เพอร์ซี่ แจ็คสัน & ไพเพอร์ แมคลีน

“Seni istemiyorum,” diye mırıldandı Percy sefil bir şekilde. “Böyle değil. Üzgünüm, ama sadece arkadaş olmak isterim.”Yalan, yalan, yalan.İçindeki iksir, yalanlar ona sızdıkça, dehşet verici bir istek ve öfke karışımı yarattı.Onu istiyordu ve söylemiyordu.Apollo, Percy’nin çenesini kavradı ve boğazını açığa çıkardı. “Tatlım,” diye mırıldandı, “yalan söylediğini anlayabiliyorum.”Yutkundu. “Yalan söylemedim.”“Yalancı,” diye soludu.Vücudunda koşan titremeler gerçekten tatlıydı. Ama teslimiyeti daha da tatlı olacaktı. Ve boyun eğecekti. Çünkü tereddüt etmeye devam ederse, Lester bir adım geri atmak zorunda kalacaktı. Ve Percy, bir tanrının hayranlığını reddetmenin gerçek anlamını sevmeyecekti.