ความวิตกกังวลและละคร

Ya Loki, saltanatı sırasında kontrolünü kaybetmemesini sağlayacak şekilde geçmiş benliğini uyarsaydı ve normalde olduğu gibi davranabilseydi ne olurdu? Ya sakin ve kendine, duruma hakim kalabilseydi? "Nasıl?" diye sordu Loki. "İhanet," dedi gelecekteki benliği basitçe, öfke her hecede açıkça belliydi. "Ama tepkini kontrol etmeli ve beni görmeye gelmelisin, yoksa benim hatalarımı tekrarlayacaksın ve kontrolü ele geçirmek ve işleri lehimize değiştirmek için bir fırsatı kaçıracağız." Her şeyi değiştirirdi.

Sonra, Michelangelo'ı takip eden gözleri, suyun şimdi daha yoğun damladığını, tavanın betonundan sızdığını fark ettiğinde, Leo çatlak taşları ve etraflarındaki boruların gıcırtılarını, dikkatsizce ihmal ettiği belirtileri görüyor. Neşeli hali bozuluyor. Bir şey bunu ifadesinde yansıtmalı; Mikey ondan birkaç adım önde duruyor, yüzü endişeyle buruşuyor. “Leo –” diye başlıyor, ama her şey sarsıldığında sözü kesiliyor. Molozlar yağmur gibi yağıyor, sonra da su borularının ağırlığı altında çöken çatı onlara doğru düşüyor. Bir an için, Leonardo'nun gözleri en küçük kardeşinin gözleriyle buluşuyor ve içindeki dehşeti görüyor. Dünya çökmeden ve her şey kararana kadar başka bir nefes almaya vakti yok. ~ Kardeşler yeni bir kanalizasyon sistemini keşfederken, her şey çöküyor. Çıkış yolu olmadığı ve birbirlerinden ayrıldıkları için, hayatta kalmak ve birbirlerini bulmak için mücadele ederken, hepsi kendi mücadeleleri, yaraları ve korkularıyla karşılaşıyorlar. TLDR: Bir kanalizasyon çöküyor. Leonardo ve kardeşleri sıkışıp kalıyor çünkü ben acıyı seviyorum.