Scott McCall

“Üç hafta,” diyor Derek. “Yine de istemiyorum,” diyor Stiles. “Sana para vereceğim,” diyor Derek ve bu… bu Stiles’ı ilgilendiriyor. Alf’in Antika Dükkânı harika bir iş olabilir ama yüksek ücretli bir iş değil ve Stiles’ın ücretimin yarısı mali yardımdan geliyor, yani… “Ne kadar,” diye soruyor Stiles, “konuşuyoruz burada? Çünkü aileni tanıyorum dostum. Ve sonra biraz garip olacak.” “Ailem seni dünyaya bir hediye gibi görüyor,” diye tıslıyor Derek, kıskanıyormuş gibi, “bıraktığımızda muhtemelen bana kızacaklar, bu yüzden onu dert etme. Beş yüz dolar.” “Bin dolar,” diyor Stiles, çünkü etiğe tüküreyim. Ayrıca, Hale ailesi çok zengin. Derek idare eder.

“En azından yavruların önce kapıyı çalıyor,” diye homurdandı Stiles. “Onların alfasının onları iyi huylu yetiştirdiğini düşünmüştüm.” “Bir işaret var,” diye yanıtladı Derek sertçe. Merakı en büyük kininden bile ağır basan Stiles, anında soğuk kayıtsızlık perdesini terk etti. Hemen doğruldu ve pencereye ulaşmak için Derek'i neredeyse iterek kenara itti ve pencereden dışarı eğildiğinde, vinil kaplamanın üzerine bantlanmış laminasyonlu bir kart parçası olduğunu gördü: KAPıyı ÇALMAYı UNUTMA Stiles korktuğu zaman huysuzlaşıyor --- Yani, Stiles Stilinski lise üçüncü sınıfı için Beacon Hills'e taşınır ve yanlışlıkla bir grup genç kurtadamı evlat edinir.

Derek'in, sürekli bakan yeni bir komşusu var. Alıntı: “Kör müsün?” dedi Derek düz bir ses tonuyla, öfkesi o kadar ani bir şekilde kayboldu ki neredeyse başı dönecekti. Görüşü netleşti, pençeleri tekrar düz tırnaklara dönüştü. “Not için teşekkürler, dahi,” dedi çocuk ekşi bir şekilde. “Hala kendimi savunabiliyorum, o yüzden bir adım daha yaklaşma.” “Kahretsin, ben... özür dilerim,” kekeledi Derek. “Ne?!” Çocuğun kaşı çatıldı. “Yani — ne?! Özür dilerim?!?” Dudakları sert bir çizgi halini aldı. “Bu ne, yanlışlarını fark ettiğin ve kör birini soymak istemediğin için pişmanlık duyduğun bir Hallmark filmi mi?! Bu çok aşağılayıcı, dostum. Şunu bilmelisin ki—” “Sadece bekle.” Derek, görünüşe göre sonuçta çocuğu neden soyması gerektiğine dair ikna edici bir tartışmanın başlangıcını kesintiye uğrattı ve başının dönmeye başladığını hissetti. “Bu — bir yanlış anlaşılma. Ben — seni soymuyorum. Sen — güvendesin, tamam mı? Üç adım geriye gidiyorum. Sadece — sadece açıklayayım.” “Daireme dalıp girdiğini neden açıklayacaksın? Evet, devam et dostum, bu destansı öyküyü duymayı sabırsızlıkla bekliyorum.”

Stiles, Derek'e verildiğinde on iki yaşındaydı.