ตัวละครตาบอด

เดเร็คมีเพื่อนบ้านคนใหม่ที่จะไม่หยุดมองหา ข้อความที่ตัดตอนมา: “คุณตาบอด” เดอเรกพูดอย่างชัดเจน ความโกรธไหลออกมาจากเขาจู่ๆ เขาก็รู้สึกเกือบจะหงุดหงิดการมองเห็นของเขาหายไป กรงเล็บของเขาเลื่อนกลับไปเป็นเล็บทื่อ “ขอบคุณสำหรับบันทึกอัจฉริยะ” เด็กพูดอย่างกรุณา“ฉันยังสามารถปกป้องตัวเองได้ ดังนั้นอย่าก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง” “เย็ดเถอะ ฉัน... ฉันขอโทษ” เดอเรกพูดติดอ่าง “อะไร?!”คิ้วของเด็กย่น“ฉันหมายถึง - อะไร?!คุณเสียใจ!?”ริมฝีปากของเขาบางลงเป็นเส้นที่รุนแรง“นี่คือภาพยนตร์ Hallmark ที่คุณค้นพบความผิดพลาดของวิธีของคุณเพราะคุณไม่ต้องการปล้นคนตาบอด?!นั่นเป็นเรื่องน่ารังเกียจเลยครับฉันจะบอกให้คุณรู้ว่า -” “แค่เดี๋ยวรอ”เดอเรกขัดจังหวะสิ่งที่เห็นได้ชัดว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการโต้แย้งที่น่าเชื่อว่าทำไมเขาควรปล้นเด็กท้ายที่สุด โดยรู้สึกว่าหัวของเขาเริ่มหมุน“นี่คือ - มันเป็นความเข้าใจผิดฉันคือ - ฉันไม่ได้ปล้นคุณคุณคือ - คุณปลอดภัย โอเค?ฉันกำลังย้อนกลับไปสามก้ายแค่ - ขอให้ฉันอธิบาย” “อธิบายว่าทำไมคุณถึงเข้ามาเข้าอพาร์ตเมนต์ของฉัน?ใช่ เดี๋ยวก่อน ฉันรอไม่ไหวที่จะได้ยินเรื่องมหัศจรรย์นี้”

“บากุโกะ ฉันต้องบอกคุณบางอย่าง” “จงบอกเลยล่ะ” “ฉันมองไม่เห็น” “เรารู้ว่าคุณมองไม่เห็นแว่นตาของคุณอยู่ที่ไหน” “ไม่มีบาคุโกะ”เสียงของโชโตะกลวง เงียบกว่าที่จำเป็นคราวนี้เขาล้างลำคอพยายามพูดดังขึ้น“ฉันหมายความว่าฉันมองไม่เห็นอะไรเลย” บาคุโกะยังไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ดังนั้นเขาจึงวางมือไว้หน้าหน้าโทโดโรกิเพื่อยืนยันความสงสัยของเขาพยายามทำทุกอย่างที่เขาทำได้เพื่อทำให้ Half n Half กระพริบหรือกะพริบหรืออะไรก็ได้แต่เพื่อนร่วมชั้นที่โง่ของเขายืนอยู่ที่นั่นไม่เคลื่อนไหว ไม่ทำปฏิกิริยาหรือตอบสนองต่อทุกอย่างใด หรือ โทโดโรกิไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงตาบอด และบาคุโกะ แม้ว่าเขาจะเกลียดคนนี้ด้วยพลังของเขา ก็พยายามช่วยเหลือคนยากจนคนนี้ ในขณะที่พวกเขาทั้งคู่ต้องปฏิเสธว่าพวกเขากำลังปฏิเสธว่าพวกเขารู้สึกต่อกันใหม่