ขอโทษไม่ขอโทษ

ในความสิ้นหวังอย่างแท้จริง วีหันไปหาโดรนสุดท้ายที่เธอเคยหันมา โดยคาดหวังว่าไม่มีอะไรอีกไปกว่าหนึ่งคืนเพื่อบรรเทาความหงุดหงิดทางเพศของเธอแต่เมื่ออุซี่มาหาเธอหลายสัปดาห์ต่อมาพร้อมกับข่าวที่น่าตกใจ วี ตระหนักอย่างรวดเร็วว่าข้อตกลงที่คาดว่าพวกเขาจะทำได้มาพร้อมกับผลลัพธ์ที่คาดเดาไม่ได้เลยตอนนี้พวกเขาต้องเข้ากันได้ในขณะที่พวกเขาพยายามคิดว่าอนาคตมีอะไรสำหรับพวกเขา [เดิมแค่ความรักแปลก ๆ]

หลังจากสูญเสียภรรยาของเขาและดิ้นรนเพื่อเลี้ยงคริสโตเฟอร์คนเดียวในแอลเอเดีย พ่อแม่ของเอ็ดดี้ทำสิ่งเดียวที่พวกเขาคุกคามว่าจะทำมาหลายปีแล้วนำลูกชายของเขาออกไปจากเขา ทำให้เอ็ดดี้โกรธ ไม่ไว้วางใจ และเป็นเปลือกว่าเขาเคยเป็นใคร หลังจากออกจากซีล บัคได้พบกับคนที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาให้ดีขึ้น และคนที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาให้แย่ลงทำให้เขาสิ้นหวังที่จะหลบหนี ทั้งคู่มีการต่อสู้ชีวิตต่อหน้าพวกเขา และจะต้องใช้ความพยายามร่วมกันของเพื่อน ครอบครัว และในที่สุดซึ่งกันและกันและกันเพื่อทำให้พวกเขาผ่านมัน

ภาวะซึมเศร้ามีอาการหลายอย่างแต่ละตัวเป็นสัญญาณที่ชัดเจนเมื่อคุณมองอย่างหนักพอ แต่น่าเสียดายสำหรับทุกคน อิซากิสามารถซ่อนมันได้ดี จนกระทั่งเขาแตก... เขาก็ไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไป “ขอโทษโนอาฉันไม่เหมาะที่จะเป็นสไตรเกอร์” และเขากำลังตก ดวงจันทร์สวยงามนี้ไหม?หรือเป็นช่วงเวลาที่กะพริบสุดท้ายของเขาที่ทำให้มันมีความสำคัญ? หรือ อิซากิแสดงอาการของภาวะซึมเศร้าเพราะผู้เขียนรู้สึกโกรธ <3 ด้วย: 3 สิ้นสุด (ไม่ดีเป็นกลางและดี)

บัค พี่ชายของเธอ เด็กที่เธอเลี้ยงดูแล้ว หายไปเด็กที่ช่วยเธอผ่านความต่ำสุดของเธอและเลี้ยงดูเธอ และเชียร์เธอแม้กระทั่งถึงระดับสูงสุดของเธอเด็กที่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะสูญเสียได้เด็กที่เธอไม่เชื่อก็หายไปเธอทำยังไงเป็นพี่ชายของเธอ และเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นในช่วงต่ำสุดของเขาด้วยซ้ำ หรือ: หลังฟ้องร้องบัค ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตเอ็ดดี้รู้สึกอย่างแน่นอน แมดดี้ไม่รู้ว่าจะรับมันอย่างไร เอเธน่าและบ็อบบี้ปลอบใจซึ่งกันและกันคริสสูญเสียพ่อแม่อีกคนหนึ่ง

เมื่อเพอร์ซี่ แจ็คสัน ลื่นเข้าไปในรถที่ทาเลีย เกรซ เขาก็คาดว่าจะมีการสนทนาอย่างเรียบร้อย บางทีอาจจะถอนตัวเล็กน้อยจากการต้องนอนในรถที่เย็นและโดดเดี่ยวสักครู่ แน่นอนว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเผชิญกับความหลงใหลที่พบใหม่กับต้นขาที่มีกล้ามเนื้อ หรือเผชิญหน้ากับความชื่นชอบที่เขาเลี้ยงลูกตั้งแต่พบเธอในฤดูร้อน แต่อย่างไรเราอยู่ที่นี่ ใครจะคิดว่ามันจะถูกส่งคืน?พวกเขาโต้เถียงเหมือนคู่สมรสแล้ว... ด้วยคำพยากรณ์ที่ยิ่งใหญ่ห้อยอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา และแรงกดดันมากมายที่ไหล่ของพวกเขา บางครั้งก็ต้องพบความสบายในการปล่อยตัวไปกับคนอื่นเพียงเล็กน้อยชีวิตสั้นเกินไป (หนึ่งช็อตสำหรับตอนนี้ เว้นแต่คนชอบสิ่งนี้เพียงพอแล้วฉันอาจจะทำวีรบุรุษแห่งโอลิมปัสตอนที่สอง)