บีทริซ ฟ็อกซ์เมาท์คริสเตน-วินด์เซอร์

Dünyanın en büyük perakendecilerinden biri sokağına bir mağaza açıyor. Bir kitapçı. Elinde tuttuğu makaleye tekrar bakıyor ve bir ifadeyi fark ediyor: “İnsanların bunu bir kitapçıdan daha fazlası olarak göreceğini umuyoruz ve bir topluluk duygusu geliştirmeyi umuyoruz.” Sanki Henry Fox-Mountchristen topluluğun ne demek olduğunu anlıyor gibi. Alex çok az farkla bir şeyi kırmaktan kurtuluyor. (Küresel mega-perakendeci Mountchristen, Soho'daki LGBTQ odaklı kitapçısının yakınında yeni bir şube açtığında (öfkelendirici derecede çekici ve çekilmez Henry Fox-Mountchristen liderliğinde), Alex'in rahat hayatı altüst oluyor. Neyse ki, başvurabileceği en iyi arkadaşlarından biri var: internette tanıştığı ve sadece H olarak tanıdığı bir adam. Bu arada Henry, dünyada olumlu bir fark yaratmak için ailesiyle mücadele ediyor ve hiç tanışmadığı bir adama daha çok aşık oluyor. Ama... ya bunu değiştirirlerse? Evet, bu bir "E-posta ile Sevgili" AU'sudur.)

Henry, ilk kitabını finanse etmek için bir klinikle anlaşma imzalayan ve kimliği bilinmeyen bir yazardır. Birinin onun taşıyıcı anne olmasını seçtiğini öğrendiğinde Henry'den çok mutlu olur. Ancak o biri, ünlü avukat Alexander Claremont-Diaz'dır. Elbette bu kolay bir süreç olmalı. Henry yakında öğrenecek.

Henry'nin renkli bir kelime dağarcığına sahip olduğunu iddia ettiği pek çok durum yoktur. Aslında, bunları tek eliyle sayabilir: sefil insanlar en ırkçı şeyleri söylediğinde, yerel bakkalın minik uluslararası reyonundaki Jaffa Cake stoğu tükendiğinde, sıkıldığında ve on sekizinci yüzyıldan kalma aşık bir edebiyat bilgini gibi moleskin defterine dolma kalemle homoseksüel şiirler yazmaya başvurduğunda. Ve şimdi, olmak istemediği bir işe atandığında. Yani, söz konusu şiiri internetin amansız, acımasız kitlelerine yayınlamayı bu işte olmaktan daha çok tercih eder. "Ciddi olamazsınız." - Ya da, Rolling Stone Alex Claremont-Diaz'ı göz önünde bulundurulması gereken bir numaralı yükselen yıldız olarak adlandırdığında, Henry ona kapak fotoğrafı çekmekle tek başına görevlendirilir. Bu, gerçekten bir sorun olmazdı—inanılmaz bir fırsat—ancak Henry, "Olay™"dan beri bu haylazın on metre yakınına bile güvenmiyor.

“Eğer şu anda CIA ile iletişime geçmezseniz, Tanrı'ya yemin ederim Shaan, kendim yapacağım. Annem Başkan. Ben de Birinci Oğul'um. Konumumdan çekinmeden yararlanacağım. Aramızda ve Kraliçe arasında bir çatışmaya yol açsa bile umurumda değil. Hayatımın aşkı kayıp ve bu dünyada ondan daha önemli hiçbir şey, hiçbir şey yok,” diye yemin eder Alex. veya, Henry ona gitmesini söyledikten sonra Alex ikinci kez Kensington Sarayı'nı basar ve Henry kayıptır.

Prens Henry tarafından evlat edinildikten sonra David, kraliyet köpeği olarak yeni hayatına alışmak zorundadır. Yakında en iyi arkadaşı olacak Bay Wobbles ona yardım eder, nedense kedi her şeyi biliyor gibi görünür. David ve yeni babası iyi günler ve kötü günler geçirirler, ancak Henry, Alex adında bir adama aşık olduğunda her şey daha da karmaşıklaşır. David, Alex'in onu gerçekten anlayan ilk insan olduğunu fark ettiğinde çok heyecanlanır. Aşıklar onunla dünyayı gezer. Paris, Berlin, New York... seyahat eden beagle her şeyi görür. Veya: David'in Bakış Açısından RWRB

Henry Fox, Alexander Claremont-Diaz ile tanıştığında hayatı sonsuza dek değişti. Henry Fox, Alexander Claremont-Diaz'a aşık olduğunda hayatında ilk kez evinin bir yer değil, bir insan olduğunu fark etti. Buna rağmen değil, tam da bu yüzden Henry, bir gün onların evi olacağını bilerek taş binayı satın aldı. Alexander Claremont-Diaz onun evi olsa da, dünyada ondan daha çok istediği bir şey var: onunla birlikte bir ev ve bir aile kurmak; yan yana iki evden bir olmak. Veya Alex ve Henry'nin evlenip birlikte bir kız çocuk büyüttüğü hikaye.

Bak, Alex Claremont-Diaz birçok şey olabilir; bir kafein bağımlısı, biraz dağınık (evet, yerdeki kıyafetlerin bazılarını toplayıp eski notlarını bir gün çöpe atacaktır), hevesli bir liste yapımcısı (hatta bu bile bir liste, görüyorsun, nokta kanıtlanmıştır), inatçı bir herif, profesyonel bir uykusuz… Ama bir şey değilse o da aptal değildir. Bazen biraz gafillere düşüyor, bunu kabul edebilir, şeyleri anlaması biraz zaman alabilir. Mesela, Haziran ve Nora'nın pijama partilerine neden bazen davet edilmediğini veya aralarında bu garip bağlantının ne anlama geldiğini anlaması zaman alabilir. Ama sonunda anlıyor, tamam mı? Yani biraz zaman aldı, Henry'nin "Ama çok dikkatliydik, canım" mesajına ilk tepkisinden belli olması gerekirdi, telefonu eline alıp on yaşında bir çocuk gibi kıkırdayarak, ama şimdi Henry'ye ilgi duyduğunun çok iyi farkında. Ve isteksizce kabul edebilir ki bu tamamen fiziksel bir çekim olmayabilir, gereksiz yere büyüleyici o herife karşı bazı duygular besliyor da olabilir. VEYA Alex, Yeni Yıl Partisi'nden önce biseksüel olduğunu ve Henry'ye ilgi duyduğunu anlasaydı ne olurdu?

“Hey, Nora?” “Evet?” Telefonundan baktı. “Bugün benimle aynı doğum gününe sahip biriyle tanışmamın sayısal olasılığı nedir?” “%0,0027, neden?” “Sebepsiz.” Ya da, rastgele bir antika dükkânında ruh eşinizle karşılaşma şansı düşük ama asla sıfır değil.

Henry gitmeli, herkes uyuyana kadar beklemeli ve sonra sessizce, iz bırakmadan gitmeli. Alex'in hayatında hiç var olmamış gibi, Alex'in bedenine hiç dokunmamış gibi, sadece kalbinde ve zihninde var olmak istememiş gibi. Çünkü Alex bunu hak ediyor. Alex onu açıkça ve gururla sevebilecek birini, varlığı için utanmayan birini, kendisi kadar parlak birini hak ediyor, Henry'in soluk yıldız ışığı parıltısı gibi değil. Ama birlikte yığdıkları ve yatağa benzettikleri yatak yığınında orada yatan Henry, nefes almayı bırakın, kalkıp gitmeyi bile kendinde bulamıyor. Bir kez daha, kendi varlığı tarafından ihanete uğramış. VEYA Depresif bir bölüm tarafından ele geçirilen Henry, göl evinden ayrılamıyor

Bir yıldan fazla bir süre önce, bir akşam yemeğinde profiterol hakkında fısıltılı bir tartışma geçirmeden beri birbirlerini görmemişlerdi; o zamanlar -en azından dünyanın geri kalanına göre- Henry Kensington Sarayı'nda yaşayan heteroseksüel bir adam, Alex ise Beyaz Saray'da yaşayan heteroseksüel bir kadındı. Ve şimdi… Teksas'ta bir gey adam ve biseksüel bir trans erkek buluşuyor. Henry'nin tüm yüzü buruşuyor, kaşları çatılıyor ve daha çok karışık olmaktan çok üzgün görünüyor. “Keşke sadece...” Alex iç çekiyor ve gözlerini deviriyor. “Artık vazgeçer misin? Onunla başa çıkabilirim.”“Tanrım, başa çıkamayacağını söylemiyorum,” diye söylüyor Henry sinirle, “Baş etmek zorunda olmadığını söylüyorum. Çok şey taşıyorsun, Alex. Sadece yükünü en ufak şekilde hafifletmene yardımcı olmaya çalışıyorum.”“Ve senden nefret eden bir adamın seninle birlikte yaşamasının senin için sadece önemsiz bir rahatsızlık olması mı gerekiyor?”Henry, Alex'e yorgun ve soğuk bir bakış atıyor ve çenesini sıkıyor. “Eğer seni transfobik oda arkadaşından uzaklaştırıyorsa,” diyor, alçak sesle ama kararlı bir şekilde, “o zaman evet. Tanrım, Alex, sen lanet olası bir rahatsızlık değilsin.” Veya: Henry yemek yapmayı öğreniyor ve Alex insanların ona bakmasına izin vermeyi öğreniyor.