humour

ในเนื้อเรื่องดั้งเดิม ตอนจบเล่ม 5 แฮร์รี่ตำหนิสเนปและดัมเบิลดอร์เกี่ยวกับการตายของซีเรียส แต่พอเริ่มเล่ม 6 เขากลับลืมเรื่องนั้นไปอย่างไม่น่าเชื่อ ในเรื่องนี้เขาไม่ได้ลืม และเหตุการณ์ต่างๆ ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แฮร์รี่ตัดสินใจว่าดัมเบิลดอร์เป็นส่วนหนึ่งของปัญหา ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของทางแก้ เขาจึงมองหาพันธมิตรใหม่และมีประโยชน์มากกว่าเดิม นั่นคือ รูฟัส สคริมเจอร์ รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์คนใหม่ การตัดสินใจนั้นจะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ อย่างไร? และแฮร์รี่วัยรุ่นที่กำลังมีความเปลี่ยนแปลงทางด้านฮอร์โมนจะปรับตัวอย่างไรกับการต้องอยู่ห้องเดียวกับออโร่ทอนส์ บอดี้การ์ดสุดเซ็กซี่ที่สคริมเจอร์มอบหมายให้เขา? แฮร์รี่อิสระ! แฮร์รี่ที่พร้อมรับมือ! นิยายเรื่องยาวแนว Honks ที่จัดเรทติ้ง X เป็นบางครั้ง (เรท NC17 ในสหรัฐอเมริกา) เขียนใหม่จากเรื่องเจ้าชายเลือดผสม ซึ่งมีเนื้อเรื่องประมาณ 80% อารมณ์ขัน 10% และฉากวาบหวิว 10% ฉากวาบหวิวจะเริ่มขึ้นจริงๆ ก็ตอนบทที่ 7 ขอชี้แจงให้ชัดเจนว่า ฉากวาบหวิวในเรื่องนี้วาบหวิวมาก ถ้าคุณไม่ชอบฉากวาบหวิว เรื่องนี้ไม่เหมาะกับคุณ อย่ามาบอกว่าฉันไม่เตือนนะ! จากแฟนฟิคแฮร์รี่ พอตเตอร์ 440,000+ เรื่องใน AO3 เรื่องนี้ติดอันดับ 1000 อันดับแรก (โดยคะแนน Kudos)! และถ้าไม่นับเรื่องที่เกี่ยวกับ slash แล้ว เรื่องนี้ติดอันดับ 100 อันดับแรก! ขอบคุณทุกคนที่กดปุ่ม Kudos คุณสุดยอดมาก!

“กลัวเหรอ พอตเตอร์?” มัลฟอยเยาะเย้ย และแฮร์รี่ก็เงียบไป เขาหมดแล้ว จบแล้ว เบื่อหน่ายกับการทำตัวเป็นเด็กกรินฟินดอร์ผู้บริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่ขาดสามัญสำนึกและมีสติปัญญาเพียงเล็กน้อย เขาเบ้ปาก “ใช่แล้ว มัลฟอย ฉันกลัวมาก เห็นฉันสั่นกลัวอยู่ไหม? แก เด็กปีสองที่ถือไม้เท้าอยู่เนี่ย คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยเห็น ได้โปรด อย่าทำร้ายฉันจนตายต่อหน้าพยานสามร้อยคนและครูสองคนด้วยคำพูดที่ร้ายกาจและรอยยิ้มที่น่ารังเกียจของแกเลย ฉันจะทำยังไงดี?” ห้องโถงเงียบไป และมัลฟอยอ้าปากค้าง แฮร์รี่แสยะยิ้ม ล็อกฮาร์ทดูงงงวยอย่างยิ่ง และเขารู้สึกว่า สเนปอาจจะกลั้นหัวเราะอยู่ แฮร์รี่ใช้เวลาปีแรกในการปกปิดความฉลาดของเขาและรับบทเป็นเด็กชายผู้รอดชีวิต อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของล็อกฮาร์ทและมัลฟอยรวมกันทำให้เขาถึงขีดสุด และความโกลาหลก็เกิดขึ้นจากตรงนั้น

สไปเดอร์แมนหายไปหนึ่งปี สองเดือน และห้าวัน คลินต์ บาร์ตันบังเอิญเจอกับเด็กขอทานคนหนึ่งชื่อปีเตอร์ ปาร์คเกอร์

เมื่อดรากอน มัลฟอย ตกอยู่ในห้วงนิทราที่ถูกสาป และสามารถปลุกได้ – อย่างน้อยก็ตามที่ เดลี่พรอเฟต แหล่งข่าวที่น่าเชื่อถืออย่างที่สุดกล่าวไว้ – ด้วย ‘จูบแห่งรักแท้’ แฮร์รี่ พอตเตอร์รู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะเป็นคำตอบของปริศนานี้ เขา . . . ?

ดราโก มัลฟอย หัวหน้าฝ่ายกิจการวีลาที่กระทรวงสิ่งมีชีวิตเวทมนตร์ ไม่ได้ทำอะไรเพื่อคนอื่น แฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่เพิ่งกลายเป็นมนุษย์หมาป่า ไม่ใช่ “คน” – อย่างน้อยก็ไม่ใช่สำหรับดราโก ดราโกวางแผนที่จะตกหลุมรักแฮร์รี่เมื่อเขาตัดสินใจช่วยเขาหรือเปล่า? ไม่ใช่ เขาลงเอยด้วยการตกหลุมรักเขาอยู่ดีหรือเปล่า? ฟะ! คุณคิดว่าไงล่ะ?

“ผมรักเขาแล้ว” โออิคาวาประกาศ พร้อมกับยอมรับอ้อมกอดอันอบอุ่นอีกครั้ง ฝังใบหน้าลึกเข้าไปในนั้น “แกคบกับใครเหรอ? โอ้พระเจ้า ผมไม่รู้เรื่องนี้เลย” คุโรโอะผิวปาก “ผมอยากจะคบ” โออิคาวาตอบพร้อมกับถอนหายใจ ความทรงจำของชายแปลกหน้ารูปหล่อดวงตาสีเขียว ผิวสีน้ำผึ้ง และเรือนร่างนั้น – “อ๋อ งั้นมันเป็นรักแบบนั้นเหรอ เข้าใจแล้ว บอกมาเลย ชื่อเขาว่าอะไร?” ใบหน้าของโออิคาวาบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ “แกไม่รู้ชื่อเขาเหรอ?” คุโรโอะถามอย่างระมัดระวัง ริมฝีปากเกือบจะยิ้ม “ยัง แต่ผมจะรู้ จดจำคำพูดของผมไว้ ครั้งหน้าที่เขามาที่นี่ ผมจะขอชื่อและเบอร์เขา” โออิคาวาประกาศอย่างแน่วแน่ “นั่นก็ถ้าเขากลับมา แกก็รู้ นี่อาจจะเป็นแค่ครั้งเดียวก็ได้” โบคุโตะเตือนอย่างไม่ช่วยอะไร “ผมขอถอนคำพูดเมื่อกี้ ผมไล่แกออก” โออิคาวาพูดเสียงเรียบ

สองปีหลังสงคราม แฮร์รี่พอใจกับชีวิตของเขา โอเค อาจจะน่ารำคาญนิดหน่อยที่เขาชนะรางวัลหนุ่มโสดที่น่าสนใจที่สุดของนิตยสารแม่มดประจำสัปดาห์อยู่เรื่อยๆ และเขาไม่ค่อยอยากจะไปงานเปิดตัวรูปปั้นทองคำขนาดมหึมาของตัวเองเท่าไหร่ แต่เขารักเพื่อนๆ และเขารักการเป็นอรออร์ และถ้าหากเขายังปรารถนาอะไรบางอย่างมากกว่านี้ อะไรบางอย่างที่เขาแทบจะไม่กล้าคิดถึง มันก็คงจะผ่านไปเองแหละ ไม่มีใครมีความสุขตลอดเวลาหรอกใช่มั้ย? แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป และแฮร์รี่ก็ถูกโยนเข้าไปในโลกใหม่ที่น่าตื่นตาตื่นใจที่เขาไม่แน่ใจว่าจะสามารถหนีออกมาได้จริงๆ และเมื่อเวลาผ่านไป เขาเริ่มสงสัยว่า: เขาอยากจะหนีจริงๆหรือเปล่า? หรือก็คือเรื่องที่ดรากอนเป็น - ประมาณว่า - ซูเปอร์สตาร์มักเกิ้ล (มันซับซ้อน)

เขาคิดถึงวิธีที่แฮร์รี่มองเขา ยิ้มให้เขา เกี่ยวกับวิธีที่หัวของดราโกเกือบจะเต็มไปด้วยเขาตลอดทั้งวัน และเกี่ยวกับวิธีที่เดรโก้เข้านอนโดยเจตนาก็ยังคงกลิ่นของเขา ปฏิเสธที่จะยอมรับว่ามันหมายถึงอะไร เพราะเขารู้แล้วว่ามันหมายถึงอะไรทั้งหมดนี้หมายถึงอะไร แล้วดราโกก็ตัดสินใจว่าเย็ดนะ เขากำลังจะเสี่ยงพวกเขากำลังจะเสี่ยงด้วยกัน แฮร์รี่และดราโก ชิ้นเล็ก ๆ ที่เขียนขึ้นเพื่อการเฉลิมฉลองวันเกิดของคนรักสากล!

ฮอบบิทมักรอดชีวิตอยู่เสมอ แม้แต่ในสถานการณ์ที่ทหารฝึกฝนและมีประสบการณ์ก็ไม่รอด\nมีใครเคยสงสัยเรื่องนี้บ้างไหม? ธอรินและคณะได้เรียนรู้ว่าการเป็นสิ่งเล็กๆ ในโลกที่กว้างใหญ่ ต้องใช้มากกว่าแค่โชค\nหรือ - บิลโบมีทักษะที่ไม่คาดคิด และธอรินพบว่าเขาชอบทักษะเหล่านั้น

แฮร์รี่ พอตเตอร์ไม่เคยมีวันฮาโลวีนที่ปกติสุขสงบเลยจริงๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ควรแปลกใจเลยที่จู่ๆเขาก็ถูกย้ายออกจากร้านขายของชำและพบว่าตัวเองอยู่ตรงหน้าชายคนหนึ่งที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้วยชุดที่ดูเว่อร์วังอลังการมาก

”โอ้ พระเจ้า” เขาคราง “นี่มันเหมือนซินเดอเรลล่าเลยใช่ไหมเนี่ย?! เหมือนซินเดอเรลล่า แต่เปลี่ยนรองเท้าเป็น…อวัยวะเพศชาย” ที่แฮร์รี่โดนสาปให้ไม่สามารถหยุดแข็งตัวได้จนกว่าเขาจะนอนกับคู่แท้ของเขา ถ้าหากแค่หาคู่แท้ได้ง่ายกว่านี้ล่ะก็

แฮร์รี่ พอตเตอร์ ผู้เบื่อหน่ายอย่างมาก เริ่มเขียนจดหมายถึงลอร์ดมืดในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนหลังจากปีที่ห้าที่ฮอกวอตส์ ลอร์ดโวลเดอมอร์ผู้เบื่อหน่ายเช่นกัน ตัดสินใจเขียนตอบกลับ และนั่นเอง เป็นจุดเริ่มต้นของความลับในฤดูร้อน และศัตรูที่ชื่อว่าความเบื่อหน่ายก็ถูกขจัดไป

แฮร์รี่ พอตเตอร์ผู้เหนื่อยล้าจากสงครามสามารถหาทางกลับไปยังอดีตได้สำเร็จ แตกต่างจากที่เขาคาดหวัง เขาพบว่าโลกใบนี้ปราศจากวอลเดอมอร์ตผู้ก่อสงคราม และไม่มีที่ว่างสำหรับเขาจริงๆ ติดอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เขาตัดสินใจใช้ชีวิตให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยการเตรียมการที่เขาได้ทำไว้ ไม่ว่าเขาจะต้องฝ่าฟันอะไรก็ตามเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งนั้น

รวมเรื่องสั้น RWBY หลายหัวข้อและหลายสไตล์ บทที่ 244: คุณจะได้อะไรให้กับมังกรผู้มีทุกอย่าง? เบลคผู้ชาญฉลาดมีความต้องการที่... แปลกประหลาดมาก

พอถึงวันเกิดอายุ 17 ปี เขาก็จัดการชีวิตตัวเองได้แล้ว มันลงเอยด้วยสิ่งนี้: ชื่อของเขาคือ ไสตล์ สติลินสกี้ เขาเป็นลูกชายของนายอำเภอและภรรยาของเขาซึ่งเสียชีวิตแล้ว และเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาคือ สก็อตต์ แมคคอลล์ หมาป่าที่เคยเป็นโรคหอบหืด มีแม่เป็นพยาบาล และพ่อที่ไม่อยู่ด้วย เขาฉลาดที่สุดในห้องเรียน รองจากสาวผมบลอนด์สีสตรอว์เบอร์รี่ที่เขาแอบชอบ และเขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคสมาธิสั้นตอนอายุเจ็ดขวบ ในคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาจะวิ่งไปรอบๆ และทำอาหารให้กับฝูงหมาป่าในท้องถิ่น และเขาเป็นภูตเปลี่ยนรูป ไสตล์จัดการหลีกเลี่ยงนรกและผู้อยู่อาศัยมานานเกือบ 16 ปี เขาเกือบจะหลอกตัวเองได้ว่าเขาเป็นมนุษย์แล้ว และเพื่อนสนิทที่ส่งกลิ่นเหมือนสุนัขเปียกหรือไม่ก็ตาม เขารู้สึกว่าเขาได้โอกาสครั้งที่สองที่ดีมาก และวางแผนที่จะยึดมั่นกับมันต่อไป แต่โดยที่ไสตล์ไม่รู้ พระราชาองค์ใหม่แห่งนรกมีความคิดอื่น...

จีมินหยุดชั่วครู่ ปากกาของเขาระยะเพียงไม่กี่นิ้วจากแก้ว เพราะ—เขาจะทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ? มันดูเชยไปหน่อยไหมที่จะเขียนอะไรที่ดูเจ้าชู้ลงบนแก้วกาแฟ? แต่ไม่ว่าความรู้สึกที่ปั่นป่วนในท้องของเขาจะบอกว่าอันตรายแค่ไหน และคุณกำลังทำอะไรอยู่ คุณอยากตายหรือเปล่า ผู้ชายคนนี้—จะอธิบายยังไงดี—เป็นสเปกของจีมินอย่างแท้จริงเลยทีเดียว (หรือ: จีมินบังเอิญเริ่มสงครามตั้งชื่อเล่นกับหนุ่มผมบลอนด์น่ารักที่ชอบกาแฟขมจัด)

ซากุโมะไม่รู้เลยว่านิสัยเหล่านั้นของคาคาชิมาจากไหน ในวัยห้าขวบ คาคาชิลืมไปแล้วว่าตัวเองมีตาข้างซ้าย ลืมวิธีโกหกอย่างน่าเชื่อถือ และรู้เรื่องผู้ใหญ่และเด็กมากเกินไปหน่อย ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในหัวของคาคาชิ สิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือ เด็กคนนี้จะรักพ่อของเขาเสมอ ไม่ว่าจะยากดีมีจน

คาถาแปลงร่างเอ็กซ์โพไมส์: คาถาที่ผูกมัดวัตถุสองชิ้นเข้าด้วยกัน/ ยูริอยู่ที่ฮอกวอตส์ ทุกคนก็อยู่ที่นี่ด้วย/ “เฮ้” ยูริกล้าที่จะพูด เสียงเบา “บางทีเราควรจดมันไว้…?” “โอ้” วิคเตอร์กระพริบตาด้วยความประหลาดใจ นิ้วมือเรียวของเขาจับไม้กายสิทธิ์สีน้ำตาลเข้มยาวไว้ “แน่นอน คุณจดบันทึกได้” หยุด ยูริไม่อยากพูดอะไรจริงๆ แต่เขาก็พยายามต่อไป เขาจะหาเพื่อนใหม่และเข้ากับคนอื่นได้มากขึ้น เขาต้องทำ “คุณไม่ทำมันเหรอ? คุณจำได้ดีมากเลยเหรอ?” เด็กชายจ้องมองเขาเหมือนกับว่าเขาเป็นคนจากต่างดาว “ผมชื่อวิคเตอร์ นิคิฟอรอฟ” ยูริจ้องกลับไปด้วยความไม่เข้าใจ “อืม ชื่อคุณเท่จัง” “ไม่ ผมหมายถึง” วิคเตอร์เม้มริมฝีปาก ขมวดคิ้วด้วยความสับสน มองไปรอบๆ เพื่อตรวจสอบว่าอาจารย์ของพวกเขากำลังมองพวกเขาอยู่หรือเปล่า “ผมก็คือ วิคเตอร์ นิคิฟอรอฟ”

แฮร์รี่และดราโก้ได้รับมอบหมายให้ทำงานลับเพื่อจับพ่อมดมืด — ซึ่งอาจจะไม่เลวร้ายนักหากไม่ใช่ที่รีสอร์ทสำหรับคนเปลือยกายของมักเกิล ตอนนี้ดราโก้ต้องรับมือกับแฮร์รี่ที่สนใจเขาอย่างมาก ล่อใจที่เขาเรียนรู้ที่จะเพิกเฉยมาเนิ่นนาน และภัยคุกคามรอบตัว — รวมถึงภัยคุกคามต่อหัวใจของเขาด้วย

“ฉันไม่น่ารัก! ฉันจะบดขยี้ศัตรูของฉัน!” แต่คนเหล่านี้ – พ่อแม่ของเธอ – ได้ยิ้มเพียงเท่านั้น และพูดว่า – “แน่นอนว่าคุณจะทำที่รัก” “และคุณจะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจะลุกขึ้นมาอีกไม่ได้” และ ก็ นั่นมันสดชื่นไม่ใช่เหรอ? หรือ อาซูล่าเกิดใหม่ในตระกูลอุจิวะ มันไม่ได้แย่เท่าที่เธอคิดไว้เลย

“ลูกอยากได้อะไรลูกชาย?” ทาเลียถามเขา “ลูกอยากได้อะไรจริงๆ?” และเมื่อเจสันละทิ้งความหลงใหลในบรูซ คำตอบก็ชัดเจนเหลือเกิน เขาเองก็รู้ดีว่าเขาอยากได้อะไร เขาเองก็รู้ว่าเขาอยากได้อะไรมาตลอด นับตั้งแต่เขาเป็นเด็กเร่ร่อนตัวเล็กๆ ที่เอาเงินที่ควรจะใช้ซื้ออาหารไปใช้กับการทำให้ตัวเองดูสะอาด เพราะเขาจำเป็นต้องดูสะอาดและเรียบร้อยเพื่อที่จะได้เข้าไปในห้องสมุดสาธารณะ เพราะพวกเขาคงไม่ยอมให้เด็กเร่ร่อนสกปรกได้แตะต้องหนังสือ “ผมอยากไปเรียนมหาวิทยาลัย” และทาเลียก็ทำให้มันเป็นจริงสำหรับเขา (AU ที่ตอนจบการฝึกฝนลีกออฟแอสแซสซินส์ เจสันตัดสินใจไปเรียนมหาวิทยาลัยที่เมโทรโพลิสแทนที่จะกลับไปโกธแธมเพื่อแก้แค้น เรื่องราวต่างๆ พัฒนาไปจากนั้น ชื่อเรื่องนั้นตรงกันข้ามกับความเป็นจริงมากเลยนะครับ ไม่มีอะไรปกติเกี่ยวกับเจสันทอดด์เลย)

จักรวาลปรมาจารย์ลัทธิมารนั้นเหมือนกันทุกประการ ยกเว้นทุกคนมีผลึกเวทมนตร์ที่มีระบบการส่งข้อความที่คุ้นเคยอย่างน่าสงสัย เรื่องราวก็แทบจะเหมือนกับในซีรีส์ ยกเว้นทุกคนมีชีวิตอยู่!! (ดังนั้นจึงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย) โดยที่เว่ยอู๋เซียนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเดทกับหลานจ้าน เจียงเฉิงอาจจะเส้นเลือดในสมองแตก จินซีเซวียนยังคงเป็นมนุษย์ที่น่าอึดอัดที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่ และเซวี่ยหยางทำให้ฉันต้องเขียนสิ่งที่สาปแช่งมาก เขียนในรูปแบบแชทฟิค! :3 ยินดีรับฟังความคิดเห็นเป็นอย่างยิ่ง! ^.^b

มันอยู่ที่ด้านล่างสุดของรายการงานในบริษัท แต่คลาร์กพบว่าตัวเองนั่งอยู่ตรงหน้าผู้หญิงสองคนที่ดูน่าเกรงขามโดยไม่สนใจอะไรเลย หลังจากทั้งหมดมันก็แค่ห้องจัดส่งจดหมาย จะยากแค่ไหนกัน? "คุณรู้จักบริษัทที่เราดำเนินการอยู่บ้างไหมคะ?" อันยาถาม ขณะมองผมบลอนด์อย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอเป็นสายลับ "ก็..." คลาร์กพูด ขณะที่มองผู้หญิงตรงหน้า "มันใหญ่โตมาก"

แฮร์รีพาแฟนหนุ่มกลับบ้านไปแนะนำให้พ่อแม่รู้จัก ผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้

ทุกคนเชื่อว่ามิโดริยะ อิซึคุเป็นคนไร้ควาลิตี้ - พวกเขาคิดผิดอย่างมาก ในวันที่แย่ที่สุดของชีวิต อิซึคุตัดสินใจที่จะรับคำเชิญของพ่อเขาเข้าร่วม LoV แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าอยากจะเป็นวายร้ายหรือเปล่า... (ลองดูกันว่าจะนานแค่ไหน) สิ่งนี้ทำให้เกิดครอบครัวใหม่ เพื่อนใหม่ อัตลักษณ์ใหม่ และผลที่ตามมาสำหรับผู้ที่เคยทำร้ายเขา นอกจากนี้ยังเป็นการเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของคู่รักที่อยากจะเป็นฮีโร่บางคู่ (หมายเหตุ: เรื่องนี้วางแผนไว้แล้วและจะไม่ถูกทิ้งร้าง แม้ว่าอาจจะมีการหยุดพักที่ไม่คาดคิด...)

อังกฤษ ค.ศ. 1811 ฐานะทางสังคมคือทุกสิ่ง และความหมกมุ่นของพ่อแม่ทุกคนคือการเห็นลูกๆ แต่งงานได้ดี สำหรับวิลล์ แกรม อายุยี่สิบปี ซึ่งเป็นโอเมก้า ชีวิตในเมืองเล็กๆ ในเฮิร์ทฟอร์ดเชอร์กับพ่อ แม่บุญธรรม และพี่สาวต่างมารดาอีกสี่คนนั้นสงบสุข ถึงแม้จะดูน่าเบื่อไปบ้าง จนกระทั่งกลุ่มคนแปลกหน้ามาถึงละแวกนั้น ส่งให้แม่ทุกคนภายในรัศมีห้าไมล์ตกอยู่ในความคาดหวังอย่างบ้าคลั่ง เพราะคนที่มาใหม่ไม่เพียงแต่เป็นชนชั้นสูงอัลฟ่าเท่านั้น แต่หนึ่งในนั้น นายแฮนนิบาล เล็คเตอร์ เป็นเจ้าของที่ดินที่ใหญ่ที่สุดในเดอร์บีเชอร์...และโสด น่าเสียดายที่การพบกันครั้งแรกของวิลล์และแฮนนิบาลนั้นไม่ค่อยดีนัก แต่บางครั้งโชคชะตาและสถานการณ์ก็มีวิธีที่จะนำเอาแม้แต่บุคคลที่ดื้อรั้นที่สุดมารวมกัน... นิยายโรแมนติกเรเจนซี่ A/B/O เรื่อง จริยธรรมและความงาม

แฮร์รี่กลับมาเรียนปีที่เจ็ดด้วยความตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบัน เรื่องราวของความรัก การทรยศ การริเริ่ม และความกล้าหาญ!

"เอาล่ะ ฉันรู้ว่าฉันจะต้องเสียใจที่ถามแบบนี้" อาซิราเฟลพูด "การเดิมพันนี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่?" คราวลีย์ยิ้มกริ่มเหมือนแมวที่ไม่ใช่แค่ได้ครีม แต่ยังได้ทั้งตัววัวไปอีกด้วย เขาคว้าขวดแล้วดื่มรวดเดียวจากขวดนั้น ทั้งๆ ที่อาซิราเฟลส่งเสียงตำหนิเบาๆ "ใครที่สามารถทำให้เทวดาขึ้นเตียงได้ก่อนสิ้นคืนนี้ ผู้ชนะก็ได้ไป" หรือก็คือ ฟิคที่ทัมเบลอร์ทำให้ฉันต้องเขียน สวรรค์และนรกจัดงานเลี้ยงบริษัทร่วมกันทุกๆ พันปี ครั้งนี้มีคนคิดไอเดียแจ่มๆ ออกมา คือการท้าทายเหล่าปีศาจของนรก คราวลีย์ไม่มีทางพลาดโอกาสนี้ไปได้หรอก อาซิราเฟลก็เป็นพวกชอบแหยมพอที่จะทำให้เขาต้องลงมือทำ

เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เป็นผู้วิเศษระดับสูงในกระทรวงเวทมนตร์ ฝ่ายปริศนา ทำงานเฉพาะในห้องเวลา การสืบสวนของเธอเกี่ยวกับกลุ่มที่นับถือลอร์ดโวลเดอมอร์ตผู้ล่วงลับไปนานแล้ว นำพาเธอไปสู่หลายปีก่อน

โนบาระและยูจิคบกัน โนบาระไม่รู้เรื่องนี้

โลกิเป็นหวัดและเวทมนตร์ของเขาเริ่มเพี้ยนไป เหล่าอเวนเจอร์สกำลังถูกกำจัดทีละคน…

“FN-2187 เป็นของจริงใช่มั้ยคะ?” เธอดูเด็กมากอีกครั้ง “บอกฉันทีเถอะว่าเขาเป็นของจริง” “ผมเป็นของจริง” ฟินน์พูด เขาออกลาดตระเวนครั้งแรกนับตั้งแต่หลังของเขาหายดีแล้ว “และตอนนี้ชื่อผมคือฟินน์” ตาของเธอเบิกกว้าง “คุณมีชื่อเหรอ?” หรือ: ฝ่ายต่อต้านกำลังเริ่มได้รับทหารสตอร์มทรูปเปอร์ที่แปรพักตร์ ฟินน์ช่วยเหลือพวกเขา

แฮร์รี่ พอตเตอร์ ลงมายังฮอกวอตส์พร้อมกับฝูงสัตว์วิเศษ ศาสตราจารย์มัลฟอยไม่พอใจเลย

คาสึกิและอิซึคุไปฝึกงานเมื่อเช้านี้ พวกเขาควรจะกลับหอพักมาแล้ว แต่ว่า... เด็กที่กำลังร้องไห้คนนั้นมีผมสีเขียวและกระที่คุ้นตา ถึงแม้ว่าจะเกือบมองไม่เห็นเพราะใบหน้าที่แดงก่ำ อีกคนกำลังสบถเสียงดัง มีผมสีบลอนด์แหลมคม ดวงตาสีแดงก่ำ และมีประกายไฟลุกออกมาจากฝ่ามือ “อ่า... คาสึกิ? มิโดริยะ?” เด็นกิตถาม “ว้าว คาจจัน นักเรียน UA! เจ๋งมากเลย! ผมสงสัยจังว่าพวกเขามีควิร์กอะไรบ้าง” อืม... ตอบคำถามนั้นแล้ว โอ้พระเจ้า

มันเริ่มต้นด้วยคืนแห่งความสนุกสนานที่เต็มไปด้วยเหล้า และจบลงด้วยอิชิโกะที่คุกเข่าอยู่ ด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับความลับของตระกูลชิโฮอิน อิชิโกะจึงฝึกฝนตัวเองด้วยวิธีการใหม่ และโดยบังเอิญทำให้ตัวเองเป็นที่รักของกริมม์โจว เจเกอร์จาเกซ ปัญหาเดียวก็คือ อิชิโกะใช้ชีวิตสองแบบ และกริมม์โจวก็ไม่รู้ว่าชินิกามิที่เขาเกลียดชังนั้นก็คือเพื่อนใหม่ที่เขาเพิ่งพบ