การฆาตกรรมเล็กน้อยไม่เคยฆ่าใคร
ลัฟฟี่หายใจอย่างยิ่ง เช็ดศีรษะไปรอบ ๆ เพื่อจ้องมองหยาบขาวด้วยดวงตาที่กว้างและตื่นเต้น“เอซพยายามฆ่าคุณด้วยเหรอ!”เขาตะโกนเบื้องหลังเขา งานปาร์ตี้ไม่จำเป็นต้องหยุดชั่วคราว โดยมุ่งเน้นไปที่การแสดงที่เพิ่มขึ้นต่อหน้าพวกเขาไม่รู้ตัว ลัฟฟี่ยังคงดำเนินต่อไป“นานแค่ไหน?”
ไวท์เบิร์ดมองลงไปที่กัปตันโจรสลัดหนุ่มที่กำลังสั่นสะเทือนในที่แท้จริงจากนั้นเขาก็มองไปที่นักปฏิวัติสีบลอนด์ที่กำลังจ้องมองเขาด้วยมองพิจารณาและกระตือรือร้นจากนั้นก็ต่อผู้บัญชาการกองพลที่สองของเขาซึ่งตอนนี้มีใบหน้าอยู่ในมือ หูสีแดงที่พวกเขาเจาะจากเส้นผมของเขาสุดท้าย เขาก็มองไปที่ลูกคนที่เหลือของเขา ไม่หลงใหลและสับสน แต่ก็มีความสนใจ... หรือเอสตาย (จากความอับอาย) ซาโบเป็นเด็กคนกลางคนที่น่าทึ่ง ลัฟฟี่กำลังสนุกสนาน และทุกคนก็พร้อมไปนั่งเลย- หรือ, การรวมตัวของครอบครัวพบว่า Oda เป็นคนขี้ขลาดมากเกินไปที่จะให้เรา
