gotham city & peter parker

สิ่งสุดท้ายที่ปีเตอร์เห็นคือการแสดงออกที่หวาดกลัวและหักของโทนี่เอียงเหนือเขาความรู้สึกผิดในดวงตาของเขาเกือบจะแย่กว่าความเจ็บปวดแสบร้อนที่ทำให้ปีเตอร์แยกออกเป็นชิ้น ๆโลกเริ่มมืด มีแสงสีทองและสีเขียวสักครู่หนึ่ง เขาพบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางผู้พิทักษ์และคนอื่น ๆแล้วมืดอีกครั้งมันรู้สึกเหมือนกะพริบ ช่วงเวลาแห่งความไม่มีที่ยาวนานซึ่งจบลงอย่างกะทันหันเมื่อเริ่มต้นช่วงเวลาหนึ่งไม่มีอะไรอีกครั้งถัดไปก็มีแสงสว่าง “ง่าย” ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวคำพูดของเธออ่อนโยนและมีสำเนียงเล็กน้อยที่เขาไม่สามารถวางได้“ฉันเรียกว่าวันเดอร์วูแมนคุณชื่ออะไร?”

ปีเตอร์รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ร่างกายของเขาพยายามถักตัวเข้าด้วยกันแม้ว่ามันถูกฉีกขาดความรู้สึกสอดแนมของเขากรีดร้องให้เขาถึงอันตราย อันตรายที่เขาไม่สามารถหลบหนีได้เขาขอโทษยังไง ขอให้นายสตาร์กช่วยเขาเขารู้ว่ามันไม่ยุติธรรมกับผู้ชาย... เขาทำอย่างนั้นก็ตามปีเตอร์ยึดน้ำตา ขอโทษที่ปรึกษาของเขาในขณะที่เขาจางหายไปเป็นฝุ่น สีเขียว สีเขียวเรืองแสงสดใสเติมเต็มวิสัยทัศน์ของเขา เขากำลังจมน้ำเข้าไปในนั้นจมน้ำเขาหายใจไม่ออกสีเขียวเติมรูจมูกปากปอดของเขาจนกว่าเขาจะไม่จมน้ำและหายใจเข้ามาอย่างสิ้นหวัง ไอของเหลวสีเขียวออกมาในขณะที่เขากำลังหาอากาศอย่างโลภ ไม่มีใครบอกปีเตอร์ว่าเขาไม่เป็นไร ไม่ใช่ความอบอุ่นของป้าของเขา กลิ่นอบเชยที่จะเติมรูจมูกของเขา หรือน้ำมันเครื่องที่เขาคุ้นเคยจากที่ปรึกษาของเขาเขาอยู่คนเดียวอย่างแท้จริงในโลกที่หนาวเย็นและมืดนี้ เขาจะหาทางกลับบ้านหรือไม่?หรือเขาจะต้องสร้างสิ่งใหม่ในโลกที่ไม่คุ้นเคย? (ฉันได้กำหนดผลงานนี้ให้เป็นผู้ใหญ่สำหรับการกล่าวถึงและการแสดงถึงการทำร้ายตนเองและความคิดฆ่าตัวตายอย่างหนัก)