มิดโบริยะ อิซึคุ เป็นเด็กกวนประสาทหน่อยๆ

Izuku bir vigilante ve açıkçası hayatındaki tek iyi şey bu. Ya da en azından, tüm iyi şeyleri bu getirdi. Yanında Eraserhead ve Tsukauchi bir telefon uzaklığındayken yıldızların altında devriye gezmekten daha çok şey sevmiyor. Yani sivil hayatı sonunda bir anlam kazanmaya başlasa da, UA'ya girdiği ve gerçekten Lisanslı bir kahraman olma şansı olduğu için, vigilantismini bırakamıyor. Aynı şekilde, Aizawa da Kidilantesinden vazgeçmiyor. Çocuk üç yıldır onun yanında, masasındaki çekmecedeki yarım kalmış evlat edinme belgelerinin boşa gitmesinin hiçbir yolu yok. Keşke Kidilantesini güvende tutmanın yanı sıra, görünüşe göre kötü adam mıknatısı olan yeni sınıfıyla ilgilenmenin ötesinde nefes alacak zamanı olsa. Uzun bir yıl olacak. (Acılı ama nazik! uykusuzluk çeken, Quirk'siz bir vigilante olan ve Aizawa'nın gerçek kimliğini bulsa %100 evlat edineceği ama artık bunu ondan zorla öğrenmeyi reddettiği çünkü bu güvene ulaşması yıllarını aldığı ve gerekirse daha uzun süre bekleyeceği fikrini yazmak zorunda kalan zavallı küçük ruhumun her parçasını yerine getirmek için yazılmıştır, ama benim.)

Izuku Midoriya, en hafif tabirle şanssız biri ve hayat tam olarak ona iyi davranmadı. Başlangıçta işler o kadar kötü değildi, ama yeteneksiz (quirkless) teşhisi konulduktan sonra, her şey altüst oldu. Herkes ondan nefret etmeye başladı, en yakın arkadaşı ve kendi babası bile. Bir yetenek olmadan kahraman olmak gerçekten bu kadar imkansız mıydı? Izuku için kahraman terimi esnek olduğu için aslında önemli değil. Kendi deneyimlerinden öğrendiği için kendi kahramanı olacak; insanlar bencildir ve güvenebileceği tek kişi kendisidir. Dünyada kendi başına mücadele etmek için bırakılan Izuku, yöntemleri biraz yasa dışı olsa da, kendi şartlarında işleri değiştirmek için dışarı çıkar. Anahtar kelime, biraz. Sadece yakalanırsa yasa dışıdır, değil mi?

Hiyenanın kahkahasını hiç duydunuz mu? Islak betonun üzerinden sekerek, kararmış gökyüzünde takılarak ve smogun ve ışık kirliliğinin olmadığı yerde yıldızların görünür olacağı boş iğne deliklerine takılıp kaldığını duydunuz mu? Hizashi Yamada duydu.

kısacası, Izuku bir enerji yumağıydı. Enerji seviyesini kontrol altında tutmak için gün boyunca kendini meşgul etmeyi severdi. Peki ya enerjiyle dopdolu olup da yapacak hiçbir şeyi olmadığında ne yapacaktı? Neyse ki… belki Katsuki ona tüm o enerjiyle yapacak bir şeyler verirdi.

Ölümünüzden birkaç bin yıl sonra uyanıp mezarınızın üzerine inşa edilmiş bir kahraman okulunu bulmak en eğlenceli deneyim değil. Bunu Izuku Midoriya kesinlikle güvenle söyleyebilir. Öldüğünü biliyordu. Sonuçta, kafası hala boynundan ayrılmıştı. Ama onu şimdi en çok korkutan şey, nasıl geri döndüğüydü. Ve sürekli kendini bir canavar olarak görmemek için tüm gücünü harcıyordu.