ความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรง

Hannibal, Will Graham'la (üç yıl önce Chesapeake Ripper ile karıştırılan adam) karşılaştığında eğlence beklemişti. Aldığı şey ise takıntısının ilk tadıydı. Boğazının arkasında karanlık ve acı, ama dilinde dayanılmaz derecede tatlı. Bu hissin, bu Adamın kendisini tüketeceğini hemen anlamıştı. Ve Hannibal da Will'i aynı şekilde tüketecekti. *Rusça çevirisi burada mevcuttur: https://ficbook.net/readfic/13110920

Dünya ona sürekli baskı yapıyor, taleplerde bulunuyor, çünkü yaptığı yeterli değildi. Dahi, milyarder, playboy, hayırsever, ama bu yeterli değildi, hiçbir zaman yeterli olmadı. Tony Stark yorgundu. Ama koruyacak bir gezegeni vardı, uzaylı istilası olasılığı gündeme geldiğinde herkes onunla alay etse bile. Güvenebileceği insanları bir elin parmakları kadar sayabilirdi, bu moral bozucuydu ama sonra, yeni ne vardı ki? Ya da, Tony'nin dünyayı ele geçirmeyi aslında hiç düşünmediği bir hikaye. ...ne yazık ki, diğer herkes bu özel notu kaçırdı. [Iron Man 3'ün sonunda başlayan, kanondan kademeli bir sapma. II. Faz sırasında bir kriptid haline gelen şey Tony'nin destek sistemi değil, öz farkındalığıdır.]

Zamanla genişletilecek Genshin Impact yandere hikayeleri! (Orijinal olarak tumblr hesabımda, ddarker-dreams'te yayınlanmıştır). Lütfen iznim olmadan diğer web sitelerine yeniden yüklemeyin/çevirmeyin!

Stiles, Derek'e verildiğinde on iki yaşındaydı.

Bunu ele almanız gerektiğini biliyorsun: Bu, biri için çığır açıcı bir şey olmalı. Birinin, ne kadar hasta olursa olsun, sizinle bu kadar takıntılı olmasını istemek. Takipçin pub'dan sıska, güçsüz bir adam olsaydı polise gideceğini biliyorsun. Evinizi çoktan değiştirir, adınızı değiştirir ve sosyal medya hesaplarınızı kapatır, takipçin küçük, çirkin ve güçsüz olsaydı her şeyi bırakırdın. Ama şimdi nispeten yakışıklı olduğunu, tehlikeli şeyler yaptığını, çok parası olduğunu ve tek başına şehrin yarısıyla hem sevişip hem de savaşabilecek gibi göründüğünü bildiğine göre, yetkililere gitmek için o kadar acele etmiyorsun.

“Baba?” Üç harfli tek bir kelimenin sizi yerinizde dondurmasının ne kadar çılgınca olduğunu düşünün. Cehennem kralı olabilir, ama kızının dikkatli ve korkmuş sesi onu her zaman dondurmayı başaracaktır. Elbette, biraz korkakça bir hareket olarak düşünülebilir, ama umursamamaya kendini ikna edemiyor. Vücudunuzu en ufak bir şekilde bile oynatmaktan korkmanın haklı çıkarılabileceği durumlar vardır. Mesela şu anki gibi. “Ne-“ Charlie, önündeki durumu düzgünce inceledikten sonra kısa bir duraklama yapıyor, “Alastor sizin üstünüze mi çıkmış?”

Chuuya, annesi ile birlikte her şeylerini kaybettiğinde henüz on yaşındaydı. Sadece yoksulluğu bilmişken, parlak bir doktor ve iş adamı olan Mori onlara yaşayacak bir yer teklif ettiğinde şansı birdenbire değişti. Karşılığında ise malikanesinde hizmetçi olarak çalışması gerekiyordu. Sorun şu ki, Mori'nin Chuuya ile yaşıt bir oğlu vardı ve oğlu, kızıl saçlı çocuğu bir daha asla bir araya getirilemeyecek parçalar halinde parçalamayı kendine görev edinmişti. Okulda veya evde olsun, Dazai, Chuuya'yı etrafında olduğu her an ondan korkacak şekilde şartlandırmıştı. Dazai'nin en büyük rakibi ve okulun bir başka zengin çocuğu Fyodor Dostoyevski, Dazai'nin Chuuya'ya nasıl davrandığından nefret ediyordu. Onun iyiliği, Chuuya'nın Fyodor'a küçük bir ilgi duymasına neden olmuştu, ancak ikisi arasındaki anlar Dazai tarafından acımasızca gasp ediliyordu. Dazai, Chuuya'nın tam olarak kime ait olduğunu bildiğinden emin olmak için işleri kendi eline aldı. ------ Ya da, Chuuya kendini azmettiricisi ve kurtarıcısı arasında karmaşık bir aşk üçgeninde buluyordu.

Lucifer'ın biriyle aynı yatakta uzun zamandır uyumamıştı. Teknik olarak, ne onun ne de buradaki diğer günahkâr şeytanların uyumasına gerek yoktu. Onların insanlıktan arta kalan kalıntıları, böyle düşünmelerine neden oluyordu ve çoğu da bundan vazgeçme zahmetine girmiyordu; neden de girsinler ki? Sonsuza dek bunun üzerinde çalışabilirlerdi ve zaten, başka ne yapacaklardı?

“Kimsin sen?” diye soruyor Yuuji. “Gojou Satoru, hizmetinizdeyim,” diye yanıtlıyor adam, her iki eli de artık Yuuji’nin yaralı elini sıkıca kavramış durumda. “Beni tanıyor musun?” “Hayır?” “Çok emin gibi görünmüyorsun.” “Hayır,” diyor Yuuji kararlı bir şekilde. “Neden olayım ki?” “Gerçekten de neden?” diye karşılık veriyor Gojou yumuşak bir ses tonuyla. “Sana bir soru sorabilir miyim?” Yuuji tekrar yutkunuyor. Bunu sevmiyor. Gojou’nun sormak üzere olduğu ne olursa olsun, o gözlerde parıldayan ve gülümsemesinin ardına saklanmış olan soru—Yuuji’nin duymak istediği bir şey değil. Bu kesinliğin nereden geldiğinden emin değil, ama bunun yine de duyması gerektiği kesinliğine denk olduğunu biliyor. “Nedir o?” diye fısıldıyor. Gojou’nun gözleri ona saplanıyor, mavi gözleri canlı ve çırpınıyor. “Itadori Yuuji,” diye soruyor, “dünyayı kurtarmak ister misin?” Satoru kuzeye gidiyor. Yuuji bir kayıp.

Hem özgürlüğe, hem intikam için, hem de güce ve beklenmedik bir şekilde aşka açlardı. Ama babası Bhaal'ı reddettiğinde ve Astarion'ın yükselişine yardım ettiğinde, onun sonsuzluk teklifiyle karşılaştığı sert bir reddiyetle karşılaştı; başka bir efendiye bağlı olmayı reddetti. On yıl sonra, gizemli bir mektup onu Baldur's Gate'e geri çekti ve onu gücün cazibesiyle cezbetti. Şehre dönen, geçmişinin gölgeleriyle yüzleşmeye hazırlandı; geçmiş seçimlerinin sonuçlarıyla yüzleşirken onu neyin beklediğinden emin değildi.