เน้นเดเมี่ยน เวย์น

Birini sevdiğinde ve tenin onun tenine değdiğinde, ellerinde renkler açar. Damian'ın elleri tamamen, eksiksiz, bomboş. Ve bu Dick'in kalbini kırıyor. (Bağımsız olarak okunabilir)

“Sadece en iyisini hak ediyorsun, Habibi,” demişti Talia ona. “Sen bir Prenssin. Sana istediğini verecek bir eşin olmayı hak ediyorsun.” Damian, dikkatini bir an olsun çekmeyi dileyen tüm dolanan bakışları görmezden geldi. Onları istemiyordu. Tim'i istiyordu. Akıllı, karizmatik ve beğenilen alfa onun olmasını istiyordu. Genç kör değildi. Gotham'da Tim'in peşinden koşan tek bağlanmamış omega olmadığını biliyordu. Hatta süper kahraman topluluğunda bazı kişilerin de Red Robin'e ilgi duyduğundan emindi. Bu onu sinirlendirdi, çünkü hiçbiri uygun değildi. Damian olağanüstü yetenek ve soylu bir omega'ydı—ebeveynleri fiziksel olarak çekici, güçlü ve iradeliydi. Onların en iyi genlerini miras almıştı. Tim ile birlikte yaşamıştı, onu en kötü ve en iyi halinde görmüştü, onu neyin mutlu ettiğini ve neyin harekete geçirdiğini öğrenmişti, düşüncelerinin nasıl işlediğini biliyordu. Kim cesaret edip Damian ile rekabet edebilirdi?

Dedeyle suikastçılar liginde değil. Vücudunu paramparça eden, her an değerini sorgulamasına neden olan acımasız ve insanlık dışı taktiklerle eğitim almıyor. Uzuvları ağrımıyor ve ağzında kan tadı yok. Ölümüne savaşmıyor. Güvende. Derin bir nefes daha alıyor ve uzun kollu pijamasının kolunun arkasıyla yüzünü siliyor, gözlerinden gelen nemi hissediyor. Parlak mavi renk ve yumuşak malzeme, güvende olduğunun bir başka gülünç ama rahatlatıcı hatırlatıcısı. Ligdeyken, acil durumlar için pratik olan ama en ufak bir rahatlık vermeyen kaşındırıcı gömlekler ve pantolonlar giyerlerdi. Evde, Bruce -ve çoğunlukla Dick- onu akıl almaz baskılar ve eşleşen tasarımlarla parlak, renkli ve inanılmaz derecede yumuşak çocuk pijamalarıyla giydirirler. -/-/- Ya da Damian'ın bir kabustan uyandığı ve her şeyden önce Jason Todd tarafından Bruce'dan teselli istemeye zorlandığı hikaye.