เลือดที่ไม่รุนแรง

Dükkanınızın, Üst Lordlar sık sık ziyaret ettiği için lanetlenmiş olması gerektiğini içtenlikle düşünüyorsunuz, ancak Radyo Şeytanı dükkanınızın eşiğini aşmaya hazırlanana kadar hiçbir şey sizi buna hazırlayamaz.

"Yumurtalarım hazır," diye mırıldandı Neuvillette Wriothesley'nin tenine karşı, ve Wriothesley sessizce nefesini tuttu.

“Daha vahşi alfalarımız böyle kızgınlık dönemindeyken omega’ları buraya aşağı indirmemiz gerçekten yasak,” asansör bodrum katına açıldığında beta tereddüt etti. “Peki, sen söylemezsen ben de söylemem,” Mingi kayıtsızca dedi ve cezbedici kokuyu takip etmek için betanın yanından geçerek koştu; bu koku, yasadışı açık artırma evine girdiğinden beri onu çağırıyordu. Mingi, odanın diğer ucundaki kafese zincirlenmiş, homurdanan, ağzı bağlı alfa’ya yaklaştıkça, gerçek eşini aramanın uzun yıllarının sonunda meyvesini verecek gibi görünüyordu. Ve oh, o mükemmeldi.

Kaçırılıp Ana Yurda götürülmüş, Rose Kuvars, isyancı, suçlu, katil olarak yargılanıyor. Daha da kötüleşebilir miydi? Muhtemelen. Daha iyiye gidebilir miydi? Belki. Dava bir felaketti. Avukatı açıkça kurulmuştu, zavallı Zirkon onu savunmaya zorlanmış ve sürekli kendi potansiyel parçalanmasından korkmuştu. En azından Lars iyiydi, kafasının etrafında bir balonla soğuk zeminde oturmak zorunda kalsa bile. Sarı Elmas ellerini birbirine vurarak neşeyle idamını istediğinde, hiçbir şey söyleme, kendini gerçekten savunma şansı bulamayacağı anlaşılıyordu. Ta ki Mavi Elmas, olanları doğrudan ondan duymak isteyene kadar. Annesinin, Pembe Elması nasıl parçaladığını bilmek istiyor. Yükseltilmiş platformda duruyor, parmaklarıyla oynuyor, iki devasa kadının incelemesi altında gergin. Bunu yapamaz. Onun gibi davranmak istemiyor, istemiyor. Cezasını çekmek istemiyor, ölmek istemiyor.

Percy Jackson, Thalia Grace'in oturduğu arabaya kaydığında, düzgün bir sohbet, belki de soğuk, ıssız arabalarda biraz uyumaktan kurtulmayı beklemişti. Kaslı bacaklara yeni bir hayranlık duymak ya da yazın tanıştığı günden beri beslediği aşkı yüzleşmek kesinlikle beklemediği şeylerdi, ama işte buradayız. Kim bunun karşılıklı olacağını düşünürdü ki? Bir evli çift gibi tartışıyorlar ama... Büyük Kehanet başlarının üzerinde ve omuzlarında bu kadar baskı varken, bazen başka biriyle biraz olsun bırakmanın rahatlığını bulmak gerekiyor. Hayat çok kısa. (şimdilik tek bölümlük, insanların bunu yeterince beğenmesi durumunda. O zaman Olympus Kahramanları'nın ikinci bölümünü yapabilirim.)