สวมหน้ากาก

กลุ่มหมวกฟางได้รับโอกาสได้ดูการแสดงของพวกเขาเอง มาร่วมกับพวกเขาขณะที่พวกเขาพยายามทำความเข้าใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และหาขอบเขตของบาดแผลทางใจของพวกเขา เสียงหัวเราะ การทะเลาะวิวาท และน้ำตาต่างก็ตามมา การแปลภาษารัสเซีย กำลังดำเนินการอยู่ (ficbook)

ลูฟี่หายตัวไปหนึ่งวันหลังจากที่ซาโบตาย สี่ปีต่อมาเขากลับมาพร้อมกับรอยตราทาสที่ถูกเผาไหม้บนเนื้อหนัง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ลูฟี่ก็มองโลกแตกต่างออกไป ติดตามการเดินทางของเขาเพื่อก้าวขึ้นเป็นราชาโจรสลัด บุคคลที่อิสระที่สุดในโลก ในขณะที่เศษเสี้ยวแห่งอดีตของเขาก็ค่อยๆ เผยให้ลูกเรือของเขาได้เห็น (AU, ลูฟี่ที่แข็งแกร่งกว่า/โตกว่า/มืดมนกว่า, ไม่มีเรื่องรักๆใคร่ๆ) หยุดอัปเดตชั่วคราว

หลังจากโลกพังพินาศไปแล้ว อุซปและนามิพบว่าตัวเองอยู่ก่อนที่พวกเขาจะได้พบกับลูฟี่อีกครั้งเพียงไม่กี่ปี ครั้งนี้ พวกเขาจะไม่เป็นพวกขี้ขลาดของลูกเรืออีกต่อไป พวกเขาจะช่วยตัวเอง และพวกเขาอาจจะทำให้ทุกคนบ้าไปด้วยในขณะที่ทำเช่นนั้น แฟนฟิคเกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลาที่เขียนอย่างกว้างขวาง โดยมีตัวละครหลักคือ อุซปตาบอด นามิแขนโลหะ และอีกสองคน อาร์คปัจจุบัน: เอนิเอส ล็อบบี้

ราชาโจรสลัดมังกี้ ดี. ลูฟี่ไม่ได้กลับมาเพื่อช่วยโลก เขาปรารถนาเพียงแค่ช่วยเพื่อนๆ ของเขาและทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจะมีความสุขอย่างที่สุดในครั้งนี้ แม้ว่าเขาจะต้องพลิกโลกทั้งใบเพื่อทำเช่นนั้นก็ตาม ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ตาม (หวังว่าจะไม่ใช่ AU ย้อนเวลา ลูฟี่เทพเจ้า และความโกลาหลบ้าคลั่งทั่วไปที่เขานำมาสู่โลกตามปกติ) หยุดอัปเดต

ฟิคเกี่ยวกับการดูอนาคต ปัจจุบันคือ X781 สามปีก่อนเนื้อเรื่องหลัก กลุ่มนักเวทย์จาก Fairy Tail พบว่าตัวเองอยู่ภายในอาคารหลังใหญ่ โดยไม่มีทางออกที่รู้จัก พวกเขานั่งลง และพวกเขาดูอนาคต

ท่ามกลางความร้อนระอุของการต่อสู้ ไม่มีทีมไหนจะดีไปกว่าโรโรโนอา โซโลและแบล็กเลก ซันจิแล้ว แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพ่อครัวโง่ๆพลาดท่าลื่นไถลบนดาดฟ้าไม้ที่ลื่น ทำให้โจรสลัดฝ่ายตรงข้ามสามารถใช้พลังพลังผลปีศาจสัมผัสตัวเขาได้? ดีล่ะ ซันจิกลับกลายเป็นเด็กเจ็ดขวบ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น และคิด-ซันจิก็เกาะโซโลทันที ทำให้ซามูไรผู้ใช้ดาบนั้นลดกำแพงลงและเปิดใจผูกพันกับพ่อครัวตัวน้อย และเมื่อซันจิกลับมาเป็นผู้ใหญ่ พวกเขาทั้งคู่ก็พบว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล เรื่องราวในจักรวาล หลังการข้ามเวลา เกิดขึ้นระหว่างตอนเกาะปลาและพังค์ ฮาซาร์ด มีภาพประกอบโดย @chow_bii บนทวิตเตอร์ - ขอบคุณนะจ๊ะ!

"นั่นแหละคือสิ่งที่เกี่ยวกับนะกามะ มันหมายความว่าคุณไม่ต้องพูดคำลาหรืออยู่คนเดียวเลย" ซึ่งลูฟี่ ลูกชายของมังกี้ดี. ลูฟี่ กัปตันโจรสลัดในอนาคต และโรโรโนอา โซโร นักดาบที่เก่งที่สุดในโลกในอนาคต นั้นโง่เขลา และคนอื่นๆ ก็ต้องอดทน นอกจากนี้ ยังมีการผจญภัยที่บ้าคลั่งและอื่นๆ อีกมากมาย หรือ: เรื่องราวกับพวกเขามักจะเป็นแบบเอาเป็นเอาตาย และความรักก็เช่นกัน

คนแปลกหน้ามาหยอดมุขกับลูฟี่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว และพวกโจรสลัดหมวกฟางก็เผยให้เห็นด้านความหวงแหนออกมา

ไอ้คนโกหก ไอ้คนหยิ่งยโส ไอ้คนขี้ขลาด อุซปไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเปลี่ยนไปได้มากแค่ไหน แม้โอกาสจะมาถึงตัวเขาแล้วก็ตาม เขาไม่แน่ใจว่าจะแก้ไขอะไรได้บ้างด้วยหนังสติ๊กและไหวพริบของเขา แม้จะมีเวลาถึงสิบปีก็ตาม แต่ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองอ่อนแอที่สุด เขาก็ยังเป็นโจรสลัดหมวกฟาง และเขาจะพยายามอย่างเต็มที่แน่นอน

ดังนั้น ลอว์จึงคิดว่ากลุ่มหมวกฟางได้ถือเอาการต่อสู้กับไคโดเป็นเรื่องส่วนตัว เพื่อน้ำตาที่โมโมโนสุเกะและเพื่อนใหม่ๆ จากวานอต่างๆ ร้องไห้ออกมา กัปตันแห่งหัวใจนั้นเข้าใจผิดอย่างแรง เห็นได้ชัดว่า นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่าเรื่องส่วนตัว (ซึ่ง ลอว์และกลุ่มหมวกฟางจะโกรธแทนลูฟี่เมื่อเขาทำไม่ได้)

โซโลเยาะแล้วดึงกัปตันของเขาเข้าไปใกล้ “ไปเอาเองซะ” ช็อปเปอร์อ้าปากค้างพูดไม่ออก ส่วนที่เหลือของพวกนามิก็มีสีหน้าคล้ายๆ กัน คือดูงงๆ และโกรธๆ —ยกเว้นโรบินที่ยิ้มแอบๆ อยู่หลังมือ และจินเบ้ที่หัวเราะเบาๆ แทบไม่ได้ยินท่ามกลางเสียงคลื่น นามิ —ซึ่งรู้ดีว่าโซโลเป็นยังไงเวลาพยายามแกล้งคนอื่น ซึ่งรู้ดีว่าเธอกับลูฟี่นั้นมีความผูกพันที่คนอื่นๆ ในโลกนี้มีน้อยคนนักจะเข้าใจ ความผูกพันที่ไม่มีวันแตกสลาย ถูกขโมย หรือเปลี่ยนแปลงได้ —ก็รู้สึกโมโหเช่นกัน “เขาเป็นของพวกเรา!” เหล่าลูกเรือกลุ่มโจรสลัดที่โด่งดังที่สุดกลุ่มหนึ่งในนิวเวิลด์กรีดร้องเหมือนเด็กนักเรียน เรื่องสั้นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างลูกเรือ

“เสียงเรียกจากความว่างเปล่า” เป็นวลีภาษาฝรั่งเศสที่ใช้หมายถึงความคิดทางปัญญา หรือแรงกระตุ้นที่จะกระทำการทำลายล้างในชีวิตประจำวัน ตัวอย่างเช่น การคิดที่จะขับรถปาดไปอีกเลนขณะขับรถ หรือรู้สึกอยากกระโดดลงจากหน้าผาขณะยืนอยู่บนนั้น นอกจากนี้ยังเป็นที่รู้จักในฐานะสถานะคงที่ของลูฟี่ ฉันแค่พยายามเอาชีวิตรอดในนรกที่เรียกว่าแกรนด์ไลน์ ตอนเด็กๆ การแสร้งทำเป็นเด็กผู้ชายเป็นเพียงทางเลือกที่ง่ายที่สุด แต่เมื่อคุณช่วยเจ้าหญิง มันก็เปิดโอกาสให้คุณได้มากขึ้น การเป็นโจรสลัดก็ไม่เลวเลยทีเดียว มันยิ่งดีขึ้นไปอีกเมื่อโจรสลัดคนอื่นๆ ยังคงหวาดกลัวจากวันที่ฉันล่าค่าหัวอยู่

ภาวะอ่อนล้า, นาม; การขาดพลังและความกระตือรือร้นทางจิตใจหรือจิตวิญญาณ; ความอ่อนล้าเนื่องจากการขาดสารอาหาร (ซึ่งการเผาผลาญของลูฟี่เร็วกว่าที่หมอเข้าใจ)

“ผมไม่เชื่อหรอก” ปีเตอร์โต้กลับ “คนอย่างคุณเหรอ? พ่อครัวจากอีสต์บลู? คุณคงมีค่าแค่สองแสนเบลลี่ได้มั้ง มากสุดก็ล้านเดียว ถ้ากัปตันของคุณมีชื่อเสียงหน่อย” ซันจิเงยหน้าไปพิงกำแพงสกปรกด้านหลัง เขาในตอนนี้ยังคงนั่งตัวตรงอยู่ด้วยความดื้อรั้นหรือความอาฆาตพยาบาทบางอย่าง ดูไม่เหมือนคนที่มีชีวิตอยู่ได้แค่คืนนี้ ที่จริงแล้ว เขาดูเฉียบคม ไม่มีคำไหนจะบรรยายได้ดีไปกว่านี้แล้ว แม้สีหน้าของเขายังคงสงบเหมือนตั้งแต่มาถึง แต่การเฝ้ามองเขาเหมือนกับการเฝ้ามองมีดเล่มหนึ่งกำลังถูกดึงออกมาจากฝัก เขาในตอนนี้ กลายเป็นอันตรายขึ้นมาทันที เหมือนเครื่องมือที่สร้างมาเพื่อการตัด “ถ้าคุณรู้ว่าผมผ่านอะไรมา คุณคงกลัวผมตายเลยล่ะ” เขากล่าว

“คุณพูดใช่มั้ย?” เขาถาม ด้วยความมั่นใจว่าได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเขาให้ฟื้นสติ ดาบไม่พูดอะไร แต่ลูฟี่รู้สึกได้ว่ามันอยากจะพูดมากกว่านี้ – ถ้ามันทำได้ หรือถ้าเขาได้ยินมัน และเขาก็ขมวดคิ้ว หันกลับไปที่ประตูหน้า [ที่เชลล์ทาวน์ ลูฟี่ไม่ได้พบกับโรโรโนอา โซโร แทนที่ด้วยการได้ดาบมา]

“ลูฟี่ไปหาคนอย่างนายมาเข้าร่วมลูกเรือได้ยังไงกัน?” “เขาขู่กรรโชกฉัน” สีหน้าของนามิเปลี่ยนไปเป็นอะไรบางอย่างที่โซโลอธิบายไม่ถูก และเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะออกมาและเธอดูงุนงงแค่ไหน “ลูฟี่ขู่กรรโชก……นาย” “ด้วยดาบของฉันที่ฐานทัพเรือ” “ประโยคนี้มันผิดหลายอย่างเหลือเกิน” หรือที่รู้จักกันในนาม: พวกหมวกฟางแลกเปลี่ยนเรื่องราวของกัปตันสุดบ้าคลั่งและการผจญภัยสุดบ้าคลั่งของพวกเขา

เขาถูกแวดล้อมไปด้วยคนแปลกหน้า แต่พวกเขาทั้งหมดพยายามโน้มน้าวเขาเป็นอย่างอื่น หรือ โซโรเผชิญกับความท้าทายที่ลึกลับและไม่ลดละ ซึ่งเขาไม่สามารถเข้าใจได้

พอร์ทกัส ดี. เอซ พร้อมที่จะถูกประหารชีวิตแล้ว เขาได้ทำใจยอมรับแล้ว... จนกระทั่งกลุ่มนาวิกโยธินกลุ่มหนึ่งได้ช่วยเขาออกมาจากอิมเพลดาวน์ พวกเขามาในนามของพี่ชายผู้ทรยศของเขา ผู้ชายที่เคยนำเขาเข้าไปในห้องขังนั้น... ตอนนี้ด้วยภาพจาก AriihenSee Marine Luffy [กำลังเขียนใหม่]

ภาคต่อของเพลงเดียวกัน แต่เนื้อร้องต่างออกไป: "ความรักคือความเสี่ยง แน่นอนอยู่แล้ว พวกเราโจรสลัดล้วนเกิดมาเพื่อเสี่ยงและเพื่อสูญเสียหัวใจ" มังกี้ ดี. ลูฟี่และโรโรโนอา โซโรยังไปถึงฝันได้เพียงครึ่งทาง แต่ อย่างน้อยพวกเขาก็มีกันและกัน โลกใหม่นั้นยากลำบากและอันตราย แต่ก็เหมือนกับสิ่งดีๆ ทั้งหลาย มันช่างวิเศษเหลือเกิน พวกเขาคือราชาโจรสลัดและนักดาบที่เก่งกาจที่สุดในโลกนั่นแหละ เพียงแต่โลกยังไม่รู้เรื่องนี้เท่านั้น ซึ่งสถานการณ์ต่างๆ ยังคงเป็นแบบเอาเป็นเอาตาย และความรักก็เช่นเดียวกัน

"อย่าโง่นะ" โซโลกลอกตาพลางวางดาบคาตานะลง "ฉันไม่มีวันทิ้งนายหรอก""แต่ฉันอยากให้นายไป" วิเวี่ยนั่งลงข้างๆ เขา ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายด้วยน้ำตา "นายอยากได้มากกว่านี้ ฉันรู้ นายอยากได้มากกว่านี้ ฉันเห็นมันในดวงตาของนายตอนที่เราอยู่บนเมอร์รี่ นายเกิดมาเพื่อเป็นนักผจญภัย โซโล นายเกิดมาเพื่อเป็นอิสระ" หรือ หลังจากเหตุการณ์ที่พลิกผัน โซโลเริ่มต้นเป็นนักดาบของวิเวี่ยนและจบลงด้วยการเป็นนักดาบของลูฟี่

"นายไม่ใช่คนจริงหรอก" น้องชายตัวน้อยของพวกเขาพูดอย่างดื้อรั้นเป็นครั้งที่ห้า และเอซกับซาโบก็แลกเปลี่ยนสายตาที่แสดงถึงความทุกข์ใจอย่างแท้จริง เพราะลูฟี่กำลังจ้องมองพวกเขาอย่างว่างเปล่าราวกับว่าพวกเขาควรจะรู้ดีว่าพวกเขาไม่มีตัวตนอยู่

“โชคดีนะ โซโล” เธอบ้วนน้ำลายออกมา ตาเงยขึ้นมองฟ้าราวกับกำลังกลั้นน้ำตาไว้ เขายังไม่เคยเห็นคูอิน่าร้องไห้มาก่อน เขาไม่เคยเห็นสีหน้าใดๆ ของเธอเลยนอกจากฟันที่กัดแน่นด้วยความมุ่งมั่นหรือรอยยิ้มแห่งชัยชนะ “ฉันก็อยากเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดเหมือนกัน แต่ผู้หญิงโตขึ้น ร่างกายก็จะอ่อนแอกว่าผู้ชาย ฉันไม่มีทางเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดได้หรอก” คูอิน่าบอกเขาดังนั้น และโซโลแทบจะไม่เข้าใจคำพูดของเธอเลย เขาคิดถึงเวลาหลายชั่วโมงที่เขาฝึกฝนอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ ผมสีเขียวของเขาที่หล่นอยู่บนพื้นหลังจากที่โคชิโร่ช่วยเขาตัดออก ถึงผู้คนที่เขาคิดว่าเป็นครอบครัวเมื่อนานมาแล้วที่เรียกเขาด้วยชื่อที่เขารังเกียจ โซโลวางมือไว้บนหน้าอก ตรงที่เขาพันผ้าไว้เมื่อวันนั้น นึกถึงตอนที่ร่างกายของเขาเริ่มเปลี่ยนไปและเขาไม่เข้าใจว่าทำไม- “โชคดีนะที่เกิดมาเป็นผู้ชาย โซโล” คูอิน่าพูดจบอย่างไม่เต็มใจ โซโลมองเห็นสีแดง.

มือเปื้อนเลือดข้างหนึ่งโอบแขนเธอไว้ หยุดเธอไว้ตรงนั้น ฉากยังคงดำเนินต่อไปในซุ้มประตู แต่ Vivi พบว่าสายตาของเธอถูกดึงดูดไปยัง Zoro เลือดไหลลงมาตามข้างใบหน้าของเขาอย่างอิสระ และในที่สุดไฟก็กลับมาสู่ดวงตาของเขา หัวใจของเธอเต้นแรง Zoro กลับมาแล้ว ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นเมื่อ Zoro จับมือของพวกเขารวมกัน จับแน่นและแน่วแน่ “ด้วยกัน” คำพูดนั้นเลอะเลือนออกมาจากริมฝีปากเปื้อนเลือดของเขา Vivi พยักหน้า บีบมือเขา และก้าวไปข้างหน้า ด้วยกัน พวกเขาจะแก้ไขเรื่องนี้ พวกเขาจะช่วยเพื่อนของพวกเขา หรือ หลังจากที่พวกหมวกฟางถูกสังหาร คู่หูที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เดินทางกลับไปเพื่อช่วยเพื่อนของพวกเขาและเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งโชคชะตา

อุซปมองลูฟี่ที่กำลังกัดแซนด์วิชอย่างระมัดระวัง และเขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ซันจิมีปัญหาเรื่องความวิตกกังวล มีบางอย่างปลุกโซโลตอนรุ่งสาง การแปลภาษาจีนโดย Chance27 พร้อมให้บริการแล้ว!

เมื่อพวกหมวกฟางได้พบว่า สมาชิกใหม่ ซันจิ พูดจาหยอดผู้หญิงทุกคนที่หายใจและเดินสองขา... ยกเว้นโซโล ซึ่งทำให้ลูกเรือคนอื่นๆหัวเราะ แต่สิ่งที่เหลือเชื่อก็คือ การหยอดของเขานั้นได้ผลจริงๆ ซึ่งซันจิทำได้ดีมากและโซโลก็ไม่พอใจเลย

วันหนึ่ง เอซตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของคนแปลกหน้าผมบลอนด์ที่สวมเสื้อผ้าคุ้นเคยอย่างน่าสงสัย เจ้าของร่างรีบติดต่อสถานที่ที่ตัวเองอยู่ ซึ่งก็คือฐานทัพของกองทัพปฏิวัติ ปรากฏว่าซาโบได้ตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างของมือใหม่ที่สร้างปัญหาและมีค่าหัวสามร้อยล้านเบรี ดังนั้น ถ้าเอซอยู่ในร่างของซาโบ และซาโบอยู่ในร่างของลูฟี่ แล้วลูฟี่ก็... โอ้ พระเจ้า

ส่วนร่วมของพระอาทิตย์แดงขึ้นเรด... การเดินทางของลัฟฟี่และการพบว่าเขาเป็นอย่างไร และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากบัสเตอร์คอลที่กำจัดรุ่งอรุณ

ลูกเรือหมวกฟางได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งและกลับออกทะเลหลังจากการผจญภัยในแดนซามูไร แต่บาดแผลในอดีตยังคงฝังใจ และการครอบงำเชฟของซันนี่โถยังคงแข็งแกร่งกว่าเดิม เมื่อบาดแผลบางอย่างเปิดออกซันจิจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเผชิญหน้ากับคนที่เขาอยากกำจัดมาตลอด นั่นก็คือตัวเขาเอง

โรโรโนอา โซโร รู้ว่าตัวเองภักดีเกินไป และอาจเป็นเพราะความภักดีนั้นมีเพียงต่อกัปตันและลูกเรือของเขาเท่านั้น แต่การตระหนักว่าความภักดีที่มีต่อลูฟี่นั้นเป็นอะไรที่มากกว่านั้น เป็นอะไรที่ส่วนตัวและอ่อนไหวกว่า ก็ไม่ใช่สิ่งที่โซโรต้องการ และแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้เสียงในหัวดังขึ้นขนาดนั้น แต่เฮ้ เราไม่เคยได้สิ่งที่ต้องการนี่นา ซึ่งในเรื่องนี้ โซโรค้นพบว่าเขารักกัปตันของเขาและกำลังปฏิเสธอย่างหนัก พร้อมกับดิ้นรนกับการระงับอารมณ์และเรื่องแย่ๆมากมายที่เขาไม่สมควรได้รับ ก็อย่างที่คิดนั่นแหละ งานนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว!!

ยุคโจรสลัดมีเรือแล่นไปทั่วโลกเพื่อไล่ล่าและค้นหา One Piece รวมถึงการเป็นเจ้าแห่งโจรสลัด ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณโจรสลัดผู้มีชื่อเสียง โกล ดี. โรเจอร์ ที่พูดคำเหล่านั้นขณะถูกประหารชีวิต นั่นคือความฝันของโจรสลัดทุกคน ยกเว้นหญิงนักดาบปากร้าย หยิ่งยโส และดื้อรั้นคนหนึ่ง ที่มีนิสัยทำให้ทุกคนต้องหันมองมาที่เธอด้วยความอยากรู้หรือความประหลาดใจ โอ้! คุณนี่เอง! ตอนปัจจุบันในเรื่อง: การผจญภัยของคุณ (อ่านได้ดีกว่าใน Wattpad แต่ฉันจะพยายามอัปเดตที่นี่บ่อยขึ้น)

ในโลกที่ทุกคนมีเครื่องหมายเพื่อระบุคู่แท้ของพวกเขา ลูฟี่เกิดมาโดยไม่มีเครื่องหมายนั้น แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะว่าจ้าวแห่งโจรสลัดในอนาคตไม่มีเวลาให้กับความรักจืดชืดน่าเบื่อ พวกนากามะของเขานั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลย

"เขาช้าไปหน่อยนะ" เอซพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน เสียงอ่อนโยนและนุ่มนวล "และเขาไม่ได้คิดอะไรให้รอบคอบเสมอไป แต่เขาเป็นของคุณแล้วล่ะ เมื่อคุณได้เขามาแล้ว เขาจะมอบทุกอย่างให้คุณอย่างแน่นอน"

เขาไม่ได้บอกพวกเขา พวกเขาต้องหาทางออกด้วยตัวเอง (เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์ในภาพยนตร์เรื่องที่ 6 "บารอนโอมัตสึริและเกาะลับ" ทันที)

บรู๊ครู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนเดียวที่เฝ้าดูกัปตันของพวกเขา ไม่เลยแม้แต่น้อย การพบกันในเช้าวันหนึ่งนำพาเขาไปสู่การต่ออายุคำสัญญาเก่าแก่กับน้องชายของกัปตัน

บรู๊คได้พูดคุยสั้นๆ แต่มีความหมายกับวิญญาณของเด็กหญิงที่อาศัยอยู่ในดาบวาโด อิชิมงจิ และเข้าใจนักดาบผมเขียวคนนั้นมากขึ้นเล็กน้อย