบอก พูดเสียงหายใจหอบเหนื่อยด้วยความสุขที่รู้สึกเหมือนกับยาพิษ เขาอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น อาบอยู่ในแสงจันทร์นี้ และรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เขาแสดงออกนั้นยิ่งทำให้เขาดูดีขึ้น "อะไรเหรอ ที่รัก? ใกล้ขนาดนั้นแล้วเหรอ?" “คุณไม่ต้องการสิ่งนี้หรอก” เธอบอกอย่างง่ายๆ ยังคงหายใจไม่ทัน และเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เธอได้พบกับเขา อาสตาเรียนดูเหมือนจะพูดไม่ออก - ออริรู้จักผู้คน และนั่นเป็นวิธีที่เธอสามารถบอกได้; อาสตาเรียนนั้น…เจ๊งยับเยินอย่างที่สุด

“ฉันภูมิใจในตัวแกเหลือเกินหลานรัก” ลุงวางมือที่เต็มไปด้วยริ้วรอยลงบนใบหน้าของซูโกะ ท่าทางอ่อนโยน มือที่อบอุ่นทำให้ซูโกะต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความรู้สึกที่พลุ่งพล่านในอก “ผมอยากเป็นผู้นำที่ดีครับลุง” ซูโกะกล่าว “ผมอยากดูแลประชาชนของผม” “แกจะทำได้” ลุงกล่าว “แกกำลังทำอยู่หลานรัก” ในยุคแห่งสันติภาพใหม่ ซูโกะทำงานเพื่อเป็นพระเจ้าไฟที่แตกต่างจากบรรพบุรุษของเขาอย่างมาก ดัดแปลงจากโพสต์ทัมเบลอร์นี้

มือข้างหนึ่งคว้าแขนเขา ส่งความรู้สึกเสียวซ่าสั้นๆ ลงไปตามเส้นประสาทของเมอร์ลิน ขณะที่เขาถูกบังคับให้หันไปเผชิญหน้ากับคนที่อยู่ข้างหลัง เกราะส่องประกายในแสงไฟ: เกราะโซ่ที่ยืดหยุ่นแวววาว และเหล็กแข็งของแผ่นเกราะไหล่โค้งอย่างนุ่มนวลเหนือไหล่กว้างข้างหนึ่ง ความยาวของใบดาบกั้นอยู่ระหว่างพวกเขา ปลายดาบลอยอยู่ นิ่งและมั่นคง เหนือหัวใจของเมอร์ลิน พร้อมจะแทงเขาทะลุ แต่เขาก็ไม่สนใจเรื่องเหล่านั้นเลย เขาสนใจแต่เพียงการจ้องมองชายคนตรงหน้า เขาจะไม่มีวันลืมเขา ไม่ว่ากี่ศตวรรษจะผ่านไปแล้วก็ตาม 'อาร์เธอร์?' เมื่อเมอร์ลินล้มเหลวในชะตาชีวิตในที่สุด เศษซากเวทมนตร์ที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในโลกยุคใหม่ไม่ได้เพียงแค่พาเขากลับไปในอดีต แต่ยังพาเขาไปยังอีกมิติหนึ่งด้วย เขาจบลงที่คาเมล็อตที่ซึ่งเพื่อนๆ ของเขาทุกคนยังมีชีวิตอยู่ สบายดี และรู้ถึงเวทมนตร์ของเขา เขาจบลงที่คาเมล็อตที่ซึ่งตัวตนอีกแบบหนึ่งของเขาตายไปเมื่อเกือบปีที่แล้ว เขา อาร์เธอร์ และเพื่อนๆ ของพวกเขายังสามารถสร้างยุคทองที่เขาเคยได้รับสัญญาไว้ได้หรือไม่ หรือความเศร้าโศกและความสงสัยจะฉีกพวกเขาออกจากกัน?

เมื่ออุบัติเหตุร้ายแรงทำให้มาริเน็ตต์อยู่ในสภาพวิกฤต สิ่งเดียวที่เธอคิดได้คือ แชทนัวร์ เธอจะไม่รอด และต้องมีคนบอกเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีวันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ--ทำไมเลดี้ของเขาถึงไม่กลับมา และบังเอิญที่แอดเรียนอยู่กับเธอใกล้ช่วงสุดท้าย เธอจึงตัดสินใจว่าเขาสามารถส่งสารไปบอกแชทได้ดีพอๆ กับคนอื่นๆ ไม่มีตัวละครตายนะ ฉันสัญญา

เสวียนหยวนตื่นขึ้นมาในที่กลางป่ากลางเขาในร่างของดาบเนื่องจากข้อผิดพลาดของระบบ เขาจะทำอย่างไรกับตัวเองต่อไปนี้? ไม่จำเป็นต้องมีความรู้เกี่ยวกับ ‘ข้าได้เกิดใหม่เป็นดาบ’ เพื่ออ่าน

เมื่อลีน่าพบกับคาร่า ทหารหญิงที่กลับมาพักร้อนก่อนการปฏิบัติหน้าที่ครั้งต่อไป ที่ร้านกาแฟในย่านหนึ่งยามบ่ายวันหนึ่ง ชีวิตของเธอก็พลิกผันไปในทันที ขณะที่พวกเธอเริ่มพูดคุยกัน ลีน่ารู้สึกดึงดูดใจคาร่า มีบางอย่างเกี่ยวกับความอบอุ่นและความเปิดเผยของเธอที่เติมเต็มช่องว่างที่เหลืออยู่จากวัยเด็กที่แสนลำบากของลีน่า ในช่วงไม่กี่เดือนถัดมา พวกเธอทั้งสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้น ตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว และพบว่าตัวเองไม่อาจอยู่ห่างกันได้ แต่การปฏิบัติหน้าที่ครั้งต่อไปของคาร่านั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ และด้วยคำสัญญาว่าเธอจะกลับบ้าน ลีน่าจึงรอเธออยู่

ฮองจุนกัปตันคิมฮงจุนเปิดฮาเร็มส่วนตัวของเขาแล้ว และอูยองทิ้งชีวิตทั้งหมดของเขาเพื่อเข้าร่วม

ซากุระลุกขึ้นยืนโดยไม่สนใจที่จะปัดฝุ่นออกจากชุดของเธอ เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะสกปรกยิ่งกว่านี้ เธอมองไปที่ศิลาจารึกเป็นครั้งสุดท้าย จดจำตัวอักษรโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ มันจะทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงความมุ่งมั่นของเธอตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ปล่อยให้ชื่อของนารูโตะและซาสึเกะมาอยู่บนศิลาจารึกนั้น นั่นคือนินโดของเธอ

แฮร์รีถูกมองว่าเป็นลอร์ดมืดหลังสงคราม และในที่สุด แม้จะมีความพยายามจากเพื่อนๆ ของเขา เขาก็ถูกผลักผ่านม่านไป เขาตื่นขึ้นมาในโลกที่ดูเหมือนจะเป็นโลกที่เขาอาจมีชีวิตอยู่หากไม่มีโวลเดอมอร์ท แฮร์รีสร้างที่ซ่อนตัวเล็กๆ ที่ปลอดภัยและเงียบสงบให้กับตัวเอง และสาบานว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองอีกเลย แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังดึงดูดความสนใจของทอม ริดเดิ้ลอยู่ดี

“พระวิญญาณอันประเสริฐ ขอขอบพระคุณสำหรับของประทานแห่งชีวิตของเด็กน้อยคนนี้ พวกเราจะติดค้างบุญคุณท่านตลอดไป” ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านคุกเข่าลงแล้ว แม้แต่เด็กเล็กๆ ที่ยังนั่งไม่แข็งแรงก็พยายามก้มลงคลานทำความเคารพอย่างสุดความสามารถ “โปรดเถิด ท่านจะประทานนามให้พวกเราเรียกขานท่านได้หรือไม่ พวกเราอยากแสดงความกตัญญูอย่างถูกต้อง” โอ้ ว้ายตายแล้ว (ซึ่งซูโกช่วยเด็กหญิงจากอาณาจักรแผ่นดินโลกคนหนึ่งให้รอดพ้นจากการจมน้ำ ชาวบ้านคิดว่าเขาเป็นวิญญาณ สร้างศาลเจ้าให้เขา และเรื่องสั้นๆ เรื่องราวปลอมๆ เกี่ยวกับวิญญาณสีน้ำเงินที่เต้นรำกับมังกรก็กลายเป็นเรื่องจริงอย่างน่าอัศจรรย์)

เครื่องส่งสัญญาณของเขาส่งเสียงดังขึ้น “ชุดของ RR กองอยู่บนพื้น” เจสันพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “แต่ไม่พบตัวเขาเอง ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงแน่ๆ ถึงได้ทิ้งทุกอย่างไว้” “ผมคงไม่บอกว่ามันแย่หรอกนะ” ดิ๊กตอบพลางมองลงไปที่เด็กน้อยที่ซุกตัวอยู่บนอกของเขา ตอนนี้ที่เขามองอย่างละเอียดแล้ว เขาสามารถเห็นเค้าโครงของน้องชายตัวเล็กๆ ในใบหน้าเล็กๆ นั้นได้ “แต่ อย่างน้อย ผมก็มั่นใจได้ว่าเขาไม่ได้ตาย” หรือ: ทิมกลับเด็กลงจนเหลือแค่สี่ขวบ ดิ๊กเป็นคนดูแลเขา

ทอมมีเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่สามารถตั้งใจฟังได้ และไม่เคยอยู่นิ่ง เขาตบมือ กระแทกคนอื่น และไม่เคยมีเพื่อนสนิท เขาเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งและหลงทางในระบบการอุปการะ เขาเพิ่งถูกส่งไปอยู่กับครอบครัวใหม่ ทอมมีรู้ว่ามันเป็นยังไง เขาไม่เคยอยู่ได้นานหรอก เพราะไม่มีใครอยากได้เด็กเอาแต่ใจแบบเขา ทำไมบ้านหลังนี้ถึงจะต่างออกไป? - หรือ: เรื่องราวการอุปการะแบบ sbi ที่เราคุ้นเคย แต่เน้นที่เด็กที่มีความผิดปกติทางระบบประสาทที่มักจะหลงทางในระบบ

เสี่ยวเป็นชื่อที่เขาได้รับหลังจากทำสัญญาฉบับใหม่กับมังกรผู้ยิ่งใหญ่เร็กซ์ ลาพิส แต่ก่อนหน้านั้นเขาคืออลาทัส อารักษ์ผู้เปราะบางที่ถูกบิดเบือนไปตามอำเภอใจของเทพเจ้าแห่งความฝัน เลือดบนมือของเขาและกรรมที่แบกรับอยู่บนบ่าทำให้อาณาจักรภายในของเขาเน่าเสียและผลักดันเขาให้เข้าใกล้ความตาย จนกระทั่งเขาบังเอิญพบแสงสว่างเหนือธรรมชาติที่ส่องผ่านหุบเขาอันเงียบเหงา อีเธอร์ได้เดินทางไปและหนีจากโลกต่างๆ มากมายนับไม่ถ้วน ระมัดระวังที่จะไม่ผูกพันกับที่ใด แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาถูกขังอยู่ในโลกใดโลกหนึ่งอย่างแท้จริง ถูกปลดปล่อยพลังและแยกจากน้องสาวของเขา เขาแน่ใจว่าเขาจะอดตายและจางหายไป ถูกมัดด้วยความเป็นอมตะของเขาให้มีชีวิตอยู่กับความทุกข์ทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่สามารถแม้แต่จะทำให้ตัวเองได้พักผ่อน — จนกระทั่งเขาได้พบกับอารักษ์ผู้หลงทางและอ่อนโยนที่นำความหวังใหม่มาให้เขา มันจะใช้เวลานานกว่าที่พวกเขาจะเรียนรู้วิธีการรับรักที่พวกเขามีให้แก่กัน

การกลับมาของเฮอร์ไมโอนี่ที่ฮอกวอตส์ในปีที่แปดนั้นแตกต่างไปจากที่เธอคาดไว้มาก แต่เอาเข้าจริง ไม่มีใครคาดหวังว่าสัตว์เลี้ยงของพวกเขาจะไปเป็นเพื่อนกับเจ้าเฟอเรทประจำบ้านหรอกนะ —o— อัปเดต: วันพฤหัสบดี และบางวันจันทร์

“ฉันเกลียดแกนะ รู้ไว้ด้วย” คุณเป่าลมหายใจออกมาอย่างละคร “โอ้ ที่รัก แกทำให้ใจฉันสลาย!” เขาเอามือไปปิดหัวราวกับกำลังเป็นลม ถ้ามีใครที่เว่อร์กว่าคุณเมื่อกี้ก็คงเป็นเขาคนนี้แหละ เขาพยายามจะแย่งซีนคุณอยู่เสมอ “แกไม่มีหัวใจให้ฉันทำลายหรอก” ___กรุณาติดต่อ discord หรือ tumblr เกี่ยวกับการยุติการให้บริการ

การขว้างก้อนหินลงแม่น้ำจะสร้างริ้วคลื่น ในขณะที่การขว้างอุกกาบาตลงทะเลจะนำไปสู่สึนามิ Rhea Jackson คือการรวมตัวของสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้ และการรู้ถึงอนาคตไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นเสมอไป อย่างไรก็ตาม เธอมีความสามารถในการมองหาอารมณ์ขันในทุกสิ่ง เพิ่มวิญญาณของพ่อและลุงของเธอจากอีกมิติหนึ่งเข้าไป และทันใดนั้นทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย [คำเตือน : ไวยากรณ์ไม่ดี ขออภัย ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแรกของฉัน] ขโมยสายฟ้า (5-23)ทะเลแห่งสัตว์ประหลาด (24-41)คำสาปไททัน (42-60)สงครามในเขาวงกต (63-84)โอลิมเปียนคนสุดท้าย (86-107) เล็กน้อยจาก วีรบุรุษผู้สูญหาย (109-111)ธิดาแห่งเนปจูน (112-133)เครื่องหมายแห่งเอเธน่า (134-152)"ย้อนกลับ" ดาบแห่งเฮเดส (153-154)เรือนแห่งเฮเดส (155-167)โลหิตแห่งโอลิมปัส (168-???) Discord : https://discord.gg/tVmymEr9J6 ข้อจำกัดความรับผิดชอบ : เพอร์ซี่ แจ็กสัน ไม่ใช่ของฉัน

ส่วนที่ 1: คู่มือเอาตัวรอดจากการพลาดครั้งใหญ่ [มุมมองของบาคุโกะเพียงผู้เดียว] คาสึกิ บาคุโกะ ไม่มีกระดูกอ่อนโยนอยู่ในตัว เขาเอาแต่ใจในทุกสิ่งที่ทำและทำทุกอย่างด้วยหัวใจ 100% หลังจากงานกีฬาประจำปี คาสึกิเริ่มถูกคนแปลกหน้าคุกคามเพราะท่าทางที่ไม่เหมือนฮีโร่ มันเริ่มจากจดหมายแต่ไม่จบแค่นั้น เมื่อคาสึกิรู้ตัวว่าการคุกคามเข้าสู่เขตอันตรายแล้วและเขาต้องบอกใครสักคน มันก็สายเกินไปแล้ว ส่วนที่ 2: โรคความผิดปกติทางจิตหลังได้รับบาดเจ็บ [มุมมองเปิดกว้างไปยังบาคุโกะ ครู และเพื่อนร่วมชั้น] เมื่อหอพักสร้างเสร็จ ทุกคนก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง แต่สถานการณ์เริ่มตึงเครียดเมื่อผู้คนเริ่มรู้ว่าบางอย่างไม่ถูกต้องกับบาคุโกะที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือ [สอดคล้องกับเนื้อเรื่องต้นฉบับจนถึงหลังการสอบใบอนุญาต] ส่วนที่ 3: คู่มือฉบับประดิษฐ์ของอาจารย์ไอซาวะในการเยียวยาเด็กๆ ด้วยการพิจารณาคดีที่มีชื่อเสียง การเกิดภัยพิบัติทางสื่อ และลีกกลับเข้ามาในเกม อาจารย์ไอซาวะตัดสินใจจัดการบำบัดภาคบังคับสำหรับเด็กๆทุกคน และคาสึกิ บาคุโกะ ไม่อนุญาตให้ออกจาก UA โดยไม่มีเขาอยู่เคียงข้างจนกว่าจะอายุสิบแปดปีแน่นอน

เพอร์ซี่รอดชีวิตจากปีแรกที่ค่ายฮาล์ฟ-บลัดมาได้ และได้เพื่อนมากมายระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนพยายามฆ่าเขาตอนสิ้นสุดฤดูร้อนก็ตาม ตอนนี้เขาต้องเผชิญกับความจริงของการเมืองใต้น้ำ จัดการกับข้อพิพาทเรื่องการดูแล และจัดการกับโรงเรียนบนบกไปพร้อม ๆ กัน กำแพงของค่ายอ่อนแอลงหลังจากครีษมายัน และการที่ผู้อำนวยการกิจกรรมคนใหม่เข้ามา ทำให้ช่วงฤดูร้อนของเขาไม่สงบขึ้นเลย ทำไมเขาถึงไม่มีปีปกติบนบกสักปี? ทำให้เขาอยากเรียนวิชาร่ายเวทสร้างพายุของคิมเสียจริง ๆ ภาคต่อของ: ATLOP: Trial by Fire (ต้องอ่านเรื่องนั้นก่อนถึงจะเข้าใจเรื่องราว)

สรุป: โคเรตื่นขึ้นมา เธอเป็นแมวแล้ว แมวตัวใหญ่ขนฟูที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือทำไม เธอคิดว่าแค่นั้นก็บ้าพอแล้ว แต่แล้วเธอก็ได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยภายใต้ชื่อที่แตกต่างออกไป และทุกอย่างก็ยิ่งบ้าคลั่งเข้าไปใหญ่ หรือ! ในเรื่องที่สาวสมัยใหม่ตกไปอยู่ในจักรวาลมาร์เวลและกลายร่างเป็นแมว เธอได้พบกับโทนี่ สตาร์คและตัดสินใจที่จะตามเขากลับบ้านเพราะเขาเป็นเหมือนแม่เหล็กดึงดูดปัญหาและเธอมีจิตใจที่เมตตาและความหลงใหลในไอรอนแมนอย่างลับๆ ต่อมาเกิดเรื่องราวเหนือธรรมชาติ/เวทมนตร์ขึ้นบ้าง แต่จักรวาลมาร์เวลก็เต็มไปด้วยเรื่องแบบนั้นอยู่แล้วก่อนที่เธอจะไปถึง ไม่ใช่ความผิดของเธอเลย (ไม่ได้ทิ้ง! แค่กำลังเขียนเรื่องหลายเรื่องพร้อมกัน)

ถ้าความสิ้นหวังในดวงตาและความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้คุณพังทลาย เสียงสั่นเครือของเขาก็คงจะทำเช่นนั้นได้ และถึงแม้จะไม่มีทั้งหมดนั้น คุณจะปฏิเสธเขาได้อย่างไร? เขาผู้ยืนอยู่เคียงข้างคุณขณะที่คุณค้นพบตัวตนที่หายไปของคุณ เขาผู้ยังคงอยู่เคียงข้างคุณเมื่อคุณได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ที่สาปแช่งของคุณ เขาผู้ผูกปมข้อจำกัดของคุณและลูบผมของคุณตลอดทั้งคืน แม้ว่าคุณจะดิ้นรนและต่อสู้เพื่อจบชีวิตเขา เขาช่วยให้คุณได้รับอิสรภาพจากความสาปแช่งแห่งกำเนิดของคุณ คุณจะปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเขาในอิสรภาพของเขาได้อย่างไร? แต่ เสียงหนึ่งในหัวของคุณกล่าว เจ็ดพันดวงวิญญาณ ---- เรื่องราวที่เราค้นพบว่าแวมไพร์ผู้ถูกยกย่องนั้นสาปแช่งได้มากเพียงใด และคุณจะไปไกลแค่ไหนเพื่อช่วยเหลือเอล์ฟที่คุณรัก