อัลไฮธัมโดมิแนนต์

“Sinirlenmene gerek yok.” “Değilim!” Kendini doğrulturken, huysuz bir solukla kanepeye düşüyor ve dikkatini tekrar gümüş saçlı adama çeviriyor – Kaveh'in önünde durana kadar hareketlerini takip ediyor. Varlığı kasvetli ve ezici, yaşlanmış deri ve çürüyen kağıdın kokusu, sanki eski bir kütüphanenin kapılarını açmış gibi yüzüne çarpıyor. Bunun için “sarhoş edici” iyi bir kelime olurdu, vücudu bu adamın çekim gücüne daha fazla yaklaşmak için içgüdüsel olarak öne doğru kayıyor. Bir el Kaveh'in çenesinin altına girerek yukarı doğru itiyor, başparmağı çenesini okşuyor. “Aldatmış olabilirdin, Kaveh.” Adam onu orada tutarken dudakları hafifçe kıvrılıyor, kavraması çok hafifçe sıkışıyor. “Sorun değil, biraz sinirlenmek doğal. Özellikle böyle bir şeyi ilk kez yapıyorsan. Renk sistemine aşina mısın?”