โรคจิตเภท

อิซึคุ มิโดริยะไม่มีควอค ควอคเป็นสิ่งมหัศจรรย์และน่าทึ่ง ที่มีไว้เพื่อสร้างวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่จากผู้ที่เชี่ยวชาญพวกมัน อิซึคุมีคำสาป สิ่งหนึ่ง สิ่งที่น่ากลัวที่เผาไหม้ผิวหนังของเขา ทำลายชีวิตของเขา และทำให้หัวของเขาเต็มไปด้วยปีศาจ โอกาสเดียวของเขาที่จะได้ความปกติคือการระงับความมืดด้วยความเกลียดชังตัวเอง ทำให้ปีศาจเงียบด้วยยา และมุ่งเน้นทุกสิ่งที่เหลืออยู่ไปที่เป้าหมายเดียวที่อาจเปลี่ยนคำสาปของเขาให้เป็นพลังแห่งความดีได้ในวันหนึ่ง แต่ความน่ากลัวเช่นนั้น ความมืดเช่นนั้น สามารถใช้เพื่อสิ่งที่ดีได้หรือไม่? หรือในที่สุดเขาก็จะตกไปสู่เงามืดและเปลวไฟ? ท้ายที่สุดแล้ว อิซึคุเป็นลูกชายของพ่อเขา

หลังจากใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การทรมานอย่างโหดร้ายจากบาคุโกและเพื่อนๆ และสุดท้ายก็ถูกออลไมท์ปฏิเสธ รวมถึงการสูญเสียแม่ไป มิโดริยะตัดสินใจว่าเขาพอแล้ว และตอนนี้ต้องการเปลี่ยนแปลงโลกในแบบของเขาเอง ระหว่างทาง มิโดริยะจะต้องเผชิญกับภาพหลอนและความเจ็บป่วยทางจิตใจขณะที่เขาก้าวลงสู่เส้นทางอันมืดมนในฐานะวายร้าย แต่ระหว่างทาง เขาก็พบรักกับโมโมะ ยาโยโรซุ หญิงสาวร่ำรวยที่เขาเกือบจะฆ่า เมื่อรู้ตัว เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับตัวเองหากเธอรู้เกี่ยวกับตัวตนลับของเขาในฐานะวายร้าย แต่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป ความเสียหายก็เกิดขึ้นแล้ว และไม่มีอะไรที่มิโดริยะจะทำได้เพื่อเยียวยารอยร้าวที่ถูกทำลายไปแล้ว ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มันก็เป็นเรื่องน่าเศร้าอย่างยิ่ง เพราะมิโดริยะไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว และเขาจะไม่หยุดจนกว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงโลกและแก้แค้นสังคมฮีโร่ที่เพิกเฉยต่อเสียงขอความช่วยเหลือของเขา ตอนนี้มีหน้าเพจ TV Tropes แล้ว: https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Fanfic/TheGreenDevil

เจอราร์ด เวย์ มองโลกแตกต่างออกไป โดดเดี่ยวและถูกกักตัว เจอราร์ดอ้างว่าเขากำลังถูกตามล่า และจิตใจของเขามีกุญแจไขความดำรงอยู่ เจอราร์ดมี ความลับทรงพลังเช่นนั้นจริงหรือ? หรือเขาแค่บ้าเหมือนคนอื่นๆ ในสถาบัน?

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไร่ไดซังใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช สถานพยาบาลผู้ป่วยในนั้นกลายเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของเขาไปแล้ว เขาไม่ได้คาดหวังอะไรที่แตกต่างจากปกติเมื่อเขาถูกส่งตัวเข้ารับการรักษาอีกครั้ง แต่ผมแดงตัวเล็กที่มีปัญหาเรื่องอารมณ์นั้น อาจช่วยชีวิตไร่ไดซังจากการทรมานที่น่าเบื่อหน่ายนี้ได้

เมกุมิเบื่อหน่ายที่จะมองชีวิตผ่านไปทางหน้าต่างของโรงพยาบาลจิตเวช ชีวิตมันยากพออยู่แล้ว มันจำเป็นต้องเป็นไปไม่ได้ด้วยหรือ? บทเรียนแห่งการให้อภัย บทบาทสมมุติที่กลายเป็นเรื่องแต่ง

"มันปลอดภัยที่จะบอกว่าลูกชายของคุณจะไม่ได้พัฒนาควิร์ก" ถ้อยคำเหล่านี้เปลี่ยนชีวิตของมิดโบริยะ อิซึคุไปอย่างสิ้นเชิง ถูกพ่อทอดทิ้ง ถูกแม่เพิกเฉย ถูกเพื่อนสมัยเด็กและคนอื่นๆ รังแก เขาก็ยังคงปฏิเสธที่จะยอมแพ้ความฝันที่จะเป็นฮีโร่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มเก็บตัวมากขึ้นเรื่อยๆ และตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวัง แม้ว่าเขาจะได้รับควิร์กอย่างเหลือเชื่อเมื่ออายุสิบเอ็ดขวบ—เขาก็แตกสลายและกลัวที่จะใช้มันจนเกินไปแล้ว แล้วชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เข้าเรียนที่ U.A. ด้วยควิร์กที่ได้รับจากออลไมท์เอง อิซึคุมีความสุขมาก—ภายนอกนะ ความจริงก็คือจิตใจของเขาแหลกสลายและควิร์กกำลังดูดพลังกายและพลังใจของเขาไป เมื่อเขาสติแตกและเสียการควบคุมควิร์กในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด เขาจะทำอย่างไร?

หลุยส์ ทอมลินสัน จิตแพทย์หัวหน้าของศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพทางจิตไวโอเล็ต ควอเตอร์ส ต้องเผชิญกับคดีความไม่มั่นคงทางจิตที่ยากที่สุดเท่าที่เคยมีมาในอาชีพของเขา ในภาพมายาของการข่มขืน และการฆาตกรรมที่น่าสยดสยองเจ็ดครั้ง แฮร์รี่ สไตล์ส ด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายอันตรายของเขา ยังคงสามารถบงการแม้แต่คู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาได้ อย่างไรก็ตาม ฆาตกรที่ถูกกล่าวหา มีอดีตที่แม้แต่แฮร์รี่เองก็จำไม่ได้อย่างถูกต้อง

สไตล์สรับมือกับความมืดมนจากเนเมตอนได้ยากกว่าสก็อตต์และอลิสันมาก เดเร็กกลับมาหลังจากที่เขาเป็นโรคแคทาโทเนีย

“รู้จักเพลงนั้นไหม เพลงที่ประมาณว่า ‘คุณมีรถเร็ว ฉันอยากได้ตั๋วไปที่ไหนก็ได้ บางทีเราอาจจะทำข้อตกลงกันได้?’ แจ็กกี้พูดเบาๆ เมื่อแนทกลับมาที่เฉลียง “หมายถึงเพลงชื่อ: รถเร็ว ใช่ไหม?” แนทมองตามสายตาของเธอไปที่รถกระบะ ชิ้นส่วนสุดท้ายของพ่อเธอ และเป็นชิ้นเดียวที่คุ้มค่าแก่การเก็บรักษาจริงๆ เธอมองกลับไปที่แจ็กกี้ สังเกตเห็นกระเป๋าออกกำลังกายที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าและเงินสด “คุณไม่ได้จริงจังนะ” แนทเยาะเย้ยพร้อมกับหัวเราะ “ดูสิ ฉันไม่รู้เกี่ยวกับคุณหรอก แต่ฉันไม่พร้อมที่จะยอมแพ้และตายในวิสเคย์อ็อก นิวเจอร์ซีย์นี่หรอก” -- ตามมาด้วยเรื่องราวราว 10 ปีของนาตาลี สกาตอร์ชิโอ และแจ็กคลิน เทย์เลอร์ ที่อยู่ร่วมกันในอพาร์ตเมนต์ในเชลซี ขณะที่พวกเธอเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ใหญ่

และขณะที่ดวงตาคู่โตนั้นจ้องทะลุเข้าไปในจิตวิญญาณของเธอ เมลก็ไตร่ตรองว่าเธอควรปล่อยมันไปหรือไม่ เธอไม่ได้ล้นเหลือด้วยความรัก และเด็กคนนี้ต้องการมากกว่าที่เธอจะให้ได้ เธอไม่ควรไปหาเรื่องตัวเอง นี่ไม่ใช่ความถนัดของเธอ ไม่ใช่ที่ของเธอ ไม่ใช่ในขอบเขตของเขตความสะดวกสบายที่เธอสร้างขึ้นรอบตัวเธอตั้งแต่การเนรเทศของเธอ เธอไม่มีสัญชาตญาณความเป็นแม่ และในช่วงเวลาที่น่ากลัว เธอได้พิจารณาอีกครั้งว่าเธอควรจะส่งเด็กหญิงคนนั้นไปและจบเรื่องนี้เสีย แล้วเด็กก็กระโจนออกมาและเกาะเอวของเธอ ทำให้เธอล้มลงไปกับพื้น ดีล่ะ.'ในตอนที่เมลรับพาวเดอร์ในตอนจบของตอนที่ 1

อาจจะไม่ใช่ตะกร้า แต่ ดร. สเปนเซอร์ รีด วัยสิบหกปี ก็ปรากฏตัวขึ้นที่สำนักงานใหญ่ของ FBI โดยอ้างว่าแม่ของเขาถูกจับตัวไป หน่วยวิเคราะห์พฤติกรรมอาชญากรรมไม่แน่ใจในตอนแรก แต่คดีที่เขานำพวกเขามาเกี่ยวข้องนั้นกลับน่าสนใจทีเดียว ซึ่งพวกเขาได้รู้จักกับหมอหนุ่มจนแทบจะเหมือนครอบครัวเดียวกัน

แนทกำลังล้วงหาไฟแช็กอยู่ในกระเป๋าของเธอ เมื่อเปลวไฟเล็กๆ เริ่มกระพืออยู่ตรงหน้าเธอ หญิงสาวผมน้ำตาลเข้มเข้ามาใกล้ เหลือระยะห่างเพียงไม่กี่นิ้ว เธอกำลังจุดบุหรี่ให้แนท ใบหน้าอยู่ใกล้กันอย่างอันตราย ดวงตาสีเข้มลึกของเธอทอดมองไปทั่วใบหน้าของหญิงสาวผมบลอนด์ และนั่นคือตอนที่เธอพูด ด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและหนักแน่นว่า “ฉันมากกว่าที่คุณคิดเยอะเลย นาตาลี” หรือ: “ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้หมายความว่ายังไง”“คุณจูบฉัน งั้นคุณก็ต้องรู้เรื่องอะไรบางอย่างอยู่แล้ว” หรือ: แนทเป็นนักเรียนใหม่ที่โรงเรียนวิสกายอค ลอตตี้เป็นติวเตอร์ที่ได้รับมอบหมายให้ช่วยเธอเรียนให้ทันเพื่อน ทุกอย่างเริ่มต้นไม่ดี และอาจจะแย่ลงไปเรื่อยๆ

ทับโบเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะสบตาเด็กชายที่กำลังสบถอยู่ ซึ่งกำลังมองเขาด้วยความตกใจ ‘เขาจะเป็นผู้รับใช้ส่วนตัวคนใหม่ของฉัน’ --- ทอมมี่เป็นขโมยเหรอ? โป๊ก! ทับโบเป็นเจ้าชายเหรอ? โป๊ก! ทอมมี่เป็นเพียงขโมยที่ทำงานเพื่อช่วยเหลือเขาและพี่ชายให้รอดชีวิตในโลกที่โหดร้ายนี้ เมื่อเขาถูกนำตัวไปหาพระราชาชลัตต์และเจ้าชายทับโบเพื่อชดใช้ความผิดของเขา แต่ทับโบสงสารเด็กชาย ค้นหาว่าอย่างไร ;D นอกจากนี้ ฉันพยายามที่จะรวมทุกคนจากดรีมเอสเอ็มพี (ตัวละครของพวกเขา!) ในแฟนฟิคชั่นนี้ ดังนั้น...มันคงสนุกดี :D

จิตแพทย์ผู้กำลังสูญเสียการควบคุมความเป็นจริง นักพฤกษศาสตร์ผู้ถูกแย่งชิงความเป็นมนุษย์ไป หญิงสองคนนี้ ที่ความบ้าคลั่งครอบงำจากโลกที่กำลังพังทลายรอบตัว พบสิ่งที่พวกเธอกำลังตามหาในตัวกันและกัน มือที่เอื้อมออกไป ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนท่ามกลางความโกลาหล ความทรงจำถึงสิ่งที่ทำให้พวกเธอเป็นมนุษย์ งานใหญ่สไตล์ฮาร์ลีควินน์ ไม่ได้เชื่อมโยงโดยตรงกับเนื้อเรื่องหลักของ DC ฉันวางแผนที่จะทำงานนี้ในระยะยาว ดังนั้นฉันจะพยายามใส่สิ่งสนุกๆ ทุกอย่างลงไป

คาเฟ่ AU! ชินจิต่อสู้กับภาวะซึมเศร้าและอดีตอันแสนวุ่นวายของเขาจนกระทั่งได้พบกับคาโอรุ จิตรกรผู้หลงใหลอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ คนหนึ่งอาจจินตนาการถึงหายนะที่จะตามมา อย่างไรก็ตาม มีความงามที่จะพบได้ระหว่างผู้ที่แสวงหาความรักและความเข้าใจ เรทติ้ง E เนื่องจากมีคำหยาบคาย ความรุนแรง และฉากที่มีเนื้อหาลามกอนาจาร คาโวชิน ชินคาโว

แค่เรื่องราวเศร้าๆ ที่มีเจมี่ ทาร์ตต์เป็นตัวเอกผู้โชคร้าย คีลี่ย์ รอย เท็ด และคนอื่นๆ เข้ามาช่วยเหลือเขา

ในคืนที่ฝนตกหนัก ซาโซริไปพบเด็กหนุ่ม “ดื้อรั้น” เดอิดาระ ห่างจากสถานีรถบัสการ์เบอร์วิลล์ครึ่งไมล์ ด้วยความสงสารชั่ววูบ ซาโซริเป็นคนชอบอยู่คนเดียว เหมือนแมงป่องท่ามกลางกบที่ชอบอยู่ในป่า เขาจึงต้องรับเด็กฝึกหัดคนใหม่นี้ร่วมกับ “กลุ่มซึนะสามคน” หลานสาวและหลานชายของเขาที่แอบหนีญาติมาพักร้อน ในป่าของเขตสามเหลี่ยมมรกตทางตอนเหนือของแคลิฟอร์เนีย เราจะสำรวจเรื่องราวเกี่ยวกับความเจ็บป่วยทางจิต ครอบครัว และโลกธุรกิจมืดของกัญชาที่โหดร้าย

Undertale วันช็อตและดราบเบิลส์\nการอัปเดตจะไม่แน่นอน\nนี่เป็นเพียงความสนุกสนาน\n\nห้าม x reader, reader insert, คู่ชิปที่ไม่ใช่ Undertale หรือ OC\n\nขอปิดรับคำขอจนกว่าจะมีการแจ้งให้ทราบต่อไป

รีดมีใจให้ฮอทช์เนอร์อยู่แล้ว แต่หลังจากถูกข่มขืนโดยคนโรคจิตที่ชอบบังคับเหยื่อให้เปิดเผยตัวตนทางเพศเป็นเวลาหนึ่งปี รีดก็หลงรักอดีตเจ้านายของเขาอย่างหัวปักหัวปำ

เวดถูกทิ้งไว้ที่บ้านคนเดียว รอให้สไปเดอร์คนโปรดของเขากลับมา ปีเตอร์ใช้เวลานานกว่าปกติ และเวดก็กำลังแย่ลงอย่างรวดเร็ว

“‘เขาอาจจะอยากหนีไป’” เวดครุ่นคิด ไม่สนใจเลยว่าปีเตอร์กำลังจุกจิกอยู่ใต้น้ำ ปอดกำลังลุกไหม้ทุกวินาทีที่ผ้าขนหนูเปียกถูกปิดไว้ที่ปากและจมูกของเขา “แต่จับเขาไว้ด้วยผ้าเปียกและอิฐบล็อก ดีนะ คิดอย่างนั้นไหม?”

สมาชิกวง BTS ได้รับสัญญาว่าจะได้วันหยุด แต่ผู้จัดการของพวกเขามีแผนบางอย่างสำหรับพวกเขา ไม่มีสมาชิกคนไหนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อะไรจะเกิดขึ้นระหว่างสมาชิกในช่วงเวลานี้? จินจะบอกความรู้สึกของตัวเองกับจองกุกน้องเล็กสุดที่รักหรือไม่? อาจจะเป็นโยงิที่ขอจีมินเป็นแฟน หรืออาจจะเป็นโฮซอกที่กำลังตกหลุมรักแทฮยอง นัมจุนจะสามารถบอกความจริงกับจินได้หรือไม่? ทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี จนกระทั่งเกิดบางอย่างกับนัมจุน และโยงิถูกบังคับให้ฝ่าฝืนกฎหมายเพื่อช่วยเขา หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะยืนยาวตลอดไปหรือไม่?

อี้ชิง—ผู้ใช้ชีวิตไม่ค่อยมีความสุขกับลู่หาน—อาจจะยอมรับความวิกลจริตของตัวเองแล้วก็ได้ แต่ว่านั่นไม่ควรจะขัดขวางเขาจากการหาคำตอบว่าเพื่อนร่วมงานคนใหม่คนนี้ เซฮุน เป็นยังไงกันแน่

ฤดูร้อนกระจายไปทั่วดวงตาของไทเลอร์ และจอชไล่ตามเด็กชายที่ติดอยู่ในหัวของเขา

แรมมี่ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลด้วยอาการปวดหัวและจำอะไรไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉันกำลังเดินบนทางหินของที่ตั้งแคมป์ด้วยขาที่สั่นเทา พยายามจะล้างสมองให้พ้นจากเสียงที่ตะโกนใส่ฉัน ดวงตาของฉันพร่ามัวและสีสันปะปนกับเสียง ฉันสามารถมองเห็นเสียงได้ ยินสีได้ สมองของฉันหมุนวนไปมาขณะที่ความรู้สึกของการซินเนสทีเซียเข้าครอบงำ ลมเป็นเพียงลมพัดเบาๆ แต่รู้สึกเหมือนเพียงพอที่จะพัดฉันขึ้นไปและพาฉันไปยังออซ เสียงตะโกนใส่ฉัน ครอบงำทุกความรู้สึกที่ฉันมี ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันกำลังว่ายน้ำอยู่ท่ามกลางคลื่นยักษ์ และฉันจะไม่สามารถออกมาจากมันได้ น้ำตาไหลลงมาตามแก้ม และทันใดนั้นฉันก็กำลังว่ายน้ำอยู่ท่ามกลางความทรงจำของเขา น้ำตาทำให้ความเจ็บปวดแสบร้อนจากการปรากฏตัวของเขารุนแรงขึ้น และฉันคิดว่าฉันจะไม่มีวันลืมความรู้สึกนั้นได้

พบกับ ไทเลอร์ ไทเลอร์เป็นคนขี้กลัวและไม่มั่นใจในตัวเอง เขารักดนตรีและกำลังตกหลุมรักจอชอย่างรวดเร็ว พบกับ บลอร์รี่ บุคลิกที่เป็นตัวแทนความไม่มั่นใจทั้งหมดของไทเลอร์ บลอร์รี่ทำทุกอย่างเพื่อทำลายไทเลอร์ สุดท้าย พบกับ จอช หนุ่มผมสีเหลืองหัวรุนแรงที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อหยุดบลอร์รี่ไม่ให้ทำลายไทเลอร์

รางวัลแกรี่ เบลามี่ กำลังเดินทางไปทั่วบริเตน เพื่อสอบถามประชาชนชาวอังกฤษเกี่ยวกับประเด็นสำคัญๆ ในตอนนี้ แกรี่พูดคุยเกี่ยวกับความเจ็บป่วยทางจิต และอคติ รวมถึงความท้าทายที่ผู้ป่วยโรคจิตเวชต้องเผชิญ