จิ้งจอกและอีกา
เมกุมิได้ผลักไปข้างหน้าผ่านแขนของสุคุนะ และอัลฟ่าปล่อยให้เขาไปหลังจากปีนบันไดไปลงจอดถัดไปเขาก็หยุดชั่วคราวและมองลงลงสุคุนะยังอยู่ที่นั่นเฝ้าดูเขาด้วยดวงตาที่สะกดจิตเหล่านั้น
“ยินดีที่ได้เห็นคุณซุกูน่า” เขากล่าวอย่างชัดเจน พยายามกลับมาเป็นความสุภาพอย่างหนาวเย็น แล้ววิ่งขึ้นบันไดต่อไป
“โอ้ดีที่ได้เห็นคุณเช่นกัน เมกุมิ”
เขาได้ยินเสียงสะท้อนใต้เท้าของเขา แต่ได้ยึดริมฝีปากเข้าด้วยกันและต่อไป
เมกุมิไม่ได้นำเสนอตรงเวลา และเขาก็ไม่พอใจกับสิ่งนั้นมันง่ายกว่ามากที่จะเป็นเบต้าตอนนี้เขาสามารถนั่งผ่อนคลายและลมได้ตลอดปีมัธยมปลายของเขาได้อย่างไรก็ตาม แม้จะพยายามที่จะมองไม่เห็น แต่ในไม่ช้าเขาก็จะดึงดูดสายตาของน้องชายของเพื่อนสนิทของเขา Sukuna
กำลังจะอัปเดตแท็กเมื่อฉันไป!
