คนดังที่แสนรัก

Sero başını sallıyor. “Gerçekten hayatının fırsatı,” diyor. “Basınla olan itibarı için Bakugou ile çıkmanı istiyoruz. Birkaç kamuoyu görünümü, birkaç ‘tesadüfi’ fotoğraf. En az birkaç ay boyunca.” “Bakugou beni kendisiyle çıkmam için mi gönderdi?” diye soruyor Kirishima, şaşkın bir şekilde. “Elbette hayır. Onun ekibi, yani biz, senden onunla çıkmanı istiyoruz. Kariyeri devam etmesini istiyorsa, o da buna katılmak zorunda kalacak. Ve bunun yanında, Riot da her türlü tanıtımı alacak çünkü söz yazarları endüstrinin en ateşli yıldızlarından biriyle çıkıyor olacak. Herkes için bir kazanç.” Kirishima Eijirou'nun grubu büyük başarı yakaladığında, yeni bulunan şöhretine hazır değil. Yıllardır gizlice aşık olduğu aktörüyle tanışmaya veya onunla bir tanıtım numarası olarak çıkmaya daha da hazır değil. Kirishima, Bakugou Katsuki'ye ne kadar çok yaklaşırsa, o kadar çok başının üzerinde olduğunu fark eder. Ama kalbi bir kere işin içine girince durmak zor.

"Hayatımı kurtardın," dedi Todoroki. Izuku dondu kaldı. Sonra başını kaldırdı. Todoroki Shouto ona bakıyordu, gözleri sakin ama geniş, yüzü toz ve kurum içindeydi. Mükemmel, yakışıklı yüzü. Izuku'nun hayal edebileceğinden daha güzeldi. "Hepimizi kurtardın," dedi Todoroki tekrar. "Adın ne?" "M-Midoriya," diye kekeledi Izuku. "Midoriya Izuku." Todoroki başını salladı. "Midoriya. Teşekkür ederim." -- Midoriya Izuku, üniversite ikinci sınıf öğrencisi, hayran, yeteneksiz. Olmadığı şeyler listesinde: bir kahraman. Bu yüzden, en sevdiği profesyonel kahraman Todoroki Shouto'yu ölümcül bir kötü adam saldırısından kurtardığında herkesten daha çok şaşırıyor. Eylemleri onu medya spot ışığına fırlatıyor, tüm ülkenin dikkatini, Todoroki'nin de dahil olmak üzere, çekiyor. Ama Todoroki aslında manşetlerin ötesinde onu tanımak istiyor. Izuku, kendini tam bir peri masalının içinde yaşıyor buluyor, gizemli, yakışıklı prens rolünü her zaman hayranlık duyduğu gerçek hayattaki süper kahraman oynuyor. Ama Izuku, kendini çirkin ördek yavrusu, kuğu değil olarak görüyor; sonsuza dek mutlu yaşamaya yetecek kadar olağanüstü olabilir mi?