อเล็กซ์ แคลร์มอนต์-ดิแอซ

Dünyanın en büyük perakendecilerinden biri sokağına bir mağaza açıyor. Bir kitapçı. Elinde tuttuğu makaleye tekrar bakıyor ve bir ifadeyi fark ediyor: “İnsanların bunu bir kitapçıdan daha fazlası olarak göreceğini umuyoruz ve bir topluluk duygusu geliştirmeyi umuyoruz.” Sanki Henry Fox-Mountchristen topluluğun ne demek olduğunu anlıyor gibi. Alex çok az farkla bir şeyi kırmaktan kurtuluyor. (Küresel mega-perakendeci Mountchristen, Soho'daki LGBTQ odaklı kitapçısının yakınında yeni bir şube açtığında (öfkelendirici derecede çekici ve çekilmez Henry Fox-Mountchristen liderliğinde), Alex'in rahat hayatı altüst oluyor. Neyse ki, başvurabileceği en iyi arkadaşlarından biri var: internette tanıştığı ve sadece H olarak tanıdığı bir adam. Bu arada Henry, dünyada olumlu bir fark yaratmak için ailesiyle mücadele ediyor ve hiç tanışmadığı bir adama daha çok aşık oluyor. Ama... ya bunu değiştirirlerse? Evet, bu bir "E-posta ile Sevgili" AU'sudur.)

Beş ay oldu ve Alex hâlâ Henry'nin performanslarına asla tamamen hazır değil. Özel ya da değil. Ya da Henry gece dansçısıdır ve o, Alex'in istediği her şeydir.

“Her şey yolunda mı, canım?” diye soruyor Alex, ama Henry yatağında oturmuş baskılayıcı ilaçlarına bakıyorsa cevap muhtemelen hayır. Aptalca bir soru. Alex zaten pişmanlık duyuyor, ama henüz kahve de içmemiş, sadece yarım dakikadır uyanık olduğu için mazur görülebileceğini düşünüyor. En azından durumu hemen fark edip sormuş. İyi bir sevgili olabilir. ------------------------------------------------------------------------------- Omega statüsünü gizlemek için yıllarca baskılayıcı ilaçlar aldıktan sonra, e-posta sızıntısından ve seçimden sonra, işler nihayet yoluna girdikten sonra, Henry ve Alex, Henry'nin ilk kızgınlık dönemini birlikte geçiriyorlar.

Alex’in mütevazı bakış açısına göre, cumartesi geceleri acilde en kötü gecelerdi. Haftanın geri kalanı inanılmaz derecede yoğun geçme eğilimindeyken - acil servislerin her zaman olduğu gibi - cumartesi geceleri, Alex’in henüz alışamadığı bambaşka bir çılgınlık seviyesi getiriyordu. — Belirli bir hastanın oldukça... tuhaf bir durumda kabul edilmesiyle, Alex’in acildeki vardiyasının önceden planlandığından daha ilginç olduğu ortaya çıkıyor.

Henry, ilk kitabını finanse etmek için bir klinikle anlaşma imzalayan ve kimliği bilinmeyen bir yazardır. Birinin onun taşıyıcı anne olmasını seçtiğini öğrendiğinde Henry'den çok mutlu olur. Ancak o biri, ünlü avukat Alexander Claremont-Diaz'dır. Elbette bu kolay bir süreç olmalı. Henry yakında öğrenecek.

“Üniversitedeyken kız arkadaşımla şu oyunu oynardık—” Henry kapsamlı ve titiz bir görgü kursu almıştır. Özel öğretmenler. Her şey. En uç koşullarda bile kayıtsız, dikkatli, sakin kalması için iyice ve uzmanca eğitilmiştir. Ama bu yakışıklı adam ona üniversitedeki kız arkadaşıyla girdiği bir çeşit sapkın kraliyet rol yapma oyunundan bahsetmek üzereyse, Henry kanlı pencereden atlamama kararı hakkında yeniden düşünmeye başlayacaktır. Ya da: Henry hayatının gidişatını değiştirme niyetiyle bir hayır kurumu galasına katılır. Kesinlikle yapar, ama tam olarak düşündüğü gibi değil. (Henry'ın Bakış Açısından: Hiçbir Sonuç Yok)

“Tanrım, Alex.” Henry onu takip etti. Alex aniden bir avuç dolusu ile karşılandı, yanaklarında soğuk elleri, vücudu dokunulduğunda sıcak. Neredeyse çılgınca görünüyordu, kelimeleri çıkarmaya çalışırken dudağını çiğneyordu. “Hayatımda neredeyse o kadar azgın olmadım. Beni becermene ihtiyacım var. (ya da Henry altı kez kızdırılır)

“Bir sırrım var,” diye fısıldadı Alex kulağına—Henry'nin üstüne kanepede yayılmıştı, baldırları, uylukları ve göğüsleri birbirine yapışık, nefesi Henry'nin tenini okşuyordu. “Sana söylememeliyim.” “Öyle mi?” Alex şiddetle başını salladı. “Seni kaybetmemeliyim,” diye mırıldandı, parmak uçları Henry'nin yüzündeydi ve Tanrı aşkına o dokunuş ölümcül. “Seni sevdiğimi söyleyemem. Gidersin.” Henry gözlerini dikti. “Öyle mi.”

Alex, sıkıldığından ve fikirsiz kaldığından dolayı aptal tavsiyeler podcast'ini arıyor ve elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor ama Henry'nin daha iyi hissettiği görünmüyor. “Arkadaşım dört aydır bu adamla çıkıyordu ve sonra birden bire hayalet oldu. Onu nasıl destekleyebilirim?” Podcast sunucusu - çoğu zaman bir komedyen - şöyle cevap veriyor: “Oh, onunla yatmak zorunda kalacaksın.”

Henry'nin renkli bir kelime dağarcığına sahip olduğunu iddia ettiği pek çok durum yoktur. Aslında, bunları tek eliyle sayabilir: sefil insanlar en ırkçı şeyleri söylediğinde, yerel bakkalın minik uluslararası reyonundaki Jaffa Cake stoğu tükendiğinde, sıkıldığında ve on sekizinci yüzyıldan kalma aşık bir edebiyat bilgini gibi moleskin defterine dolma kalemle homoseksüel şiirler yazmaya başvurduğunda. Ve şimdi, olmak istemediği bir işe atandığında. Yani, söz konusu şiiri internetin amansız, acımasız kitlelerine yayınlamayı bu işte olmaktan daha çok tercih eder. "Ciddi olamazsınız." - Ya da, Rolling Stone Alex Claremont-Diaz'ı göz önünde bulundurulması gereken bir numaralı yükselen yıldız olarak adlandırdığında, Henry ona kapak fotoğrafı çekmekle tek başına görevlendirilir. Bu, gerçekten bir sorun olmazdı—inanılmaz bir fırsat—ancak Henry, "Olay™"dan beri bu haylazın on metre yakınına bile güvenmiyor.

“Eğer şu anda CIA ile iletişime geçmezseniz, Tanrı'ya yemin ederim Shaan, kendim yapacağım. Annem Başkan. Ben de Birinci Oğul'um. Konumumdan çekinmeden yararlanacağım. Aramızda ve Kraliçe arasında bir çatışmaya yol açsa bile umurumda değil. Hayatımın aşkı kayıp ve bu dünyada ondan daha önemli hiçbir şey, hiçbir şey yok,” diye yemin eder Alex. veya, Henry ona gitmesini söyledikten sonra Alex ikinci kez Kensington Sarayı'nı basar ve Henry kayıptır.

Alex, vücutlarını geri çekerek, “Ateşli erkek arkadaşın içeri girdiğinde ve seni yeni aksesuarı hakkında uyarma ihtiyacı hissetmediğinde belagat etmeye çalışıyorsun” diye savunuyor. “Aman Tanrım, bebeğim, seninle başa çıkamıyorum. Ne lanet olası. Müstehcen görünüyorsun. Acıttı mı?” “Biraz acıttı,” diye itiraf etti Henry, Alex'in kaşlarının endişeli bir şekilde birbirine bağlanmasını eğlenirken izledi. “Bebeğim,” Alex dilini çalar ve nazikçe Henry'nin yüzünü dudaklarına doğru yönlendirir. Henry kulağının kıvrımını, kulak memesini ve ardından yanağını dudaklarının abartılı bir tokatıyla öperken kızarır. --------- VEYA Pez ile sarhoş bir geceden sonra, Henry"ye kulağı yeniden delinir. Alex'in bu konuda çok duyguları var.

Prens Henry tarafından evlat edinildikten sonra David, kraliyet köpeği olarak yeni hayatına alışmak zorundadır. Yakında en iyi arkadaşı olacak Bay Wobbles ona yardım eder, nedense kedi her şeyi biliyor gibi görünür. David ve yeni babası iyi günler ve kötü günler geçirirler, ancak Henry, Alex adında bir adama aşık olduğunda her şey daha da karmaşıklaşır. David, Alex'in onu gerçekten anlayan ilk insan olduğunu fark ettiğinde çok heyecanlanır. Aşıklar onunla dünyayı gezer. Paris, Berlin, New York... seyahat eden beagle her şeyi görür. Veya: David'in Bakış Açısından RWRB

"Bana bir şey söz ver?" Henry titrek bir sesle, boğazındaki düğümü atlatmaya çalışarak sessizliği bozdu. "Her şey," Alex aynı fısıltılı tonda karşılık verdi, sözcükleri hafif bir esintiyle Henry'nin dudaklarına ulaştı. "Beni unutmayacağına söz ver?" Henry'nin yalvarışı, varlığının her zerresinde oynayan kırılganlık, güvensizlik ve korkuyla alevlendi. "Denememi istesen bile," Alex temin etti, dudaklarını temas etmeden bir öpücük için yaklaştırdı; harfleri ve kelimeleri aşan bir samimiyet mührü. Henry henüz bitmemişti. Alex'in bakışlarını aralarındaki engelleri hiçe sayan bir yoğunlukla tuttu. "Bizim zamanımızın Florentino'su ve Fermina'sı olacağımıza söz ver? Ne kadar zaman geçerse geçsin, beni yine de seveceğine söz ver?" - Henry, İngiltere'nin gelecekteki kralıdır ve beklenmedik ama yıkıcı bir aşk hikayesi yaşamak için monarşiyle amansızca savaşmak zorundadır.

Henry Fox, Alexander Claremont-Diaz ile tanıştığında hayatı sonsuza dek değişti. Henry Fox, Alexander Claremont-Diaz'a aşık olduğunda hayatında ilk kez evinin bir yer değil, bir insan olduğunu fark etti. Buna rağmen değil, tam da bu yüzden Henry, bir gün onların evi olacağını bilerek taş binayı satın aldı. Alexander Claremont-Diaz onun evi olsa da, dünyada ondan daha çok istediği bir şey var: onunla birlikte bir ev ve bir aile kurmak; yan yana iki evden bir olmak. Veya Alex ve Henry'nin evlenip birlikte bir kız çocuk büyüttüğü hikaye.

Alex, ruh eşini bulmakla ilgilenmiyor. Sözleri tuhaf ve özgürlüğünü daha çok seviyor. Henry, kaderin zevklerini dikkate alıp almayacağını merak ediyor. İkisi de diğerinin ruh eşi olduğunu keşfetmeyi beklemiyor - ve Henry'nin gizli Omega statüsü işleri daha da karmaşıklaştırıyor.

Henry Fox, New York Üniversitesi'nde edebiyat öğrencisi ve şiir yazmayı çok seviyor. Bir gün gözleri, futbola tutkun bir hukuk öğrencisi olan Alex Claremont-Diaz'a takılıyor. Henry için neredeyse ilk görüşte aşk, bu yüzden Alex hakkında bir şiir koleksiyonu yazmaya başlıyor. Ama kader onları konuşmaya zorladığında ne olacak?

Bak, Alex Claremont-Diaz birçok şey olabilir; bir kafein bağımlısı, biraz dağınık (evet, yerdeki kıyafetlerin bazılarını toplayıp eski notlarını bir gün çöpe atacaktır), hevesli bir liste yapımcısı (hatta bu bile bir liste, görüyorsun, nokta kanıtlanmıştır), inatçı bir herif, profesyonel bir uykusuz… Ama bir şey değilse o da aptal değildir. Bazen biraz gafillere düşüyor, bunu kabul edebilir, şeyleri anlaması biraz zaman alabilir. Mesela, Haziran ve Nora'nın pijama partilerine neden bazen davet edilmediğini veya aralarında bu garip bağlantının ne anlama geldiğini anlaması zaman alabilir. Ama sonunda anlıyor, tamam mı? Yani biraz zaman aldı, Henry'nin "Ama çok dikkatliydik, canım" mesajına ilk tepkisinden belli olması gerekirdi, telefonu eline alıp on yaşında bir çocuk gibi kıkırdayarak, ama şimdi Henry'ye ilgi duyduğunun çok iyi farkında. Ve isteksizce kabul edebilir ki bu tamamen fiziksel bir çekim olmayabilir, gereksiz yere büyüleyici o herife karşı bazı duygular besliyor da olabilir. VEYA Alex, Yeni Yıl Partisi'nden önce biseksüel olduğunu ve Henry'ye ilgi duyduğunu anlasaydı ne olurdu?

“Hey, Nora?” “Evet?” Telefonundan baktı. “Bugün benimle aynı doğum gününe sahip biriyle tanışmamın sayısal olasılığı nedir?” “%0,0027, neden?” “Sebepsiz.” Ya da, rastgele bir antika dükkânında ruh eşinizle karşılaşma şansı düşük ama asla sıfır değil.

Henry, her gün öğlen parkta gördüğü koşucuya tamamen takıntılı. Ek olarak, müstehcen/şirin ikinci bir bölüm ekledim.

Henry gitmeli, herkes uyuyana kadar beklemeli ve sonra sessizce, iz bırakmadan gitmeli. Alex'in hayatında hiç var olmamış gibi, Alex'in bedenine hiç dokunmamış gibi, sadece kalbinde ve zihninde var olmak istememiş gibi. Çünkü Alex bunu hak ediyor. Alex onu açıkça ve gururla sevebilecek birini, varlığı için utanmayan birini, kendisi kadar parlak birini hak ediyor, Henry'in soluk yıldız ışığı parıltısı gibi değil. Ama birlikte yığdıkları ve yatağa benzettikleri yatak yığınında orada yatan Henry, nefes almayı bırakın, kalkıp gitmeyi bile kendinde bulamıyor. Bir kez daha, kendi varlığı tarafından ihanete uğramış. VEYA Depresif bir bölüm tarafından ele geçirilen Henry, göl evinden ayrılamıyor

Bir yıldan fazla bir süre önce, bir akşam yemeğinde profiterol hakkında fısıltılı bir tartışma geçirmeden beri birbirlerini görmemişlerdi; o zamanlar -en azından dünyanın geri kalanına göre- Henry Kensington Sarayı'nda yaşayan heteroseksüel bir adam, Alex ise Beyaz Saray'da yaşayan heteroseksüel bir kadındı. Ve şimdi… Teksas'ta bir gey adam ve biseksüel bir trans erkek buluşuyor. Henry'nin tüm yüzü buruşuyor, kaşları çatılıyor ve daha çok karışık olmaktan çok üzgün görünüyor. “Keşke sadece...” Alex iç çekiyor ve gözlerini deviriyor. “Artık vazgeçer misin? Onunla başa çıkabilirim.”“Tanrım, başa çıkamayacağını söylemiyorum,” diye söylüyor Henry sinirle, “Baş etmek zorunda olmadığını söylüyorum. Çok şey taşıyorsun, Alex. Sadece yükünü en ufak şekilde hafifletmene yardımcı olmaya çalışıyorum.”“Ve senden nefret eden bir adamın seninle birlikte yaşamasının senin için sadece önemsiz bir rahatsızlık olması mı gerekiyor?”Henry, Alex'e yorgun ve soğuk bir bakış atıyor ve çenesini sıkıyor. “Eğer seni transfobik oda arkadaşından uzaklaştırıyorsa,” diyor, alçak sesle ama kararlı bir şekilde, “o zaman evet. Tanrım, Alex, sen lanet olası bir rahatsızlık değilsin.” Veya: Henry yemek yapmayı öğreniyor ve Alex insanların ona bakmasına izin vermeyi öğreniyor.

“Eğlenceli olacak,” diye ısrar etti Alex, ekranı tekrar döndürerek web sitesini açabilmesi için. “Bu… balık, canım.” Alex gözlerini devirdi. “Bundan çok daha fazlası. Daha önce hiç akvaryuma gittin mi?” “Yeryüzünde neden bir akvaryuma gideyim ki?"---Çocukları bir randevuya zorluyorum - bunu hak ediyorlar <3