ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนท่อนไม้ที่มีตะไคร่น้ำอยู่ในป่า
มีสิ่งพิเศษที่นี่ เหมาะสำหรับเธอ
ขณะที่ความเศร้าโศกนี้คลี่คลาย. ฉันหวังว่าฉันจะรู้ว่าทำไม. ในฤดูหนาวจะง่ายกว่า, ความผิดอยู่ที่โลก. ฉันสามารถตำหนิการขาดเสียงรบกวนได้, ฉันสามารถตำหนิต้นไม้โครงกระดูกได้, ฉันสามารถตำหนิความมืดในช่วงต้นได้, เพราะขาดความสุขของฉัน. แต่มันมีจุดประสงค์อะไร? เมื่อชีวิตเกิดใหม่แล้วไม่อาจชื่นชมความงามแห่งการเกิดใหม่ได้หมด?
คำพรอมต์
คัดลอกคำพรอมต์
As this Melancholy unfurls.
I wish I knew why for.
In winter time it’s easier,
The fault lies with the world.
I can blame the lack of noise,
I can blame the skeletal trees,
I can blame the early darkness,
For my lack of joy.
But What purpose does it serve?
When life springs anew
and I can’t enjoy all
The beauty of rebirth?
0 ความคิดเห็น
5
4
0