ลี ดงยัค | เฮชาน

“เมื่อเราจูบ—” “ยืน” เฮาคิ้วคิ้ว“'เมื่อไหร่'?ทำไมเราจะจูบ?” ฮันบินกระพริบตา“เพราะคู่รักจูบตลอดเวลา?ไม่น่าสงสัยสำหรับ Taerae ที่จะไม่เคยเห็นเราจูบ” ที่ฟ้าสวรรค์ เด็กก็มีจุดเด่นเด็กชาญฉลาด“โอเค แน่นอนถ้า—” “เมื่อไหร่.” “—เราจูบเราอาจจะเก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้ายเช่น การสร้างหรือทำลายสถานการณ์ที่แทเอราและแมทธิวสงสัยจริงๆ ในเรามาก” ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฮันบินดูเหมือนจะไม่พอใจกับความคิดนั้นมากเกินไป ปากของเขาหงุดหงิดเล็กๆ ที่น่าเศร้าทำไมเขาถึงรู้สึกเศร้าก็อยู่นอกเหนือฮาว “คำถามของคุณคืออะไร?”ฮาวกระตุ้นให้เอื้อมข้ามและเรียบร่องคิ้วถักของฮันบินด้วยนิ้วของเขา เหมือนเวทมนตร์ ฮันบินเจริญขึ้นและดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความรุ่งโรจน์ของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว“ฉันสามารถใช้ลิ้นได้ไหม” หรือฮาโอโกหกเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาว่าเขามีแฟนโชคดีที่ซุงฮันบินมีความสุขมากกว่าที่ได้ไปพร้อมกับชาราด แต่ทำไมดวงตาของเขาถึงเปล่งประกายมาก ทำไมเขาถึงอบอุ่นตลอดเวลา และทำไมเขาถึงถามว่าพวกเขาสามารถจูบด้วยลิ้นได้หรือไม่

ในสมองของเขา มันเป็นแบบนี้: ทุกสิ่งที่มาร์คเพิ่งพูด + พวกเขาจับมือตอนนี้ + มาร์คดูเหมือนเขาต้องการกระโดดออกจากเครื่องบิน + ความผิดนอกสถานที่ที่ Donghyuck ไม่รับข้อเสนอของเขาอย่างจริงจัง + เขานั่งที่นี่กับ Donghyuck ไม่แม้แต่ดูภาพยนตร์ที่อาจทำให้เขาเสียสมาธิจากการทำเรียงความไวต่อเวลาของเขาให้เสร็จสิ้น = คำบรรยายครั้งที่สอง ดวงตาของ Donghyuck กว้างขึ้น“โอ้พระเจ้าของฉันคุณรักฉันอย่างสิ้นเชิง”

มาร์คหมกมุ่นอยู่กับดองฮิวักดิบเลย อย่างแท้จริงเขาไม่ได้ล้อเล่นพวกเขาทิ้งถุงยางอนามัยเมื่อหกเดือนที่ผ่านมาหลังจากที่พวกเขาไปตรวจสอบ SM-ประจำปีที่โง่เขลา และมาร์คก็ปรากฏขึ้นที่หน้าประตูของเขาในคืนนั้นด้วยรอยยิ้มตื่นเต้น โคลงกระดาษที่ใบหน้าของ Donghyuck มาร์คเป็นคนที่ขอมัน แก้มของเขาเปลวไฟ แต่เสียงของเขามั่นแน่น ยิ้มกว้างและมั่นใจ และดงหยักเป็นคนที่ต้องยอมแพ้เช่นเคย Donghyuck ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไม