ชื่อ ทาฟ (บอลดูร์ส เกต)

Tara, omzuna uçtu ve onunla birlikte aşağıya bakarak sahneyi izledi. “Görüyor musun?” diye fısıldadı. “Neyi…”“Görüyorum.” Yanaklarını onun yanaklarına sürttü, kuyruğu kamburlaşmış omuzlarının etrafına dolandı. “Ne anlama geliyor?”“Umut anlamına geliyor, Gale. Gerçek bir şey anlamına geliyor.” --- Gale, bir kehanet büyücüsü, ama eski ihtişamının sadece bir gölgesi. Aoife, geçmişinin acısıyla boğuşan, Antiklerin Yemini'nden bir paladin. Bir yıl önceki kadersel bir karşılaşmadan sonra Aoife'nin yolu, Su Şehri Büyücüsü'nün yoluna bir kez daha düşer. Ama bir araya gelirken, Gale'in küreyle olan talihsizliği ve Aoife'nin uzun süredir devam eden kederi, geçmişin üzerlerine düşürdüğü tek karanlık gölgeler değildir. Ve yakında kaderleri, Dokuma'nın iplikleri gibi birbirine karışır. Bu, ana oyun anlatısının yeniden anlatımı ve *çok* sayıda yeni olay örgüsüyle birlikte. Şimdi revize edildi ve genişletildi!

“Gülmeyeceğine söz ver? Yani, ölümsüzlüğüne yemin et?” “Ölümsüzlüğüme...” Astarion tükürürken boğuldu. “Neyime?” “Ölümsüzlüğüne?” Gale kafasını şaşkın bir köpek yavrusu gibi eğdi. “Vampir şeyinin bir sır olduğunu mu sandın?” “Şey... biraz?” Gale içtenlikle güldü. “Astarion, kendini göremesen de nasıl göründüğünü anlamalısın. Mükemmel saçların, göz kalemin ve deri ceket olayıyla, yetişkin halini hayal eden bir emo çocuğunun hayalindeki gibi görünüyorsun.” “Ben...” “Ayrıca, efsanevi güzelliğin yetersizmiş gibi, ceketinin cebinde her zaman bir kan şişesi taşıyorsun.” Astarion gözlerini kırptı, ama çabucak kendine hakim oldu, dudaklarında neredeyse yırtıcı bir sırıtış yayıldı, dişlerini artık saklamamasıyla vurgulandı. “Yani güzel olduğumu mu düşünüyorsun, büyücü çocuk?” Gale gözlerini devirdi, yanaklarındaki kızarıklığı gizlemeye çalıştı. “Elbette öyle, Astarion.” ~*Büyüyle Harmanlanmış Modern AU! Profesör Gale ve Kütüphaneci Astarion ile*~