สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาจากเซลล์เดียวกัน

จากพรอมต์ Hobbitkink: สงครามสิ้นสุดลงแล้ว และธอริน โอ๊คนชิลด์ ตื่นขึ้นมาเปลือยเปล่าและสั่นเทาอยู่ในหอแห่งบรรพบุรุษของเขา ความแปลกใหม่ของการตายจางหายไปอย่างรวดเร็ว และการเฝ้ามองเพื่อนร่วมรบของเขานั้นทำให้เขารู้สึกเศร้าโศกและผิดหวังในไม่ช้า แปลกที่แสงแห่งความหวังริบหรี่ปรากฏขึ้นในรูปของญาติผู้เล็กที่สุดของเขาคนหนึ่ง คนแคระแห่งสายเลือดดูรินที่มีผมสีแดงสดใส (ตามเรื่องราวของสงครามแหวน) (Bagginshield, Gimli/Legolas) ซึ่งการฟื้นตัวต้องใช้เวลา สมาชิกที่ตายไปของกองทัพเริ่มเฝ้าดู Gimli เหมือนกับละครน้ำเน่า ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ดิ้นรนกับการถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เลโกลัสสับสน Khuzdul ถูกใช้ในทางที่ผิด และธอรินนั้นสูงเพียงสี่ฟุตสิบนิ้ว เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความโกรธ ~**~

เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองอยู่บนเตียงเก่า ในบ้านเก่า ในร่างกายเดิมของเขา นี่คือความตายหรือ? หรือเป็นกลอุบายของเวทมนตร์? ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม บิลโบรู้จักโอกาสครั้งที่สองเมื่อเขาเห็น และคราวนี้การผจญภัยของเขากับธอรินจะดำเนินไปแตกต่างออกไปบ้าง

“ฉันแค่หวังว่า…” “คุณหวังอะไรเหรอ?” “ฉันหวังว่าฉันจะเปลี่ยนทุกอย่างได้” หลายปีมาแล้วที่บิลโบเขียนเกี่ยวกับการผจญภัยของเขาและเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการติดต่อกับคนแคระและมังกร สำหรับคนส่วนใหญ่แล้วมันดูเหมือนเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับบิลโบแล้วมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด มีบางอย่างตามเขากลับบ้านจากการเดินทาง นั่นคือความเสียใจ ตอนนี้ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตบิลโบต้องเลือก จะจากไปอย่างสงบหรือจะกลับไปเผชิญกับความกลัวและความเจ็บปวดอีกครั้งเพื่อโอกาสที่จะแก้ไขสิ่งต่างๆ? แน่นอน การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่แปรปรวน และไม่ใช่ทุกอย่างที่สามารถทำได้อีกครั้งอย่างที่บิลโบกำลังจะได้พบเจอ ในที่สุดแล้ว สิ่งที่เขาต่อสู้เพื่ออาจไม่ใช่เพียงแค่ความรอด

เหล่าคนแคระทั้งหมดรอดชีวิตจากสงครามห้ากองทัพ แต่บิลโบต้องกลับไปยังแชร์เพื่อจัดการชีวิตเก่าของเขาและเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตใหม่ในอีเรบอร์ หลังจากนั้นหนึ่งปี บิลโบกลับมายังยอดเขาโดดเดี่ยวพร้อมกับฟรอดอน้องกำพร้ากษัตริย์ธอรินไม่แน่ใจนักว่าจะทำอย่างไรกับสมาชิกใหม่ตัวเล็กๆ คนนี้ของคณะ

กิมลีหลับตาลง อัศวินแดนเหมันต์ชราที่ใกล้ความตายอยู่ในบ้านที่เขาสร้างร่วมกับสามีของเขาในดินแดนอมตะ แล้วจึงลืมตาขึ้นอีกครั้งในฐานะอัศวินแดนเหมันต์หนุ่มในบ้านเกิดของเขาที่อีเร็ดลูอิน เขากลับมายังสัปดาห์ที่วุ่นวายก่อนที่คณะจะออกเดินทางไปรับสมัครโจรจากรูแฮมของเขา กิมลี กลับกลายเป็นวัยรุ่นหัวรั้นอีกครั้งในสายตาของครอบครัว เขาต้องเข้าร่วมคณะนั้น—ชีวิตของคนที่เขารักและชะตากรรมของมิดเดิลเอิร์ธขึ้นอยู่กับมัน

ธอรินตาย ธอรินตื่นขึ้น เขาเกิดความสับสนอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาดูเหมือนจะอยู่ในเอเรบอร์ที่เขารู้จักตอนเป็นคนแคระหนุ่ม กำลังจะถูกมังกรโจมตี ฟิคเรื่องการเดินทางข้ามเวลาที่มีธอรินเป็นตัวละครหลักที่ใช้ชีวิตสองครั้ง

เขียนขึ้นเพื่อ kink meme ของเรื่องเดอะฮอบบิท ในมิดเดิลเอิร์ธที่เหล่าคนแคระฝันถึงเพลงแห่งหัวใจ และเหล่าฮอบบิทพกชื่อของคู่แท้ไว้เป็นเครื่องหมายส่วนตัว บิลโบ แบ็กกินส์ไม่เคยสามารถแปลแถวของรูนแปลกๆ ที่สลักอยู่บนข้อมือของเขาได้อย่างถูกต้อง และในทำนองเดียวกัน ธอริน โอ๊คเชิลด์ก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะได้ยินเสียงเพลงแห่งหัวใจของเขาจากฮอบบิทตัวน้อยที่เรื่องมากแต่ใจดี

ฮอบบิทมักรอดชีวิตอยู่เสมอ แม้แต่ในสถานการณ์ที่ทหารฝึกฝนและมีประสบการณ์ก็ไม่รอด\nมีใครเคยสงสัยเรื่องนี้บ้างไหม? ธอรินและคณะได้เรียนรู้ว่าการเป็นสิ่งเล็กๆ ในโลกที่กว้างใหญ่ ต้องใช้มากกว่าแค่โชค\nหรือ - บิลโบมีทักษะที่ไม่คาดคิด และธอรินพบว่าเขาชอบทักษะเหล่านั้น

บิลบาเป็นทาสมาตลอดชีวิตของเธอ สิ่งเดียวที่เธอรู้เกี่ยวกับโลกภายนอกคือสิ่งที่เธอเห็นเป็นครั้งคราวนอกประตูของโมเรีย และเรื่องราวที่แม่ของเธอเคยเล่าให้เธอฟัง เรื่องราวของสถานที่แห่งหนึ่งที่เรียกว่าไชร์ ซึ่งแม่ของเธอเคยอาศัยอยู่ และสถานที่ที่เรียกว่าเอเรบอร์ ซึ่งเท่าที่เธอรู้ พ่อของเธอยังคงอาศัยอยู่ เรื่องราวของมังกรที่มีขนาดใหญ่กว่าและฉลาดกว่าสัตว์ประหลาดที่ออร์คขี่เป็นพันเท่า และแนวคิดแปลกประหลาดที่เรียกว่าเสรีภาพที่หนึ่งได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ตามที่ต้องการโดยไม่มีใครมาบอกว่าพวกเขาสามารถทำหรือไม่สามารถทำอะไรได้ เรื่องราวเหล่านั้นมีความหมายเพียงเล็กน้อยสำหรับบิลบา อนาคตเพียงอย่างเดียวที่เธอมีคือการมีชีวิตอยู่และตายในฐานะทาสเช่นเดียวกับผู้คนนับไม่ถ้วนที่เคยเป็นมาก่อน แล้วออร์คก็ลากไฟร์ดรากอนตัวเมียที่บาดเจ็บเข้ามาทางประตู ขณะที่ผู้ขี่ของมันตะโกนคำหยาบคายอยู่ข้างหลังมันขณะที่มันพยายามที่จะไปถึงข้างๆ...และทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

บิลโบชอบเอเรบอร์ เขาชอบจริงๆ ด้วย แม้ว่าทุกคนจะดูเหมือนมั่นใจว่าเขาจะจากไป ซึ่งดินทำให้เกิดเหตุการณ์ระหว่างประเทศ ธอรินแสดงละครเกินไป และคนแคระไม่เก่งเรื่องการเก็บความลับ โอ้ และพวกเขาสร้างสวน ในที่สุด

เมื่อบิลโบแทรกตัวเข้าไประหว่างธอรินและคมดาบของอาซ็อก เสื้อเกราะมิธริลของเขาปกป้องทั้งสองคนไว้ ไม่นานนักก็มีเหล่าคนแคระบางคนกระซิบว่า ‘โล่โอ๊ค’ อาจไม่ใช่คำเรียกขานที่ดีที่สุดสำหรับกษัตริย์ของพวกเขาอีกต่อไป แต่สำหรับบิลโบ ที่ถูกกีดกันจากสายตาของธอรินนับตั้งแต่การต่อสู้ คำเรียกขานใหม่นี้ยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดเข้าไปอีก เขาใช้เวลาทั้งวันดูแลเจ้าชายที่กำลังฟื้นตัว บิลโบสงสัยว่าเขาจะทนได้อีกนานแค่ไหนโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองอยู่ตรงกลางของความแตกแยกเงียบๆ ในกลุ่มคนแคระ

"แค่เป็นหวัดธรรมดาเท่านั้นแหละ" แกนดาล์ฟพูดในเช้าวันถัดมาเมื่อบิลโบตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก "พักผ่อนซักสองสามวันบนเตียงก็จะดีขึ้นเองล่ะเพื่อนรัก" หรือ เรื่องที่บิลโบเป็นหวัดและทุกคนคิดว่าเขาจะตาย

ยาวันนาได้ประทานพรแก่บิลโบ เขาคาดไม่ถึงว่าจะได้เป็นพ่อ

เมื่อกลับไปยังเอริน ลาสกาลีน และเอเรบอร์ ตามลำดับ เลโกลัสและกิมลีต่างมีเครื่องประดับใหม่เพิ่มขึ้น บิดาของพวกเขาคงอยากได้คำอธิบาย (พวกเขาน่าจะไม่ชอบแน่ๆ) เอล/จี ส่วนใหญ่ตามเนื้อหาในหนังสือ บางส่วนดัดแปลงจากภาพยนตร์

“ดูเหมือนว่าความกล้าหาญของคุณจะทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และจุดประกายการหยุดยิงระหว่างพวกเรากับเหล่าเอลฟ์ แม้มันจะเปราะบางเพียงใดก็ตาม” เมื่อได้ยินดังนั้น กษัตริย์คนแคระก็ยิ้มอย่างขมขื่น ใครจะไปคิดว่าฮอบบิทตัวเล็กๆ จะมีอิทธิพลมากขนาดนี้ต่อบุคคลทรงอำนาจที่สุดสองคนในภูมิภาคนี้? บิลโบ แบ๊กกินส์ไม่ได้ตอบ เขาหมดสติไปแล้วเจ็ดวัน ธอริน โอเคนชีลด์พยายามไม่ให้หัวใจของเขาแตกสลาย การเล่าเรื่อง AU ที่เล่าเรื่องราวก่อน ระหว่าง และหลังการต่อสู้ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นลำดับนั้น

บิลโบ แบ็กกินส์ จ้องมองวงแหวนเงินหนาๆ เบื้องหน้าด้วยความหงุดหงิด คิดว่ามันดูเหมือนกุญแจมือมากกว่าเครื่องหมายแห่งความรักและความเป็นผู้ใหญ่ที่ควรจะเป็น เขาไม่อยากผูกมัด ไม่อยากมีสามีหรือภรรยา และไม่อยากรับผิดชอบกับสิ่งพวกนี้

ตอนสั้นๆ ที่ต่อเนื่องกันราวกับภาพถ่าย เผยให้เห็นชีวิตของเบลลา แบ็กกินส์ ที่ดูแลเหล่าคนแคระน้อยสี่คน (ฟิลิ, คิลิ, โอริ, และกิมลี) หลังจากช่วยพวกเขาจากพวกค้าทาส และแสดงให้เห็นว่าชีวิตของเธอและแชร์เปลี่ยนไปตลอดกาลเพราะความเมตตาของเธอ

ธอริน โอ๊คเชิลด์ ตกลงที่จะร่วมเป็นพันธมิตรระหว่างคนแคระ มนุษย์ และเอลฟ์ ต่อต้านศัตรูที่กำลังเข้าใกล้เอเรบอร์ แต่เขาก็มีข้อเรียกร้องบางอย่าง และหนึ่งในนั้นคือการที่บิลโบ แบ็กกิ้นส์ จะต้องถูกนำตัวไปพิจารณาคดีในข้อหาลักทรัพย์อาร์เคนสโตน ตามกฎหมายของคนแคระ บิลโบถูกนำตัวไปยังเอเรบอร์ในฐานะนักโทษ และธอรินกำลังจะได้เรียนรู้ว่ายังมีสิ่งต่างๆ อีกมากมายที่สามารถถูกขโมยไปได้

บิลบาเติบโตมาเป็นหลานสาวที่ไม่ได้รับความต้องการของไทน์แห่งราชอาณาจักรไชร์ แต่เนื่องจากเธอไปเยี่ยมพระราชวังน้อยมาก ความสัมพันธ์นั้นจึงมีความหมายน้อยมากสำหรับเธอ แทนที่เธอจะมุ่งเน้นไปที่ปีที่สองของวิทยาลัย อาชีพนักบัลเล่ต์ และความรักที่กำลังเบ่งบานช้าๆ กับโบฟอร์ สมาชิกคนหนึ่งของคณะบัลเล่ต์ของเธอ ในวันเดียวกันกับที่บิลบาจะขึ้นแสดงบนเวทีกับคณะของเธอเป็นครั้งแรก ราชอาณาจักรไชร์ก็กำลังรอคอยเหตุการณ์สำคัญอีกอย่างหนึ่ง ในเย็นวันเดียวกันนั้นจะมีการจัดพิธีแต่งงานทางการเมืองระหว่างธอริน ดูริน มกุฎราชกุมารแห่งเอเรบอร์ และเจ้าหญิงไร้นามแห่งไชร์ (ไร้นามเพราะปู่ของบิลบาเป็นคนโรคจิต) บิลบาไม่สนใจเรื่องนี้เลย เธอไม่ได้รับเชิญและไม่สนใจประเทศอื่น การเมือง หรือแผนการอื่นๆ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะขึ้นแสดง บิลบากลับพบว่าตัวเองถูกพาตัวออกจากโรงละครและถูกพาตัวไปปรากฏตัวต่อหน้าปู่ของเธอที่พระราชวัง ที่นั่นเธอได้รับแจ้งว่าเธอจะต้องเข้าร่วมงานแต่งงาน ในฐานะเจ้าสาว ไม่ว่าเธอจะชอบหรือไม่ก็ตาม

A.K.A. การค้นหาเอเรบอร์: เรื่องราวของฮอบบิท เล่าผ่านสายตาของเหล่าคนแคระ

บิลบา แบ็กกินส์ นางแบบชื่อดังของบริษัทชุดชั้นในชั้นนำ ไม่ได้มั่นใจเสมอไปว่าผลประโยชน์จากงานนั้นคุ้มค่ากับความยุ่งยากหรือไม่ เธอยังจะไปซื้อของไม่ได้เลยหรือไงโดยที่ไม่มีใครจำได้ แต่ธอริน โอ๊คเชิลด์ ดูเหมือนจะจำเธอไม่ได้เลย แม้ว่าหน้าอกเปลือยเปล่าเกือบจะของเธอจะถูกแปะอยู่ทั่วครึ่งลอนดอนก็ตาม นั่นมัน... เป็นการเปลี่ยนแปลงที่สดชื่นมาก

ระหว่างการเดินทางผ่านมิร์กวู้ด กลุ่มคนเหล่านั้นพบว่าตัวเองตกลงจากหน้าผา แล้วปรากฏตัวขึ้นในห้องแปลกๆ พร้อมกับเสียงประหลาดที่บอกพวกเขาว่าพวกเขาจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่จะช่วยเปลี่ยนอนาคต ตัวละครดูหนังประเภทฟิค เพราะฉันรักพวกเขาและมีน้อยมากในแฟนด้อมนี้ เสร็จไปมากกว่าครึ่งหนึ่งแล้วสำหรับหนังเรื่องแรก

ขณะที่บิลโบ นั่งสูบบุหรี่อยู่ในรูแฮมบิตที่ว่างเปล่า เขาอดสงสัยไม่ได้ – ชีวิตของเขามาเมื่อไหร่กันที่น่าเบื่อขนาดนี้? หรือจะดีกว่า – ชีวิตเก่าของเขาเมื่อไหร่กันที่ไม่เพียงพออีกต่อไป? เขาคาดเดาว่าคำตอบของคำถามนั้นอยู่ที่ช่วงเวลาที่เขาปฏิเสธข้อเสนอการแต่งงานของธอริน โอ๊คเชิลด์

ประตูของบิลโบติดอยู่วันหนึ่ง โชคดีที่กลุ่มคนแคระดันมาตั้งร้านอยู่หน้าโรงตีเหล็กเก่าพอดี

ที่ซึ่งฮอบบิทไม่ลืมวัฒนธรรมเร่ร่อนของพวกเขาและจำได้ว่าพวกเขาเป็นใคร ฮอบบิทถูกสร้างขึ้นจากดินและพืช พวกเขาเป็นลูกๆของอูล์และยาฟันนา สร้างขึ้นเพื่อฉลองการผูกมั่น พวกเขารู้ภาษาแห่งดิน พืชและดินมาช่วยเหลือพวกเขา การเดินทางไปเอเรบอร์จะเป็นอย่างไรถ้าเป็นบิลโบผู้หญิงที่รู้เรื่องการเอาตัวรอดบ้าง หรือ -- โดยพื้นฐานแล้วคือการผสมผสานความปรารถนาของฉันที่จะทำให้ฮอบบิทเป็นเผ่าพันธุ์ของตัวเอง (ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะได้รับของขวัญจากเอรู เพราะลูกๆของเขาทุกคนได้รับสิ่งที่เจ๋งๆ), มีบิลโบเป็นผู้หญิง ในขณะที่ทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นดูสมจริง เพราะแกนดาล์ฟเป็นที่รู้จักกันดีว่าพาเด็กหนุ่มหรือเด็กสาวไปผจญภัย และทำให้ฮอบบิทมีวัฒนธรรมที่สะท้อนให้เห็นถึงชีวิตเร่ร่อนในอดีตของพวกเขา --แก้ไวยากรณ์เสร็จสมบูรณ์ในทุกบทใน 06/2018 (ไม่มีการรับประกันว่าพบและแก้ไขปัญหาทั้งหมด)

ธอริน โอเคนชีลด์ กษัตริย์ใต้ภูเขาและสุดยอดคนเท่แห่งมิดเดิลเอิร์ธ ไม่ได้หลงรักบิลโบ แบ็กกินส์อย่างบ้าคลั่ง ไม่จริงนะ ลองอ่านไดอารี่ของเขาดูสิ

บิลโบ แบ็กกิ้นส์ เคยใช้ชีวิตบนโลกนี้มาแล้วทั้งหมดแปดครั้งในอดีต เขาจำพวกนั้นได้ทั้งหมด ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง แม้ว่าเขาจะจำชื่อหรือใบหน้า หรือรายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาได้น้อยมากก็ตาม แต่เขาก็จำการตายของพวกเขาได้เสมอๆ และเขาก็จำได้เสมอว่ามีคน – เช่น พ่อมดผู้ใจดี – ที่ปรากฏตัวขึ้นและล่อลวงหรือขู่เข็ญเขาให้จากบ้านและครอบครัวไปตายเพื่อประโยชน์ของโลก คล้ายกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ หรือ: วิญญาณมังกรของบิลโบ แบ็กกิ้นส์ทำข้อตกลงกับมันเวและดูเหมือนจะหนีจากผลที่ตามมาไม่ได้ และธอริน โอเคนชิลด์ก็ดูเหมือนสามีที่ตายไปแล้วของบิลโบมากเกินไป

เมื่อบุงโก แบ็กกินส์เสียชีวิต แบ็กเอนด์และทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาควรตกเป็นของสามีของลูกสาวและลูกคนเดียวของเขา บิลโบ มีปัญหาเล็กน้อยอยู่หนึ่งอย่าง บิลโบไม่มีสามีและไม่เคยแสดงความสนใจที่จะมีสามี บุงโกได้คำนึงถึงเรื่องนั้นไว้ในพินัยกรรมในแบบที่บิลโบไม่คาดคิด โชคดีสำหรับเธอที่พ่อมดมีแผนการอื่น และแล้วเรื่องต่างๆ ก็เริ่มซับซ้อนขึ้น

ตอนแรกของซีรีส์นี้กล่าวถึงปฏิสัมพันธ์ระหว่างธอร์อินและบิลโบเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรกในแคว้นไชร์ ธอร์อิน รวมถึงฟีลีและคีลี ถูกบังคับโดยกษัตริย์ธราน บุตรของธรอร์ ให้เดินทางไปยังแคว้นไชร์และรับใช้ฮอบบิตที่อาศัยอยู่ที่นั่น เพื่อที่พวกเขาจะได้พิสูจน์ตัวเองต่อไทน์แห่งแคว้นไชร์เพื่อให้เขาอนุญาตการค้าขายอีกครั้ง ซึ่งจะช่วยชีวิตคนแคระแห่งเทือกเขาบลูเมาท์เทนจากความอดอยากตาย ตระกูลดูรินอยู่ในภาวะสิ้นหวัง ฮอบบิตไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่หลังจากผ่านความท้าทายมากมาย พวกเขาก็เริ่มพัฒนาความคุ้นเคยกัน สำหรับบางคนถึงขั้นรักกันเลยทีเดียว

ในฐานะพระสนมใต้ภูเขา บิลโบตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเหล่าคนแคระนั้นมีอะไรมากกว่าที่เห็น เรื่องสั้นๆ ที่เน้นชีวิตของคณะหลังจากการศึกห้ากองทัพและก่อนสงครามแหวน คาดว่าจะมีฟโรโดตัวน้อยๆ ช่วงเวลาช่วยเหลือ/ปลอบโยน และเหล่าราชวงศ์ที่ชาวเอเรบอร์โปรดปรานอยู่มากมาย

บิลบา แบ็กกินส์มีความสุขที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เธอได้ยอมรับครึ่งหนึ่งที่เป็นแบ็กกินส์ของเธอ และได้เอาใจครึ่งหนึ่งที่เป็นทูกของเธอด้วยการเดินทางสั้นๆ ไปยังบริ (ซึ่งเป็นการผจญภัยมากที่สุดเท่าที่เธออยากจะมี) นอกจากนี้ เธอยังเชื่อมั่นว่าแฟรม แฮร์ฟุต หนุ่มโสดที่น่าสนใจที่สุดในฮอบบิทอนทั้งหมด จะประกาศความรักนิรันดร์ของเขาต่อเธอในไม่ช้า - โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาได้เห็นอาหารเย็นที่เธอเตรียมไว้ให้เขา เมื่อเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูของเธอ เธอก็รู้ว่านั่นเป็นการเริ่มต้นวันแรกของชีวิตที่เหลือของเธอในฐานะฮอบบิทที่น่านับถือและสุภาพเรียบร้อยอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม แทนที่จะเป็นความสุขตลอดไปของเธอ บิลบา กลับได้กลุ่มคนแคระ - พร้อมกับหัวหน้าที่น่ารำคาญของพวกเขา ซึ่งอาจจะดูน่าดึงดูดเล็กน้อยถ้าเขาไม่พูดออกมาทำลายมันเสียก่อน เห็นได้ชัดว่าคำอธิบายที่เป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือที่ไหนสักแห่ง ในอดีตชาติ เธอต้องทำบางสิ่งที่เลวร้ายอย่างแท้จริงเพื่อสมควรได้รับสิ่งนี้

ฮอบบิตและคนแคระต่างกันมากมายหลายอย่าง บิลโบอยากเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเพื่อนร่วมเดินทางของเขา แต่พวกเขาดูเหมือนจะนึกออกก่อนแล้ว

บิลโบ แบ็กกินส์ เป็นเด็กที่แปลกอยู่เสมอ เขาเองก็รู้เรื่องนี้ดี เพราะเด็กๆ อายุเท่าเขาคนอื่นๆ จำไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตของพวกเขา บิลโบไม่รู้ว่าใครหรืออะไรที่นำเขากลับมา และเขาก็ไม่สนใจ นี่เป็นโอกาสที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตของคนที่เขารักที่สุด แม้ว่าเขาจะต้องรอถึงห้าสิบปีก็ตาม ใน 'ก่อนหน้า' เขาคือ ซิลเวอร์ทัง, แบร์เรลไรเดอร์, ผู้ถือแหวน, และแบ็กกินส์แห่งแบ็กเอนด์ เขาจะต้องกลายเป็นคนมากกว่านี้มาก หากเขาตั้งใจจะช่วยใครบางคนจากชะตาชีวิตของพวกเขา ไม่ว่าอำนาจที่สูงกว่าและชะตาฟ้าลิขิตจะเป็นอย่างไรก็ตาม 《 เรทติ้งผู้ใหญ่ สำหรับความรุนแรงกราฟิกและคำเตือนเฉพาะบท 》

ในขณะที่ธอรินมีถ้วยชาและตัว B เล็กๆ สวยงามอยู่ที่ข้อมือ (ซึ่งเขาปิดไว้ตลอดเวลา) ข้อมือของบิลโบนั้นไม่มีรอยใดๆ ทั้งสิ้น เรื่องนี้ทำให้เกิดความตึงเครียดและความเข้าใจผิดจนกระทั่งธอรินจับได้ว่าบิลโบเปลื้องผ้าด้านหลัง

บิลโบ แบ็กกินส์ กำลังจะออกผจญภัย และระหว่างทางเขาอาจได้เรียนรู้ว่า การเป็นคนน่าเคารพนับถือไม่ได้ดีอย่างที่คิดเสมอไป เรื่องราวของการที่บิลโบได้รู้จักและเป็นเพื่อนกับเหล่าคนแคระ และบางที อาจจะมาถึงจุดที่ห่วงใยคนแคระคนหนึ่งเป็นพิเศษ ความสัมพันธ์แบบแบ็กกินชีลด์ที่ค่อยๆพัฒนา เรทติ้งอาจเปลี่ยนแปลง