ความรุนแรงเล็กน้อย

Harry Potter adındaki bilmece kendi dünyasına dalıp girdiğinde, Tom'dan daha etkilenmemiş biri olamazdı. Bu, Harry'nin onu evlat edinmesini ve ikisinin de hayatını değiştirmesini engellemeyecek. Harry'nin gelecekteki Karanlık Lord'un cinayet çılgınlığını durdurma ve daha iyi bir geleceğe dönme göreviyle Tom'un dünyayı yönetme ve ölümsüzlüğe ulaşma arayışı kaçınılmaz olarak çarpışacak ve sonunda dünyayı birlikte değiştirecekler. Umarım, Harry'nin lehine. ∞∞∞ Tom, uzaktan gelen bir his onu sarmalayana kadar kitabından başını kaldırdı. Sanki hava çatırdayıp, bir yerlerde bir saat kulesinin çanlarının çalmasıyla, bir şeyin—bilmediği bir şeyin—başlangıcını işaret ediyormuş gibi nabzı atıyordu. Enerjinin titreşimi onda yükseldi, onu odasından çıkmaya, koridorun sonundaki yaştan sararmış pencereden dışarı bakmaya, yetimhanenin ön kapılarını görebileceği yere iten bir aciliyet duygusu. Sarhoş gibi tökezleyerek eşiğe daldı bulanık bir insan şekli.

Stiles, Krallığın birinci sınıf vatandaşıdır. En yüksek saygı görür ve değerli bir bebek gibi muamele görür. Stiles kendini bir mahkum olarak görür. Bir Omega'nın uygun görgü kurallarını koruduğundan emin olmak için günün her uyanık ve uyku anı izlenir. Alfa Lord Hale'e hediye edildiğinde, yalnız ve şehvetli bir Omega günlerinin bittiğini düşünür. Ama evliliğinde 'seksi' hiçbir şey yoktur, seks izlendiğinde değil. Bu, seçkin bir soy hattını ilerletmek için bir fonksiyondur. Bu bir ritüeldir—Ritüel—gizlilik çarşafları ve Alfa ile Omega'sının acıklı birleşmesine şahit olan görevlilerle. Stiles, elinde sert bir penis hissetmeye mahkumdur, kendikini bile değil. Asla orgazm olmayacak ve içindeki o sızlayan boşluğu asla dolduramayacak. Ya da dolduracak mı? 😉TAMAMLANDI!

Harry, erkek arkadaşı Draco'yu son derece korumacıdır. Bir serseri Draco'nun kalçasından tutup dans etmeye kalkışınca, Harry harekete geçer ve barda her şeyi yakmaya hazır hale gelir.

Şüphelenmediği bir gecede, Jing Yuan'ın onu çoktan unuttuğunu düşündüğü biri, tuhaf bir istekle geri döndü. O kader gecesi, hatırlama ve unutma döngüsünün; sevgi ve yıkımın, neşe ve kederin başlangıcını işaretledi. Ve Jing Yuan bunu kabul etti. Kutsadı. Sevgili birinin kucaklamasıyla tuttu onu -sonunu getireceğini bilse bile.

Kural numarası 3: Sabahları asla kalmayın. - Bugün güvende. Ama her kuralda olduğu gibi istisnalar da var: - Kacchan'ın kahvesini ve yemeğini alın, yoksa bütün gün bunun hakkında sızlanacaktır. - Onlara güle güle deyin, yoksa Shouto her saat arayıp bunu isteyecektir. - Vardiyasına başlar başlamaz ve bittiğinde bir mesaj daha gönderin, yoksa nerede olduğunu öğrenmek için ajansı arayacaklardır. Ya da... Kabileler ve Japonya'nın bir numaralı çifti Katsuki ve Shouto ile olan ilişkisizliği arasında, Pro Kahraman Izuku sadece kurallarına uymak ve güzelce bir uyku çekmek istiyor, bu çok mu zor?

“Öncelikle,” Chan iç çekti, göz altındaki torbalar ne kadar yorgun olduğunu gösteriyordu, “Hiçbirinizin yaralanmadığına sevindim.” “Baldırıma bir çürük var,” Jeongin yardımsever olmak için cıvıldadı. Jisung’un yüzündeki taşan endişeyi ve Hyunjin’in felç geçirecekmiş gibi görünüşünü görünce hemen pişman oldu. “Acımıyor. İyiyim,” diye hemen düzeltti. “Sen,” Changbin Jeongin’i övmek veya azarlama arasında kararsız kaldı, “Ona kasıklarına yuvarlak tekme attı.” Suçlayıcı bir şekilde gözleri fal taşı gibi açılmış Felix’e işaret etti, “Ve onu helikopter oynuyormuşsunuz ve o da ip atlıyormuş gibi etrafta döndürdün.” Changbin gözlerini Seungmin’e dikti, pişmanlık duymayan bir gülümseme gördü ve zayıf bir şekilde yüzünü ellerine gömdü, “Ne yaptığınızı düşünmek bile istemiyorum.” Minho telefonunda kaydırırken yüzünü buruşturdu, “Viral olduk. Çok, çok viral olduk.” (Ya da, BokSeungAh ve hyung’lar orada onları durdurmak için yokken kötü adam olma eğilimleri.)

Blade ve Dan Heng aynı anda yeniden doğdular. Yeni bir başlangıç olacaktı ikisi için de. Taze bir sayfa. Ve yine de, Blade her şeyi hatırlıyordu. Geçmişini. Eski dostlarını. Çok zaman önce yanında ölen Dan Feng'u. Gülüşünün sesi ve gözlerinin kristal yeşili tonunu. Her şey bir lanet gibi hafızasına kazınmıştı. Blade ayrıca ona ne kadar gülünç derecede aşık olduğunu da hatırlıyordu. Ve bu hala değişmemişti.

Satoru, sudan çıkarak onsenin diğer tarafında, Suguru'nun tam karşısına çıkar. Islak saçları yüzüne yapışmış, beyaz saçları düzleşmiş halde Suguru'ya sudan bakıyor. İleri doğru kayarak Suguru'nun soluna oturuyor, Suguru'nun zihnen hazır olduğundan çok daha yakın bir mesafeye. Suguru, ikisinin de çıplak olduğu gerçeğinden başka hiçbir şey düşünemiyor, suyun buharının aksi takdirde görülebilecek her şeyi gizlediği için hem şükrediyor hem de lanetliyor. Satoru'nun eli, Suguru'nun yaslandığı sırtlığın üzerindeki sol koluna doğru kaymaya başlıyor. Suguru, eli yukarı, yukarı, yukarı kayarken, pazusunu kavrayıp omuzunda daireler çizdiğini izliyor. “Ne yapıyorsun,” diye fısıldıyor Suguru, kendini tutamaz. Satoru yılmıyor, eli Suguru'nun tenine değdiği yere yoğunlaşmış bakıyor. “Çok gerginsin, Suguru,” diye karşılık veriyor Satoru, eli Suguru'nun trapez kasını masaj yapmaya başlarken ona yaklaşıyor, “benim için rahatla.”

“Hamileyim.” Uzun bir sessizlik hakim olur.“Yapmamalıydın.” Jeongguk, kelimeler aralarında öğütülmüş kuru yapraklar gibi dökülürken söyler –eylül yağmurunun şiddetli sesi, karşısındaki solgun bedene bakarken gözlerindeki büyük, sevimli gözlerden daha keskin değildir. “Yapmamalıydın.”“Biliyorum,” Seokjin hıçkırır. Utancı hissediyor ve onu biri yumruklamış gibi içini parçalaıyor, bu yüzden acıyı hafifletmek için kendini sarmalıyor. “Üzgünüm.” VEYA... Jeongguk evli bir adamdır. Seokjin ile değil.