ความภาคภูมิใจ

ผมบลอนด์หยักศกไหลลงมาด้านหน้าดวงตาสีฟ้า — ฟ้า สวยจังเลย — ของเขา เขาสวมกางเกงยีนส์และเสื้อ Flannel สีเทา โดยช่อมแขนขึ้นมาถึงข้อศอก ผิวของเขาสีทองราวกับถูกจูบด้วยแสงแดด และเขามีกระ — กระกระจายอยู่บนจมูก หน้าผาก และแก้ม ซึ่งกำลังแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว ถูกต้อง เพราะปีเตอร์แทบจะเปลือยเปล่าเลย นี่เป็นความประทับใจแรกที่ยอดเยี่ยมจริงๆ นะ ปาร์คเกอร์ (หรือ ฮาร์ลีย์มาที่นิวยอร์กในช่วงฤดูร้อน และปีเตอร์ก็หัวปักหัวปำกับเด็กหนุ่มทางใต้คนนี้)

ช็อตโตะอยากแต่งงานกับผู้ชาย แต่น่าเสียดายที่มันไม่ถูกกฎหมายในญี่ปุ่น... อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ เอนจิมีงานหนักรออยู่ (หรือ: เอนจิ โทโดโรกิ ตั้งใจที่จะเป็นพ่อที่ดีกว่า และนั่นหมายความว่าเขาจะสนับสนุนลูกๆ ของเขาด้วยวิธีใดก็ได้ที่ทำได้ สวมแว่นตาสายรุ้งของคุณเถอะ: ผู้ชายตรงๆ ที่ไม่รู้เรื่องนี้กำลังจะแสดงความภาคภูมิใจ และเขากำลังจะทำให้มันเป็นปัญหาของทุกคน)

"สตรีผิวดำถูกสร้างมาจากน้ำตาลทรายแดงและน้ำผึ้งอุ่นๆ สิ่งที่แสนหวานที่สุดที่ได้มาประดับโลก ระวังผู้ใดก็ตามที่บอกคุณเป็นอย่างอื่น" นักอ่านมาร์เวล-แทรกตัวละครสำหรับสาวผิวสีที่มีผิวสีน้ำตาลและลอนผมของเราคำขอถูกปิดแล้ว ขอบคุณทุกอย่างนะ รักทุกคน!!

ดีน วินเชสเตอร์ โชคดีสุดๆ #blessed เขามีครอบครัวที่ดีเยี่ยม มีผู้ติดตามหลายล้านคนบนโซเชียลมีเดีย มีงานโฆษณาเข้ามาอย่างไม่ขาดสายจากบั้นท้ายโอเมก้าที่งดงามของเขา และเขากำลังจะสำเร็จการศึกษาปริญญาโทวิศวกรรมคอมพิวเตอร์อย่างยากลำบาก ปริญญาดังกล่าวเป็นทางออกสู่ชีวิตที่เขาปรารถนา หนีห่างจากบทบาทที่ถูกกำหนดไว้ที่พ่อผู้ใจดีพยายามจะบังคับให้เขาเข้าไป ดีนเป็นคนหลายอย่าง แต่เขาไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเป็นดอน—หรือเพื่อตกหลุมรัก คาสติเอล ครุชนิก เป็นอัลฟ่าอันธพาลที่โหดเหี้ยม หัวหน้าระดับรองของมาเฟียรัสเซีย และสิ่งเดียวที่เขาอ่อนโยนคือลูกสาวของเขา เมื่อเธอถูกส่งไปยังสหรัฐอเมริกาด้วยความหวังในชีวิตที่ดีกว่า คาสติเอลก็ตามไป ย้ายส่วนหนึ่งของธุรกิจมาด้วยอย่างไม่เต็มใจ คำสั่งของเขามีความชัดเจน—ภารกิจแรกคือส่งข้อความไปยังจอห์น วินเชสเตอร์ ดอนของกลุ่มอาชญากรคู่แข่งในท้องถิ่น วิธีที่ง่ายที่สุดในการทำเช่นนั้น? ใช้ลูกชายของเขา ฟังดูง่าย แต่คาสติเอลไม่ได้คาดหวังว่าจะตกหลุมรักอย่างหัวปักหัวปำ หรือว่าดีนจะต้องการเขาตอบ อัลฟ่าจะทำอย่างไรเมื่อโอเมก้าที่งดงามและหัวหน้ามาเฟียที่ผิดแผกแตกต่างทำให้เขาต้องตั้งคำถามกับทุกสิ่ง ละทิ้งอดีตและความเจ็บปวดทั้งหมดเพื่อสิ่งที่ดีกว่าการแก้แค้นมาก?

นี่เป็นเพียงการระบายความคิด บทสรุป ไอเดียพล็อต AU และไอเดียแบบประโยคเดียว คุณสามารถนำไอเดียเหล่านี้ไปใช้ได้ แต่โปรดแสดงความคิดเห็นหากคุณนำไปใช้ และระบุชื่อเรื่องของเรื่องที่คุณโพสต์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องนั้น ทุกคนสามารถสร้างความแปลกใหม่ในส่วนความคิดเห็นหรือเรื่องราวที่มีไอเดียอยู่แล้วเช่นนี้ได้ นอกเหนือจากนั้นแล้ว ก็เล่นได้อย่างอิสระ และหลายคนสามารถใช้ไอเดียเดียวกันได้ ฉันแค่ต้องการระบายความคิดเพื่อความสบายใจของตัวเองเท่านั้น มีการสะกดผิดและไวยากรณ์ผิดพลาดมากมาย แต่นี่เป็นเพียงการระบายของฉัน ดังนั้นฉันจะไม่แก้ไขมัน หมายเหตุ: ตัวเลขด้านล่างคือบทที่เป็นพรอมต์/AU ที่ฉันอยากเห็นเป็นจริงหรือเป็นที่ชื่นชอบของผู้อ่าน (ขอให้ใครสักคนทำ บทที่ 48, 75, 76, 85+94+116, 99, 101, 105, 111, 117, 121, 123, 126, 127, 130, 131, 134, 136, 138, 140, 141, 145, 146, 149, 151, 153, 154)หมายเหตุ: บทที่มี * คือบทที่ใครบางคนเขียนเรื่องเกี่ยวกับบทนั้นแล้ว

เด็กสาววัยรุ่นชื่อเจสสิกา ออร์เบ็ค ตกหลุมรักรถโรงเรียนคันหนึ่ง ขณะเดียวกันก็มีนักล่าทางเพศปริศนาที่รู้จักกันในนาม 'S' ก่อเหตุกับนักเรียน ไม่มีใครปลอดภัยจากความลับของตัวเอง

แฮร์รี่ค้นพบหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเองเมื่อเซดริกถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเขา และถูกพาตัวกลับไปหาพวกมักเกิ้ลที่เขาขอร้องไม่ให้กลับไป แต่ดัมเบิลดอร์ไม่เคยฟัง แต่แฮร์รี่รู้ว่าเขารู้เกี่ยวกับชีวิตของเขาที่อยู่นอกฮอกวอตส์ ดังนั้นแฮร์รี่จะทำอย่างไรเมื่อเขาเรียนรู้บทเรียนชีวิตมากมายในไม่กี่วันที่ผ่านมาและบางบทเรียนที่เขาจะเรียนรู้ในอนาคต - C.W.

ฮิคัปกำลังรู้สึกกดดันจากความคาดหวังที่วางไว้กับเขาในฐานะหัวหน้าเบิร์กในอนาคต เขาและแจ็ค ฟรอสต์จะหาทางที่จะได้ทุกอย่างไหม พวกเขาจะต้องได้รับความช่วยเหลือ แต่ก่อนอื่นพวกเขาจะต้องเอาชีวิตรอด...

ตอนที่ฉันย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผี ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะเป็นเรื่องจริง แค่ว่ามันไม่ใช่ผีแบบที่เราคิดกัน แต่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นเรื่องงมงายกันแน่

"เอาล่ะ อย่างที่พวกคุณรู้กัน วันนี้เป็นวันพราด (Pride) ฉะนั้น ฉันเลยจัดเสื้อให้ทุกคน!" Alec ยกคิ้วขึ้น "ว้าว เสื้อผ้า เจ๋งจัง" เขาพูดเสียงเรียบ หน้าเรียบเฉยขณะมองเพื่อนของเขา

“อืม อย่างที่รู้กัน ภาคภูมิใจมาถึงสัปดาห์นี้แล้ว ฉันเลยจัดเสื้อให้พวกเราทุกคน!” Alec ยกคิ้วขึ้น “ว้าว เสื้อผ้า เยี่ยมไปเลย” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ หน้าเรียบเฉยขณะจ้องมอง ‘เพื่อน’ ของเขา

ครั้งแรกที่วิคเตอร์ได้ไปงานพราด เขาอายุสิบห้าปี เขาแต่งกายด้วยชุดสีดำและเดินร่วมขบวนด้วยก้าวที่ไม่มั่นคงของคนที่แค่เดินผ่านมาและถูกดนตรีดึงดูด ตามหลังชายคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มที่ใจดีและมงกุฎพลาสติกอยู่บนศีรษะ ครั้งที่สองที่วิคเตอร์เข้าร่วมขบวน เขาอายุเกือบสามสิบปี เขาได้ทาสีธงรุ้งเล็กๆ ไว้ที่แก้มขวา และยูริเดินเคียงข้างเขา มีรอยยิ้มกว้างอยู่บนริมฝีปากและมีดอกไม้ประดับอยู่รอบคอ

เรื่องสั้นเกี่ยวกับความภาคภูมิใจ