ดวาลิน

จากพรอมต์ Hobbitkink: สงครามสิ้นสุดลงแล้ว และธอริน โอ๊คนชิลด์ ตื่นขึ้นมาเปลือยเปล่าและสั่นเทาอยู่ในหอแห่งบรรพบุรุษของเขา ความแปลกใหม่ของการตายจางหายไปอย่างรวดเร็ว และการเฝ้ามองเพื่อนร่วมรบของเขานั้นทำให้เขารู้สึกเศร้าโศกและผิดหวังในไม่ช้า แปลกที่แสงแห่งความหวังริบหรี่ปรากฏขึ้นในรูปของญาติผู้เล็กที่สุดของเขาคนหนึ่ง คนแคระแห่งสายเลือดดูรินที่มีผมสีแดงสดใส (ตามเรื่องราวของสงครามแหวน) (Bagginshield, Gimli/Legolas) ซึ่งการฟื้นตัวต้องใช้เวลา สมาชิกที่ตายไปของกองทัพเริ่มเฝ้าดู Gimli เหมือนกับละครน้ำเน่า ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ดิ้นรนกับการถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เลโกลัสสับสน Khuzdul ถูกใช้ในทางที่ผิด และธอรินนั้นสูงเพียงสี่ฟุตสิบนิ้ว เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความโกรธ ~**~

เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองอยู่บนเตียงเก่า ในบ้านเก่า ในร่างกายเดิมของเขา นี่คือความตายหรือ? หรือเป็นกลอุบายของเวทมนตร์? ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม บิลโบรู้จักโอกาสครั้งที่สองเมื่อเขาเห็น และคราวนี้การผจญภัยของเขากับธอรินจะดำเนินไปแตกต่างออกไปบ้าง

“ฉันแค่หวังว่า…” “คุณหวังอะไรเหรอ?” “ฉันหวังว่าฉันจะเปลี่ยนทุกอย่างได้” หลายปีมาแล้วที่บิลโบเขียนเกี่ยวกับการผจญภัยของเขาและเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการติดต่อกับคนแคระและมังกร สำหรับคนส่วนใหญ่แล้วมันดูเหมือนเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับบิลโบแล้วมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด มีบางอย่างตามเขากลับบ้านจากการเดินทาง นั่นคือความเสียใจ ตอนนี้ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตบิลโบต้องเลือก จะจากไปอย่างสงบหรือจะกลับไปเผชิญกับความกลัวและความเจ็บปวดอีกครั้งเพื่อโอกาสที่จะแก้ไขสิ่งต่างๆ? แน่นอน การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่แปรปรวน และไม่ใช่ทุกอย่างที่สามารถทำได้อีกครั้งอย่างที่บิลโบกำลังจะได้พบเจอ ในที่สุดแล้ว สิ่งที่เขาต่อสู้เพื่ออาจไม่ใช่เพียงแค่ความรอด

เหล่าคนแคระทั้งหมดรอดชีวิตจากสงครามห้ากองทัพ แต่บิลโบต้องกลับไปยังแชร์เพื่อจัดการชีวิตเก่าของเขาและเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตใหม่ในอีเรบอร์ หลังจากนั้นหนึ่งปี บิลโบกลับมายังยอดเขาโดดเดี่ยวพร้อมกับฟรอดอน้องกำพร้ากษัตริย์ธอรินไม่แน่ใจนักว่าจะทำอย่างไรกับสมาชิกใหม่ตัวเล็กๆ คนนี้ของคณะ

ธอรินตาย ธอรินตื่นขึ้น เขาเกิดความสับสนอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาดูเหมือนจะอยู่ในเอเรบอร์ที่เขารู้จักตอนเป็นคนแคระหนุ่ม กำลังจะถูกมังกรโจมตี ฟิคเรื่องการเดินทางข้ามเวลาที่มีธอรินเป็นตัวละครหลักที่ใช้ชีวิตสองครั้ง

เรื่องราวแบบซินเดอเรลล่า บิลโบ ฮอบบิทผู้โดดเดี่ยวแห่งไชร์ ในหุบเขาข้างนอกเอเรบอร์ ได้งานเป็นพ่อครัวในอาณาจักรแดนคนแคระเพื่อฆ่าเวลาและให้ตัวเองไม่ว่างหลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิต วันหนึ่งเขาได้พบกับคนแคระผู้สง่างาม ซึ่งเขาคิดว่าเป็นขโมยและผู้บุกรุก และขว้างแอปเปิ้ลใส่หัวเขา โดยไม่รู้เลยว่าเขาเพิ่งทำร้ายเจ้าชายคนแคระไป นี่คือจุดเริ่มต้นของการเกี้ยวพาราสีที่ตรงข้ามและค่อนข้างแปลกประหลาดระหว่างฮอบบิทและกษัตริย์องค์ต่อไปแห่งเอเรบอร์ บทที่ 35: คืน - บทใหม่โพสต์เมื่อ 5/16/14 เป็นบทที่มีเนื้อหาเร้าอารมณ์!!*หยุดชั่วคราว*

บิลโบ แบ็กกินส์ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขดีทีเดียว ขอบคุณมาก จนกระทั่งคนรู้จักเก่าคนหนึ่งตัดสินใจพลิกชีวิตของเขาให้หัวปั่น และเขาก็พบว่าตัวเองตกลงรับงานที่... สมมติว่าไม่ใช่ทางของเขาสักเท่าไหร่ และอาจจะทำให้เขาเสียมากกว่าวิถีชีวิตแสนสบายที่เขารักไปในที่สุด ใครจะไปคิดว่าการสอนหนังสือหลานชายผู้โอหังเกินไปเล็กน้อยของกษัตริย์ผู้ดูน่ากลัวนิดๆ จะกลายเป็นการผจญภัยเช่นนี้

"แม้แต่คนตัวเล็กที่สุดก็สามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้" - กาลาเดรียล ในการพยายามนำอาร์เคนสโตนกลับคืนมาให้ธอริน บิลโบพบว่าแหวนที่เขาใช้มาตลอดคือแหวนเอก ถูกครอบงำด้วยความต้องการที่จะทำลายทองคำ โดยเฉพาะทองคำที่มีพลังในการล่อลวงทั้งสัตว์และกษัตริย์ เขาจึงออกเดินทางไปมอร์ดอร์เพียงลำพัง เพื่อลืมความรักที่ต้องแลกมาด้วยทองคำ สิ่งที่เขาไม่รู้คือ ธอรินไม่ตกอยู่ใต้อำนาจของทองคำอีกต่อไปแล้ว และกำลังเร่งรีบตามเขาไปอย่างสิ้นหวังเพื่อปกป้องเขา พวกเขาอาจเพิ่งเริ่มต้นการผจญภัยครั้งใหม่ แต่ครั้งนี้อาจไม่ลงเอยได้ดีเหมือนการผจญภัยครั้งแรก

เขียนขึ้นเพื่อ kink meme ของเรื่องเดอะฮอบบิท ในมิดเดิลเอิร์ธที่เหล่าคนแคระฝันถึงเพลงแห่งหัวใจ และเหล่าฮอบบิทพกชื่อของคู่แท้ไว้เป็นเครื่องหมายส่วนตัว บิลโบ แบ็กกินส์ไม่เคยสามารถแปลแถวของรูนแปลกๆ ที่สลักอยู่บนข้อมือของเขาได้อย่างถูกต้อง และในทำนองเดียวกัน ธอริน โอ๊คเชิลด์ก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะได้ยินเสียงเพลงแห่งหัวใจของเขาจากฮอบบิทตัวน้อยที่เรื่องมากแต่ใจดี

หลายปีนับตั้งแต่บิลโบออกจากอีเรบอร์ เขาก็สูญเสียความนับถือ ได้หลานชายมา และใช้ชีวิตต่อไปที่แบ็กเอนด์ เขาละทิ้งการผจญภัยเพื่อความสะดวกสบายและความสงบสุขในรูฮอบบิทเล็กๆ ของเขา และเพื่อความรักของเด็กที่ต้องการเขา แม้ว่าบางที การผจญภัยอาจจะตามหาเขาก็ได้

ฮอบบิทมักรอดชีวิตอยู่เสมอ แม้แต่ในสถานการณ์ที่ทหารฝึกฝนและมีประสบการณ์ก็ไม่รอด\nมีใครเคยสงสัยเรื่องนี้บ้างไหม? ธอรินและคณะได้เรียนรู้ว่าการเป็นสิ่งเล็กๆ ในโลกที่กว้างใหญ่ ต้องใช้มากกว่าแค่โชค\nหรือ - บิลโบมีทักษะที่ไม่คาดคิด และธอรินพบว่าเขาชอบทักษะเหล่านั้น

เมื่อธอรินได้รับบาดเจ็บในยุทธการแห่งห้ากองทัพ บิลโบก็สร้างความประหลาดใจให้ทุกคนด้วยความสามารถในการรักษาของเขา จากนั้นเมื่อ Erebor เริ่มสร้างใหม่ เขาก็ยังคงสร้างความประหลาดใจให้ผู้คนด้วยความรู้และทักษะของเขา นอกเหนือจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ยังมีกษัตริย์คนแคระและฮอบบิทที่อาจพยายามที่จะเกี้ยวพาราสีกันโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว - ขณะที่เพื่อนๆ ของพวกเขานั้นก็ช่วยเหลือหรือมีความสุขอย่างสับสน สปอยล์เนื้อหาตอนจบของหนังสือโดยตรง แม้ว่านี่จะเป็นตอนจบทางเลือกก็ตาม

บิลบาเป็นทาสมาตลอดชีวิตของเธอ สิ่งเดียวที่เธอรู้เกี่ยวกับโลกภายนอกคือสิ่งที่เธอเห็นเป็นครั้งคราวนอกประตูของโมเรีย และเรื่องราวที่แม่ของเธอเคยเล่าให้เธอฟัง เรื่องราวของสถานที่แห่งหนึ่งที่เรียกว่าไชร์ ซึ่งแม่ของเธอเคยอาศัยอยู่ และสถานที่ที่เรียกว่าเอเรบอร์ ซึ่งเท่าที่เธอรู้ พ่อของเธอยังคงอาศัยอยู่ เรื่องราวของมังกรที่มีขนาดใหญ่กว่าและฉลาดกว่าสัตว์ประหลาดที่ออร์คขี่เป็นพันเท่า และแนวคิดแปลกประหลาดที่เรียกว่าเสรีภาพที่หนึ่งได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ตามที่ต้องการโดยไม่มีใครมาบอกว่าพวกเขาสามารถทำหรือไม่สามารถทำอะไรได้ เรื่องราวเหล่านั้นมีความหมายเพียงเล็กน้อยสำหรับบิลบา อนาคตเพียงอย่างเดียวที่เธอมีคือการมีชีวิตอยู่และตายในฐานะทาสเช่นเดียวกับผู้คนนับไม่ถ้วนที่เคยเป็นมาก่อน แล้วออร์คก็ลากไฟร์ดรากอนตัวเมียที่บาดเจ็บเข้ามาทางประตู ขณะที่ผู้ขี่ของมันตะโกนคำหยาบคายอยู่ข้างหลังมันขณะที่มันพยายามที่จะไปถึงข้างๆ...และทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

ซึ่งทุกคนต่างมองเห็นความสัมพันธ์ที่กำลังก่อตัวระหว่างธอร์รินและบิลโบ ยกเว้น ธอร์รินและบิลโบเอง นอกจากนี้ ดิสมยังนำความหวาดกลัวมาสู่เหล่าคนแคระคนอื่นๆ และชอบที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตความรักของพี่ชายของเธอ และถ้าเธอต้องทำเช่นนี้ผ่านจดหมายที่เขียนอย่างเผ็ดร้อน ก็ขอให้เป็นเช่นนั้นเถอะ

บิลโบชอบเอเรบอร์ เขาชอบจริงๆ ด้วย แม้ว่าทุกคนจะดูเหมือนมั่นใจว่าเขาจะจากไป ซึ่งดินทำให้เกิดเหตุการณ์ระหว่างประเทศ ธอรินแสดงละครเกินไป และคนแคระไม่เก่งเรื่องการเก็บความลับ โอ้ และพวกเขาสร้างสวน ในที่สุด

บิลโบ แบ็กกิ้นส์ ไม่แน่ใจเรื่องนี้นักเลยสักนิด ฟรอดอนั้นยังเด็กเกินไปที่จะเข้าสู่การแต่งงานที่จัดเตรียมไว้กับกษัตริย์คนแคระที่ชื่อธอริน โอ๊คเชิลด์ นับว่าเป็นเรื่องดีที่บิลโบอยู่ที่นั่นเพื่อเป็นพี่เลี้ยงเขาในระหว่างการเกี้ยวพาราสี อย่างไรก็ตาม ไม่มีโอกาสที่หนุ่มโสดชาวฮอบบิทที่เรื่องมากจะดึงดูดสายตาของกษัตริย์ได้เลย

บิลโบ แบ็กกิ้นส์ ไม่ใช่ผู้นำทางที่มีความสามารถเป็นพิเศษ เขาเองก็รู้ ครอบครัวเขาก็รู้ ฮอบบิททุกคนในสี่แคว้นและบริรู้เรื่องนี้ แต่สิ่งนั้นไม่มีความหมายอะไรเลย เมื่อเช้าวันหนึ่ง ความเจ็บปวดที่ไม่ใช่ของบิลโบได้ฉีกกระชากเขาอย่างรุนแรง ทำให้เขาล้มลงคุกเข่าพร้อมกับเสียงกรีดร้อง ภายในความเจ็บปวดนั้นมีบางสิ่งบางอย่าง บางสิ่งที่ดุร้ายและแน่วแน่ ฝังตัวอยู่ในช่องว่างในใจของบิลโบเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะหายไป มันเหมือนกับปลายนิ้วที่ลูบไล้ขอบนอกจิตวิญญาณของเขา และบิลโบอยากได้มันกลับคืนมา อยากได้เขากลับคืนมา และขอให้ช่วยเขาด้วย บิลโบจะต้องตามหาเขาให้เจอ ผู้พิทักษ์ของเขา

บางเหตุการณ์ในชีวิตของบิลโบนั้นถูกกำหนดไว้แล้วเสมอ แต่เจตจำนงของเบลลาดอนนา ตุ๊กนั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรละเลย และการเลือกของนางอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนอีกมากมาย นี่คือเรื่องราวของการที่บิลโบกลายมาเป็นญาติของนกอินทรีแห่งมานเว และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น (ไอเดียต้นฉบับและคำแนะนำมาจากผลงานศิลปะที่น่าทึ่งของอีเวล็อค ผลงานต่อเนื่องที่งดงามของอีวา4อาร์ต และการคาดเดาที่ยอดเยี่ยมของเรดเดรสคลาวดี้สกายบนทัมเบลอร์)

เมื่อบิลโบแทรกตัวเข้าไประหว่างธอรินและคมดาบของอาซ็อก เสื้อเกราะมิธริลของเขาปกป้องทั้งสองคนไว้ ไม่นานนักก็มีเหล่าคนแคระบางคนกระซิบว่า ‘โล่โอ๊ค’ อาจไม่ใช่คำเรียกขานที่ดีที่สุดสำหรับกษัตริย์ของพวกเขาอีกต่อไป แต่สำหรับบิลโบ ที่ถูกกีดกันจากสายตาของธอรินนับตั้งแต่การต่อสู้ คำเรียกขานใหม่นี้ยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดเข้าไปอีก เขาใช้เวลาทั้งวันดูแลเจ้าชายที่กำลังฟื้นตัว บิลโบสงสัยว่าเขาจะทนได้อีกนานแค่ไหนโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองอยู่ตรงกลางของความแตกแยกเงียบๆ ในกลุ่มคนแคระ

หลังจากการล่มสลายของ Erebor และโศกนาฏกรรมของ Azanulbizar เอลฟ์หลายคนเริ่มเกลียดสายตระกูลของ Durin หลังจากสูญเสียปู่ พ่อ และพี่น้องไปแล้ว สิ่งที่ Thorin เหลืออยู่ก็มีเพียงหลานชายซึ่งยังเป็นเด็กเล็กเท่านั้น เมื่อ Gandalf พ่อมดผู้ก้าวก่ายเข้ามาช่วยเหลือ เขาได้พา Thorin และเด็กๆ ขึ้นหลังนกอินทรีไปยังสถานที่ที่อยู่ไกลออกไปทางตะวันตก ในสถานที่แสนสวยงามที่เรียกว่า Shire เขาได้มอบสายตระกูลของ Durin ไว้ในความดูแลของ Bilba Baggins ซึ่งไม่เคยมีใจที่จะออกจากบ้านนับตั้งแต่แม่ของเขาเสียชีวิต ฮอบบิทผู้เข้มแข็งและอ่อนโยน และคนแคระผู้เจ็บปวดและดื้อรั้นต้องอยู่ด้วยกัน เลี้ยงดูเด็กสองคนท่ามกลางสายตาที่อยากรู้อยากเห็นและไม่เสมอไปของชาว Shire tl;dr, Thorin และเด็กๆ ตระกูล Durin ไป Shire, Bilbo เป็นผู้หญิงและเป็น BAMF เตรียมตัวไว้เลย Lobelia จาก Hobbit Meme

"แค่เป็นหวัดธรรมดาเท่านั้นแหละ" แกนดาล์ฟพูดในเช้าวันถัดมาเมื่อบิลโบตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก "พักผ่อนซักสองสามวันบนเตียงก็จะดีขึ้นเองล่ะเพื่อนรัก" หรือ เรื่องที่บิลโบเป็นหวัดและทุกคนคิดว่าเขาจะตาย

ยาวันนาได้ประทานพรแก่บิลโบ เขาคาดไม่ถึงว่าจะได้เป็นพ่อ

เมื่อกลับไปยังเอริน ลาสกาลีน และเอเรบอร์ ตามลำดับ เลโกลัสและกิมลีต่างมีเครื่องประดับใหม่เพิ่มขึ้น บิดาของพวกเขาคงอยากได้คำอธิบาย (พวกเขาน่าจะไม่ชอบแน่ๆ) เอล/จี ส่วนใหญ่ตามเนื้อหาในหนังสือ บางส่วนดัดแปลงจากภาพยนตร์

ในโลกที่โอเมก้าเมล์หาได้ไม่ยากไปกว่าอาร์เคนสโตนมากนัก ธอรินไม่ได้ช่วยตัวเองเลยสักนิดที่ไปตกหลุมรักฮอบบิทใจดีคนแรกที่เขาได้พบเจอ สุดท้ายแล้วก็คาดหวังอะไรมากกว่านั้นจากคนแคระแอลฟ่าผู้แข็งแกร่ง ยิ่งกว่านั้นสำหรับกษัตริย์ด้วย แต่เมื่อบิลโบถูกเปิดเผยว่าเป็นโอเมก้าเมล์คนแรกในรอบหลายศตวรรษ เอเรบอร์ก็ไม่ใช่รางวัลเดียวที่ธอรินตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้ว

หลังจากที่บิลโบช่วยเหลือ ธอรินเริ่มตระหนักว่าความรู้สึกที่มีต่อฮอบบิทนั้นมากกว่าแค่ความรู้สึกขอบคุณ แต่บาดแผลในอดีตนั้นไม่สามารถลบเลือนได้ง่ายๆ และความต้องการที่เพิ่มขึ้นภายในตัวเขาก็ยากที่จะเข้าใจหรือควบคุม และถึงแม้เขาจะเป็นกษัตริย์ในนาม แต่ชายผู้ไร้ที่ดินและทรัพย์สินก็มีสิ่งน้อยนิดที่จะมอบให้ผู้อื่น

“ดูเหมือนว่าความกล้าหาญของคุณจะทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และจุดประกายการหยุดยิงระหว่างพวกเรากับเหล่าเอลฟ์ แม้มันจะเปราะบางเพียงใดก็ตาม” เมื่อได้ยินดังนั้น กษัตริย์คนแคระก็ยิ้มอย่างขมขื่น ใครจะไปคิดว่าฮอบบิทตัวเล็กๆ จะมีอิทธิพลมากขนาดนี้ต่อบุคคลทรงอำนาจที่สุดสองคนในภูมิภาคนี้? บิลโบ แบ๊กกินส์ไม่ได้ตอบ เขาหมดสติไปแล้วเจ็ดวัน ธอริน โอเคนชีลด์พยายามไม่ให้หัวใจของเขาแตกสลาย การเล่าเรื่อง AU ที่เล่าเรื่องราวก่อน ระหว่าง และหลังการต่อสู้ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นลำดับนั้น

รวมเรื่องสั้นต่างๆ กรุณาดูรายการทั้งหมดในตอนที่ 1 สำหรับรายละเอียด ตอนล่าสุด: 43. บิลโบจากไปจากอีเรบอร์ โดยรู้เพียงว่าธอรินยังมีชีวิตอยู่ หลายปีต่อมา ธอรินมาหาเขา44. ในยามที่มืดมนที่สุด บิลโบปลูกต้นโอ๊กในเดล45. ฤดูหนาวบนภูเขาไม่เหมาะกับฮอบบิท46. บิลโบได้รับบาดเจ็บจากแมงมุม47. หลังจากทราบข่าวการแต่งงานทางการเมืองที่กำลังจะมาถึงของธอรินและข่าวร้ายอีกเรื่องหนึ่ง บิลโบจึงออกจากอีเรบอร์48. ของขวัญลึกลับทำให้ธอรินและบิลโบกลายเป็นเด็ก49. ขณะที่ธอรินกำลังป่วยเพราะโรคทอง บิลโบก็พบว่าตัวเองป่วยด้วยโรคอื่น50. ห้าครั้งที่ธอรินเอาเสื้อผ้า (เสื้อคลุม) ของเขาไปให้บิลโบ และอีกครั้งหนึ่งที่บิลโบทำเอง51. การต่อสู้ชนะแล้ว แต่รางวัลสำหรับธอรินนั้นสูงเกินไป52. ในเหตุการณ์ชุดอื่นๆ ความขัดแย้งรอบๆ อีเรบอร์ได้รับการแก้ไขด้วยเกม และสตูว์เห็ด53. บิลโบคิดหาวิธีใช้หินอาร์เคนสโตนระหว่างการต่อสู้ แต่ราคาสำหรับการใช้พลังนั้นสูงมาก54. ฤดูร้อนมาถึงทางตะวันออกแล้ว: ร้อนเกินไปสำหรับฮอบบิทโดยทั่วไปและแดดจัดเกินไปสำหรับผิวบางส่วนของธอรินที่ไม่คุ้นเคยกับแสงแดดจะมีเพิ่มเติมอีกไหม?

บิลโบ แบ็กกินส์ จ้องมองวงแหวนเงินหนาๆ เบื้องหน้าด้วยความหงุดหงิด คิดว่ามันดูเหมือนกุญแจมือมากกว่าเครื่องหมายแห่งความรักและความเป็นผู้ใหญ่ที่ควรจะเป็น เขาไม่อยากผูกมัด ไม่อยากมีสามีหรือภรรยา และไม่อยากรับผิดชอบกับสิ่งพวกนี้

หลังจากประสบกับการสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็ก บิลโบจึงค่อนข้างไม่แน่ใจว่าอนาคตของเขาจะเป็นอย่างไร ด้วยจดหมายที่แม่ของเขาเขียนไว้ เขาจึงได้รับการดูแลจากลอร์ดฟันดิน ผู้เป็นผู้ดูแลภูเขาสีน้ำเงิน บาลินและดวาลิน บุตรชายของลอร์ดฟันดิน ต้อนรับฮอบบิทที่พลัดหลงมาเหมือนน้องชาย ผ่านพวกเขา บิลโบได้รับการเลี้ยงดูเหมือนคนแคระและเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมที่ซับซ้อนของพวกเขา เมื่อมังกรโจมตีเอเรบอร์ บิลโบหวั่นเกรงในชะตากรรมของพี่น้องและรีบไปยังเมาเทนโดดเดี่ยว เขาได้เรียนรู้ว่าพวกเขารอดปลอดภัยและเจ้าชายธอรินผู้หนุ่มได้รวบรวมกำลังสนับสนุนและเอาชนะมังกรได้ น่าเสียดายที่ในขณะที่เขาอยู่ที่นั่น บิลโบดึงดูดความสนใจของคนแคระที่มีชื่อเสียงหลายคน (ซึ่งทำให้พี่น้องของเขากังวล) แต่ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลย (ซึ่งเป็นสาเหตุของความกังวลยิ่งขึ้น) เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป บิลโบเริ่มสงสัยว่าเขามีเลือดทูคมากแค่ไหน แน่นอนว่าแบ็กกินส์ตัวจริงคงไม่มีปัญหานี้ ได้รับแรงบันดาลใจจากโพสต์บน Tumblr:*เรื่องราวนี้มีภาคต่อแล้ว: เหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน*

ธอริน โอ๊คเชิลด์ ตกลงที่จะร่วมเป็นพันธมิตรระหว่างคนแคระ มนุษย์ และเอลฟ์ ต่อต้านศัตรูที่กำลังเข้าใกล้เอเรบอร์ แต่เขาก็มีข้อเรียกร้องบางอย่าง และหนึ่งในนั้นคือการที่บิลโบ แบ็กกิ้นส์ จะต้องถูกนำตัวไปพิจารณาคดีในข้อหาลักทรัพย์อาร์เคนสโตน ตามกฎหมายของคนแคระ บิลโบถูกนำตัวไปยังเอเรบอร์ในฐานะนักโทษ และธอรินกำลังจะได้เรียนรู้ว่ายังมีสิ่งต่างๆ อีกมากมายที่สามารถถูกขโมยไปได้

บิลบาเติบโตมาเป็นหลานสาวที่ไม่ได้รับความต้องการของไทน์แห่งราชอาณาจักรไชร์ แต่เนื่องจากเธอไปเยี่ยมพระราชวังน้อยมาก ความสัมพันธ์นั้นจึงมีความหมายน้อยมากสำหรับเธอ แทนที่เธอจะมุ่งเน้นไปที่ปีที่สองของวิทยาลัย อาชีพนักบัลเล่ต์ และความรักที่กำลังเบ่งบานช้าๆ กับโบฟอร์ สมาชิกคนหนึ่งของคณะบัลเล่ต์ของเธอ ในวันเดียวกันกับที่บิลบาจะขึ้นแสดงบนเวทีกับคณะของเธอเป็นครั้งแรก ราชอาณาจักรไชร์ก็กำลังรอคอยเหตุการณ์สำคัญอีกอย่างหนึ่ง ในเย็นวันเดียวกันนั้นจะมีการจัดพิธีแต่งงานทางการเมืองระหว่างธอริน ดูริน มกุฎราชกุมารแห่งเอเรบอร์ และเจ้าหญิงไร้นามแห่งไชร์ (ไร้นามเพราะปู่ของบิลบาเป็นคนโรคจิต) บิลบาไม่สนใจเรื่องนี้เลย เธอไม่ได้รับเชิญและไม่สนใจประเทศอื่น การเมือง หรือแผนการอื่นๆ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะขึ้นแสดง บิลบากลับพบว่าตัวเองถูกพาตัวออกจากโรงละครและถูกพาตัวไปปรากฏตัวต่อหน้าปู่ของเธอที่พระราชวัง ที่นั่นเธอได้รับแจ้งว่าเธอจะต้องเข้าร่วมงานแต่งงาน ในฐานะเจ้าสาว ไม่ว่าเธอจะชอบหรือไม่ก็ตาม

A.K.A. การค้นหาเอเรบอร์: เรื่องราวของฮอบบิท เล่าผ่านสายตาของเหล่าคนแคระ

มีจุดหนึ่งที่คุณไม่สามารถถามใครสักคนได้อีกต่อไปว่าชื่ออะไร ธอรินไม่แน่ใจว่าจุดนั้นคือเมื่อไหร่ แต่เขารู้ว่าน่าจะเป็นช่วงเวลาหนึ่งก่อนที่บุคคลนั้นจะช่วยชีวิตเขาไว้ ฝั่งตรงข้ามของเทือกเขาหมอกมัว ธอรินรู้ตัวว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อจริงของมิสเตอร์แบ็กกิ้นส์ และเขารู้สึกว่ามันยากกว่าที่เขาคิดไว้มาก ฟิลิ กิลิ และดวาลินก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย

บิลบา แบ็กกินส์ นางแบบชื่อดังของบริษัทชุดชั้นในชั้นนำ ไม่ได้มั่นใจเสมอไปว่าผลประโยชน์จากงานนั้นคุ้มค่ากับความยุ่งยากหรือไม่ เธอยังจะไปซื้อของไม่ได้เลยหรือไงโดยที่ไม่มีใครจำได้ แต่ธอริน โอ๊คเชิลด์ ดูเหมือนจะจำเธอไม่ได้เลย แม้ว่าหน้าอกเปลือยเปล่าเกือบจะของเธอจะถูกแปะอยู่ทั่วครึ่งลอนดอนก็ตาม นั่นมัน... เป็นการเปลี่ยนแปลงที่สดชื่นมาก

หลังจากการต่อสู้แห่งกองทัพห้ากองแล้ว ความเชื่อของธอรินที่ว่าบิลโบทรยศก็ลดลง แต่ก็ไม่มากพอที่จะยกเลิกการเนรเทศ บิลโบ แบ็กกินส์ พร้อมด้วยแกนดัล์ฟ พ่อมดที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เดินทางกลับไปยังไชร์ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เมื่อพวกเขามาถึงริเวนเดลล์ ลอร์ดเอลรอนด์ก็ชักชวนบิลโบให้เริ่มต้นชีวิตใหม่ท่ามกลางความสงบสุขและความอุดมสมบูรณ์ในหุบเขาที่ซ่อนอยู่ บิลโบตกลง เพราะรู้ว่าลูกในครรภ์ของเขาจะตกอยู่ในอันตรายระหว่างทาง และการต้อนรับที่อบอุ่นและความเชี่ยวชาญในการรักษาของเหล่าเอลฟ์จะเป็นสิ่งที่เขาต้องการเพื่อเริ่มต้นใหม่ อย่างไรก็ตาม ในฐานะส่วนหนึ่งของสันติภาพที่เกิดขึ้นใหม่ระหว่างเอเรบอร์และดินแดนใกล้เคียง มีการส่งทูตไปยังริเวนเดลล์เพื่อแสดงความขอบคุณสำหรับที่พักพิงที่พวกเขามอบให้แก่คณะของธอริน โอ๊คเชียลด์ ในคณะทูตนี้มีสมาชิกหลายคนของคณะดังกล่าว เมื่อเผชิญกับการพบกันครั้งนี้ บิลโบต้องตัดสินใจว่าการเก็บความลับของเขาและรักษาหัวใจของเขาจากความเจ็บปวดที่อาจเกิดขึ้นนั้นสำคัญกว่าการให้อภัยความผิดพลาดและก้าวต่อไปจากอดีตหรือไม่