สมอลวิลล์

Lex, buzların cama hafif ama belirgin bir şekilde çarpma sesini duydu ve kaşlarını çattı. “Sarhoşsun.” Öbür hattan nefes nefese bir kıkırdama sesi geldi ve iş dünyasının devi Superman’in camdaki ne varsa yuttuğunu duydu. “Öyleyim.” “Sarhoş olamazsın.” İki yıllık sürekli gözlemden –bazılarının takibe benzeteceği şeyden– sonra Lex, dokunulmaz uzaylının sarhoş olmasının imkansız olduğundan emin olmuştu. “Doğru malzemeler verildiğinde, olabiliyorum.”