กาลิดรัน

ในกาแล็กซีแห่งหนึ่ง นวนิยายไม่เคยอ่านเลยในอีกอย่างมันเริ่มแผ่นดินถล่ม หรือจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อชาวแมนดาโลเรียเรียนรู้ว่าเจไดเป็นสิ่งที่พวกเขาส่วนใหญ่มองหาในพันธมิตร

“โอบีวัน!” เด็กซ์ตะโกนเรียกทันทีที่เห็นเขา เบซาลิสก์เดินอ้อมเคาน์เตอร์มา โอบีวันรอให้เขาโอบกอดอย่างแน่นหนาอย่างที่รู้ว่าจะเกิดขึ้น ร้านอาหารของเด็กซ์คึกคักเหมือนเคย เสียงพูดคุยเบาๆ ของลูกค้ามื้อกลางวันดังอยู่เบื้องหลัง “นานแล้วนะ เด็กซ์” คำทักทายหลุดออกมาอย่างรวดเร็วขณะที่เด็กซ์อุ้มพาดาวันและบีบอากาศออกจากตัวเขา อ้อมกอดที่คุ้นเคยช่วยให้ประสาทของโอบีวันสงบลง และเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มเข้าไหล่เด็กซ์ขณะที่โอบกอดตอบ “นานจริงๆ ด้วย คุณไม่ได้มาที่นี่หลายเดือนแล้ว” เด็กซ์วางแขนข้างบนข้างหนึ่งไว้บนไหล่โอบีวัน แล้วถอยหลัง “ฉันจะจัดการอะไรให้คุณได้บ้าง? เมนูพิเศษอร่อยเสมอ” “ฉันต้องการความช่วยเหลือ เด็กซ์” อาการประหม่าบางอย่างคงยังปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา เพราะเบซาลิสก์ขมวดคิ้ว “คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” โอบีวัณยิ้มกลับและทำมือเป็นว่าไม่รู้ “ยังไม่ใช่” --------------โอบีวันเห็นภาพอนาคต และเมื่อสภาตัดสินใจผิดพลาด ตามที่เขาเห็น โอบีวันไม่สามารถนิ่งดูดายได้ เขาจึงควบคุมอนาคตด้วยตนเอง