อาจจะมี

อยากได้ความเผ็ดร้อนในชีวิตบ้างไหม? นี่คือเรื่องสั้น Yandere ที่ชวนให้หลงใหลสำหรับตัวละคร Twisted Wonderland ที่ไม่มีใครขอ แต่เราแค่อยากจะป้อนความหิวกระหาย ยกเว้นครั้งนี้ คุณสามารถขอสิ่งที่คุณต้องการได้

สั่นคลอนด้วยถ้อยคำอันทรงพลังของราชินีผู้กำลังจะสิ้นพระชนม์ สแตนนิส บาราทีออนรับเดเนรีส ทาร์แกเรียนเด็กทารกไว้เป็นบุตรบุญธรรม ทางเหนือ เอ็ดดาร์ด สตาร์คได้รับคำสั่งให้เลี้ยงดูจอน สโนว์เพื่อแต่งงานและทำให้เจ้าหญิงทาร์แกเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียง ด้วยการนำสายเลือดนอกสมรสเข้ามาในสายเลือดของนาง และยุติเผ่ามังกรตลอดกาล ข้ามทวีป และข้ามทะเลแคบ วงล้อยังคงหมุนต่อไป และเกมใหญ่ได้เริ่มต้นขึ้น นี่คือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาของเวสเทอรอสตลอดกาล ความสัมพันธ์ในครอบครัวระหว่างสแตนนิสผู้หยาบคายและบุตรบุญธรรมของเขา สุดท้ายจอน x เดเนรีส

ทำแพนเค้กอยู่ @makinbaconpancakesมีใครรู้บ้างว่าเพอร์ซี่ แจ็กสันคือใคร??? ส้มเผ็ดนะ @ronaldmcdใครเหรอ? ทำแพนเค้กอยู่ @makinbaconpancakesไปดู Instagram Story ของราเชล เดียร์สหน่อย ส้มเผ็ดนะ @ronaldmcd โอเค ส้มเผ็ดนะ @ronaldmcdโอเค ใครก็ได้ช่วยหาให้ทีว่าเด็กคนนี้เป็นใคร ตอนนี้เลยนะ - ราเชล อิลิซาเบธ เดียร์ โพสต์วิดีโอของเพอร์ซี่ลง Instagram Story แล้วก็เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปหมด

อิซึคุมองวงกลมเล็กๆ ที่ไอซาวะชี้ให้ดูตรงหน้าพวกเขา "ผมเข้าไปไม่ได้หรอกครับ" เขากระซิบพลางคิด เขาชูมือขึ้นอย่างลังเล ไอซาวะถอนหายใจแล้วบ่นพึมพำ "อะไร?" "ผม... ผมมีคำถามครับ จริงๆ แล้วสองข้อ" อาจารย์ของเขามองเขาอย่างไม่ประทับใจ อิซึคุพูดต่อ "เราสามารถใช้ควิร์กก่อนที่จะก้าวเข้าไปในวงได้ไหมครับ?" ไอซาวะเงยหน้ามองท้องฟ้า พึมพำอะไรบางอย่างที่อิซึคุไม่ได้ยิน "ถ้าจะต้องทำก็ได้" "ค-ครับ ข้อที่สองครับ คุณบอกว่าเราต้องอยู่ในวงใช่ไหมครับ?" "ใช่" ชายคนนั้นดูผิดหวัง ไม่ใช่แค่ในตัวอิซึคุ แต่ในตัวเขาเองที่ปล่อยให้เด็กคนนี้พูด "เยี่ยมครับ เอ่อ... นั่นรวมถึงหางด้วยไหมครับ?" *ควรอ่านแยกกัน ไม่ใช่เป็นชุด*

เมื่ออิซึคุอายุสี่ขวบ เขาได้พบกับชายคนหนึ่งบนม้านั่ง คาจจันบอกว่าเขาเป็นเพียงเพื่อนสมมติ แต่อิซึคุไม่แน่ใจนัก ไม่ใช่เมื่อเพื่อนสมมติของเขามีควิร์ก มีประวัติ มีความตาย และความแค้นกับใครบางคนชื่อออลล์ ฟอร์ วัน

วันที่ 1984 บิลลี่ ฮาร์โกรฟ กำลังเดทกับ สตีฟ แฮร์ริงตัน พระเจ้าช่วย! เสร็จสมบูรณ์แล้ว!

โอไซบอกว่าเขาฆ่าไอโรห์ ดังนั้นเมื่อเขาปล่อยสายฟ้าใส่ซุโกะ - สายฟ้าจึงหวนกลับมา ไฟของอาซูล่าดับลงเมื่อเธอเห็นโอไซตาย - ซุโกะสัญญาว่าจะแก้ไขทุกอย่าง ทุกคนสับสนเกี่ยวกับทิศทางการเคลื่อนทัพของกองทัพชาติไฟ ซุโกะเป็นพระเจ้าไฟ ทุกคนก็ค่อนข้างสับสนเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วย

คุณเป็นมือใหม่แถวนี้และพยายามเอาตัวรอดอยู่ คุณน่าจะรู้ดีกว่านี้ *A SWAPFELL FIC*

สิ่งที่สองที่คาคาชิสังเกตเห็นเกี่ยวกับเขาคือเขาดูอ่อนกว่าวัย ดูราวๆรุ่นเดียวกับคาคาชิ ไม่เกิน 21 หรือ 22 ปีอย่างแน่นอน ผมสีบลอนด์ยุ่งเหยิงกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ปลายผมสีทองย้อมสีแดงด้วยเลือดของเขา ใบหน้าของเขาดูสงบ แม้ว่าสภาพร่างกายส่วนอื่นๆจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ตาม ขนตาสีบลอนด์ยาวปิดลงบนแก้มสีแทนขณะที่เขาสลบไป คาคาชิขมวดคิ้วมองไปที่แผลเป็นที่บดบังแก้มของชายผู้นั้น แผลเป็นคล้ายหนวดสามเส้นอยู่ที่แต่ละข้าง เป็นแผลลึกจนดูเหมือนจะยังบุ๋มอยู่บนเนื้อของเขา เลือดไหลซึมออกมาจากจมูกและหยดลงบนริมฝีปากที่คล้อยลง ไม่มีอะไรเกี่ยวกับชายคนนั้นที่บ่งบอกถึงอันตรายใกล้ตัว เขาดูตัวเล็กและไร้เดียงสา น่าสงสารในแอ่งเลือดของตัวเอง--- หรือเรื่องที่นารุโตะพุ่งชน (อย่างแท้จริง) เข้าไปในอดีตที่ไม่ใช่อดีตของเขาและพยายามช่วยเหลือมันอย่างไม่ราบรื่นนัก

เว่ยอิง หลานจ้าน และเวินนิ่ง ต่างไม่แน่ใจนักว่ารู้สึกอย่างไรกับการที่เนี่ยหัวไส่ขังพวกเขาไว้ในวงเวทย์ถ่ายทอดวิญญาณที่ส่งพวกเขาไปยังอดีตนานก่อนตอนจบที่มีความสุข ซึ่งพวกเขาได้ทนทุกข์ทรมานเพื่อมันมาอย่างยาวนาน การได้สัมผัสความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดอีกครั้งไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาได้วางแผนไว้ตอนที่ออกไปล่าปีศาจในคืนนั้น ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่นี่แล้ว และดูเหมือนจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป พวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะทำผิดพลาดซ้ำสอง (หรือ AU เรื่องการเดินทางข้ามเวลาที่เนี่ยหัวไส่ส่งเว่ยอิง หลานจ้าน เวินนิ่ง และตัวเขาเองกลับไปยังคืนแรกที่จวนผาสูง ด้วยแผนการ: ช่วยทุกคน โดยเฉพาะพี่ชายของเขา)

...หญ้าข้างบ้านเขียวกว่าเสมอ โยดาเคยพูดไว้ เมื่อไหร่สักเวลาหนึ่ง น่าจะอย่างนั้น สิบสองปีก่อน โอบีวันเข้าร่วมกองกำลังอากรีคอร์ปส์ - ตอนนี้ควิโกนจินกำลังรับพาดาวันคนใหม่ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง นี่เป็นปัญหาของโอบีวัน

ไอซาวะรับอิจิโกะวัยสามขวบมาเลี้ยงดู เขาให้เด็กๆในห้องเรียน 1-A ดูแลเด็กเป็นการบ้านพิเศษ รวมเรื่องสั้นต่างๆ ความยาวไม่เท่ากัน ไม่ได้เรียงลำดับตามเวลา ปัจจุบันหยุดเขียนไว้ก่อน ตัวละครหลายตัว (บาคุโก) พูดจาหยาบคาย มีการบาดเจ็บบ้าง แต่รับรองว่าไม่มีอะไรร้ายแรง แค่ฟลัฟๆ

ทอมมี บุคคลที่โชคร้ายที่สุดในเมืองแอลแมนเบิร์ก หมดความอดทนแล้ว คุณอาจคิดว่า ขนตาเข้าตา หรือเล็บขบนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ถ้ามันเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสิบหกปีล่ะ? ใช่แล้ว มันน่ารำคาญมาก และตอนนี้ ซูเปอร์ฮีโร่และซูเปอร์วายร้ายก็เข้ามาพัวพันในชีวิตเขาอย่างแท้จริง และเขาก็เริ่มเหนื่อยหน่าย แต่ใครจะไปเดาได้ว่า โชคไม่ดีของเขาอาจกลายเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับเขา? --- หรือ ทอมมีแค่ต้องการไปทำงาน กลับบ้านไปยังอพาร์ตเมนต์ที่โทรมๆ ของเขา และดูสารคดีและรายการทีวีต่างๆ แต่ชีวิตมีแผนการที่แตกต่างออกไปสำหรับเขา... ในรูปแบบของฝนแห่งฮีโร่และวายร้าย

ไฟเผาไหม้เธอ ร้อนจัดเผาผลาญเนื้อหนังของเธอ มังกรที่เคยงดงามนั้น บัดนี้กลายเป็นสัตว์ที่ถูกทำลาย เป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอเห็น เธอได้ยินเสียงลูกชายของเธอ เออากอน ร้องเรียกหาเธอ เธอได้ยินเสียงผู้แย่งชิงบัลลังก์ หัวเราะและหายใจหอบ ด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้าย เธอได้สาปแช่งน้องชายต่างมารดาไปสู่นรก แล้วก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว “เรเนียรา ทาร์แกเรียน พระนามแรกของนาง ราชินีครึ่งปี ราชินีดำ” เหล่าเทพได้ตรัสรู้และการเปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นแล้ว ดวงตาของเธอปิดลง และชีวิตของเธอก็เริ่มต้นใหม่

จอน จองกุก เป็นนักวิชาการฝึกหัดผู้ใฝ่ฝันจะเป็นอัศวินนักวิชาการ โดยเหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายระหว่างเขากับการเป็นอัศวินนักวิชาการตัวจริง นั่นคือการเดินทางเพื่อเขียนวิทยานิพนธ์ หัวข้อวิทยานิพนธ์ที่จองกุกเลือกคือ? มังกร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "สภาแห่งมังกร" ในตำนาน เขาต้องการเรื่องเล่าจากผู้ที่ได้เห็นกับตา แต่ด้วยความตึงเครียดระหว่างมนุษย์กับมังกรที่กำลังทวีความรุนแรงสูงสุด อาจารย์ของเขาจึงเตือนเขาถึงอันตรายที่เกี่ยวข้องกับการเลือกหัวข้อนี้ แต่จองกุกไม่กลัวอันตราย ไม่ใช่เมื่อความเสี่ยงนั้นคุ้มค่ากับผลตอบแทน และอย่างไรเสียเขาก็มีความสนใจในมังกรด้วยเหตุผลของเขาเอง แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อการเดินทางของจองกุกนำพาเขาไปสู่หัวใจของเผ่ามังกรขนาดใหญ่หกคนท่ามกลางการเตรียมพร้อมสำหรับสงครามที่อาจเกิดขึ้นกับมนุษยชาติ? จองกุกจะสามารถสร้างสะพานเชื่อมระหว่างมนุษย์กับมังกร และระหว่างหัวใจกับบ้านเกิดได้หรือไม่?

โทนี่เริ่มสังเกตว่าของหายไปจากโรงงานของเขา... และค้นพบว่าหุ่นยนต์ของเขาซ่อนความลับที่ใหญ่โตมากไว้จากเขา หรืออาจจะเล็กมากก็ได้ ซึ่งดัมมี่เป็นคนขโมยของ, ยูเป็นคนขี้อายมาก, บัตเตอร์ฟิงเกอร์สเป็นอัจฉริยะด้านการเขียนโปรแกรม, จาร์วิสเป็นไอ้สารเลวที่พูดจาเสียดสี, เพ็ปเปอร์ดูแลโทนี่นอกโรงงาน, บรูซเป็นคนรักของโทนี่, ธอร์เป็นที่รักของโทนี่, คลินต์ฉลาดมากจริงๆ, สตีฟมีจังหวะเวลาแย่มาก และการแก้ปัญหาไม่เคยง่ายหรือสะดวกเลย

ความจริงเกี่ยวกับการที่ตายไม่ได้ก็คือมันทำให้ทุกอย่างน่าเบื่ออย่างน่ากลัว จริงๆ แล้ว ความเป็นอมตะมันแย่มาก ดังนั้น คุณต้องทำให้มันน่าสนใจ ไม่อย่างนั้นคุณจะผ่านวันไปได้อย่างไรโดยไม่เสียสติ? หรือเสียสติมากขึ้น? เวดอยากเป็นฮีโร่ แต่การต่อสู้กับคนเลวไม่เพียงพอที่จะทำให้มันน่าสนใจ การเอาชนะสไปเดอร์-แมนอาจช่วยได้ และการสำรวจความชอบทางเพศของเขาก็จะช่วยได้อย่างแน่นอน แน่นอน เขาไม่เคยคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นจากสิ่งเหล่านี้เลย เด็กน้อยคนนั้น ผิดไปแล้ว!

"เชอร์ล็อก มีเด็กอยู่บนโซฟาของเรา" อืม นั่นไม่ใช่สิ่งแปลกที่สุดที่ชินอิจิเคยตื่นขึ้นมาได้ยิน แต่ก็เกือบจะที่สุดแล้วล่ะ เขาคงต้องดื่มกาแฟเยอะๆ วันนี้

ใครก็ตามที่รับผิดชอบพล็อตนี้ โปรดเมตตาฉันด้วย ฉันขอร้องคุณ - Technoblade โปรดจำไว้ว่า สิ่งนี้สร้างขึ้นเพื่อพวกเรา คนที่ชอบจิ้น และพวกเราเท่านั้น และคุณไม่ควรแสดงสิ่งนี้ให้ CC ทั้งสองคนเห็น เว้นแต่จะได้รับความยินยอมอย่างชัดเจนและเต็มใจ นอกจากนี้ ถ้าคุณจะเสียเวลาบอกให้ฉันหยุด ฉันอยากให้คุณคิดสักนิด แล้วไปหาอะไรทำกับชีวิตของคุณ เพราะคุณไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์ และคุณก็ไม่ได้ปกป้องใครเลย Anti.

จองกุกไม่มีเงินพอที่จะลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์เพื่อช่วงฮีทของเขา เขาต้องจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ มันแย่มาก แต่เขาก็จัดการมันได้ นัมจุนและฝูงของเขาไม่เคยต้องคิดหนักเกี่ยวกับความหมายทางชีววิทยาของพวกเขาสำหรับคนที่ไม่มีเงินมากนัก จากนั้น พวกเขาก็ได้พบกับจองกุก ซึ่งอยู่ในช่วงฮีทครึ่งทางและกำลังกลั้นยิ้มบริการลูกค้าที่ดูดีอยู่

สำหรับทุกคนที่เคยพบอิซึคุ มิโดริยะในที่สาธารณะ เขาเป็นเด็กที่วิตกกังวลแต่มีความทะเยอทะยาน มีความฝันที่ดูเหมือนจะไม่สามารถบรรลุได้ แต่สำหรับผู้คนที่อยู่ในเงามืด พวกนอกรีตและผู้ถูกขับไล่ ผู้คนที่อยู่บนเส้นบางๆ ระหว่างสองโลกที่สังคมสร้างขึ้น เขาก็คือ สแปร์โรว์ ผู้ให้ข้อมูลที่โหดเหี้ยม ซึ่งจะให้รายละเอียดลึกที่สุดเกี่ยวกับใครก็ตามที่จ่ายเงินให้เขาเพื่อรับข้อมูล เขาติดตามอาชญากรและทำให้พวกเขาตกอยู่ในมือของกฎหมาย แต่ก็หันไปให้ข้อมูลกับคนที่เคยก่ออาชญากรรมหลายคดีในสัปดาห์ที่ผ่านมา โชตะ อาอิซาวะมีความรู้สึกที่หลากหลายเกี่ยวกับนกตัวนี้: เขาได้จับกุมอาชญากรที่จับตัวได้ยากที่สุด แก้คดีที่ทั้งจังหวัดติดขัด แต่ก็เปิดเผยความลับ ความลับที่เหล่าฮีโร่ส่วนใหญ่สาบานด้วยอาชีพการงานของพวกเขา (อ่าน: ชีวิต) ว่าจะไม่มีวันรั่วไหลออกไปจากห้องประชุม นอกจากนี้ เจ้าตัวเล็กนี่ก็ยังพูดจาเสียดสีเกินไปสำหรับเขา และเมื่อนกบิน ฝูงนกก็จะตามมา หรือ: ฟิคเรื่องอื่นที่อิซึเป็นผู้ให้ข้อมูลที่พูดจาเสียดสี แต่คราวนี้เขาเป็นธีมนก (กำลังเขียนใหม่)

ความทรงจำในวัยเด็กของเขาเลือนราง สิ่งที่เขารู้ก็คือมันเกี่ยวข้องกับอิซึคุ มันหมุนรอบตัวอิซึคุ “ติดกันไม่ขาด” นั่นคือสิ่งที่แม่ของเขาจะพูดเมื่อพูดถึงทั้งสองคน พึ่งพาอาศัยกัน แยกกันไม่ขาด ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นพี่น้องกันโดยสายเลือด แต่พวกเขาก็เป็นทีม เป็นคนเท่าเทียมกัน ในสายตาของพวกเขา พวกเขาจะไม่สามารถเป็นอะไรน้อยกว่านั้นได้ และวันหนึ่ง พวกเขาจะก้าวออกไปสู่โลก เคียงข้างกัน ในฐานะวีรบุรุษ สิ่งสำคัญที่เขาจำได้เกี่ยวกับช่วงเวลานั้นก็คือ มันง่ายเหลือเกินที่จะมีความสุข แล้วเขาก็ได้รับควิร์ก แต่อิซึคุ…ไม่ได้ ~หรือ~ ถ้าเกิดอิซึคุและคาสึกิยังคงเป็นเพื่อนกันตลอดวัยเด็ก และการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ นั้นจะเปลี่ยนอนาคตของพวกเขาได้อย่างไร

หลังจากเวลา 8 ปีอันยาวนาน ลิลลิธกลับบ้านราวหนึ่งเดือนหลังจากที่ผู้พักอาศัยของโรงแรม Hazbin สามารถสันนิษฐานได้ว่า อลาสเตอร์ถูกฆ่าตายขณะต่อสู้กับอดัม ลิลลิธขังอลาสเตอร์ไว้เหมือนกับที่เธอทำในช่วงเวลา 7 ปีที่เขาหายไปหลังจากข้อตกลงของพวกเขา แม้ว่าลูซิเฟอร์และชาร์ลีจะตื่นเต้นที่ได้เห็นลิลลิธกลับบ้าน แต่คนอื่นๆ ก็อดสงสัยใน การกลับมาอย่างกะทันหันของเธอไม่ได้

สำหรับอะลาสเตอร์ คู่แท้และสิ่งต่างๆ ที่มาพร้อมกับมันนั้นเป็นเรื่องยุ่งยาก เขาได้เพิกเฉยต่อมันขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วก็ยังคงทำเช่นนั้นต่อไปหลังจากที่ได้เกิดใหม่เป็นปีศาจ แต่รอยสักที่มากับมันนั้นปรากฏอยู่บนผิวหนังของเขาเสมอ มันคงอยู่ นั่นคือสิ่งที่มันเป็น และเขาก็ต้องสงสัยมากกว่าหนึ่งครั้งว่าเขาจะได้คู่แท้แบบไหนกันแน่ที่เขาหนีมันไม่พ้น แม้กระทั่งผ่านความตายไปแล้ว แล้วเขาก็ได้พบกับลูซิเฟอร์ มอร์นิงสตาร์ และคิดว่า: แน่นอน

เมื่อคุณพบเจอจิตวิญญาณที่คู่ควรกับคุณอย่างสมบูรณ์แบบ รอยใดๆ ที่ปรากฏบนผิวของพวกเขาจะปรากฏบนผิวของคุณด้วยเช่นกัน ทุกคนรู้เรื่องนี้ มิโดริยะรู้เรื่องนี้...แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเขา บากุโกะก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน...แต่เขาไม่มีเวลาให้กับเรื่องไร้สาระแบบนั้น และถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะรู้ว่าโชคชะตาไม่เคยผิดพลาด...ก็ต้องมีข้อยกเว้นอยู่บ้าง เพราะการจับคู่ครั้งนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ใช่ความผิดพลาด ใช่ไหม

ตอนอายุ 10 ปี มิโดริยะ อิซึคุถูกลักพาตัวไป ตอนอายุ 15 ปี เขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ USJ กับกองกำลังวายร้าย และถูกจับโดย อีเรเซอร์เฮด ปล่อยให้ความอลหม่านดำเนินไป และให้กาแฟกับสึกาอุจิด้วย

โยงีวางแผนที่จะใช้โทษจำคุกหนึ่งปีของเขาอย่างเงียบๆ และไม่เจ็บปวด อย่าพูดมาก อย่าคบค้าสมาคมกับนักโทษคนอื่นมากเกินไป และเก็บตัวไว้จนกว่าจะได้รับอิสรภาพ เขาตั้งใจจะใช้โทษจำคุกหนึ่งปีอย่างเงียบๆ และไม่เจ็บปวด จนกระทั่งเขาได้พบกับ 'เจย์' เจ้าพ่อค้ายาเสพติดที่โด่งดัง และพวกพ้องอีก 5 คน ทันใดนั้น โยงีก็คาดหวังว่าโทษจำคุกของเขาจะน่าสนใจมากขึ้นกว่าเดิม ว่ามันจะเป็นเรื่องดีหรือไม่นั้น โยงีก็ไม่รู้เลยสักนิด

โทบิrama รู้สึกถึงการหมุนวนของจักระด้วยความหงุดหงิด ความอบอุ่นของเปลวไฟถอยห่างจากเขา ราวกับว่าตัวตนของโทบิrama นั้นน่ารังเกียจ น่าสะพรึงกลัว นี่เป็นการฝึกฝนซ้ำๆ เขารู้ว่ามาดาระเกลียดชังเขา เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ แต่ไม่มีอะไรเลยที่ง่ายขึ้น มันยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ มีบางอย่างที่เจ็บปวดตกลงมาที่อกของเขา และความรู้สึกนั้นก็ท่วมท้น ทรมาน สักวันหนึ่ง เขาคิด หัวใจของเขาจะทนไม่ไหวและจะหยุดเต้นและเย็นชา ถูกบดขยี้ด้วยความเจ็บปวด และเขาก็จะตาย ไม่ใช่ด้วยคมดาบของศัตรู แต่ด้วยน้ำหนักของความโดดเดี่ยวของเขาเอง ถูกปฏิเสธและถูกแยกออก "ข้าพยายามที่จะสุภาพ ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะหาเรื่องทะเลาะ ในยุคแห่งสันติภาพนี้ ข้าไม่เห็นเหตุผลใดที่จะมีเรื่องขัดแย้ง" โทบิrama ตอบอย่างเหนื่อยล้าและกระชับ "สันติภาพในแบบของข้า" มาดาระมองเขาด้วยความเฉยเมย "ไม่มีที่ว่างสำหรับคนอย่างเจ้า" โทบิrama มองดูอย่างเงียบๆ ขณะที่มาดาระเดินจากไป แม้ว่าจะมีบางอย่างภายในตัวเขาแตกสลาย

ท้องฟ้าแตกเป็นรอย ร้องเสียงหวีด เสียงตะโกนและเสียงเพลงดังสนั่นจากบ้าน เจสันหัวเราะและคว้าขวดพอร์ตจากหิมะ ยกมันขึ้นเหนือศีรษะราวกับกำลังยกแก้วให้พร ขณะที่ดอกไม้ไฟสว่างวาบขึ้นบนท้องฟ้า พวกเขาอยู่ที่ที่ไม่ดีนัก มองเห็นเพียงขอบของการแสดงดอกไม้ไฟเท่านั้น แต่สีสันของดอกไม้ไฟก็ส่องประกายอยู่ในรอยแตกของบ่อน้ำ เหนือส่วนที่สะอาดที่สุดของกองหิมะสกปรก เจสันคว่ำขวดลง เพิ่มสีสันมากขึ้น หัวเราะอย่างท่วมท้นขณะที่หมุนตัวเป็นวงกลม ก่อนที่จะทิ้งขวดและชูนิ้วกลางทั้งสองข้างขึ้นฟ้า “สวัสดีปีใหม่เวรี่ๆ!” เขาร้อง และทิมหัวเราะ (หรือ; การพบกันที่แตกต่างในเวลาและสถานที่ที่แตกต่างกันก่อให้เกิดผลที่สำคัญยิ่ง)

ไชลด์ไม่เคยอยากฆ่าใคร ถูกบีบบังคับด้วยความจำเป็นอย่างหนักที่จะต้องหาเลี้ยงครอบครัว เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเข้าร่วมกับองค์กรฟาตุอิที่เลื่องลือในด้านความชั่วร้าย การไต่เต้าขึ้นไปในลำดับชั้น องค์กรอาชญากรรมได้มอบงานที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้กับเขา นั่นคือ ลอบสังหารเร็กซ์ ลาพิส ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในลี่เย่ ไชลด์เป็นมือปืนที่ยอดเยี่ยมและได้แสดงฝีมือมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทำให้งานที่เกือบจะเป็นไปไม่ได้นี้ยากที่จะปฏิเสธ เขาได้มีโอกาสยิงเร็กซ์ ลาพิส ผู้มีเสน่ห์ลือลั่น ที่กำลังอยู่ในความได้เปรียบของเขาอยู่แล้ว แต่ความผิดพลาดเพียงชั่วครู่ทำให้เขาหมดสติไป เขาตื่นขึ้นมาโดยที่ถูกปิดตาและมัดไว้ มีเพียงความอยู่รอดเท่านั้นที่อยู่ในใจ เขาพยายามดิ้นรนทั้งกับสิ่งที่มัดเขาอยู่และกับเจตจำนงของตัวเอง เพื่อให้รอดชีวิตกลับไปบ้านอย่างปลอดภัย เขาได้เผชิญหน้ากับเป้าหมายของเขา ผู้ซึ่งดูเหมือนจะไม่มีเจตนาที่จะฆ่าเขา แต่กลับกัน "จงหลี่" ผู้ลึกลับดูเหมือนจะสนใจที่จะทำสัญญากับเขามากกว่า

ตอนอายุ 4 ขวบ อิซึคุ มิโดริยะ พบตัวเองอยู่บนบันไดของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโดยไม่มีความทรงจำหรือแม้แต่ความคิดว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร หกเดือนต่อมา เขาได้พบกับชินโซ ฮิโตชิ ตอนอายุ 8 ขวบ พวกเขากลายเป็นผู้พิทักษ์ ตอนอายุ 10 ขวบ พวกเขาเป็นผู้พิทักษ์ที่ต้องการตัวมากที่สุด (และเป็นที่รู้จักมากที่สุด) ในญี่ปุ่นทั้งหมด ตอนอายุ 15 ปี ทุกอย่างเปลี่ยนไป อิซึคุทำทั้งหมดนี้ได้โดยไม่มีพลังพิเศษ หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาคิด ด้วยเพื่อนที่ดีที่สุดอยู่เคียงข้างเขา เขาจะสามารถทิ้งสิ่งเดียวที่เขาเคยรู้จักและกลายเป็นฮีโร่ได้หรือไม่? หรือเขาจะกลับไปสู่เงามืดอีกครั้ง? *ตั้งใจให้สามารถอ่านได้อย่างอิสระ ไม่ใช่เป็นซีรีส์*

โกโจ ซาторуไม่ใช่คนแปลกหน้าต่อความท้าทาย เขาเผชิญหน้ากับฝูงผู้ใช้คำสาปเอาชนะวิญญาณอาฆาตที่แข็งแกร่งที่สุดหัวเราะเยาะต่อขีดจำกัดของความเป็นจริงและท้าทายแม้กระทั่งความตายเอง แต่สิ่งนี้…ความท้าทายใหม่นี้อาจจะเป็นสิ่งที่ยากที่สุดเท่าที่เคยมีมา—แย่กว่าทุกอย่างที่รวมกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด: การบำบัดคู่รัก —— หลังจากเทคนิคคำสาปทดลองอย่างมากผิดพลาด (ถูกต้องใช่ไหม?) โกโจและซุคุนะกลายเป็นพ่อของเด็กมหัศจรรย์ ยูจิ แน่นอนว่าผู้มีอำนาจสูงสุดในสังคมจูจุทสึไม่ประทับใจ และเพื่อปกป้องยูจิจากอันตราย โกโจจึงคิดแผนที่บ้าคลั่งจนอาจจะได้ผล: ความสัมพันธ์ปลอมๆ กับซุคุนะ บางทีโกโจควรคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบกว่านี้

ดะไซ/จูยะ smut เพราะฉันรู้สึกอยากเขียนอะไรสนุกๆ และไม่มีพล็อตอะไรมากนัก และเดิมทีมันก็แค่ดะไซจะไปหามาจูยะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหายตัวไป แต่แล้วฉันก็มีไอเดียเรื่อยๆ ดังนั้นแต่ละบทจะแสดงให้เห็นพวกเขาในวัยที่ต่างกัน แก้ไข: ฉันตัดสินใจแล้วว่านี่คือที่ที่ฉันจะเอา oneshot มาวางตามที่ฉันนึกได้ (โปรดทราบว่าแท็กทั้งหมดไม่ได้ใช้กับ oneshot ทุกเรื่อง)

เขาถอนหายใจแล้วเงยหน้ามองชายรูปร่างธรรมดาที่นั่งอยู่ตรงหน้า "งั้น คุณอยากรู้ทุกอย่างจริงๆ ใช่ไหม ตั้งแต่ต้นเลย?" ชายคนนั้นพยักหน้า เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหลับตาลง สักครู่ต่อมา เขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขากำลังเรืองแสงสีเขียวนีออนสดใส ชายที่อยู่ตรงหน้าสะดุ้งถอยหลังเมื่อเห็น "เอาล่ะ งั้นฉันควรเริ่มได้แล้วล่ะ เราคงต้องอยู่ที่นี่กันนานหน่อย งั้นก็หาที่นั่งสบายๆ แล้วไปเอากาแฟหรืออะไรทานเล่นมาด้วยก็ได้" -- มิดโบริยะ อิซึคุ เกิดในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 กับ ฮิซาชิ และ อินโกะ มิดโบริยะ ชีวิตมีความสุข อบอุ่น และน่าอัศจรรย์ จนกระทั่งปี 2012 ตอนนี้ เหตุการณ์ในปี 2012 นั้นเกิดขึ้นแตกต่างกันเล็กน้อยในทุกจักรวาล ในจักรวาลของอิซึคุ ประชากรที่มีควิร์กถูกผลักไสออกไปจากส่วนที่เหลือของสังคม ด้วยความกลัวว่าพวกเขาจะก่อให้เกิดการล่มสลายของโลก ดังนั้นจึงมีคนลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อประชากรที่มีควิร์ก แต่พวกเขากลับไปไกลเกินไปและความโกลาหลก็ตามมา และอิซึคุจะใช้ชีวิตที่เหลือซึ่งยาวนานมากของเขาในการพยายามหยุดคนคนนั้น อืม นอกจากเรื่องอื่นๆ ด้วย --- ฉันไม่ชอบ bnha อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงหรือเปล่า ฉันได้ยินมาว่ามันอ่านสนุกดีนะ :)

โกโจนั่งอยู่ตรงนั้นสักพัก มือลูบไปตามกระดูกนูนและสันของกะโหลกศีรษะอย่างไม่ใส่ใจ กะโหลกศีรษะนี้เป็นของผู้หญิง ตามลักษณะเบ้าตาที่กลมกว่าและกระดูกคิ้วที่ไม่เด่นชัดนัก ยังมีพลังคำสาปจางๆ ติดอยู่เป็นเศษเหลือจากผู้ใช้เวทมนตร์หรือผู้ใช้คำสาปที่ตายไปนานแล้ว คนผู้นี้ทรงพลังมาก เป็นผู้ใช้คำสาปชนิดหนึ่ง แต่พลังคำสาปบวกที่เหลืออยู่หมายความว่าพวกเขาสามารถรักษาคอของตัวเองได้ แม้ว่าจะถูกทำลายด้วยพลังของตัวเองก็ตาม แทบจะคงกระพันเหมือนกับตัวเขาเอง แต่สิ่งนั้นก็ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้ ไม่ได้ช่วยใครเลยที่ถูกขังอยู่ที่นี่ ความคงกระพันช่วยคนจากตัวเองไม่ได้ (โกโจติดอยู่ในดินแดนแห่งคุกกับความคิดของตัวเองและโครงกระดูกของบรรพบุรุษเป็นเพื่อน มันเป็นไปอย่างที่คุณคาดไว้ จากนั้นเขาก็พบทางออก แต่โลกที่เขาไปพบนั้นไม่ใช่โลกของเขา ไม่ใกล้เคียงเลย)