ไทนาริเป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆ

“คุณไม่ต้องกังวล” “ฉันไม่ใช่!”เขากล่าวว่าขณะที่เขารักษาตัวเอง ลอยลงบนโซฟาด้วยหงุดหงิดและหันความสนใจกลับไปที่ชายผมสีเงิน ติดตามการเคลื่อนไหวของเขาในขณะที่เขามายืนต่อหน้าคาเวห์การปรากฏตัวของเขากำลังมีกลิ่นหอมของหนังเก่าและกระดาษที่เน่าเปื่อยกระแทกเขาในใบหน้าราวกับว่าเขาเพิ่งเปิดประตูห้องสมุดโบราณการทำให้มึนเมาเป็นคำที่ดี ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณเพื่อดึงตัวเองเข้าไปในแรงดึงดูดแรงโน้มถ่วงของชายคนนี้มากขึ้น มือยึดใต้คางของคาเวห์ แล้วกดขึ้นไปตามนิ้วหัวแม่มือผ่อนคลายตามขากรรไกรของเขา“อาจหลอกลวงฉันได้ คาเวห์”ริมฝีปากของเขางอขึ้นเล็กน้อยในขณะที่เขาจับเขาไว้ที่นั่น จับของเขาก็กระชับเล็กน้อย“ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องปกติที่จะกังวลเล็กน้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้านี่เป็นครั้งแรกที่คุณทำเช่นนี้คุณคุ้นเคยกับระบบสีหรือไม่?”