her şey, vaat edildiği gibi yandı
“Kimsin sen?” diye soruyor Yuuji.
“Gojou Satoru, hizmetinizdeyim,” diye yanıtlıyor adam, her iki eli de artık Yuuji’nin yaralı elini sıkıca kavramış durumda. “Beni tanıyor musun?”
“Hayır?”
“Çok emin gibi görünmüyorsun.”
“Hayır,” diyor Yuuji kararlı bir şekilde. “Neden olayım ki?”
“Gerçekten de neden?” diye karşılık veriyor Gojou yumuşak bir ses tonuyla. “Sana bir soru sorabilir miyim?”
Yuuji tekrar yutkunuyor. Bunu sevmiyor. Gojou’nun sormak üzere olduğu ne olursa olsun, o gözlerde parıldayan ve gülümsemesinin ardına saklanmış olan soru—Yuuji’nin duymak istediği bir şey değil. Bu kesinliğin nereden geldiğinden emin değil, ama bunun yine de duyması gerektiği kesinliğine denk olduğunu biliyor.
“Nedir o?” diye fısıldıyor.
Gojou’nun gözleri ona saplanıyor, mavi gözleri canlı ve çırpınıyor.
“Itadori Yuuji,” diye soruyor, “dünyayı kurtarmak ister misin?”
Satoru kuzeye gidiyor. Yuuji bir kayıp.
×
