แห้ว

สรุป: "ฉันยังรักรอนอยู่"ริมฝีปากของเขาแตะที่ข้างหูเธอเบาๆ พร้อมกับเสียงกระซิบ "งั้นบอกให้ฉันหยุดซะ" หลังสงคราม เฮอร์ไมโอนี่คิดว่าชีวิตของเธอกลับมาเป็นปกติได้แล้ว เธอสามารถเรียนให้จบและอยู่กับรักแท้ของเธอได้ในที่สุด แต่น้อยนักที่เธอจะรู้ว่าชะตากำลังมีสิ่งอื่นเตรียมไว้ให้ แดรโกใช้เวลาช่วงฤดูร้อนคิดทบทวนทุกการกระทำที่นำพาชีวิตของเขามาถึงจุดนี้ สิ่งที่เขาพบคือความรู้สึกขยะแขยงและความผิดที่เขากำจัดไม่ไป จนกระทั่งเขาพบความสงบสุขในคนๆหนึ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะรับฟัง พันธะถูกทดสอบ มิตรภาพถูกสร้างขึ้น ความรักถูกค้นพบ และตลอดเวลาทั้งหมดนั้น ภัยคุกคามมืดมนก็ปรากฏขึ้นจากเงามืดเพื่อรับช่วงงานที่ลอร์ดมืดทิ้งไว้

มัลฟอยเป็นเหมือนอาการคันใต้ผิวหนังของแฮร์รี่ในวันธรรมดา ยิ่งแย่ไปใหญ่เมื่อพวกเขาติดอยู่ในลิฟต์

สไปค์มีปัญหาคอมพิวเตอร์เพิ่มขึ้นอีก วันนี้เป็นวันขอบคุณพระเจ้า และดรูซิลลาตกลงที่จะทานอาหารเย็นที่บ้านของพวกเขา

เชื่อว่าเขาจะเป็นเบต้า ซุงมินก็ผ่อนคลายแล้วไม่หลงใหลกับความล่าช้าแค่ไหนที่จะนำเสนอ(แม้แต่ Jeongin ได้นำเสนอเมื่อปีก่อน) แต่เขาไม่รู้ว่าเขารักจิซุง และจิซุงไม่รู้ว่าเขารักซุงมิน เฉพาะเมื่อซ็องมินนำเสนอเป็นโอเมก้าที่โต๊ะพลิกไป สิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไป และซองมินก็จะกลัวเลย

ตอนแรก สุกูน่าไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรผิดปกติกับร่างกายของเรือของเขาแต่บางอย่างรู้สึกไม่ถูกต้องจากนั้นเขาก็รวบรวมการควบคุมเป็นครั้งที่สองและโอ้พี่ชายกำลังตายด้วยความเจ็บป่วยบางชนิดและแม้แต่การใช้เทคนิคคำสาปย้อนกลับก็ไม่สามารถแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์มันไม่ใช่ปัญหาของสุคุนะใช่ไหมหรือซุกุนาจึงต้องทำซ้ำเพราะทำไมบราดถึงไม่ทำอะไรกับสิ่งนั้น?เขาโง่เหรอ?เขากำลังจะตาย! หรือ: จะเกิดอะไรขึ้นถ้ายููจิป่วยเป็นอันตรายและซุกุนาเป็นคนเดียวที่รู้จัก