ผู้ชายร้องไห้

“ลูซิเฟอร์ยังจำได้ครั้งแรกที่เขาเห็นอดัมอย่างมีชีวิตชีวามันเป็นหนึ่งในความทรงจำเหล่านั้นที่ดูเหมือนจะจางหายไปนั่นเอียงศีรษะขึ้นด้วยท้าทายกับมือที่โหดร้ายของกาลเวลา และยืนหยัดพื้นดิน ปฏิเสธที่จะถูกทำให้หมองคล้ำกับสิ่งเล็กน้อยเช่นนิรันดร์ เขามีความสวยงาม” หรือ AU ที่อดัมและลูซิเฟอร์รู้จักกันอย่างใกล้ชิดขึ้นเล็กน้อยในช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ในเอเดน (และสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น)

ฮันนิบัลใช้เวลาทั้งชีวิตของเขาสร้างรายได้จากโอเมกาที่ขายฮีทของพวกเขา เขาไม่เคยสนใจที่จะซื้อมาให้ตัวเอง จนกระทั่งวิลเกรแฮม เสร็จสิ้นและโพสต์รายสัปดาห์

“บากุโกะ ฉันต้องบอกคุณบางอย่าง” “จงบอกเลยล่ะ” “ฉันมองไม่เห็น” “เรารู้ว่าคุณมองไม่เห็นแว่นตาของคุณอยู่ที่ไหน” “ไม่มีบาคุโกะ”เสียงของโชโตะกลวง เงียบกว่าที่จำเป็นคราวนี้เขาล้างลำคอพยายามพูดดังขึ้น“ฉันหมายความว่าฉันมองไม่เห็นอะไรเลย” บาคุโกะยังไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ดังนั้นเขาจึงวางมือไว้หน้าหน้าโทโดโรกิเพื่อยืนยันความสงสัยของเขาพยายามทำทุกอย่างที่เขาทำได้เพื่อทำให้ Half n Half กระพริบหรือกะพริบหรืออะไรก็ได้แต่เพื่อนร่วมชั้นที่โง่ของเขายืนอยู่ที่นั่นไม่เคลื่อนไหว ไม่ทำปฏิกิริยาหรือตอบสนองต่อทุกอย่างใด หรือ โทโดโรกิไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงตาบอด และบาคุโกะ แม้ว่าเขาจะเกลียดคนนี้ด้วยพลังของเขา ก็พยายามช่วยเหลือคนยากจนคนนี้ ในขณะที่พวกเขาทั้งคู่ต้องปฏิเสธว่าพวกเขากำลังปฏิเสธว่าพวกเขารู้สึกต่อกันใหม่

เขากล่าวว่า “ฉันรู้สึกเหมือนเราหลีกเลี่ยงหัวข้อแล้ว” “ฉัน-” เอ็ดดี้ไปโต้แต่หยุดตัวเอง“ฉันขอโทษใช่ใช่คุณพูดถูก”เขาพยักหยักริมฝีปากของเขาก่อนมองบัคขึ้นและลงหนึ่งครั้งว่า “เซ็กส์” เขากระซิบกับปากของเขาว่า “คุณและฉัน” “คุณและฉัน”บัคกระซิบกลับไปข้างขวายกคิ้วด้วยความคาดหวัง “ใช่”มีคำเน้นที่เรื่อง “p” ที่เอ็ดดี้ลากนานกว่าที่จำเป็น “ฉันคิดถึงเรื่องนี้ด้วย” เขากล่าวเสริม โดยนำมือไปรอบใบหน้าของ Buck นิ้วหัวแม่มือของเขาติดตามคิ้วสองสามครั้งก่อนที่จะพักที่นั่น “อืม.”เขาเอนตัวเข้าสัมผัสว่า “คุณคิดเกี่ยวกับอะไร?” OR: ฟิกครั้งแรกของเพื่อน