สตีฟ แฮร์ริ่งตัน/เอ็ดดี้ มอนสัน

“อืม.”ดวงตาของแฮร์ริงตันกำลังพุ่งขึ้นไปที่ใบหน้าของเอ็ดดี้แล้วกลับไปที่มือที่จับของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ดังนั้นฉันเป็น - แต่มันไม่ใช่แบบนั้น คุณรู้เหรอ?เพราะฉันเป็น - และฉันแค่อยากทำ -” “แฮร์ริงตัน” เอ็ดดี้ขัดจังหวะและเลวร้าย“หยุดเสียเวลาของฉันถ้วยมันออกไปเลย” แฮร์ริงตันจ้องมองเขาตาแคบ“ดี.ดี.”เขาหยุดชั่วคราวกัดริมฝีปากก่อนที่จะพูดว่า “คุณเป็นเกย์หรือไม่?” เลือดของเอ็ดดี้ไหลเย็น สมองของเขาหยุดนิ่ง“อืมฉันไม่คิดว่าฉันเข้าใจ” แฮร์ริงตันโยนศีรษะกลับไปด้วยความหงุดหงิดและสาปภายใต้ลมหายใจของเขาที่ท้องฟ้าการเคลื่อนไหวดังกล่าวขัดผมของเขา เส้นโค้งงอรอบหูขณะมองขึ้นมา เมื่อเขามองย้อนกลับไปที่เอ็ดดี้ เขากล่าวช้าๆว่า “ฉันหวังว่าคุณจะเป็นเกย์ มันสัน เพื่อฉันจะทำให้คุณอมควยและพิสูจน์ตัวเองว่าฉันเกียร” —— หรือ; ทีมบาสเก็ตบอลโหวตเป็นเอกฉันท์ว่าสตีฟจะแย่ที่สุดในการให้อมควยสตีฟต้องการทดสอบความจริงของเรื่องนี้กับผู้ชายคนเดียวที่เขารู้ว่าอาจจะช่วยเหลือ นั่นคือ เอ็ดดี้ มันสัน

เห็นได้ชัดว่าเอ็ดดี้มันสัน ไม่ได้รับบันทึกว่าคุณไม่สามารถกัดคนที่คุณสนใจได้แต่สตีฟตัดสินใจว่าเขาเต็มใจที่จะฟังเขาอย่างน่าประหลาดใจ

“นี่พ่อของคุณเหรอ?”ผู้ชายคนนั้นถามจากความสับสนและกลัวอย่างแท้จริง “ไม่” สตีฟพูดเช่นเดียวกับที่เอ็ดดี้พูดว่า “มีอะไรแบบนั้น”

เอ็ดดี้อยู่กลางความขัดแย้งกับอาณาจักรที่ฝ่ายตรงข้ามทางเลือกหมดเขาตัดสินใจที่จะลักพาตัวเจ้าชายของพวกเขา

“เอ็ดดี้?”สตีฟฟังดูหงุดหงิดแม้แต่หูของเขาเอง“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?มันเหมือนเที่ยงคืน” “ฉันรู้ ฉันรู้ ขอโทษ แค่ “เอ็ดดี้หายใจเข้าไป“เดวิดเสนอให้ฉัน” สตีฟรู้สึกว่าโลกเอียงอยู่บนแกนของมัน“โอ้.” “คุณจะไม่ถามฉันว่าฉันพูดอะไรเหรอ?” เบา ๆ สตีฟถามว่า “คุณพูดอะไร?” “ฉันพูดว่าใช่” (หรือ สตีฟและเอ็ดดี้เดินทางไปยุคยี่สิบด้วยกันและแยกกันในที่สุดมีบางอย่างต้องให้)

สตีฟไม่ใช่คนโง่เขารู้ว่ามีเพียงเสื้อยืดสีดำเท่านั้นที่สามารถทำได้เพื่อช่วยให้เขาผสมผสานในงานแสดงของเอ็ดดี้เขาหวังว่าเสื้อเชิ้ต Corroded Coffin เก่าและสวมใส่อย่างชัดเจนจะเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเขาเป็นของเขา หวังว่ามันจะเป็นเหมือนป้ายนีออนเล็กๆ ที่ชี้ไปที่เขาที่บอกว่า 'เฮ้ ฉันสมควรได้รับที่นี่มากอันที่จริง ๆ แล้วฉันอยู่ที่นี่นานกว่าพวกคุณมากนัก 'แต่ไม่ มันไม่ได้ผลแบบนั้น - - - หรือสตีฟเบื่อกับการถูกตัดสินโดยแฟนๆ ของเอ็ดดี้ และคิงสตีฟวางพวกเขาไว้ในที่ของพวกเขา

สตีฟกลิ้งดวงตาทำให้เอ็ดดี้ดูแสนหงุดหงิดอย่างน่ารัก'คุณจะเย็ดฉันอย่างไรถ้าคุณโกรธฉัน ' นั่นทำให้เอ็ดดี้หัวเราะต่อต้านเจตจำนงของเขา มันก็แค่เจาะหนึ่ง'โอ้เชื่อฉัน ฉันจะจัดการ' เขาล็อคประตู เทียนไหม้อย่างมั่นคง หน้าต่างเปิดอยู่ เวทมนตร์ทางเพศเป็นอันตราย

เอ็ดดี้ยื่นออกมา จับขากรรไกรของสตีฟเพื่อหมุนเขาเขากระยับ มุ่งเน้นไปที่การปัดรอยเปื้อนออกจากใบหน้าของสตีฟแล้วสตีฟก็ขยับเข้าใกล้อันที่จริง ๆ แล้วตาของเขาหลับลมลมหายใจสั่นเหนือริมฝีปากของเอ็ดดี้ก่อน— จูบเขา สตีฟกำลังจูบเขา เอ็ดดี้หายใจมือหล่นจากใบหน้าของสตีฟ สตีฟย้อนกลับ “อืม.”ดวงตาของสตีฟกว้างปากแยกออก“คุณทำเหรอ?” “ฉันเหรอ?”เอ็ดดี้ถามสับสน “นั่นแหละ “สตีฟเปิดและปิดปาก ในที่สุดก็กระพริบอย่างรวดเร็ว“ฉันเพิ่งจูบคุณโดยสิ้นเชิง”

“คุณเป็นอาการของจิตใต้สำนึกของฉันหรือไม่?”เอ็ดดี้ถามโดยประมาณสลับกับหมาป่ามากขึ้นเขาแกว่งเล็กน้อย กระซิบเวทีว่า “คุณกำลังพยายามบอกอะไรให้ฉัน” เขารู้ว่ายาที่เขาทานนั้นแข็งแรง แต่เขาไม่คิดว่ามันเป็น 'ภาพหลอนสุนัขยักษ์' ที่แข็งแกร่ง (หรือสิ่งที่สตีฟกลายเป็นหมาป่าและเป็นเพื่อนกับเอ็ดดี้มันสัน)

หลังจากถูกขับไล่ออกจากโรงเรียนเอกชน (อีกครั้ง) เด็บบี้และเฟสเตอร์ตัดสินใจลงทะเบียนสตีฟในโรงเรียนรัฐกับพูเบิร์ตลูกพี่ลูกน้องของเขา เอ็ดดี้ยากจนไม่รู้ว่าอะไรจะกระทบเขา

“ใช่ แต่คุณคาดเดาได้โดยสิ้นเชิงฉันหมายความว่า คุณเป็นเด็กผู้ร่ำรวยที่เล่นกีฬาเก่งและปีนบันไดโซเชียลราวกับว่ามันไม่มีอะไรเลยไม่ใช่ไหมว่าคุณชอบเรื่องน่ารักคุณถูกโชคดีให้เป็นหมอนามัย แฮร์ริงตันหลักคำสอนของมันสันไม่เคยโกหก” ขณะที่เขาพูด เอ็ดดี้จะเห็นความคิ้วบิดของสตีฟลึกลงไปและดวงตาของเขาก็มืดลงจนเขาหันศีรษะออกไปและลากข้อต่อสั่นสะเทือนเขาปล่อยมันออกไป ยังคงสั่นสะเทือนและดูเหมือนจะรวบรวมตัวเองเอ็ดดี้เริ่มเตรียมตัวสำหรับการตีหรือเตะหรือสิ่งที่รุนแรงเมื่อสตีฟพูดว่า “คุณเลวร้ายเช่นกัน” “อะไร?” สตีฟลากอีกครั้ง ไหล่ของเขาผ่อนคลายและเขามองเอ็ดดี้“คุณไม่ดีขึ้นมุนสันมากเท่าที่คุณอยากคิดอย่างอื่น คุณก็สามารถคาดเดาได้เช่นกันฉันหมายความว่าคุณเป็นผู้ชายที่รู้สึกเหมือนคนนอกทิ้งดังนั้นเขาจึงรับบทบาทนี้และไม่กังวลที่จะคิดว่าเขาอาจผิดเกี่ยวกับคนที่เขาไม่เคยพูดกับคนที่เขาไม่เคยพูดกับมาก่อนดูเหมือนว่าคุณถูกกำหนดให้เป็นหมวกด้วยเช่นกัน” เป็นครั้งแรกในระยะเวลานาน เอ็ดดี้ไม่มีคำพูด

“ฉันไม่สนใจว่ากระดูกของเขาใหญ่แค่ไหน ชายคนนั้นเป็นเจ้าของเฟโดรา” หรือ: สตีฟพูดมากจนน่าแปลกใจที่ต้องใช้เวลานานกว่าเอ็ดดี้จะรู้ว่าเขาไม่ตรงมา