ครอบครัวที่เลือกเอง

Izuku bir vigilante ve açıkçası hayatındaki tek iyi şey bu. Ya da en azından, tüm iyi şeyleri bu getirdi. Yanında Eraserhead ve Tsukauchi bir telefon uzaklığındayken yıldızların altında devriye gezmekten daha çok şey sevmiyor. Yani sivil hayatı sonunda bir anlam kazanmaya başlasa da, UA'ya girdiği ve gerçekten Lisanslı bir kahraman olma şansı olduğu için, vigilantismini bırakamıyor. Aynı şekilde, Aizawa da Kidilantesinden vazgeçmiyor. Çocuk üç yıldır onun yanında, masasındaki çekmecedeki yarım kalmış evlat edinme belgelerinin boşa gitmesinin hiçbir yolu yok. Keşke Kidilantesini güvende tutmanın yanı sıra, görünüşe göre kötü adam mıknatısı olan yeni sınıfıyla ilgilenmenin ötesinde nefes alacak zamanı olsa. Uzun bir yıl olacak. (Acılı ama nazik! uykusuzluk çeken, Quirk'siz bir vigilante olan ve Aizawa'nın gerçek kimliğini bulsa %100 evlat edineceği ama artık bunu ondan zorla öğrenmeyi reddettiği çünkü bu güvene ulaşması yıllarını aldığı ve gerekirse daha uzun süre bekleyeceği fikrini yazmak zorunda kalan zavallı küçük ruhumun her parçasını yerine getirmek için yazılmıştır, ama benim.)

Bir galakside roman hiç okunmadı. Başka birinde ise bir çığa neden oluyor. Ya da Mandalorialılar, Jedi'ların tam olarak çoğu kişinin bir eşinde aradığı şey olduğunu öğrendiğinde ne olur?

Derek'in, sürekli bakan yeni bir komşusu var. Alıntı: “Kör müsün?” dedi Derek düz bir ses tonuyla, öfkesi o kadar ani bir şekilde kayboldu ki neredeyse başı dönecekti. Görüşü netleşti, pençeleri tekrar düz tırnaklara dönüştü. “Not için teşekkürler, dahi,” dedi çocuk ekşi bir şekilde. “Hala kendimi savunabiliyorum, o yüzden bir adım daha yaklaşma.” “Kahretsin, ben... özür dilerim,” kekeledi Derek. “Ne?!” Çocuğun kaşı çatıldı. “Yani — ne?! Özür dilerim?!?” Dudakları sert bir çizgi halini aldı. “Bu ne, yanlışlarını fark ettiğin ve kör birini soymak istemediğin için pişmanlık duyduğun bir Hallmark filmi mi?! Bu çok aşağılayıcı, dostum. Şunu bilmelisin ki—” “Sadece bekle.” Derek, görünüşe göre sonuçta çocuğu neden soyması gerektiğine dair ikna edici bir tartışmanın başlangıcını kesintiye uğrattı ve başının dönmeye başladığını hissetti. “Bu — bir yanlış anlaşılma. Ben — seni soymuyorum. Sen — güvendesin, tamam mı? Üç adım geriye gidiyorum. Sadece — sadece açıklayayım.” “Daireme dalıp girdiğini neden açıklayacaksın? Evet, devam et dostum, bu destansı öyküyü duymayı sabırsızlıkla bekliyorum.”

Polis karakoluna götürülmek yerine, Katsuki arkadaşları tarafından kötü adamlardan kurtarıldıktan sonra hastaneye götürülür. Yaraları hafifti, ancak tedavi edilmelerinin önemini azaltmazdı. Tesadüfe bakın ki, Saldırıdan sonra En İyi Jeanist de bu hastaneye getirilmişti. Bazen küçük seçimler, bir hikayenin nasıl geliştiğini büyük ölçüde etkiler. ---------------Aka: En İyi Jeanist Bir Oğul Edinir. Özellikler: İstismara ve duygusal yaralara ilişkin ciddi konuşmalar, bir yetişkinin sonunda adım atıp Katsuki'ye yardım etmeye çalışması, spor festivali hakkında hala kafayı taktığım için konuşmalarım, kahramanların grup sohbeti ve Katsuki'nin sonunda iyi olmayı öğrenme şansı bulması.

Ve Trent bir karmaşa değil! Değil. Hayatı tamamen yolunda. Kaynağını ifşa etmeyi ve The Independent'taki pozisyonundan vazgeçmeyi seçti. Kariyer ağacının yeni bir dalı olarak kitap yazarlığı peşinden koşmayı seçti. Dairesi, arabası ve hayatı, aldığı çay markalarından, vakit geçirdiği insan türlerine ve Beatrice ile yataklarına serdikleri çarşaf takımlarına kadar her şeyi seçti. Tanrı aşkına, yetişkin bir adam. Elbette, hayatı yolunda. Her şey onun kontrolü altında ve her şey yolunda. Tamamen, eksiksiz, mükemmel şekilde yolunda. Son bir sakinleştirici nefes alarak Trent gözlerini açar ve tezgah üzerindeki yedi test sırasına bakar: birini birkaç saat önce, diğer altısını ise yeni yaptı. Hepsi hamile olduğunu söylüyor. Bazılarında artı işaretleri, bazılarında iki çizgi, bazılarında ise sadece "hamile" kelimesi var. Hepsini bir araya getirip küçük bir tabela oluşturabilirler: Tebrikler, Trent! Başardın! Sonunda her şeyi berbat ettin! Ted'e söylemek zorunda kalana kadar bekle! Trent'in midesi birden fazla nedenden dolayı bulanıyor.

Otizmli olarak büyümek Vaggie için kolay değildi, ama insanken bununla başa çıkmayı başardı. Ama şimdi cehennemde nöro-çeşitlilik nasıl başa çıkacak?

Post-canon: Kızıl Bacaklı Zeff, evlat edindiği oğlu ve (belki de maalesef, henüz emin değil) oğlunun eşiyle birlikte Mavi Şey'e yerleşmek için sonunda gidiyor. Etiketlere dikkat edin - bu bir devam filmi ve ABO öyküsü :)

Peter yok olduktan sonra, basitçe var olmaktan çıkmaz. Evet, diğer herkes gibi yok olur, ama Peter tekrar ortaya çıkar. Hiç var olmadığı paralel bir evrende.