ฝนกรด
ประตูห้องพักหอพักของซูกูรูก็เปิดขึ้น โดยซาโตะรุ ใช้พื้นที่ว่างทันที และรอยยิ้มกว้างอยู่บนใบหน้าของเขาวันนี้เป็นครั้งแรกที่ซาโตรูอยู่ในวิทยาเขต เช้าของเขาใช้เวลาทำภารกิจใกล้เคียวโตหากยากาจะเชื่อ และซูกูรูก็ตื่นเต้นที่ได้เห็นเขาซาโตรูดูเหมือนจะคิดเช่นเดียวกัน เพราะเขาปิดประตูทันทีแล้วกระโดดลงบนเตียง โดยมุ่งเป้าไปที่ระหว่างซูกูรูและโชโกะโดยตรงและบดตำราการทางการแพทย์ของโชโกะโดยไม่ตั้งใจในความตื่นตาตื่นของเขา - ไม่ใช่ว่าเธอใส่ใจ
เด็กชายคนนั้นจับไหล่ทั้งสองข้างลากเข้าไปข้างของเขา แล้วซูกูรูก็ได้กลิ่นมัน
ฝนและกลิ่นขนเปียกเหมือนกัน แต่คราวนี้แข็งแกร่งขึ้นแข็งแกร่งกว่ามาก
“ในที่สุดเขาก็ได้กลิ่นหอมฉัน!”จิตใจของสุกูรูก็หมดจมูกของเขาทรยศเขาเมื่อหายใจเข้าลึก ๆ ไม่ต้องสงสัยกลิ่นที่มาจากอัลฟ่าตัวอื่นเต็มจมูกของเขาอย่างสิ้นเชิง และสุกูรูก็เกลียดมัน
ซาโตะรุ ควรมีกลิ่นเหมือนซูกูรู เขาเป็นของเขาใช่ไหมเขาเป็นโอเมก้าของสุกูรู
หรืออย่างน้อยก็เขาคิดว่าเขาเป็น
หรือ: ซาโตะรุ ชวนไปกับอัลฟาอื่นมาหลายเดือนแล้ว และซูกูรูก็บ้าไปหน่อยเพราะมัน (ผู้รับผิดชอบอัลฟ่าคือคนที่เขาไม่เคยสงสัย)
