ค่ายฮาล์ฟ-บลัด (เพอร์ซี แจ็กสัน)

Jason, Percy'yi desteklemek için hepsiyle birlikte gitme kararını arkadaşlarıyla konuşur. Ne yazık ki, Percy'nin Romalılarla aslında ne kadar süre geçirdiğini de öğrenir ve bu durumdan oldukça sinirlenir.

Zeus'un on sekiz yaşında oğlu Perseus Jackson, bağırsaklarından kılıç saplanmış, kırmızı ve altın kanlar içinde beliriyor. Kimse ona ne diyeceğini bilmiyor, özellikle de karşılığı, Poseidon'un on iki yaşında oğlu Percy bilmiyor. Bu evrende işler farklı. Çok farklı. Perseus'un bunu nasıl açıklayacağını bilmiyor olması, zaman çizelgesini karıştırabilir. Bir kelebeğin kanat çırpması kasırgaya neden olabilir. Keşke kanat çırpmayı yavaşlatsalar da Perseus dünyasını neyin yok ettiğini anlayabilse.

Percy iskelede oturmuş, tanrıça yanına oturduğunda bile tepki vermemişti, içini çekti. Ne de olsa. Bir savaştan sonra bile kimseyle birlikte değildi. Her zaman yalnızdı, değil mi? Sadece tanrılar umursadı. Veya: Deniz Ailesi'nin daha aktif olmasına ve Annabeth'in Luke öldükten hemen sonra Percy'ye yapışmamasına dair AU. Üzgünüm, gemiyi seviyorum, ama bir ölümden ve savaştan sonra ne kadar hızlı olduğunu sevmiyorum.

Percy Jackson, Thalia Grace'in oturduğu arabaya kaydığında, düzgün bir sohbet, belki de soğuk, ıssız arabalarda biraz uyumaktan kurtulmayı beklemişti. Kaslı bacaklara yeni bir hayranlık duymak ya da yazın tanıştığı günden beri beslediği aşkı yüzleşmek kesinlikle beklemediği şeylerdi, ama işte buradayız. Kim bunun karşılıklı olacağını düşünürdü ki? Bir evli çift gibi tartışıyorlar ama... Büyük Kehanet başlarının üzerinde ve omuzlarında bu kadar baskı varken, bazen başka biriyle biraz olsun bırakmanın rahatlığını bulmak gerekiyor. Hayat çok kısa. (şimdilik tek bölümlük, insanların bunu yeterince beğenmesi durumunda. O zaman Olympus Kahramanları'nın ikinci bölümünü yapabilirim.)

Percy burnunu çekti ve başını hayır anlamında salladı. “Angela, Diyet Kola'nın tehdidinin gerçek olduğunu düşünüyordu. Ve Athena'nın çocuklarının öldürülmesiyle ilgilenmeyeceği de bir gerçek değil.” “Percy-” Hermes tartışmaya başlar, ancak Percy sözünü keser. Percy'nin Athena hakkında uzun uzun konuşması ilk kez değildi; ona olan nefretini (hafif tabirle) sosyal çevresi, özellikle Annabeth ile ayrılığından sonra, herkes biliyordu. “Bakın, çocuklarınızla ilgilendiğinizi biliyorum, diğer tanrıların çoğu da öyle ve daha iyi ebeveyn olmak için daha çok çalışıyorsunuz. Ama bu sizin çoğunuz için iyi bir adım olsa da, Athena'nın binlerce yıldır çocuklarını en büyük fobileriyle ölmeye gönderdiğini düşünürseniz hiçbir şey ifade etmiyor.” Percy sert bir şekilde konuştu. “Hediyeler, ziyaretler ve danslar bunların hiçbirini düzeltmeye yetmez bile.” Hiçbir şey adil değildi ve Percy, Annabeth'e nasıl davrandığı için Athena'dan söndürülemez bir intikam duygusuyla nefret ediyordu. Ayrıldıklarından iki yıl sonra bile, Percy'nin savaş tanrıçasına olan öfkesi, içinde yaşayan söndürülemez bir canavardı. Annabeth, tüm kusurlarına rağmen, değerli bir kahramandı ve iyi bir arkadaştı ve Athena'nın ihmalinden, kötü muamelesinden ve zulmünden daha iyisini hak ediyordu.

“Ortakın olmak istemedim Sinclair, sanırım birlikte olmamız sadece şanssızlık. Renklere ölümcül alerjim var ve sana dokununca anafilaktik şoka gireceğimi düşünüyorum.” Enid gözlerini kırpıyor. “Doğru… Hım, sanırım sonra görüşürüz.” “Umarım görüşmeyiz,” diye mırıldanıyor Wednesday, daha sonra Enid’in arkasındaki bir şeye göz atmadan önce. “Kampçılarından biri yanıyor.” VEYA Enid sadece bayrağı ele geçirmeyi kazanmak ve yazını geçirmek istiyor. Wednesday sadece onun hile yapmasıyla ilgili sırtından inmesini istiyor.