การเสียดสี

แฮร์รี่ไม่ถือสาเลยจริงๆ ที่สลิธีรินรุ่นเดียวกันกับเขากลับมาเรียน NEWT กันเยอะขนาดนี้ ไม่เลยจริงๆ แค่ว่า—พวกเขาจำเป็นต้องเป็นมิตรกันขนาดนี้หรือเปล่า? เขาไม่ได้มีอคติหรอกนะ ไม่เลยจริงๆ แค่ว่า—พวกเขาต้องมีแผนการอะไรสักอย่างใช่มั้ย? แฮร์รี่รู้สึกกระวนกระวายใจกับความสนใจที่เขากำลังได้รับจากทุกคน—สลิธีรินเป็นปัญหาที่เล็กน้อยที่สุด ถ้าจะพูดให้ยุติธรรม—และกำลังดิ้นรนกับการเปลี่ยนแปลงมากมายของฮอกวอตส์ แฮร์รี่อยากจะรู้สึกมีความสุขที่อย่างน้อยก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่คงที่อยู่: ดราโก มัลฟอย ยังคงเกลียดเขาอย่างสุดหัวใจ แต่เมื่อเขาถูกสะกดรักโดยใช้เวทมนตร์ผิดกฎหมาย แฮร์รี่พบว่าเขามีเรื่องให้ต้องกังวลมากกว่าที่ว่า เบลส ซาบินี่ อยากเป็นเพื่อนกับเขาจริงๆ หรือเปล่า เพราะถ้าทุกคนที่ได้รับผลกระทบได้รับพร—หรือคำสาป ดูจากสีหน้าของมัลฟอยแล้ว—ด้วยรอยสักเวทย์มนตร์ที่เผยชื่อของคู่แท้ แล้วทำไมผิวของแฮร์รี่ถึงยังคงโล่งเตียนอยู่ล่ะ?

อ๋อ แน่นอน การกลับมาพบกันอีกครั้งย่อมนำมาซึ่งความสุข ลูกแมว และรุ้งกินน้ำ เพราะนั่นเป็นไปตามวิถีชีวิตอย่างแน่นอน เมื่อคุณเพิ่งใช้เวลา 70 ปี ในฐานะเครื่องมือของเหล่าคนชั่ว ฉันหมายถึง อะไรจะเกิดขึ้นได้บ้าง?

หลังจากช่วงคริสต์มาสในปีการศึกษาที่ห้าของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ได้มีการเรียนการสอนแบบตัวต่อตัวเป็นระยะเวลาสั้นๆ ซึ่งเซเวอร์รัส สเนปพยายามสอนแฮร์รี่เกี่ยวกับทักษะการป้องกันจิตใจ การเรียนการสอนยุติลงในที่สุดเมื่อแฮร์รี่ถูกจับได้ว่าแอบสอดส่องความทรงจำของสเนป และค้นพบสิ่งแปลกๆ มากมาย เช่น คำทำนายลึกลับที่เชื่อมโยงชะตาชีวิตของแฮร์รี่กับโวลเดอมอร์ พ่อของแฮร์รี่เป็นคนหัวรั้นน่ารำคาญ และเซเวอร์รัส สเนปเคยตกหลุมรักแม่ของแฮร์รี่ แน่นอนว่าตอนนี้แฮร์รี่มีคำถามมากมาย สเนปคงอยากจะไม่ตอบอะไรเลย โลกเต็มไปด้วยสิ่งที่เห็นได้ชัด แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย คำถามเดียวกันเกิดขึ้นในทุกจิตวิญญาณ: "เพื่ออะไร เพื่อใครที่ฉันต้องฆ่าและถูกฆ่า?" ...หรือ วิธีการจัดการกับความดื้อรั้นแบบคลาสสิก *เรื่องสแนร์รี่ที่เข้าชมมากที่สุดตลอดกาลบน AO3! ขอบคุณ!*เรื่องนี้มีหน้า Fanlore และ TvTropes แล้ว *ตอนนี้มีภาพประกอบครบถ้วนแล้ว!*มีให้บริการเป็นภาษาอังกฤษ รัสเซีย โปรตุเกส โปแลนด์ สเปน จีน เวียดนาม และเกาหลี! (ดูลิงก์ในหมายเหตุ)

หลังจากรอดชีวิตมาจนถึงวันเกิดครบสิบแปดปี แฮร์รี่ก็ไม่ได้แปลกใจนักเมื่อได้รับจดหมายที่บอกว่าพ่อแท้ๆของเขาคือโทนี่ สตาร์ค หมดความอดทนไหม? แน่นอน แปลกใจไหม? ไม่เท่าไหร่ เขาเลิกคิดไปแล้วว่าอะไรจะบ้าเกินไปที่จะเกิดขึ้นกับเขาตั้งแต่ตอนที่เขาต่อสู้กับบาซิลิสก์ยาวห้าสิบฟุตที่เชื่อฟังความทรงจำจากสมุดบันทึกพร้อมกับหมวกเก่าและดาบ ตอนอายุแค่สิบสองขวบ หลังจากที่เริ่มค้นหาตัวเองนอกเหนือจากเด็กชายผู้รอดชีวิตสองครั้งแล้ว แฮร์รี่ตัดสินใจไปเยี่ยมพ่อแท้ๆของเขา โทนี่คิดว่าหลังจากได้พบกับเทพเจ้าตัวจริง ต่อสู้กับมนุษย์ต่างดาวที่บุกเข้ามา และบินอาวุธนิวเคลียร์ผ่านรูหนอนไปในอวกาศแล้ว ไม่มีอะไรจะทำให้เขาตกใจได้อีกแล้ว แน่นอนว่าเขาคิดผิด การพยายามดูแลเหล่าอเวนเจอร์สไม่ใช่เรื่องง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่พยายามไม่สนใจความรู้สึกที่เขามีต่อกัปตันอเมริกา แต่ไม่มีอะไรจะเหนือกว่าการค้นพบว่าเขามีลูกชาย ลูกชายที่เขาไม่รู้จักมาก่อน ลูกชายที่มีแววตาสีเขียวเหมือนกันกับที่โทนี่เห็นจากการสะท้อนในกระจก โทนี่ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเป็นพ่อได้หรือไม่ โดยเฉพาะกับคนที่ดูหลงทางขนาดนี้ แต่เขาจะพยายามจนตายอย่างแน่นอน

มีข้อดีอย่างแน่นอนในการเดทกับพ่อมด ตอนนี้ที่สตีเฟ่นกลับมาที่คอมปาวนด์แล้ว โทนี่ก็มีทางหนีง่ายๆ จากทุกสิ่งทุกอย่าง การประชุมที่น่ารำคาญ? พอร์ทัล เพื่อนร่วมทีมงี่เง่า? พอร์ทัล และแน่นอน การสบประมาทด้วยวาจาของสตีเฟ่นเป็นสิ่งที่น่าดูชม หรือ บทตัดตอนจากบทกวีของฉัน "ironstrange vs the rogues" ทีมไอรอนแมน - ไม่ชอบ อย่าอ่าน!

แล้วถ้ามีทาร์แกเรียนอีกคนล่ะ? คนที่ยังคงซ่อนตัวอยู่เนื่องจากสถานการณ์การเกิดของเธอ? และถ้าหากอะลิเซนต์ ไฮทาวเวอร์วางแผนที่จะควบคุมฝ่ายกรีน - แผนการที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานกับลูกชายของเธอ เออมอนด์ ทาร์แกเรียน

เมื่อสไตส์อ่านโพสต์ เขาก็ยิ่งสับสนมากขึ้น โพสต์เหล่านั้นเป็นโพสต์เก่า ตั้งแต่ปีแรกที่เขาเรียนปริญญาตรี แต่เป็นช่วงที่เกิดการโจมตีเหนือธรรมชาติที่ทำให้คนจำนวนมากติดอยู่ในเหตุการณ์นั้น สไตส์แทบจะทำงานหนักจนหมดแรงเพื่อให้การสนับสนุน คำแนะนำ และรวบรวมข้อมูลสำหรับสก็อตต์และเดเร็กเพื่อให้พวกเขาสามารถควบคุมความเสียหายได้ “นี่มันไม่ได้บอกอะไรฉันเลย” สไตส์พูด “นอกจากว่าคุณใช้ Google เป็นและรู้วิธีการแคปหน้าจอ” “ผมถือว่ามันเป็นเรซูเม่ของคุณ” ฟิวรี่บอกเขา สไตส์แข็งทื่อ เพราะอะไรกัน ฟิวรี่ไม่ได้พูดอะไรอีก ไม่ได้อธิบาย แม้แต่หลังจากที่สไตส์พยายามขอรายละเอียดเพิ่มเติม “คุณหมายความว่ายังไง เรซูเม่ของฉัน? ถ้าคุณยังไม่รู้ ฉันยังเรียนอยู่” เขาดูไม่ประทับใจ “คุณเคยเรียนมาแล้ว คุณมีสองปริญญา ใบรับรองสี่ใบ และคุณกำลังเรียนปริญญาเอกอย่างรวดเร็ว” “ผมชอบเรียนรู้” สไตส์พูดเสียงเรียบ “คุณชอบช่วยเหลือ และบังเอิญว่าผมมีคนที่คุณสามารถช่วยได้”

ฉันหันหลังแล้วก็เอาหน้าผากกระแทกกับดาดฟ้าขณะที่ล้มลงคุกเข่า “โปรดเถอะ พระเจ้า ข้ารู้ว่าครั้งสุดท้ายที่เราคุยกัน ข้าบอกให้ท่านไปดูดไข่ แต่ไอ้บ้าอะไรเนี่ย อะไรวะที่ข้าทำลงไป นี่เพราะเรื่องเกย์เหรอ? ข้าจะหยุด ข้าสาบานว่าจะเลิกทำแค่นี้ได้โปรด—” “นายกำลังพูดถึงอะไร? ทำไมนายถึงว่ายน้ำมาไกลขนาดนี้? แล้วเสื้อผ้าแปลกๆของนายน่ะ?” เด็กชาย ซึ่งข้าปฏิเสธที่จะตั้งชื่อตามหลักการ เริ่มถามรัวๆ พร้อมกับขยับตัวไปมารอบๆเรือลำเล็กๆมาหาข้า “นี่มันเกิดขึ้นจริงเหรอ โอ้ พระเจ้า นี่มันเรื่องจริงเหรอวะ…” ฉันหันหลังจากที่นั่งอยู่บนพื้นเพื่อดูเด็กชายที่กำลังนั่งยองๆอยู่ห่างจากหน้าข้าไม่กี่นิ้ว ฉันร้องเสียงหลงอย่างไม่น่าดูและไถลตัวถอยหลังไปไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยไม่ทำให้เรือล่ม เขาส่งยิ้มสดใสมาให้ฉันแล้วประกาศว่า “ข้าคือ มังกี้ ดี ลูฟี่! ข้าจะได้เป็นราชาโจรสลัด!” จากนั้นเขาก็เอียงหัว “แล้วนายล่ะ ใคร?”

ริ้วคลื่นกลายเป็นคลื่นใหญ่ซัดสาดเข้าหาฝั่งแห่งความเป็นจริงและความเป็นไปได้ และฉันก็เป็นเพียงอีกคนที่ถูกดึงลงไปใต้น้ำ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าแม้แต่คนที่กำลังจมน้ำก็ยังสร้างคลื่นของตัวเองได้ เรื่องราวของตัวละครต้นฉบับใน SI โพสต์ซ้ำเพื่อแก้ไขรูปแบบและพูดคุยกัน การจัดอันดับขึ้นอยู่กับภาษา

หลังจากผ่านไปสองร้อยสี่สิบปี แฮร์รี่ พอตเตอร์คิดว่าเขาได้เห็นทุกอย่างมาหมดแล้ว จนกระทั่งเขาถูกพาตัวกลับไปยังปี 1977 ท่ามกลางการขึ้นสู่อำนาจครั้งแรกของโวลเดอมอร์ต และทั้งสองฝ่ายของสงครามครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้เขาอยู่เฉยๆ

ชีวิตไม่ได้เป็นไปตามที่คุณต้องการเสมอไป บางครั้งมันก็แค่โยนคุณลงถังขยะ แล้วจุดไฟเผาถังขยะ และหัวเราะเยาะคุณขณะที่คุณกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และทั้งหมดที่คุณทำได้คือบอกตัวเองว่ามันจะโอเค คุณจะโอเค และบางครั้งคุณก็ถูกต้อง และคุณตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้นด้วยวันที่แสนวิเศษ เต็มไปด้วยแสงแดด รุ้งกินน้ำ และนกที่ร้องเพลง และคุณเริ่มใช้ชีวิตในภาพยนตร์ดิสนีย์ที่แสนวิเศษ บางครั้งคุณก็ผิด วัฏจักรก็ดำเนินต่อไป บางทีชีวิตอาจเติมน้ำมันจุดไฟเพิ่มเข้าไป หรือเติมปลาตายลงไปที่ก้นถัง และขึ้นอยู่กับคุณที่จะลุกขึ้นจากก้นของคุณและทำบางอย่างเพื่อแก้ไขชีวิตของคุณ เพราะมันชัดเจนว่าคุณอยู่คนเดียว เมื่อไม่มีฮีโร่มาช่วยคุณ คุณจำเป็นต้องช่วยตัวเอง จงเป็นฮีโร่ของคุณเอง อิซึคุตัดสินใจว่าวิธีที่ดีที่สุดในการเป็นฮีโร่คือการเป็นครู

ร่างกายของบาร์นส์ทำสิ่งใหม่ๆ ขอบคุณสำหรับปัญหาทั้งหมดนะ ร่างกาย คำเตือน: มีการอ้างอิงถึงการล่วงละเมิดทางเพศในอดีต (ไม่ชัดเจน)

เมื่อกลุ่มมารอเดอร์กลับมาเรียนปีที่ 6 ที่ฮอกวอตส์ ไซริอุสไม่ใช่คนเดียวที่สังเกตเห็นว่ารีมัสดู…หล่อขึ้นในช่วงปิดเทอม แต่เขาก็เป็นคนเดียวที่คิดหาวิธีแก้ปัญหาที่สมบูรณ์แบบ จนกระทั่งเจมส์ พอตเตอร์และลิลี่ เอแวนส์คนหนึ่งตัดสินใจที่จะวางความขัดแย้งของพวกเขาไว้เพื่อความสนุกสนานร่วมกัน

แฮร์รี่คิดว่ามันค่อนข้างแปลกที่เขาโกหกน้อยมาก คุณคงคิดว่าพ่อมดที่อาศัยอยู่ใจกลางนิวยอร์กของพวกมักเกิ้ลจะโกหกเป็นว่าเล่น แต่เขากลับคิดว่าเขาไม่เคยโกหกเลยสักครั้งขณะอธิบายเรื่องเวทมนตร์ให้มักเกิ้ลฟัง แน่นอนว่าส่วนใหญ่แล้วเขาดูเหมือนคนงี่เง่าที่สุดๆ ไปเลย มันก็น่าขำดีเพราะไม่มีใครเชื่อเขาเลย เขาเป็นเหมือนลูน่า ลัฟกู๊ดเลย!

หลังจากที่อิซึคุตกไปสู่ความตายเพียงไม่กี่นาที หลังจากที่เขารู้สึกสงบสุขกับความมืดมนแล้ว ก็เกิดบางอย่างขึ้น มีแสงวาบสว่างจ้าอยู่ด้านหลังดวงตาเขาเพียงเสี้ยววินาที และอิซึคุก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงหายใจเฮือกใหญ่ อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างแตกต่างออกไป วงแหวนสีทองล้อมรอบม่านตาสีมรกตของเขา หรือ! เรื่องพื้นฐาน 'อิซึคุได้รับควาไม่อมตะ' และอื่นๆ แต่เป็นความคิดของฉัน! อาอิซาวะพบเด็กน้อยคนนี้และพูดว่า 'ของฉัน' ในขณะที่พยายามหาว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น โอ้ และโปรดด้วยเถิด - เพื่อพระเจ้าโปรดอ่านแท็กก่อนอ่านเรื่องนี้ มันอาจจะกระตุ้นอารมณ์ได้มาก อัปเดตแบบไม่สม่ำเสมอเพราะผู้เขียนเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างฉับพลันและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับมัน ________________________________________ ฉันไม่อนุญาตให้ใช้ผลงานใดๆ ของฉันใน ChatGPT/เครื่องกำเนิด AI ไม่ว่าจะเสร็จสมบูรณ์หรือไม่ก็ตาม ห้ามใช้ผลงานของฉันกับ AI

นี่ไม่ใช่แผนเลย ฉันควรจะตื่นขึ้นหลังจากผ่าตัดสมองและดีขึ้นเพื่อที่ฉันจะได้ทำทุกอย่างที่ฉันกับแม่ฝันถึงมานานหลายปี อย่างเช่นไปเรียนมหาวิทยาลัย หาเพื่อน และเที่ยวรอบโลก ฉันไม่ควรจะมาอยู่ในจักรวาลทไวไลท์ในร่างของเบลล่า สวอนนี่ สองเดือนแล้วและฉันก็หลีกเลี่ยงการไปฟอร์กส์ไม่ได้ รีเน่จับได้เร็วเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงบทบาทตลอดเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากบุคลิกของเบลล่ากับฉันนั้น... ไม่สามารถเปรียบเทียบได้... ในโลกแห่งตำนาน เวทมนตร์ และสัตว์ประหลาด ต้องมีวิธีกลับไปสู่โลกของฉันใช่ไหม? ชะตาของเบลล่าก็ผูกพันกับสิ่งเหนือธรรมชาติอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอันตรายอะไร นั่นคือสิ่งที่ฉันเชื่ออย่างโง่เขลา สิ่งสุดท้ายที่ฉันคาดไม่ถึงเลยคือการได้ครอบครัวกับคัลเลนส์...หรือบางทีอาจตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่ได้ถูกกำหนดไว้สำหรับฉัน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันตื่นขึ้น? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันไม่ตื่นขึ้นมา? และฉันจะอธิบายความแตกต่างระหว่าง 'เบลล่า' กับ 'ฉัน' ได้อย่างไร? 〖อัปเดตทุกวันเสาร์ที่สี่ของทุกเดือน + ฉันตอบทุกความคิดเห็นที่ฉันได้รับ〗

“ฉันจะไปหาโทนี่” ชายคนนั้นกระซิบข้างหูปีเตอร์ สายตาเย็นชาและโหดร้าย “และเมื่อฉันเจอเขา ฉันจะฆ่าเขา ช้าๆ คุณว่ายังไง-” ชายคนนั้นหยุดพูด เพราะไหล่ของปีเตอร์สั่น และก่อนที่เขาจะม้วนริมฝีปากด้วยชัยชนะ เขาได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก เมื่อเขาปล่อยผมของปีเตอร์ หัวของวัยรุ่นก็ทรุดลงกับหน้าอก แต่ไม่ใช่เพราะเหนื่อยล้าหรือพ่ายแพ้...แต่เป็นการซ่อนรอยยิ้ม เด็กชายหัวเราะออกมา เขาส่ายหัวก่อนที่จะมองไปรอบๆ พร้อมกับขอโทษ “ขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ มันแค่...มันสนุกมากที่ได้แกล้งคุณ!” เขามองไปรอบๆ ก่อนที่จะดม “โทนี่ สตาร์ค? นั่นคือแผนของคุณเหรอ? คุณไม่ได้ล้อฉันใช่ไหม? คุณคิดจริงๆเหรอว่ามันจะได้ผล? ขอโทษนะทุกคน” ปีเตอร์นั่งตรงในเก้าอี้ด้วยสีหน้าเยาะเย้ยและกระพริบตาอย่างมั่นใจ “โทนี่ไม่สนใจฉันเลย” กล่าวคือ.... ปีเตอร์ถูกลักพาตัวและผู้จับตัวเขาคิดว่าพวกเขาสามารถจับโทนี่ได้ด้วยตัวเขา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในสองสามเดือนที่ผ่านมา

ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ถูกใส่ร้ายในข้อหาค้ายาเสพติดระดับอาชญากรรมร้ายแรง ขณะที่กำลังสมัครงานฝึกงานอยู่ที่สตาร์ค อินดัสตรี ทำให้เขาเสียทั้งทุนการศึกษา โอกาสในการทำงาน เสรีภาพหกเดือน และความเชื่อมั่นในระบบยุติธรรม ถึงแม้ปีเตอร์จะยังคงเป็นสไปเดอร์แมนอย่างลับๆ แต่ตอนนี้เขามักถูกเรียกว่าเมาส์ เด็กเสิร์ฟจานในเฮลเฮาส์ของนิวยอร์ค และเป็นเด็กส่งของที่ไม่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการของวีเซิล เราทำในสิ่งที่เราต้องทำ

เรื่องสั้นก่อนเหตุการณ์ใน The Erised Effect เล่าจากมุมมองของเดรโก-------- เชี่ย นางตัวเล็กชะมัด ตัวเล็กและบอบบาง และเตี้ยกว่าเขาเป็นฟุตกว่าๆ ความบ้าคลั่งที่จะนึกว่านางตบหน้าเขาได้แรงขนาดนั้นตอนปีสาม ในตอนที่พวกเขายังสูงพอๆ กัน อีกแล้ว อย่าไปคิดถึงเรื่องนั้นเลย เหตุการณ์นั้นแหละที่เขาแน่ใจว่าเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดนี้ ไม่มีอะไรดีจะเกิดขึ้นเลยถ้าไปขุดคุ้ยรากนั้น… ต้นตอของความหมกมุ่นนั้น… Insta: ada_p_rix

วอลเดอมอร์จับแฮร์รี่ได้ แล้วอย่างนี้มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง?

อะไรจะยากกว่ากัน? การเป็นโอเมก้าในโลกของอัลฟ่า หรือการต้องทำตัวเป็นโอเมก้าให้กับฝูงอัลฟ่าที่โด่งดังไปทั่วทั้งโลก? ราวกับว่าการปกปิดความจริงเกี่ยวกับเพศของตัวเองยังไม่ยากพอ แล้วโอเมก้าสักกี่คนที่จะมีอัลฟ่าถึงเจ็ดคนอยากครอบครองพวกเขา? ที่ถึงกับเสียเวลาทำสัญญาที่เอื้อประโยชน์อย่างมากมายเพียงเพื่อให้ได้คุณมาเป็นโอเมก้าของพวกเขา? โอ้ ทำไมพวกเขาถึงต้องมาพบความจริงของคุณด้วย? บางทีมันอาจจะไม่เลวร้ายนักที่จะเป็นของพวกเขา แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่สัญญาก็ตาม? สุดท้ายแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็หล่อเหลา และมีกลิ่นหอม และ-- มันผิดหรือเปล่าที่โอเมก้าภายในตัวคุณกำลังครางอย่างมีความสุขกับความคิดที่ว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นมากกว่าการที่สถานะโอเมก้าของคุณถูกเอาเปรียบไปทั่วโลก?

หลังจากใช้เวลาหนึ่งปีบนทะเล จูก้าเริ่มซึมเศร้า ดังนั้นไอโร่จึงตัดสินใจพาเขาไปเที่ยวกับมังกร สิ่งต่างๆ ดีขึ้น แต่เขาก็ตั้งคำถามกับชีวิตของตัวเองในระหว่างนั้น จากนั้นอวตารก็โผล่ขึ้นมา หรือ, คาทาร่าและซอกก้าติดอยู่ในที่เดียวกับจูก้าในวันครีษมายัน สิ่งต่างๆ เกิดขึ้น และพวกเขาบังเอิญกลายเป็นเพื่อนกับศัตรูของพวกเขา หรือ หรือ, ผมตัดสินใจรวมสอง AU เข้าด้วยกันเพื่อความบ้าคลั่งสูงสุด -- แก้ไข: ฟิคเรื่องนี้กำลังหยุดชั่วคราวแบบไม่มีกำหนด ขออภัยนะทุกคน

มิซึเอะ โยโกะ ไม่ได้กังวลนักหรอกเกี่ยวกับการอยู่ในโลกนารูโตะ เธอวางแผนที่จะเป็นคุโนะอิจิเพื่อปกป้องครอบครัวโดยไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเท่าที่จะทำได้ ทุกอย่างก็จะคลี่คลายไปเองในที่สุดนั่นแหละ แน่นอนว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเมื่อเธอรู้ว่าชั้นเรียนอะคาเดมีของเธอคือ...ชั้นเรียนของเก้าบุคคลรุ่นใหม่ โอ้ โชคดีจัง ... พวกเขาจะค่อยๆ เข้ามาอยู่ในใจเธอใช่ไหมล่ะ [หรือในเรื่องที่วิญญาณที่กลับชาติมาเกิดเชื่อแบบลับๆ ว่าคุณยายของเธอจะเป็นสาเหตุของความตายของเธอในที่สุด - ไม่ใช่สงครามที่กำลังจะมาถึงซึ่งเธอไม่ควรจะรู้เรื่องอะไรเลย ไม่ใช่ คุณยายอดีตคุโนะอิจิ ลึกลับ ปริศนา แต่ก็รักได้ไม่น้อยกว่าเดิม]

เขาลืมตาขึ้น มองเพดานเตียงสี่เสาที่เขานอนอยู่ ใช้เวลาสักครู่ สายตาของเขายังพร่ามัวอยู่เล็กน้อย แต่ก็ชัดขึ้นอย่างรวดเร็ว สองวินาที สามวินาที สี่วินาที ส่วนหนึ่งของเจสันยังคงนับต่อไป ในขณะที่ส่วนที่เหลือของเขารู้สึกเหมือน…แข็งทื่อ เพราะเขารู้จักเพดานนี้ เขารู้จักเสาที่มันยึดติดอยู่ เขา—สาบาน—เขารู้จักรอยบากที่เสาซ้ายล่างที่เขาทำไว้ตอนที่เขาขโมยบาตาแรงของบรูซตอนอายุสิบสองและขว้างมันไปมาเหมือนเด็กโง่ๆที่เขาเคยเป็น นี่คือห้องของเจสัน หรือ ห้องที่เจสันโดนเวทมนตร์สะกด แล้วตื่นขึ้นมาในร่างวัยรุ่น และตัดสินใจที่จะบอกไทม์ไลน์ว่ามันยุ่งเหยิงขนาดไหน เขาเป็นประธานสโมสรชื่นชมทิม เดย์คด้วย

หลังจากที่มาริเน็ตต์ถูกบังคับให้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อแอดเรียนระหว่างการโจมตีของอากุมะ ทั้งคู่ก็ตระหนักว่าพวกเขาอาจจะมีอะไรที่เหมือนกันมากกว่าที่คิดไว้ตอนแรก\n

เพเนโลปี การ์เซียเริ่มแชทกลุ่มสำหรับสมาชิกหน่วยวิเคราะห์พฤติกรรมอาชญากรรม พวกเขาทุกคนได้แบ่งปันและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอัจฉริยะประจำหน่วย เรื่องสั้นแนวตลกเบาๆ ที่มีมุกเสี่ยวเยอะเกินไป

(หรือที่รู้จักกันในชื่อ Sterek Scrubs AU) ซึ่งสไตส์ได้เรียนรู้ว่าโรงเรียนแพทย์ไม่ได้เตรียมเขาไว้สำหรับอะไรมากมายเลยแม้แต่ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็สามารถอ่อนแอลงได้ด้วยผมยาวหยิกๆ และลักยิ้มที่เหมาะสม และบางครั้งความประทับใจแรกก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด - มันคือการขุดคุ้ยภายใต้ความองอาจที่เผยให้เห็นว่าใครคุ้มค่าที่จะรู้จักให้ดีขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ดร. เฮลยังคงเป็นคนงี่เง่าอยู่ดี

“ผมไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อทำร้ายคุณ แฮร์รี่ ตรงกันข้ามเลยล่ะ จริงๆ แล้วผมต้องการช่วยคุณ” (หรือ ฮอร์ครักซ์!ทอม ช่วยแฮร์รี่ฟื้นฟูสติของโวลเดอมอร์และรวมจิตวิญญาณของเขา เรื่องราวการล่าหาฮอร์ครักซ์ของทอมแฮร์รี่ที่มากเกินไป!)

สงครามใกล้จะจบลงแล้ว แต่โศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้น: อวตารอัง ตายไปขณะกำลังเบี่ยงเบนพลังงานของโอไช แต่จากความมืดมนนั้น โอกาสสุดท้ายแห่งความหวังก็มาถึง เพราะวิญญาณอวตารได้กลับชาติมาเกิด...ในอาจารย์ของอัง นำเสนอการเดินทางข้ามเวลา การพูดจาเสียดสี และอวตารซุโกะ อวตารกาทารา และอวตารท็อปห์ ที่ตัดสินใจจะละเมิดกฎและยุติสงครามในแบบของพวกเขา

ฉากที่ตัดออกไปซึ่งแสดงให้เห็นว่าเอ็กซี่ถูกฉีดยาที่ทำให้เขาพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจออกมา และเขาพูดไม่หยุดเกี่ยวกับความยอดเยี่ยมของแฮร์รี่จริงๆ ขณะที่แฮร์รี่มองดูด้วยความตกใจและหลงใหลอย่างสุดซึ้ง

ฮัน จีซองใช้ชีวิตปกติธรรมดา เขาเคยรู้มาตลอดว่าตัวเองแตกต่างออกไปเล็กน้อย แต่เลือกที่จะแสร้งทำเป็นไม่เป็นไรและซ่อนตัวอยู่ในที่โล่ง เขาชอบเก็บตัวและเข้ากับคนเกือบทุกคนได้ จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนบ้านใหม่ที่น่ารำคาญย้ายเข้ามาอยู่ในอพาร์ตเมนต์ข้างๆ ชีวิตของเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป กล่าวคือ นี่คือเรื่องราวของสมาชิก Stray Kids ในบทบาทสายลับ ทุกคนมีพลังเหนือธรรมชาติ พวกเขาอายุมากกว่าเล็กน้อยและมีอาชีพการงาน ทุกคนเก่งกาจ และไอดอล K-pop คนอื่นๆ จะปรากฏตัวด้วย เพราะฉันเป็นมัลติแฟนดอมและภูมิใจ [Complete]

หลังจากหายนะครั้งใหญ่ในปีที่สี่ - คุณก็รู้แหละ การแข่งขันสามเวทมนตร์ การตายของเพื่อน ความภักดีที่แปรปรวนของโลกเวทมนตร์ - ก็พูดได้เต็มปากเลยว่า แฮร์รี่นั้นไม่โอเคเลยแม้แต่น้อย ติดอยู่เพียงลำพังในบ้านที่ไม่เคยเป็นบ้านของเขาเลย ซูเปอร์ฮีโร่คนโปรดของพวกเราอดไม่ได้ที่จะเปิดของขวัญที่พ่อทูนหัวมอบให้ สิ่งที่ตามมาคือเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย รวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียงแค่ การเปิดเผยความหลงใหลที่กินเวลายาวนาน งานเลี้ยงหลายงาน การบำบัด และก็อบลินที่มีความสุขอย่างประหลาด - ไม่ได้เรียงลำดับตามนี้ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ฮอกวอตส์และส่วนที่เหลือของโลกเวทมนตร์ก็ไม่เคยเตรียมตัวรับมือกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่ยอมรับทุกด้านของบุคลิกภาพตัวเอง - รวมถึงส่วนที่เป็นสลิธีรินด้วย

เมื่อแฮร์รี่ถูกลากออกจากโลกของตัวเองไปยังอีกโลกหนึ่งที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง เขาเหลือแต่ความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แต่ในระดับหนึ่ง เขารู้สึกว่าสิ่งที่ลากเขามานั้นมีแผนการอยู่ ถ้าหากแฮร์รี่รู้ว่านั่นคืออะไร

นี่ไงล่ะ เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ วันที่ดีที่สุดในชีวิตของดีน วินเชสเตอร์ ตกงาน รู้ว่าถูกหักหลัง โดนทิ้ง ทั้งหมดเกิดขึ้นในวันพฤหัสบดีที่แย่สุดๆ การดื่มจนเมาหมดสติเป็นปฏิกิริยาที่ตามมาอย่างเป็นธรรมชาติใช่มั้ย? การพบเจอโดยบังเอิญในบาร์โทรมๆ ทำให้ดีนได้เพื่อนใหม่ที่เห็นปัญหาของเขาและยังชอบเขาอยู่ ตอนนี้ ในขณะที่ดีนพยายามเก็บกวาดเศษชีวิตของตัวเอง แคสเทียลอาจจะช่วยเขาประกอบมันกลับเข้าที่ได้ในแบบที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน

"ฉันกลายเป็นยูนิคอร์นไปแล้วเหรอ?" ปีเตอร์ถามเสียงแห้ง แล้วสไตส์ก็จ้องเขาอย่างดุๆ สักพักก่อนที่เสียงหัวเราะจะผุดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เกือบจะโดยไม่เต็มใจ และเขาดูตกใจกับเสียงนั้นมาก ความตกใจทำให้เสียงหัวเราะเบาลงไปชั่วครู่ก่อนจะทะลักออกมาด้วยความรุนแรงที่ยิ่งกว่าเดิม มือเรียวบางโค้งงอเป็นกำปั้นเบาๆ บังปากไว้ และเขากำลังสั่น ตัวบาง น้ำตาไหลอีกครั้ง แต่ดวงตาสีทองแดงของเขากำลังเปล่งประกาย ริ้วรอยรอบดวงตาบ่งบอกถึงความครื้นเครง "เปล่า" สไตส์พูดเสียงแหบพร่า หัวเราะเบาๆ "เปล่าเว้ย ยูนิคอร์นเนี่ยนะ อะไรกันน่ะ Rainbowcreep? Zombiesparkle?" [ประมาณหนึ่งปีก่อนเหตุการณ์ไฟไหม้บ้านเฮลที่โชคชะตาลิขิต ปีเตอร์เริ่มฝันร้ายเกี่ยวกับผู้หญิงผมแดง ฝันร้ายนั้นนำไปสู่คาถาที่นำชายคนหนึ่งย้อนเวลากลับมา และในที่สุด แม้ว่านักเดินทางข้ามเวลาจะได้รับบาดเจ็บทางจิตใจอย่างสาหัส และโดยทั่วไปแล้วปีเตอร์ก็ไม่เคยเก่งเรื่องคน หรือดีกับคนเลย พวกเขาก็พัฒนาความสัมพันธ์ที่ไม่มีใครคาดคิด]