ผีที่มีชีวิตเพียงแห่งเดียวในนิวยอร์ก
“เอ็ดดี้?”สตีฟฟังดูหงุดหงิดแม้แต่หูของเขาเอง“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?มันเหมือนเที่ยงคืน”
“ฉันรู้ ฉันรู้ ขอโทษ แค่ “เอ็ดดี้หายใจเข้าไป“เดวิดเสนอให้ฉัน”
สตีฟรู้สึกว่าโลกเอียงอยู่บนแกนของมัน“โอ้.”
“คุณจะไม่ถามฉันว่าฉันพูดอะไรเหรอ?”
เบา ๆ สตีฟถามว่า “คุณพูดอะไร?”
“ฉันพูดว่าใช่”
(หรือ สตีฟและเอ็ดดี้เดินทางไปยุคยี่สิบด้วยกันและแยกกันในที่สุดมีบางอย่างต้องให้)
