โพสต์-โนกิทสึเนะ

“ที่ที่คุณกัดมีนัยสำคัญนะ” เดเรกพูด “การกัดใครที่ข้างลำตัวหมายความว่าคุณทำให้เขาเป็นเบต้า มันทำให้เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ แต่ก็ยังเชิญเขาเข้าร่วมฝูงด้วยการคุ้มครองอย่างเต็มที่จากอัลฟ่า การกัดใครที่ขาบ่งบอกว่าคุณกำลังเปลี่ยนเขาให้เป็นโอเมก้า และการกัดใครที่แขน โดยเฉพาะข้อมือ หมายความว่าคุณเปลี่ยนเขาให้เป็นคนเท่าเทียมกัน มันเป็นพิธีกรรมการผสมพันธุ์” สไตส์เกือบสำลักเพราะกินแกรโนล่าเต็มปาก “อะไรนะ?”

สไตล์สไม่เคยรู้จักอะไรมากไปกว่าฝูงของเขาเลย ดังนั้น เมื่อฝูงตัดสินใจว่าเขาเป็นภาระมากเกินไป เขาจึงหนีไป ระหว่างที่หนีจากอดีต เขาได้บังเอิญไปพบกับ S.H.I.E.L.D และด้วยวิธีการบางอย่าง เขาสามารถแทรกตัวเข้าไปในใจของเหล่าอเวนเจอร์ส โดยเฉพาะอย่างยิ่งกัปตันคนหนึ่ง เมื่อในที่สุดเขาก็มีชีวิตที่คุ้มค่าที่จะมีอยู่ โลกก็ต้องพังทลายลง เขาและเหล่าอเวนเจอร์สคือความหวังสุดท้ายของมนุษยชาติ--ภาระอันหนักอึ้งที่ต้องแบกรับพร้อมกับการตัดสินใจที่ยากลำบาก ทั้งหมดนี้ในขณะที่ต้องรับมือกับฝูงเก่าของเขา บางครั้ง คุณก็ช่วยทุกคนไม่ได้ สไตล์สเรียนรู้เรื่องนั้นในแบบที่ยากลำบาก

สองเดือนหลังจากการพ่ายแพ้ของโนกิสึเนะ สไตส์กำลังมีปัญหาในการยอมรับสิ่งที่เขาทำขณะอยู่ภายใต้อิทธิพลของมัน เมื่อวันเกิดของเดเร็คมาถึง ฝูงหมาป่าวางแผนจัดปาร์ตี้เซอร์ไพรส์ให้กับอัลฟ่าของพวกเขา พร้อมกับหวังว่าการเฉลิมฉลองจะช่วยให้สไตส์รู้สึกดีขึ้น ในระหว่างงานเฉลิมฉลอง สายตาแอบมองที่มีความปรารถนาซึ่งแลกเปลี่ยนกันระหว่างสองคนดึงดูดความสนใจของเอริกา และเธอก็ร่วมมือกับแอลลิสันและลิเดีย วางแผนที่จะทำให้ทั้งสองยอมรับความรู้สึกที่มีต่อกัน อย่างไรก็ตาม แผนการนั้นล้มเหลวอย่างรวดเร็ว เมื่อศัตรูตัวใหม่ปรากฏตัวขึ้นในเบคอนฮิลส์ โดยมีความเกี่ยวข้องกับอดีตของเดเร็ค และสไตส์พบว่าโนกิสึเนะทิ้งอะไรไว้ให้เขามากกว่าแค่ความรู้สึกผิด

เมื่อชายแปลกหน้าปรากฏตัวในเขตแดนของฝูงหมาป่าฮาเล พร้อมข้อเสนอที่ผิดปกติสำหรับสไตส์และลิดิยา สไตส์ไม่สามารถต้านทานการย้อนเวลากลับไปเพื่อหยุดไฟไหม้บ้านฮาเลได้ แม้หลังจากมีอุปสรรคบ้าง สไตส์ก็พบว่าตัวเองอยู่ในอดีตกับเป้าหมายที่เกือบจะเอาชนะไม่ได้ - ทำให้ทาเลีย ฮาเล และครอบครัวที่เหลือไว้ใจเขาด้วยชีวิตของพวกเขา

“นายไม่เคยทำร้ายใครเลย ไม่ใช่ตอนนั้นและไม่ใช่ตอนนี้ นายแค่ทำให้โค้ชฉี่ราดแค่นั้นเอง มันตลกดีนี่” แจ็กสันบอกสไตส์ พวกเขาทุกคนประเมินความรับผิดชอบของสไตส์ที่มีต่อโนกิทซึเนะและสิ่งที่เกิดขึ้นต่ำไป ไม่แปลกเลยที่เขาจะกลัวที่จะเข้าใกล้ฝูง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขาควบคุมเวทมนตร์ไม่ได้เลย เขาเห็นสไตส์หายใจออกมาอย่างแรงที่ส่วนที่เกี่ยวกับโค้ช ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี หรือหลังจากโนกิทซึเนะ สไตส์เก็บความลับไว้ มีคนใหม่ๆ ในเบคอนฮิลส์ และฝูงก็แตกแยก สไตส์เริ่มที่จะเข้าใจบทบาทของเขาในฝูง ประกอบมันกลับเข้าด้วยกัน และพยายามปกป้องทุกคนให้ปลอดภัย

"...สำหรับเขา แพ็คคือการได้เห็นแสงสว่างกลับมาสู่ดวงตาของสไตส์ ในขณะที่ปีเตอร์คอยปกป้องเขาอย่างห่วงใย มันคือการดื่มกาแฟในตอนเช้ากับปีเตอร์และคริส การได้เห็นทั้งสองคนทะเลาะกันเหมือนแมวกับหมา มันคือการรู้ว่าพวกเขาจะปกป้องซึ่งกันและกันแม้ว่าจะจำเป็นต้องทำเช่นนั้นก็ตาม แพ็คคือการวางมือลงบนไหล่หรือท้ายทอยของเขาอย่างสบายๆ และสามารถทำเช่นนั้นได้อย่างง่ายดายเช่นกัน มันคือการเถียงกันเรื่องที่ปีเตอร์แอบให้สไตส์กินอาหารที่สไตส์ห้าม การตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าคริสซักผ้าให้เขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องใส่ชุดที่สกปรกไปทำงาน และมันคือสไตส์ที่ค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัยจำนวนมากเพื่อสนับสนุนให้เขาเริ่มต้นความสัมพันธ์ ...” เมื่อสก็อตต์และฝูงของเขาไม่สามารถ (หรือไม่เต็มใจ) ที่จะดูแลอาณาเขตที่เคยได้รับการปกป้องโดยตระกูลเฮลส์ เบคอนฮิลส์จึงมีความอันตรายมากขึ้น พวกเขาอาจไม่มีอัลฟ่า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าฝูงกำลังก่อตัวขึ้นรอบๆ ครอบครัวสไตลิ้นสกี้ โดยเฉพาะสไตส์ เมื่อถึงทางตัน พวกเขาจะทำสิ่งที่จำเป็นเพื่อปกป้องซึ่งกันและกันและอาณาเขตของพวกเขา สิ่งที่พวกเขาต้องการคือประกายไฟ แล้วทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไป

สไตส์มีแผลเป็น เขาเป็นเจ้าของมัน เขาได้ยอมรับมันแล้ว เขาได้ทำการจัดทำรายการและจดจำแผลเป็นทุกแผล เขาตระหนักถึงมันอย่างมาก // "นายต้องการอะไร ปีเตอร์?" การที่สมาชิกที่น่าไว้ใจน้อยที่สุดในฝูงหมาป่าแสดงความห่วงใยแบบประหลาด ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ มีความรู้สึกบางอย่างที่เต้นอยู่ภายในอก เหมือนผีเสื้อกลางคืน รออย่างเสี่ยงอันตรายและพร้อมจะตายเพื่อถูกเผาไหม้ เขาไม่ชอบมัน "นายบาดเจ็บ" ชายคนนั้นพูด "และไม่ว่ามันจะเป็นอะไร มันทำให้เจ็บปวดจนฉันเกือบเป็นลมเมื่อฉัน-" "- ใช้พลังหมาป่าของนายกับฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต?" สไตส์ยิ้มเยาะ และปีเตอร์มองเขาอย่างไม่พอใจ ขัดขาข้างหนึ่งทับอีกข้าง และลูบให้เรียบรอยยับที่มองไม่เห็นบนกางเกงของเขา "บอกความจริงฉันสิ สไตส์ มันร้ายแรงแค่ไหน?" [หรือ: เรื่องราวที่สไตส์มีแผลเป็น มีความผิดปกติมากกว่าเล็กน้อย และปีเตอร์สังเกตเห็น เขาช่วยเหลือ]

สไตส์คิดว่าทุกอย่างที่นำไปสู่ความตายของแอลลิสันเป็นนรก แต่เขาก็ผิด การใช้เวลาปีสุดท้ายในการรับมือกับการที่ฝูงละเลยเขาในขณะที่ฝึกฝนอย่างลับๆ เพื่อเป็นผู้สืบทอดของดีตันก็เป็นนรก การรู้สึกผิดและเกลียดตัวเองในสิ่งที่โนกิทซึเนะทำก็เป็นนรก การตกหลุมรักคนที่ไม่มีวันรักเขากลับก็เป็นนรก เอาล่ะ ถ้าคุณกำลังตกนรก ก็จงก้าวต่อไป

เกือบสองปีหลังจากที่ถูกโนกิทสึเนะสิง สไตส์ยังคงพยายามจัดการกับทุกอย่าง ที่มหาวิทยาลัย เขารู้สึกมั่นคงขึ้น สงบลงกว่าเดิม แต่เมื่อกลับบ้านที่บีคอนฮิลล์ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนหลังจากปีแรกที่ UC เบิร์กลีย์ เขาต้องเผชิญกับฝันร้ายอีกครั้ง ความจริงก็คือ วอยด์ทิ้งข้อมูลมานานถึงพันปีไว้ในหัวของสไตส์ ข้อมูลที่สไตส์ค่อยๆตระหนักว่าสามารถช่วยแก้ไขความเสียหายบางอย่างที่เกิดขึ้นกับบีคอนฮิลล์ได้ ระหว่างที่ร่างกายเริ่มปรากฏตัวขึ้นในบีคอนฮิลล์อีกครั้ง และความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดขึ้นเรื่อยๆกับเดเร็ก เฮล สไตส์มีภาระมากมาย รวมไปถึงต้นไม้พูดได้ หน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ต่อผืนแผ่นดิน และดราม่าคนตาย/ไม่ตาย สไตส์กำลังจะได้ฤดูร้อนสุดป่วนกับเฮลซักหน่อย

หลายเดือนหลังจากการเสียชีวิตของแอลลิสันผ่านพ้นไปในชีวิตของสไตส์ราวกับหมอกควันแห่งความจำเจ เขาเหมือนคนหลับในขณะที่ใช้ชีวิตประจำวัน วันเวลาต่างๆ ดูเหมือนจะไร้สีสัน เขาเป็นเหมือนผู้โดยสารที่ไม่เต็มใจอยู่ในร่างกายที่เขาไม่ไว้ใจอีกต่อไป ในที่สุดเขาก็คิดว่าเขาคงค่อยๆ เลือนหายไป เขาไม่แน่ใจว่าจะมีใครสังเกตเห็นหรือเปล่า แล้วระหว่างที่เขาไปซื้อของชำแบบไม่ได้วางแผนไว้ เขาก็สะดุดกับเดเร็ก เฮล ที่กำลังปลอบเด็กที่หลงทาง และเป็นครั้งแรกในช่วงเวลาไม่นานมานี้ที่โลกดูไม่เลวร้ายนัก เขาไม่แน่ใจว่าเขาคาดหวังอะไรเมื่อเขาชักชวนเดเร็กให้ย้ายเข้ามาอยู่ในห้องนอนว่างของบ้านสตีลินสกี้ แต่ความหลงใหลใหม่ๆ ในการกำจัดวัชพืชและดินบนนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดไว้แน่นอน

พอแล้ว พอจริงๆ เห็นได้ชัดว่า สไตส์ มีพลังบางอย่าง ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ทุกครั้งที่เขาถามดีตอน ดีตอนก็ปฏิเสธ หรือตอบแบบเลี่ยงๆ ทำให้สไตส์ยิ่งมีคำถามมากขึ้น หลังจากที่เขาผ่านอะไรต่างๆ มาเยอะ สไตส์รู้ว่าเรื่องเหนือธรรมชาติจะยังคงเกิดขึ้นที่เบคอนฮิลส์ต่อไป เขาเรียนรู้หลายอย่างตลอดหลายปีที่เป็นมนุษย์ท่ามกลางพายุอึมครึมเหนือธรรมชาติ หรือ สไตส์ตัดสินใจหาคนสอนเขาใช้พลังของเขา

“อรุณสวัสดิ์ครับลูก” คุณพ่อพูด และคำพูดนั้นทำร้ายเขา สิ่งที่สไตส์อยากทำคือก้าวไปข้างหน้าและให้คุณพ่อกอดเขา อนุญาตให้คุณพ่อปลอบโยนเขา การกอดของคุณพ่อของเขานั้นเคยครอบคลุมทุกอย่างเสมอ วิธีที่คุณพ่อจะโอบตัวเขาไว้และกอดเขาแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ สไตส์เดินอ้อมเขา ระวังอย่าให้ผิวหนังของคนแปลกหน้าสัมผัสสิ่งใดๆ ที่พิเศษสำหรับเขา สิ่งใดๆ ที่เขารัก

เดเรกแตะยูนิคอร์นแล้วมันก็ไม่พยายามฆ่าเขา ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เป็นพรหมจารีอีกต่อไปแล้ว เมื่อปีเตอร์บอกเรื่องเคทให้ฝูงหมาป่ารู้ สไตส์ก็ตั้งใจจะทำให้เดเรกได้ความสัมพันธ์แบบที่เขาสมควรได้รับ

สไตส์เก็บความลับจากทุกคนยกเว้นแม่และพ่อของเขามาตั้งแต่เกิด เขาไม่ได้เป็นสตีลินสกี้จริงๆ พ่อผู้ให้กำเนิดของเขาคือฮาวาร์ด สตาร์ค และเมื่อพี่ชายของเขาขอให้เขามาใช้เวลาช่วงฤดูร้อนด้วยกัน นั่นเป็นเวลาที่เขาต้องเปิดเผยความจริงกับฝูงหมาป่า เขาไม่ได้ทำสิ่งนี้เพียงลำพัง เขาต้องการสก็อตต์และลิดิยา หรือ สไตส์อาจหรืออาจจะไม่ได้รับการเกณฑ์เข้าร่วมชิลด์/อเวนเจอร์ส แต่เขาก็ตกหลุมรักทหารมนุษย์เหนือมนุษย์คนหนึ่งอย่างแน่นอน และเขาก็หึงหวงการหยอกล้ออย่างต่อเนื่องของนตาชาที่มีต่ออเวนเจอร์คนแรกอย่างแน่นอน บวกกับความรู้สึกพี่น้องสไตส์/โทนี่มากมาย

“ตอนนี้ตีสองแล้วนะ” เดเร็คพูด “นายมาทำอะไรที่นี่” สไตส์หันมามองเขาพร้อมกับเลิกคิ้ว “เรายังอ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์ไม่จบเลยนี่” เขาพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่ชัดเจน และเดเร็คก็จ้องมองเขา “ฉันหมายถึง ถ้าหากนายไม่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฟลัฟฟี่และมังกรก็ได้นะ แต่ส่วนตัวฉันคิดว่าเนื้อเรื่องมันจะยิ่งสนุกขึ้นเรื่อยๆ” (ซึ่งเดเร็คและสไตส์ต่างก็บอบช้ำ แต่ต้องใช้เวลาอ่านนิยายเล่มบางๆอยู่หลายเล่มกว่าพวกเขาจะรู้ว่ามันทำให้พวกเขาทั้งคู่เข้ากันได้อย่างลงตัว การเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องหลัง 3B อิงจากความเห็นที่บอกว่าใครสักคนจำเป็นต้องนั่งลงบนโซฟาแล้วอ่านหนังสือดีๆให้เดเร็คฟัง) (หมายเหตุเพิ่มเติม: ชีวิตของคนข้ามเพศมีความสำคัญ แน่นอนว่าเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นมาหลายปีก่อนที่เราจะรู้ว่า เจ.เค. โรว์ลิ่ง เป็นคนทรานส์โฟเบียและเป็นคนเลวอย่างเห็นได้ชัด แต่ฉันก็อยากขอโทษที่หนังสือที่ใช้คือแฮร์รี่ พอตเตอร์ สำหรับเพื่อนๆในชุมชน LGBTQ+ โดยเฉพาะชุมชนคนข้ามเพศ: ฉันรักพวกคุณมากและรสนิยมทางเพศ ความโรแมนติก และอัตลักษณ์ทางเพศของพวกคุณล้วนถูกต้อง ใครก็ตามที่บอกว่าไม่ใช่เป็นคนโง่ ไปตายซะ เจ.เค. โรว์ลิ่ง)

การให้เสื้อของสไตล์สไปให้สไตล์ในตอนนั้นดูสมเหตุสมผล

โนกิทซึเนะทำลายไสตล์จนเกือบจะซ่อมแซมไม่ได้ สก็อตต์ขอความช่วยเหลือจากสมาชิกในฝูงเพื่อช่วยเหลือพี่ชายของเขา (และหวังว่าจะช่วยเหลือผู้รับมอบหมายด้วย) หรือก็คือ เดเร็กและไสตล์เริ่มกอดกันเพื่อช่วยไสตล์ขับไล่ปีศาจ และมันได้ผล ดีมาก จริงๆ ด้วย

สไตส์มีปัญหาในการรับมือหลังจากเหตุการณ์โนกิทสึเนะ และเขาก็คิดหาวิธีแก้ปัญหา...ที่แปลกใหม่ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยและหยุดคิดมาก

ฉันหวังว่าเดเร็กจะไม่เสียครอบครัวไปในการไฟไหม้...ว่าปีเตอร์จะไม่ฆ่าลอร่าในคืนนั้นแล้วไปกัดสก็อตต์ ฉันหวังว่าพวกเขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สไตส์คิดว่าหลังจากโนกิทซึเนะแล้วจะมีเวลาพักผ่อนและฟื้นตัว เขาคิดผิด เมื่อเนโครแมนเซอร์ผู้ตายมาถึงบีคอนฮิลส์น้อยกว่าหนึ่งเดือนหลังจากการตายของแอลลิสัน ทิ้งร่องรอยแห่งความตายและการทำลายล้างไว้เบื้องหลัง สก็อตต์ คิระ เดเร็ก และสไตส์สามารถเอาชนะเนโครแมนเซอร์ได้ แต่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายที่สูง ตอนนี้สไตส์เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ สมาชิกเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตจากฝูง ไม่มีใครเหลืออยู่ในบีคอนฮิลส์ที่เขารักอีกแล้ว ด้วยความโศกเศร้าจนแทบจะเป็นโรคประสาท สไตส์จึงจัดกระเป๋าและวางแผนที่จะออกจากบีคอนฮิลส์ แต่ความเหนื่อยล้าและฝนตกหนักได้รวมพลังกัน และความคิดที่ปรารถนาได้กลายเป็นมากกว่าความคิด แต่เป็นความจริง

ความเงียบ เงียบเสมอ ไม่ว่าเขาจะโทรไปกี่ครั้งก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่ฝูงหมาป่าอยู่ด้วยกัน สิ่งที่เขาได้รับก็คือความเงียบ ผลการเรียนของเขาตกต่ำ ฝันร้ายกลับมาอีกครั้ง และเพื่อนของเขา? อืม อาจจะไม่มีแล้ว

ลิเดียควรจะเป็นผู้กล่าวสุนทรพจน์ในพิธีสำเร็จการศึกษา นั่นคือแผนการ เธอจะจบการศึกษาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากนั้นได้รับการศึกษาชั้นนำและคว้ารางวัลฟิลด์ส์มาครอง แต่เธอกลับไม่ได้เป็นผู้กล่าวสุนทรพจน์ สไตส์เป็น และเธอไม่รู้ว่าเธอพลาดได้อย่างไร เธอไม่เคยสังเกตเห็นคะแนน A ที่เขาได้ทุกครั้งในการสอบ หรือคะแนน SAT ที่สมบูรณ์แบบซึ่งเขาไม่เคยบอกใครเลย ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่สไตส์ สติลินสกี้ฉลาดกว่าลิเดีย มาร์ติน?

นี่คือกลุ่มผลงานขนาดเล็ก โดยทั่วไปแล้วจะมีความยาวระหว่าง 400-700 คำ 90: สไตล์ส์เลือกทางเดินของตัวเอง (เฉพาะ TW)91: นี่คือช่วงเวลาที่เด็กหนุ่มทั้งหลายรอคอย (เฉพาะ TW)92: สตีฟไม่ใช่เซนติเนล จริงๆ แล้ว (เฉพาะ MCU)93: แม่มดและหมาป่าสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไปได้หรือไม่? (เฉพาะ MCU)94: มีการจัดวางบุคคลที่น่าสนใจกำลังนอนหลับอยู่ในเตียงของสไตล์ส์ (เฉพาะ TW)95: การเลือกชีวิตและความตายนั้นซับซ้อน (เฉพาะ Bleach)96: อิจิโกะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น (เฉพาะ Bleach)97: ความผิดพลาดในอดีตมักจะตามทันผู้คน (เฉพาะ TW)98: นาตาชาทราบได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ (เฉพาะ MCU)99: การได้รับสิ่งที่ปรารถนาในใจนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ดีเสมอไป (เฉพาะ TW) *สำหรับผู้ที่สนใจเฉพาะ Fandom ใด Fandom หนึ่ง ฉันได้เพิ่มคู่มืออ้างอิงอย่างย่อไว้ที่บันทึกย่อตอนต้น*

นี่คือชุดเรื่องราวอีกชุดหนึ่ง เหมือนกับการฟังเสียงสะท้อน แต่ละเรื่องเปิดกว้าง โดยปกติแล้วเพราะเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องยาวที่ฉันเลือกที่จะไม่เขียนต่อ 6: เดมอนมีเรื่องลับที่เขาจะยอมตายเพื่อปกปิด และมันเป็นเรื่องที่จะเปลี่ยนชีวิตของเอลีจาห์ตลอดไป (ครอสโอเวอร์ TVD/TO)7: เมื่อสไตส์และสาวๆ ถูกบังคับให้ออกจากเบคอนฮิลล์ พวกเขาก็ลงเอยที่นิวออร์ลีนส์ (ครอสโอเวอร์ Originals)8: สไตส์ถูกหักหลังโดยฝูงของเขาและลงเอยที่อีกฟากหนึ่งของประเทศกับกลุ่มซูเปอร์ฮีโร่ (ครอสโอเวอร์ MCU)9: หลังจากออกจากเบคอนฮิลล์ สไตส์ก็เจอกับคนที่เขาไม่ควรจะพูดคุยด้วย (ครอสโอเวอร์ Originals)10: สก็อตต์ไม่สามารถให้อภัยสไตส์ได้หลังจากโนกิทซึเนะ (ครอสโอเวอร์ Originals)11: ฝูงหมาป่าไม่ควรไปยุ่งกับความทรงจำของสไตส์ (ครอสโอเวอร์ Originals)12: การเก็บความลับจากหมาป่ามันยากอยู่แล้ว การเก็บความลับจากอเวนเจอร์สยิ่งยากกว่า เรื่องคู่แท้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ (ครอสโอเวอร์ MCU)13: จุดตัดของความทรงจำและความฝันเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยสไตส์ได้ นั่นคือ ลิดิยา (ครอสโอเวอร์ Originals)14: เฉริฟถูกจับตัวไป ทุกอย่างเรียบร้อยดี (เฉพาะ TW) 12/24/20: เพิ่มบทที่ 14

สามวินาทีต่อมา หน้าต่างเลื่อนเปิดออก และสไตส์ก็โผล่หน้าออกมาหรี่ตามองเดเรค "ฉันกำลังทำเฟรนช์ฟรายส์แบบม้วนนะ เธออยากกินไหม หรือว่าจะนั่งอยู่ข้างนอกแล้วทำเป็นไม่รู้จักฉันต่อไปดี ฉันรู้มาสองอาทิตย์แล้วนะว่าเธอแอบไปนั่งอยู่บนหลังคาบ้านฉันทุกคืน" ใบหน้าของเดเรคแสดงความตกใจ "นี่เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ข้างนอก" สไตส์ถอนหายใจและกลอกตา "พ่อเห็นเธอคืนแรกที่กลับไปทำงาน แล้วก็ส่งข้อความมาถามฉันว่าทำไมเธอถึงแอบอยู่บนหลังคาบ้าน ทีนี้จะเข้ามาข้างในหรือจะชอบนั่งแข็งทื่ออยู่ข้างนอกทั้งคืนดีล่ะ" สไตส์หายเข้าไปในห้องก่อนที่เดเรคจะได้ตอบ

ทุกคนกลับไปใช้ชีวิตปกติหลังจากสไตส์หลุดพ้นจากการครอบงำของโนกิทสึเนะ ทุกคน ยกเว้นสไตส์

ลิดิยาได้กลับมาที่เบคอนฮิลส์หลังจากหายไปนานหลายปี พร้อมกับอดีตอันแสนวุ่นวายที่ติดตัวมาด้วย โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า ไสตล์ก็เพิ่งกลับมาที่เมืองหลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจอร์จวอชิงตัน พร้อมกับความลับมากมายของเขาเอง เมื่อกลุ่มเพื่อนได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง สก็อตหวังว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทาง...แต่สิ่งต่างๆ มักไม่ง่ายอย่างที่คิด

หลังจากทุกอย่างจบลง สไตส์กลัวที่จะหลับ