การเปลี่ยนแปลงความทรงจำ

Kon iyi bir hayat yaşadı. Aslında, nereden başladığını düşünürsek (süper kötü bir adam tarafından finanse edilen bir laboratuvardaki bir test tüpü, itiraf edelim ki yenmesi zor değildi ama yine de) harika bir hayattı. Liseye gitti, babasıyla (Süpermen!) ve annesiyle (müthiş muhabir Lois Lane!) ve can sıkıcı ama sevimli küçük kardeşiyle yaşadı, her hafta sonunu Kansas'taki büyükanne ve büyükbabasının çiftliğinde geçirdi ve ayrıca Genç Titanlar'ın saygın bir üyesiydi. Evet, hayatına bakan herkes bunun iyi bir hayat olduğunu söylerdi. Aile, arkadaşlar, eğlence, ayrıcalık ve süper güçler söz konusu olmadan değil. Objektif bir bakış açısıyla hayatı tamamlanmıştı. Peki neden bir şeyin eksik olduğu hissini asla üzerinden atamadı?

Pasifik Rımları alternatif bir evrende, stratejik ve disiplinli bir nişancı olan Caitlyn, ateşli ve aceleci bir dövüşçü olan Vi ile eşleştirilir. Kaijulere karşı savaşırken ve başlarını çatıştırırken, gerilim arasında büyüyen bir arzu oluşur. 2. sezon için spoiler içermeyen yavaş gelişen bir CaitVi. Vi, kızgın bakışlarını ilk bozan oldu. Ve sessizliği. “Sanırım yüzümü düzgünce temizlemeliyim.” Yapmalıydı, ama Caitlyn gitmesini istemiyordu. Vi'nin yalnız kalmasını istemiyordu. “Burnun hala bir atel gerektiriyor. Seninle geleceğim.” Vi kıkırdadı, “İğrenç olduğumu düşündüm.” "Öylesin," dedi Caitlyn, sıcak bir gülümsemeyle gerilimi kırıp, "ama hiçbir şeyi yarıda bırakmam." Caitlyn, istediği eşyaları bulmak için ilk yardım çantasını karıştırdı; Vi'nin burnunu kapatacak yumuşak bir bandaj ve hem burnunu hem de steril pedi sabitlemek için biraz medikal bant. Bunları kutuda gelen küçük bir kemer çantasına koydu ve bunu belindeki halkalardan birine taktı. Her hareket didik didik incelenmiş gibi hissettiriyordu. Caitlyn, çalışırken Vi'nin ağır bakışlarını üzerinde hissedebiliyordu... Çoğunlukla Caitlyn'in bakış açısından.