ความกังวลและอารมณ์ขัน

Peter'ın gördüğü son şey, onun üzerinde eğilen Tony'nin dehşete düşmüş, yürekten kırılmış ifadesidir. Gözlerindeki suçluluk duygusu, Peter'ı parça parça yakan yanıcı acıdan neredeyse daha kötüdür. Dünya kararmaya başlıyor. Altın ve yeşilin bir anlığına parıldadığını görüyor. Bir an için kendini Muhafızlar ve diğerlerinin arasında buluyor. Ve sonra tekrar karanlık. Göz kırpmaya benziyor; başlangıcı kadar aniden sona eren uzun bir yokluk dönemi. Bir an hiçbir şey yok, diğer an ışık var. "Sakin ol," diyor bir kadın. Sözleri nazik ve yerini koyamadığı hafif bir aksan taşıyor. "Ben Wonder Woman. Senin adın ne?"

Harry, artık başka biriyle zihnini paylaşmaktan iyice bıkmıştı, çok teşekkürler. Yanlış atılmış bir Legilimensi büyüsü bunun aksini söylüyor. (2010 FF arşivinden bir hikaye buraya yükleniyor.) VE SON KEZ SÖYLÜYORUM, BUNU WATTPAD'E TEKRAR YÜKLEMEYİ BIRAKIN. WATTPAD'DE OLMASINI İSTEMİYORUM. BUNU WATTPAD'E YAYINLAMA İZNİNİZ YOK.

Harry, dudaklarında Malfoy'un nefesini hissetti; şişenin üzerinde birbirlerine yaklaşırken elleri, sanki her biri tanıdık topraklarına ihtiyaç duyuyormuşçasına yere sıkıca bastırılmış, düşman topraklarına geçmeyi reddediyorlardı. Ancak Malfoy artık düşmanı gibi hissettirmiyor, Malfoy kaçınılmazdı.

Izuku Midoriya, en hafif tabirle şanssız biri ve hayat tam olarak ona iyi davranmadı. Başlangıçta işler o kadar kötü değildi, ama yeteneksiz (quirkless) teşhisi konulduktan sonra, her şey altüst oldu. Herkes ondan nefret etmeye başladı, en yakın arkadaşı ve kendi babası bile. Bir yetenek olmadan kahraman olmak gerçekten bu kadar imkansız mıydı? Izuku için kahraman terimi esnek olduğu için aslında önemli değil. Kendi deneyimlerinden öğrendiği için kendi kahramanı olacak; insanlar bencildir ve güvenebileceği tek kişi kendisidir. Dünyada kendi başına mücadele etmek için bırakılan Izuku, yöntemleri biraz yasa dışı olsa da, kendi şartlarında işleri değiştirmek için dışarı çıkar. Anahtar kelime, biraz. Sadece yakalanırsa yasa dışıdır, değil mi?

“Los Angeles'ın iki saat dışında bulunan bir depo kompleksinde, bu sabah 101 Otoyolu'nda meydana gelen çok araçlı bir kaza sonrasında, devam eden bir rehine krizi olduğu konusunda teyit aldık...” Stiles'ın (yasal olarak) yetişkinliğe kadar yaşadığı ve bu süreçte biraz da olsa sert bir adam haline geldiği hikaye.

Kate ve Anthony, boş bir hastane odasında tesadüfen karşılaşırlar. Kızın babası yeni ölmüştür. Erkeğin en küçük kız kardeşi yeni doğmuştur. Karşılaşma pek hoş geçmez. Sonraki on yıl boyunca ve büyük ölçüde kendi istekleri dışında, evren onları sürekli olarak tekrar bir araya getirir. Sonuçlar karışıktır.

Nico ve Percy için eğlenceli bir dışarı çıkma yanlışlıkla Zeus'u kızdırdı ve Büyük Üçlü arasında bir savaşa yol açmış olabilir. Yani, bir yarı tanrının hayatında tipik bir gün, değil mi? Ya da Zeus, kardeşlerinin çocuklarına karşı ne kadar koruyucu olduğunu hafife aldığını fark ettiği bir olay.

“Evet, o bebek gibi. Koca bir yarrak tarafından sikilmek istedin, değil mi? Hyunjin alay etmek istiyor ama dili dişlerinin alt sırasına bağlı, tükürüğü çenesinden aşağı akarken ağzı açık. Kalçaları iki yetenekli elle tutuluyor ve gerisi tarih. Ne zaman sikilirse zaman biraz tuhaf geçiyor, özellikle bu kadar güzel. Kafası dağınık, döktüğü seslerin etrafında ağzı sonsuza dek açık. Neler olup bittiğinin tamamen farkında gibi hissediyor ama aynı zamanda hiç de değil. //tldr; yerel fahişe futbol kaptanımızın maceraları ve erkeklere olan enfes (değil) zevkine dair bir kurgu