คิม มินกยู (เซเว่นทีน)

“กรุณาฮยงฉันจะดี” เขากางเกงริมฝีปากของอีกฝ่าย แขวนอยู่เหนือเขาเหมือนการล่อล่อลวงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด วอนวูยกคิ้ว“โอ้กรุณาฮยงฉันจะเป็นอัลฟ่าตัวเล็ก ๆ ที่ดีสำหรับคุณนั่นเหรอ?”สะโพกของเขาหนึ่งม้วน“เย็ดฉันจนกว่าฉันจะรู้สึกถึงคุณแม้ว่าเราจะทำเสร็จแล้ว?”อีกม้วนขณะที่เขาวางเท้าบนที่นอน ขยับมือเพื่อจับข้อมือทั้งสองข้างไว้ข้างหนึ่งอีกข้างใต้คาง“เติมลูกสุนัขของคุณให้ฉันเหรอ?” คนที่มิงยิวชอบที่จะใช้เวลาไปกับมันอาจไม่ใช่ทางเลือกที่ชัดเจนที่สุด

มันยากที่จะจำได้ว่าจะหายใจ มันอบอุ่นเหมือนนอนอยู่ใต้แสงแดดในเดือนสิงหาคม และจอนกานคิดว่า สำหรับคนที่เกิดในฤดูใบไม้ผลิ มิงหยูจูบเหมือนฤดูร้อนอยู่ในเลือดของเขามันเป็นสิ่งที่อบอุ่นที่สุดที่เขาเคยรู้จัก และเขาก็คิดว่าถ้าคนแบบนั้นรักเขา มันก็จะทำให้เขาไฟไหม้ (หรือเป็นคนที่จอนกานและมิงยู เริ่มจับตัวกันอย่างลับ และชอนกานต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานที่น่ากลัวของการรู้จัก)

ทั้งหมดที่วอนวูถามคือการแต่งงาน แต่มิงหยูไม่สามารถบอกได้ว่าเขาผูกกับคนอื่น และสิ่งที่พวกเขาเคยมีเป็นความผิดพลาดอย่างล้วนๆ รวมถึงมนุษย์ตัวน้อยที่กำลังเติบโตอยู่ภายในเขา

เป็นการตระหนักที่เจ็บปวดเมื่อกลับจากบริษัทหลังจากกำหนดเวลาแปลก ๆ ไปที่บ้านว่างเปล่า ทุกอย่างในบ้านของพวกเขาทำให้เขานึกถึงมิงยูเขาไม่สามารถนั่งในห้องนั่งเล่นของพวกเขาได้เพราะโซฟาสีน้ำเงินเป็นของขวัญวันเกิดของมิงยู (หรือ: วอนวูประเมินการปรากฏตัวของ Mingyu ในชีวิตของเขาอย่างรุนแรงอย่างไร และสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อมนุษย์กล่าวกลับมากลับบ้าน)