เจ็บ มิโดริยะ อิซึคุ

"Çok üzgünüz," dedi babası, gözleri yaşlı ve sesi titreyerek. "Ama arkadaşın Izuku... O... Gitti, oğlum." Katsuki, sonsuzluk gibi gelen anlar boyunca onlara bakmaktan başka bir şey yapamadı; gözleri açık bir şaşkınlık, inanmazlık ve her şeyden çok öfkeyle anne babasının arasında gidip geldi. "Ne saçmalıyorsunuz siz iki kafadar? O lanet aptal tam yanınızda duruyor!" Bir savaş sırasında Midoriya, ruhunun bedeninden ayrılmasına neden olan bir kötü adam tarafından vurulur. Hayalet gibi bir durumda sıkışan çocuk, kalıcı olarak ölmekten kurtulmak için zamana karşı bir yarışa girer. Şansına -ya da şanssızlığına- bu halde onu görebilen ve onunla konuşabilen tek kişi Kacchan'dan başkası değildir. Alternatif olarak: Deku ve Kacchan ruhen bağlıdır.

Eğer Tuhaf Olmayan ayrımcılığı biraz daha kötü olsaydı ve Izuku bu kadar bağışlayıcı olmasaydı... Peki. (Oyuncular: All Might'ın Kesinlikle Korkunç Öğretimi™, biraz daha öz farkındalıklı bir Izuku, Kötü Adamlar Ligi, çok az bağışlama ve çok sayıda travma geçirmiş çocuk.)

Hiyenanın kahkahasını hiç duydunuz mu? Islak betonun üzerinden sekerek, kararmış gökyüzünde takılarak ve smogun ve ışık kirliliğinin olmadığı yerde yıldızların görünür olacağı boş iğne deliklerine takılıp kaldığını duydunuz mu? Hizashi Yamada duydu.

Ölümünüzden birkaç bin yıl sonra uyanıp mezarınızın üzerine inşa edilmiş bir kahraman okulunu bulmak en eğlenceli deneyim değil. Bunu Izuku Midoriya kesinlikle güvenle söyleyebilir. Öldüğünü biliyordu. Sonuçta, kafası hala boynundan ayrılmıştı. Ama onu şimdi en çok korkutan şey, nasıl geri döndüğüydü. Ve sürekli kendini bir canavar olarak görmemek için tüm gücünü harcıyordu.